RONDOM DE KERK
W
HM
PROGRAMMA
IDEEËN
STEENTJE BIJDRAGEN
PINKSTEREN
MOERGESTEL
NIEUW ELAN
■JONGERENGROEP
WAT DOEN ZE ZOAL?
LEVENSVRAGEN
HOE GAAT ‘T VERDER?
WAARDERING
MENSEN ZIJN SOMS BANG
JONGERENGROEP
‘DE KURKSKES’
PRR0W&
1
MOERGESTEL NIEUWS’ - WOENSDAG 31 MEI 2006
PAGINA 8
Herman van den Broek
Bang of begeesterd?
Hand.v.d. Apost. 2,1-11
Johannes 20, 19-23
geest, vrede zij u” Vrede: kom weer op orde in jezelf,
wees blij met je geloofsovertuiging, wees blij met
jouw visie op het leven en deel er van uit, draag de
vrede uit: help mensen op orde te komen met zich
zelf en met elkaar, reik mensen levensvisie aan,
durf voor je geloof uit te komen.
Wij, hier bijeen, worden toch weer bemoedigd om
kerk ter plekke te zijn. Ieders inbreng is daarbij
belangrijk: hand-en-spandiensten, denkwerk, schrijf
werk, bezoekwerk, het doet er niet toe.
Pinksteren:
een dag om angsten te overwinnen,
een dag om te geloven dat de goede geest in jou
weer meer vertrouwen geeft in je kinderen,
een dag om te geloven dat de goede geest veel
teweeg zal brengen in zijn kerk,
een dag om te bidden: “Kom heilige geest, vervul
de harten van uw gelovigen en ontsteek in hen het
vuur van uw liefde. Zend uw kracht en alles zal wor
den herschapen en Gij zult het aanschijn van de
aarde vernieuwen" Amen.
Moergestel weer gestart.
En na deze lange inleiding zijn we beland in het
eigenlijke onderwerp van dit artikel.
Ook is de groep op bezoek geweest in de
Jacobushoeve in Vessem, van waaruit regelmatig
pelgrims vertrekken die de lange reis gaan maken
naar Santiago de Compostella. Ze hebben daar
ervaren wat het is om zo’n pelgrimsreis te onderne
men. leder had een steentje meegenomen dat staat
voor een intentie. In de idee “ieder draagt zijn steen
tje bij" hebben ze dat steentje bij 't kruis aldaar
neergelegd. Op 23 mei hebben ze opnieuw hun
steentje bijgedragen bij de H. Eik in Oirschot.
Wandelend erheen (12 km) en met de huifkar terug,
getrokken niet door een paard, maar door een trac
tor, dat moest van Jan Ketelaars. Maar daarvoor heb
ben ze eerst geluisterd naar 't verhaal en de diepe
re betekenis van de H. Eik dat Theo te Wierik daar
hield. Dat idee van die steentjes (in dit geval ste
nen) hebben de kerkgangers overigens ook gezien
tijdens de mooie viering in de kerk op Goede Vrijdag.
In het middenpad lagen stenen in de vorm van een
open kruis. Bij 't begin van de viering kwamen de
jongeren binnen met een groot houten kruis en leg
den die neer in de open vorm die door de stenen
werd gevormd. De kerkgangers zetten later allen hun
waxinelichtjes op 't kruis: alles prachtig symbolisch.
De wandeling naar Oirschot is meteen een goede
training voor de wandelavondvierdaagse begin juni,
waaraan de jongeren als groep gaan deelnemen in
de-jawel! - 15-km-wandeling. De leiding wil de jon
geren niet alleen stimuleren zich ergens voor in te
zetten, maar ook dóór te zetten. Geen flauwe kul met
“dat kan ik niet", niet te gauw opgeven.
