V.O.I.G. (Vereniging Oud-Indië Gangers)
houdt op te bestaan
Aphrodite
BRILLEN LENZEN
Weekblad voor Moergestel
Zaterdag 16 en donderdag 21 oktober laatste bijeenkomsten
De Persoonlijke Signatuur
van Exclusieve Modebrillen
WOENSDAG
29 SEPTEMBER 2010
35e JAARGANG
Nr. 1584
Huidverzorgingsinstituut
Schoolstraat 5
MOERGESTEL
Tel. 013-513 1474
De Lind 35a - Oisterwijk -
013-528 4899
Kerkstraat 21, Oisterwijk, tel. 5217326
info schepenstweewielers.nl
www.schepenstweewielers.nl
J
Ijk
I 4 I
uws
De Vereniging Oud Indië Gangers poserend bij Café 't Centrum waar de oprichting plaatsvond.
1
PAN IS
Uitgave en redactie: Buro '76, Oisterwijkseweg 43, 5066 XC Moergestel
Tel. (013) 513 2268 - e-mail: buro76@planet.nl
Inleveren kopij via e-mail: tot uiterlijk zondag 18.00 uur; advertenties: tot uiterlijk maandag 12.00 uur
Zondag 3 oktober vindt voor de 6e keer de
Speelgoed- en kinderkledingmarkt plaats.
Lees er alles over op pagina 3.
I i E* J
Met o.a. een H. Mis waarbij de overleden ’kameraden’ worden herdacht, het aan
bieden aan de Moergestelse bevolking van een nieuwe bank op de hoek
Oisterwijkseweg-Waterhoefstraat, en een besloten feestje houdt de V.O.I.G. de
komende maand op te bestaan. De vereniging van Oud-Indiëgangers heft zich
zelf, met nog een ledental van slechts 11 personen, dan na een bestaan van 60
jaar officieel op.
HET BEGIN
Toen in 1940 de Tweede Wereldoorlog uitbrak
had ’n grote groep Moergestelse jongens op 13-
en 14-jarige leeftijd ongetwijfeld nog hoge ver
wachtingen van het leven dat ze voor zich had
den. Ze hadden de wil om iets te bereiken, een
vak te leren of te studeren. Ze hadden immers
de leeftijd die werd gezien als de basis naar een
groei van zelfstandigheid.
De oorlogsjaren schopten voor ’n aantal van
hen het verwachte levenspatroon danig in de
war. Wat later waren 16- tot 20-jarige jon
gens erg gewild, met name door de Duitsers.
Voor de zgn. Arbeidseinsatz kwamen ze man
kracht te kort. De jongeren voelden zich
daardoor danig opgejaagd, ’n Geluk voor hen
dat in oktober 1944 in Brabant de bevrijding
kwam en driekwart later voor heel Nederland.
Was het hier inmiddels rustig geworden, in het
toenmalige Nederlands-Indië was dat nog lang
niet het geval. Voornamelijk Japanners waren
daarvoor verantwoordelijk. De plannen voor
onze idealistische jongeren werden ernstig ver
stoord toen veel van hen werden opgeroepen
om te helpen er orde en rust te brengen.
NAAR EEN VER LAND
Op een omgebouwd vrachtschip gingen onze
jongens naar Indië. Bart van de Wouw maak
te deel uit van een van de uitgezonden groe
pen. Hij vertelt: ‘Na ’n maand varen kwamen
we aan op onze eindbestemming: Palembang
op Zuid-Sumatra. Er heerste daar verschrik
kelijke armoe, veel mensen sliepen buiten in
de openlucht of op het water in uitgeholde
boomstammen. Ze hadden bijna niets te eten.
De 11 overgebleven leden van de V.O.I.G.
(foto's Jan Geerts en Frank Meeuwis)
ten kende men niet. ‘Het was ’n heel druk
duppie’, vertelt Bart van de Wouw. ‘Er werd
toneel gespeeld, gekostumeerd gevoetbald met
Killeke van Boxtel als scheidsrechter; het 10-
jarig bestaan vierden we met een bonte avond
en een rikconcours; het 25-jarig bestaan her
dachten we met een tentoonstelling van aller
lei spulletjes uit Indonesië en er werd een film
gedraaid. Tweemaal hebben we ’n tropische
avond gehad met werkelijk alles er op en eraan
en bereikte iemand van de leden de 60-jarige
leeftijd was er voor hem een herinneringstegel.
