Epi en Suzanne en medewerkers
Vanaf donderdag 1 januari
t/m woensdag 7 januari
heten wij u
van harte welkom
met een aardig
Nieuwjaarspresentje...
wensen iedereen fijne feestdagen en een heel gelukkig nieuwjaar!
Woensdag 24 december OPEN tot 19.00 uur
le en 2e Kerstdag GESLOTEN
Woensdag 31 december OPEN tot 19.00 uur
Nieuwjaarsdag OPEN v.a. 16.00 uur
Oisterwijkseweg 9
Moergestel
Tel. 513 2465
Houd 'Moergestel-Nieuws' komend jaar goed in de
gaten, want wij gaan ons 15-jarig bestaan vieren
met leuke en bijzondere acties!
’MOERGESTEL-NIEUWS’ - WOENSDAG 17 DECEMBER 2014
PAGINA 13
De uitstekend verzorgde tuin met vijver.
Café
Cafetaria
Terug in Moergestel hervatte hij het schoenma
kersambacht totdat hij in 1980 in 'de Gèèselse'
een advertentie zag staan: gemeentebode
gevraagd. Een van de gevraagde kwaliteiten
was een goede kennis van de Moergestelse
gemeenschap. Wat dat betreft kon 'de geminte'
geen betere hebben. Een paar voorbeelden: Ad
Nouwens was penningmeester van visclub De
Riethoorn, hij was voorzitter van de buurtver-
enging, zat in het bestuur van de vogeltjesclub,
was lid van zangkoor Crescendo en behoorde
tot de toppers van de 'biljèrtklup' van De
Hoe dan ook, Nieuw Guinea werd een groot
avontuur met zoveel sterke verhalen dat Ad
Nouwens vergeet zijn koffie op te drinken en
zijn Cia hem moet waarschuwen dat die koud
aan het worden is.
"Öoh jè", zegt Ad Nouwens en hij vertelt verder
over het varken dat hij midden in de bushbush
had geslacht. Hal, mooi geleerd bij slager
Smolders. Hij heeft er nog foto's van. Het var-
kenslijf is keurig opengeklapt zodat de gelegen-
heidsslager er goed de hamlappen en de 'korte-
letten' uit kon snijden. Op patrouille door de
bushbush liep hij meestal samen met de koelies
die de etenswaar en de radio droegen omdat
hij ze goed kon verstaan. Moeiteloos schakelt
Ad Nouwens van het Gèèsels dialect over op
het Indonesisch. "Lakas", zegt 'ie, "durlóope."
't Kacheltje in de keuken.
koos voor Curacao omdat daar Gezwien van de
Wouw leraar was. Ik dacht: dan kunnen we
goed buurten. Maar ze stuurden me naar
Nieuw Guinea. Zo helemaal totaal niks hadden
wij te zeggen."
Cia Nouwens, geboren Philippus, moet er har
telijk om lachen. Hij was al twee jaar toen zij in
1940 in Oisterwijk ter wereld kwam. Zij is de
derde van zeven kinderen. Na de lagere school
werd ze stopster bij een textielfabriek in
Tilburg. Stopsters waren zeer gespecialiseerde
en gekwalificeerde vrouwen, maar ook voor
hen gold dat ze stopten met werken als ze
trouwden. Typisch is dat veel vrouwen al snel
niet-regulier werk zochten. Cia Nouwens vond
een 'werkhuis' bij 't Stokske. In dit café hebben
Cia Philippus en Ad Nouwens dan ook hun
trouwfeest gehad. Dit werd toen nog fiftyfifty
door de ouders van beide echtelieden betaald.
Alles wat over was - soep, gebak, 'kwanseltjes'
drank - het ging allemaal mee naar huis en dat
kwam goed van pas want toen ze dan aan hun
gezamenlijke leven begonnen hadden ze niet
meer dan 70 gulden cadeaugeld. Met vierdui
zend gulden spaarcenten hadden ze hun eerste
woning ingericht, de helft van een boerderijke.
