Brief
van
Theo
Raaijmak
Ruim 5000 euro voor sponsorloop
De Vonder!
Muzikaal cultureel hoogstandje
in Den Boogaard
A
PAGINA 5
’MOERGESTEL-NIEUWS’ - WOENSDAG 20 JULI 2016
slagwerk maar liefst 13 kinderen.
Het concertprogramma zat leuk in elkaar en
het publiek genoot van de opzet en het serieuze
van de kinderen tijdens het concert. Iedereen
ging staan bij binnenkomst van de drie diri
genten die nodig waren om het orkest van
totaal 81 man te leiden, zeker omdat de 45
kinderen nog nooit een concert gegeven had
den. Alles werd op een leuke speelse manier
aan elkaar gepraat door Petra Bekkers. Het
afsluitende klapstuk Spanish ouverture werd
beloond met een staande ovatie. Alle ouders,
opa’s, oma’s, vrienden en kennissen hebben
genoten van de sfeer en enthousiasme van de
beginnende muzikantjes. Ook het opleidings-
orkest heeft aan het publiek laten zien dat
samen muziek maken leuk, mooi en gezellig
kan zijn.
drag. Om Pleun nog even extra in het zonnetje
te zetten zijn Harald de Rooij en Eric Debaut
namens Unicef naar de bekendmaking toege
komen om de cheque in ontvangst te nemen.
In totaal hebben de leerlingen het ongelooflijke
bedrag van maar liefst 5139,80 ingezameld.
Dit bedrag is in twee gelijke delen over de
twee goede doelen verdeeld.
‘Dit hadden we nooit durven dromen en hope
lijk zorgt dit er voor dat het vaker georganiseerd
wordt. Een absolute top prestatie.’, aldus Pleun
Uylenbroek en Simon de Koning.
Hier is hij gebleven tot op heden, Mauricio
zit in zijn laatste jaar van de middelbare school
en werkt erg hard. Ook zijn leven bij Amanecer
is niet altijd goed gegaan, hij heeft verslavingen
gehad en heeft veel gestolen vanaf zijn tiende.
Muziekvereniging Prinses Juliana heeft weer van zich laten spreken door een
uniek project aan te gaan met de basisschool De Vonder. In samenwerking met
de school heeft Muziekvereniging Prinses Juliana in 6 weken tijd maar liefst 45
kinderen zodanig enthousiast weten te krijgen om als afsluiting van dit project
een heus concert met het het eigen opleidingsorkest te geven voor een tot de
nok gevulde Den Boogaard op dinsdag 12 juli.
Beste familie, vrienden en bekenden,
Ja, deze keer een brief vanuit Nederland! Ik
ben voor enkele maanden op vakantie thuis,
een beetje bijkomen van het drukke leven
in Cochabamba! Ik ben vooral druk geweest
tot nu toe met de staaroperaties aan alle
twee mijn ogen. De operaties zijn achter de
rug, nu is het nog even wachten tot ik een
nieuwe bril heb.Ik zie in elk geval, zonder
bril, al wel veel meer dan voorheen; alleen
lezen is nog een probleem. Uiteraard valt er
ook veel te genieten hier en dat doe ik dan
ook met volle teugen!
De brief van deze keer bestaat voor een groot
deel uit verhalen van een groepje studenten
Heel veel dank aan hen voor hun verhalen en
in drukken! En ook voor de financiële steun
die we van hen mochten ontvangen! Veel dank
ook aan jullie allemaal voor alles wat jullie
voor ons doen en voor alle e-mails, berichten
via facebook, etc. We zijn altijd enorm blij dat
jullie ons bijstaan in het werk dat we in
Cochabamba proberen te doen voor zoveel
kinderen en jongeren van de straat! We hopen
ook in de toekomst op jullie allemaal te mogen
rekenen, want de hulp aan al die jonge mensen
is nog steeds hard nodig! Veel dank, hartelijke
groeten en de allerbeste wensen!