geren maakten eerst kaarten met vragen die ze
aan elkaar konden stellen. Dat waren vragen over:
vriendschap, vrijheid, toekomst, eten/drinken, hobby,
discrimi-natie, eetstoornis, vacantie, homosexuali-
teit, geloof en zelfs dood. Na beantwoording van zo'n
vraag ontstaat er natuurlijk een levendige en leer
zame discussie. Bij de discussie over de dood
kwam er een spannend moment. Net toen ook even
over “geesten” werd gepraat en de spanning groot
was, kwam Theo te Wierik door een knarsende deur
binnen en zorgde nietsvermoedend voor een schrik-
moment. Met de op de kaartjes vermelde vragen
kan de groep overigens nog lang vooruit. Op 31 janu
ari hield de groep een thema-avond over sterke
jongeren. Getoond werd een videofilm over een
jongen, die, tegen de verdrukking in, balletdanser
wilde worden. De bedoeling van het bekijken van
de film was om te laten zien, dat het onzin is om valse
schaamte te hebben. Zo zijn er ook nog avonden
met waxinelichtjes. Iemand mag een kaarsje opste
ken bij 't vertellen van iets dat hem of haar getrof
fen heeft. Dan kunnen best grote persoonlijke dra
ma’s naar voren komen: de dood van een oma of
iemand die van de fiets gereden is. Belangrijk is ook
dan weer de discussie achteraf, waarbij ook soms
meningsverschillen onder elkaar worden uitgepraat.
Op die manier leren ze elkaar kennen en wordt de
groep hecht. Regelmatig wordt ook besproken en
gediscussieerd over wat er in de krant stond.
Op 28 maart jl was er een door Kentron georgani
seerde avond over drank en drugs, waarbij de stof
in quizvorm werd behandeld.
Op 25 april hield Noud Smits een door de jongeren
zeer gewaardeerde lezing over oorlog en vrede. Het
was een van de avonden waarop ze er geen genoeg
van konden krijgen, zo wist Noud Smits de jonge
ren te boeien.
Op al deze manieren probeert de leiding de jonge
ren wat mee te geven en hen over allerlei levens
vragen te laten nadenken, zodat ze stevig in 't leven
komen te staan. Zijdelings wordt hierin ook de kerk
betrokken. Wanneer jongeren het eventueel niet
zouden zien zitten mee te doen met “kerkse” din
gen, worden ze daartoe niet verplicht. Maar dat
speelt eigenlijk nauwelijks.
Voor de rest van het seizoen en voor volgend jaar
staan alweer een aantal dingen op ’t programma,
waarnaar weer uitgekeken wordt. Op 22 oktober zul
len de jongeren worden betrokken in de jaarlijkse
herdenking van oorlog en vrede, in de kerk en daar
na bij het beeld van Generaal Barber. Dichterbij
nog, op 20 juni, gaan ze met Kees Schoenmakers
de toren beklimmem en uitkijken over Moergestel.
Grote verwachtingen hebben ze van het “Grote
Ruilspel" volgend seizoen. De bedoeling is dat ze
met iets kleins langs de deuren gaan in Moergestel.
Dat kleine ding, bv een ei, proberen ze in te ruilen
voor iets groters, zeg maar een pak koffie of een
boek. Dat proberen ze dan weer in te ruilen voor nog
iets groters en zo verder tot bv een wasmachine toe.
Die opbrengst gaat uiteindelijk naar Leen van Herck,
die er - zoals u weet - wel raad mee weet.
Héél, héél voorzichtig wordt er ook gedacht aan een
excursie naar Taizé, de beroemde, van oorsprong
Protestantse, maar tegenwoordig interkerkelijke
broederschap kloostergemeenschap in Frankrijk.
Tijdens het gesprek dat ik met de leidsters en de
beide groepsleden had, ontstonden spontaan nog
weer nieuwe ideeën voor de toekomst. Leuk was het,
toen ondergetekende vragen stelde m.b.t. een voor
het einde van dit jaar geplande bezigheid, waarvan
de groepsleden nog niets wisten. Het plan nl. om
met Kerstmis zelf een kerstgroep te maken van
hout, die dan hoog tegen de muren van de kerk zal
worden aangebracht: tekenen, zagen en schilde
ren: werk genoeg. De meiden begrepen het eerst
verkeerd en dachten aan een levende kerstgroep,
waarbij onder elkaar de rollen meteen al werden ver
deeld: Yola als Maria, Britt als het kindje Jezus (ze
heeft er best de uitstraling voor) en Dirk Wolfs als
Jozef. Misschien een idee voor 't jaar daarna?