Het is toch goed gekomen met Ad Nouwens die
samen met zijn Cia twee kinderen kreeg en het
tot 'gemeentebode' schopte. Hij werd zelfs de
laatste gemeentebode van de gemeente
Moergestel want de herindeling in 1997 bete
kende het einde van deze baan.
Nooit zal iemand nog weten wat het inhield om
gemeentebode van Moergestel zijn. Daarom de
vraag waarmee de gemeentebode zoal van de
straat was: "Ik stuurde meense meej 'ne gróote
Dit stond aan de Tilburgseweg, vanuit het dorp
net voor de rotonde links. Er staan nu twee vrij
staande woningen. De buurman richting Tilburg
was burgemeester Poort in zijn witte villa in het
Groot Bungalowpark.
Ze woonden er anderhalf jaar toen Poort kwam
vertellen dat het 'bedoeningske' afgebroken
moest worden - weg investering in vloerbedek
king en nieuw behang tegen schotten van hard
board tegen de natte muren. Ze kregen een
nieuwe woning aan de Huysackerstraat.
In 1986 betrokken ze hun huidige woning, ooit
door de gemeente gebouwd voor gemeente
veldwachter Kees van Puijenbroek en diens
opvolger Van Geersaem met wie Ad Nouwens
nog wat mee te stellen heeft gehad. Zoals de
keer toen hij zijn broer Frans een knolleke
'gruunvoejer' naar het hoofd gooide. De broer
bukte, de knol vloog door de raam van het
Stoom aan het Rootven. De eigenaar hing voor
het gat een bord met het opschrift: 'Vroeger
vochten ze met knotsen en speren, nu zijn ze
het met mangelpeejen aan het proberen.'
De laatste gemeentewoning van Cia en Ad
Nouwens staat in Moergestel bekend als een
huis waar iedereen welkom is. Je voelt je er
meteen thuis, je hebt er meteen d'n aard. De
echtelieden krijgen vaak mensen op bezoek.
Hoe komt dat toch?, wordt dan wel eens aan
de keukentafel opgemerkt. Ligt het aan "t
höske', of ligt het aan de mensen die er in
wonen. Natuurlijk is het dat laatste, maar de
inrichting heeft wel degelijk een versterkend
effect op het gevoel van warmte en welkom
zijn. De mensen en "t höske' nodigen uit tot
datgene wat de grootste kwaliteit is van de
vroegere gemeentebode en zijn vrouw: buur
ten.
mond weg. Ik was bij de raadsvergaderingen. Ik
was bij trouwerijen. Ik was deurwaarder en ik
was 'mèrtmister' en ik moest koffie rondbren
gen, koffie hil den dag deur."
"Buurten"", definieert Ad Nouwens deze
Brabantse gave, "is gewoon kletsen met elkaar
over van alles en nog wat."
"Gewoon gezellig", geeft Cia Nouwens haar
mening over dit onderwerp.
"Ik kan overal over buurten", gaat hij verder.
En zij: "Ik ook."
"Jonge mensen, die kunnen niet meer buurten.
Als je zegt 'hèdde dè geheurd, dan weten ze
dikwijls nog meer dan wij."
"Ze kijken èfkes op de telefoon en dan weten
ze alles."
"Mèr buurten, dè kunnen ze niemer."
De gashaard in de kamer.
Klaore. Daarnaast was hij acht jaar Tonpraoter.
Vanaf het tweede jaar dat dit fenomeen in
Moergestel was geïntroduceerd deed hij mee
als Jaon Spontaon. Zijn 'buuts' gingen over de
geminte en over zijn vrouw Cia. In de ton ver
telde hij dat hij een foto van Cia aan de voor
deur had bevestigd met daaronder de waar
schuwing 'hier waak ik'.
Ochèèrem, riep heel de zaal, begaan met de
echtgenote van haar tonpratende mens die
daar overigens mee was begonnen na stoere
praat in 't café.
'Dè dörfde gij toch nie.'
'Óoh nêe?, dè zumme dan wèl 's zien!'