Theo Raaijmakers, Cochabamba, Bolivia
theojgmrl 4 @gmail. com
Wat ik het bijzonderst vind zijn de mensen in
Bolivia die hun leven geven voor een ander.
Dan heb ik het over Theo en anderen. Wat zij
daar voor bijzonder werk verrichten, vind ik
heel indrukwekkend. Zij verdienen hiervoor
een hele grote pluim, maar daar schieten woor
den voor te kort. Ik heb heel erg veel van hen
geleerd en daar ben ik ze erg dankbaar voor.
Ze zijn een voorbeeld voor mij geworden, maar
ik denk niet alleen voor mij. Ze mogen heel
erg trots op zichzelf zijn. Om te beginnen met
Theo, een hele bijzondere man. Zijn verge
vingsgezindheid gaat grenzeloos door, of hij
iemand nou een tweede of honderdste kans
geeft. Hij blijft iedereen eerlijk behandelen
en dat vind ik heel bewonderenswaardig.
Hij was verslaafd aan het roken van marihuana.
Iets wat echt binnenkwam bij mij is de uit
spraak: ‘In deze periode van mijn leven wilde
ik lOOOx liever sterven dan wéér doorgaan’.
Het raakt mij, dat iemand op zo’n jonge leeftijd
deze gedachtes kan hebben. Op zijn vijftiende
heeft hij zijn problemen door onder andere
Pater Theo en Sixto’s (werknemer opvangte
huis) hulp, achter zich gelaten. Theo heeft
samen met Sixto hem het gevoel gegeven dat
hij er toe doet. Dit vind ik het mooie, dat
onder andere Theo in deze stad doet, hij laat
kinderen weten dat ze er toe doen en dat er
wel degelijk iemand om hen geeft.
Bijvoorbeeld het jongetje, dat we tegenkwamen
in de nachtopvang. Hij was jonger dan ik, 15
jaar, en drugsverslaafd. Ik vond het vóór de
reis heel moeilijk om me te kunnen voorstellen
hoe bijvoorbeeld zijn leven zou zijn. Maar ik
ben me wel bewust geworden, dat ik het zoveel
slechter had kunnen hebben. Dit idee heeft
me aan het denken gezet. Het geeft me dan
ook voldoening om de mensen, die wel hulp
nodig hebben, te kunnen helpen. Bijvoorbeeld
dus de jongen in de nachtopvang. De volgende
ochtend kwamen we hem op straat weer tegen,
onder hele slechte omstandigheden. Zo werd
er veel lijm gesnoven. Hij heeft al een aantal
keren in Theo’s huis gezeten, maar is telkens
weggelopen. Aan het einde zei hij tegen Theo
dat hij het weer een keer wilde proberen. En
natuurlijk zei Theo ‘ja’. Hij zou iedereen een
nieuwe kans kunnen geven, wat ik erg indruk
wekkend vind. Ongeacht de kansen, die
iemand al heeft gehad, zal hij ‘ja’ blijven zeg
gen.
Dat zoiets unieks tot stand kan komen is erg
te prijzen voor de organiserende Muziekvereni
ging Prinses Juliana. Om 8 weken lang elke
vrijdagmorgen te zorgen dat er voldoende mu
ziekinstrumenten zijn, voldoende begeleiders
van de harmonie aanwezig zijn en alles door
‘n dirigent wordt begeleid is een enorme klus.
Dat het allemaal ook mogelijk werd gemaakt
onder schooltijd maakt dat dit project uniek
is. Om een beeld te vormen van het succes
zijn hier de cijfers van de deelnemende kin
deren op de diverse instrumenten: dwarsfluit
6 kinderen, saxofoon 10 kinderen, klarinet 5
kinderen, trompet 5 kinderen, trombone 4
kinderen, hoorn 1 kind, bariton 1 kind en
Als beloning voor de muziekvereniging hebben
zich vanuit deze 45 kinderen nu al 12 kinderen
zich opgegeven om via 8 proef muzieklessen,
tegen een zeer schappelijk bedrag van 60,-,
zich op te geven bij deze actieve muziekver
eniging Prinses Juliana. Dit aanbod geldt ech
ter voor elk kind tot 16 jaar die erover denkt
om een instrument te gaan spelen in het har
monieorkest. Het afsluitende concert van de
schoolkinderen samen met het opleidingsor
kest was dan ook een regelrecht succes en een
felicitatie waard aan Muziekvereniging Prinses
Juliana!