Marion Helmer. Yola Ketelaars, Britt Mutsaards en
Lies van Dijk aan de tafel in “t Honk
De meeste mensen kunnen Kerstmis wel thuis bren
gen: de geboorte van Jezus in een stal (en symbo
lisch: Jezus' geboorte in ons zelf). Met het voornaam
ste kerkelijke feest Pasen, weet men al minder goed
raad. Velen kunnen alleen maar bedenken dat Pasen
twee dagen vrij betekent, om te gaan fietsen of
meubel keukenzaken te gaan bezoeken. Na lang
nadenken is er soms de gedachte aan de verrijze
nis van de Heer, nadat we op Witte Donderdag de
instelling van de Eucharistie hebben gevierd en op
Goede Vrijdag zijn kruisdood hebben herdacht.
Met het feest van Pinksteren echter weet men hele
maal geen raad, terwijl dat toch een heel mooi feest
is. De bange apostelen, die zich na Jezus' dood had
den verschanst in een gesloten zaal, werden be'-
geest'erd en gingen van toen af enthousiast de
ideeën uitdragen van hun leermeester. Zij stichtten
door hun apostolische arbeid een nieuw geloof: het
Christendom was geboren!
Emeritus pastoor Herman van den Broek schreef een
prachtige preek over dit mooie feest Pinksteren,
later gepubliceerd in zijn boek “Met vriendelijke
groet”.
U kunt de preek hieronder lezen.
TvE
Redactie: Ton van Elsdingen
Hans Festen
Jo van Os
Ireen Stieger
Ad Wolfs
Harry van Boxtel
In Moergestel - en natuurlijk niet in Moergestel
alleen - is - we weten het allemaal - het kerkbezoek
in de laatste tien jaar behoorlijk afgenomen. Dit
betekent overigens niet automatisch een gelijklopen
de vermindering van religiositeit of spiritualiteit.
Maar het meedoen aan kerkelijke vieringen is behoor
lijk op de tocht komen te staan. Mensen hebben het
druk met andere dingen: sport, bezoek aan fami
lieleden of manifestaties. Daarnaast laksheid en
desinteresse. De jeugd laat het over 't algemeen al
helemaal afweten, zeker na afloop van het basis
onderwijs. Jaren geleden hield ook het tot dan toe
bestaande jongerenwerk van de parochie op te
bestaan: tekort aan leiding en desinteresse van de
jeugd.
Met de komst van pastoor Theo te Wierik is deze
negatieve spiraal nu plotseling doorbroken. Gesterkt
door ervaringen elders besefte pastoor Te Wierik ter
dege de juistheid van bovenstaande kreet. Hij toog
aan 't werk. En het succes bleef niet uit: in de
Paasviering van dit jaar, op 15 april jl, zat ineens de
kerk voor de helft vol met kinderen. Door zijn toe
doen ook werden weer medewerkers gevonden
die zich wilden bekommeren om een nieuwe opzet
van de kinderwoorddiensten. Het begin hiermee is
gemaakt: zes volwassenen hebben zich bereid ver
klaard voor begeleiding. De opkomst van de jeugd
is nog schoorvoetend, maar zal in het nieuwe elan,
dat met de komst van de beide Theo's is begonnen,
wel groter worden. Deze nieuwe bezieling, die pas
toor Theo te Wierik en pastor Theo Schepens heb
ben teweeggebracht, zorgde zeker al voor een stil
stand, zo niet een opwaartse ombuiging in de ont
stane neerwaartse spiraal in het kerkbezoek van de
laatste jaren.