Hoogtepunt van het 40-jarig bestaan was de tot
standkoming van een documentaire van de
hand van Petra Spaninks en MTV, ‘Tropenjaren
tellen dubbel’. De 4 mei-herdenking werd tal
loze malen verzorgd evenals de openluchtmis
viering op 15 augustus nabij het Maria-kapel-
letje. Daarnaast zijn we jaarlijks naar het Indië-
monument in Roer-mond geweest.’
NOG 11 LEDEN
Na 60 jaar houdt het echter allemaal op. Er zijn
nog 11 leden bij de vereniging die samen 916
levensjaren tellen. Zaterdag 16 oktober vindt
het officiële afscheid plaats waarbij iedereen
wordt uitgenodigd aanwezig te zijn bij de ont
hulling van de bank op de hoek van Oisterwijk-
seweg-Waterhoefstraat en ’s avonds de H. Mis
in onze parochiekerk waarbij speciaal de over
leden kameraden worden herdacht.
Met een besloten avond op donderdag 21
oktober dient het einde van de V.O.I.G. zich
dan écht voor de 11 overgebleven leden aan.
De contacten onder hen blijven zoals ze wa
ren, alleen dus niet meer in V.O.I.G-verband.
Het einde van een tijdperk met onuitwisba
re herinneringen...
3
I
Als wij uitgegeten waren stonden ze vaak met
velen buiten aan de poort op ons te wachten
of er overschotjes waren.
Na ’n tijdje in de stad verbleven te hebben
gingen de bataljons de binnenlanden in en
kwamen er terecht op de meest verlaten pos
ten op Sumatra. Het patrouillegebied van
de jongens waarover we hier schrijven, be
sloeg ‘n oppervlakte van 6.000 vierkante kilo
meter. Hier werden de meeste patrouilles
gelopen en die waren bepaald niet zonder
gevaar. Gemiddeld sneuvelden er vier solda
ten per dag. Liefst 6.200 zijn er omgekomen,
de meeste zijn onder de palmen begraven.
Contact met het thuisfront was er voor de jon
gens nauwelijks of tijdenlang zelfs helemaal
niet. Bart: ‘Voor een sterfgeval thuis kregen we
zelfs geen verlof en sneuvelde een van je kame
raden dan moest je dat verlies met z’n allen
samen zien te verwerken. Na drie jaar zat ons
verblijf er op en met gemengde gevoelens, men
was tóch van het land gaan houden, vertrok
ken we. Met de boot terug naar Holland en tij
dens die lange reis probeerde je om al het ge
beurde op ’n rijtje te zetten.’
‘We hadden het immers behoorlijk voor onze
kiezen gekregen. Na een korte opleiding im
mers gingen we naar de andere kant van de
aardbol. Meer dan 100.000 jonge mannen,
waarvan vele dienstplichtig, hebben ’n halve
jeugd verloren zien gaan door crisis en oor
log. Ze waren nauwelijks voorgelicht op de
taak die hen daar wachtte. De opleiding in
Nederland schoot daarin sterk tekort. De
AL RUIM 80 JAAR FIETSPLEZIt-R j
^schepe^X
k 1
omstandigheden waren veel moeilijker en
gevaarlijker dan men hier kon bedenken:
onzichtbare bendes met guerrillastrijders,
op eenzame posten blootgesteld aan beschie
tingen, sluipschutters en hinderlagen, einde
loze patrouilles en, zeker niet te vergeten,
allerlei ziektes! Voor ons was het niet die
mooie Gordel van Smaragd.'
OPGERICHT IN 1950
Eenmaal terug in Moergestel bleek dat er be
hoefte was onder de ‘jongens’ om hun verhaal
te vertellen. Hun ervaringen te delen met kame
raden die hetzelfde hadden meegemaakt. De
dag van de oprichting van de V.O.I.G. vindt
men dan ook een heel bijzondere. Jan Swinkels,
Bart Meeuwis en Bart van de Wouw waren de
initiatiefnemers. De oprichtingsvergadering
vond plaats in café ’t Centrum. 23 Personen
meldden zich aan en zo werd de vereniging ge
boren. Jan Swinkels werd benoemd tot voor
zitter, André Habraken kreeg de taak van pen
ningmeester toebedeeld en Bart van de Wouw
werd de eefste secretaris van de nieuwe vereni
ging.
Al pratende met Bart van de Wouw komen er
talloze herinneringen uit het 60-jarige bestaan
voor de dag. Er hebben in al die jaren enorm
veel activiteiten plaatsgevonden, want stilzit-
ïtRGWRG