In 12 dagen tijd hebben we zoveel gedaan
maar een aantal dingen sprongen er bij mij
bovenuit. Het meest indruk wekkende vond
ik, toen we met pater Theo op straat gingen
lopen en langs twee groepen straatkinderen
kwamen.
We zagen de verwondingen van een van de
jongens daar en het zag er schokkend uit.
Sneeën over zijn hele buik en armen, omdat
hij dan de mentale pijn vergat. Daarbij snuiven
ze ook nog lijm. En wat me nog erger verbaasde
was, dat ze autoruiten wasten en zichzelf pros
titueerden voor minder dan 1 euro per keer. 1
euro ja, je hoort het goed. De hutjes, waarin
Na de sponsorloop van 22 april is vandaag
officieel het totaalbedrag bekend gemaakt wat
de leerlingen van Basisschool De Vonder heb
ben ingezameld. Het eerste initiatief kwam
van Pleun Uylenbroek, een leerling uit groep
acht, die graag voor Unicef geld in wilde zame
len. Het tweede initiatief kwam van Simon
de Koning, broer van Wouter de Koning sta
giair op Basisschool De Vonder, die graag geld
in wilde zamelen voor de Alpe d’HuZes. Deze
kans hebben we dan ook met beide handen
aangegrepen en dit heeft geleid tot een gezellige
sportieve dag en natuurlijk een mooi geldbe-
van het Jacob-Roelandslyceum uit Boxtel, dat
in april op bezoek is geweest in Bolivia. Ze
zijn ook bij enkele van onze projecten langs
geweest. Hieronder geven enkele van hen hun
indrukken weer:
Vanavond gingen we naar Casa Ana Maria,
een opvangtehuis en de nachtopvang van pater
Theo. Voor mij persoonlijk was dit de meest
indrukwekkende ervaring tot nu toe. Ik was
uitgekozen tot het voeren van een gesprek
samen met Noor en Marco met twee jongens,
die in het opvangtehuis leven. De jongens
waren eerst een beetje onwennig, Mauricio en
Juan zijn 19 en 20 jaar oud en moesten nu een
gesprek voeren met twee meisjes van 13 en 16
jaar oud. Ik snapte, dat dit raar en lastig zou
zijn, maar na veel vragen of ze er wel oké mee
waren zijn we begonnen. Het gesprek ging
vooral over hoe de jongens in het opvangtehuis
en bij Amanecer terecht zijn gekomen.
Allereerst begon Mauricio over zijn verleden
te praten en dit raakte mij wel heel erg. Hij
komt uit een gezin, dat eerst erg vredig en
gelukkig was, maar dit veranderde snel. Zijn
ouders kregen vaak ruzie, waarbij fysiek geweld
geen uitzondering was. Op een gegeven
moment ging de situatie niet meer en hebben
de ouders elkaar verlaten. Hierbij lieten ze
ook Mauricio achter. Ik vind persoonlijk het
allerraarste dat de moeder twee broertjes van
Mauricio wel mee heeft genomen. Mauricio
is terecht gekomen bij zijn oma, die voor hem
heeft gezorgd tot haar einde. Nadat zijn oma
is overleden, is hij terecht gekomen bij een
opvangtehuis van Amanecer.
ze sliepen waren ook erg mager; met veel man
nen en vrouwen in twee kleine hutjes van mis
schien nog geen 2 m2. En met 14 personen
met 1 pan koken en van 5 bordjes eten.