Maar tegelijkertijd ontstond er ook een opleving
van de aandacht voor de geloofsopvoeding van de
jeugd. Naast de nieuwe start van de kinderwoord
diensten, zien we ook weer meer waardering voor
de gezinsvieringen, de vieringen van doopsel, 1e
communie en vormsel. Tenslotte is door volharding
van pastoor Te Wierik ook het Jongerenwerk in
Ter gelegenheid van het Pinksterfeest, bij uitstek het
feest van communicatie, saamhorigheid en inspi
ratie, zit ik met twee leidsters en twee jongeren van
de eerste lichting van het jongerenwerk aan tafel in
hun gezellige onderkomen “'t Honk” op de boven
verdieping van het Parochiecentrum en vraag daar
naar hun bevindingen over het eerste jaar van deze
groep en naar hun plannen voor volgende jaren. Het
zijn Lies van Dijk en Marion Helmer (leidsters) en
Britt Mutsaards en Yola Ketelaars (groepsleden).
Nou, toen kwam er bij deze plezierige ontmoeting
heel wat los. Laten we eerst maar eens beginnen
met de naam van de groep, verzonnen - hoe kan
het anders - door Dirk van Nuenen. “De Kurkskes”
heet de groep: enerzijds verwijzend naar de bij de
opening van hun clubruimte losknallende kurken van
de flessen alcoholvrije champagne, anderzijds een
verwijzing naar de kerk, een beetje op z'n Brabants
uitgesproken. Leuke naam en goed gevonden.
Ja, op 6 september van 't vorig jaar kwam de groep,
bestaande uit zes jongens en zes meiden, voor 't
eerst bij elkaar. Ze wilden na hun vormsel door
gaan met bijeenkomen in een gezellige groep met
bijeenkomsten eens in de veertien dagen. Dat
waren: Dirk Wolfs, Yola Ketelaars, Cas Nouwen,
Ingrid op 't Hoog, Britt Mutsaards, Mariska
Machielsen, Marleen Kuijpers, Mark Bierens, Jan
Ketelaars, Dirk van Nuenen en Romy Verkooijen.
Door omstandigheden vielen er twee af (hier niet
genoemd), maar later kwam Daniel Moorman de
groep nog versterken. En ze vormen intussen een
hechte groep, waarvan de leden elkaar zo langza
merhand door en door kennen en vooral ook waar
deren. Ze staan onder bezielende leiding van Lies
van Dijk, Marion Helmer, Corry op't Hoog en Marieke
Verkooijen. Peter Swinkels en Theo te Wierik bege
leiden de groep meer op afstand.
Bijna teveel om op te noemen, maar ik ga het toch
maar eens proberen.
Een van de eerste dingen die georganiseerd wer
den, naar een idee van Theo te Wierik, was een op
20 november van t vorig jaar gehouden inzamelings
actie van voedingswaren. Parochianen brachten
pakken koffie, blikken soep en andere voedingswa
ren mee naar de kerk. Op de daarna volgende bij
eenkomst van de groep werden hiervan door de jon
geren pakketjes gemaakt, die via Pater Poels op
Kerstmis belandden bij arme gezinnen in Tilburg.
Met Sinterklaas werd op dezelfde manier speel
goed ingezameld voor achterstandsgezinnen in
Tilburg
Behalve de directe hulp aan mensen die behoeftig
zijn, was dit ook voor de jongeren een bewustwor
ding van “aandacht voor elkaar": gezamenlijk kijken
naar anderen die hulp en aandacht nodig hebben.
Natuurlijk vierden ze ook samen Sinterklaas, want
onder elkaar moet je 't ook gezellig maken. Ze had
den afgesproken surprises te maken en elkaar een
oud (gebruikt) cadeautje en een nieuw cadeautje
te geven. Met een door Corry op 't Hoog bedacht
leuk loterijspel kwam iedereen met natuurlijk veel lol
in het bezit van zijn/haar twee cadeautjes. Dat staat
dit jaar zeker weer op het programma.
Heel leerzaam was ook de actie in de Vredesweek.
De jongeren gingen met een paar tegelijk op bezoek
bij van tevoren in kaart gebrachte mensen in 't dorp
en stelden hen vragen over vrede. De antwoorden
en ervaringen werden later weer besproken in de
groep.
Heel belangrijk zijn ook de avonden waarop gedis
cussieerd wordt. Zo is er een avond geweest waar
op ze een vragenspel hebben gehouden. De jon-
Er is nu één jongerengroep. Op 13 juni gaat Theo
te Wierik praten met de vormelingen van dit jaar over
de vorming van een tweede groep. In 't jaar daar
na, 2007, kan er zo een derde groep komen. Men
wil naar maximaal twee groepen per week, dat zijn
dus vier jaargangen. Oudere groepen die eventu
eel zouden uitdunnen zouden tenslotte kunnen wor
den samengevoegd. Het misschien opdoemende
beeld van te weinig leiders of leidsters wordt niet
erg serieus genomen: op een geven moment zijn
groepsleden van nu in staat zelf leider of leidster te
worden en zo houdt de beweging dan zichzelf in
stand.
De jongeren voelen zich in de groep echt op hun
plaats, echt thuis. Het is een hechte groep gewor
den, met waardering voor de leiders en leidsters.
Tekenend was - en Lies zal het zich blijven herin
neren - dat een van de jongeren die in de Paaswake
achter haar zat, haar ineens in 't oor fluisterde: “die
Theo te Wierik is echt cool, gaaf en vet, hè!”
TvE
Ouders zijn soms bang om hun kinderen los te
laten. Met zin voor het avontuur trekken zij de wereld
in. In wat voor wereld? vragen ouders zich af en
houden dan hun kinderen gebonden aan het veili
ge thuis. Als dat overdreven wordt, worden kinde
ren nooit zelfstandig, ofwel ze nemen wat al te
scherp afstand van hun ouders
Bisschoppen in
Nederland zijn soms
bang van hun eigen
mensen. Ze durven
het niet aan, om wat
groeit her en der te
laten groeien. Ze wil
len met hun regels
orde op zaken stellen
en als dat met teveel
angst gebeurt, ver
vreemden zij van hun
eigen volkWe
lezen het af en toe.
Pastores zijn soms
bang van medewer
kers. Zij durven het
niet altijd aan om hun
alle vertrouwen te geven en willen de touwtjes toch
goed in handen houden.En dat bemoedigt mede
werkers niet, integendeel
Jongeren zijn soms bang om in de klas te zeggen
dat zij bij de kerk horen, dat zij deelnemen aan
parochie-aktiviteitenbang om uitgelachen te wor
den.
Ouderen zijn soms even bang om over hun geloof
te spreken, bang dat zij ter verantwoording worden
gedaagd en dan niet weten wat zij zullen zeggen
Leerlingen van Jezus toen waren bang. Ze hadden
zich benepen opgesloten, veilig tegen de buiten
wacht, de deuren op slot.En toch is er met hen iets
wonderlijks gebeurd.
Ineens was hun angst voorbij en togen zij de straat
op en zeldzaam vrijmoedig gingen zij getuigen van
hun geloof in Jezus, de gezondene van God, die
van de dood is opgestaan. Ze brachten talloze
mensen bijeen die hun geloof deelden, mensen, die
als broeders en zusters met elkaar omgingen en
teken werden van een vreedzame manier van
samenleven. Er was me een fijne sfeer onder hen
en ieders inbreng voor de club was belangrijk en
goed genoeg. Er heerste vreugde alom.
Wat benepen zitten wij hier bijeen, in deze veilige
kerk. Hier lacht niemand ons uit. Hier worden we niet
keihard ter verantwoording geroepen, hier voelen
we ons thuis, dat wel, maar we voelen ons ook als
een rest van het grote volk van God. Want, zo weten
we, veel mensen weten nauwelijks dat het Pinksteren
is, en als ze het weten, dan nog niet wat we eigen
lijk te vieren hebben. Veel mensen vermaken zich
met sport dezer dagen of andere leuke dingen,
maar weten van geen feest van vuur en nieuwe
moed.
Wij toch hier bijeen, om wel Pinksteren te vieren, wij
stellen ons open, heel voorzichtig misschien, voor
de werking van de Heilige Geest, voor kracht van
Boven.
Wij hier bijeen, in vertrouwen dat de Geest toch
wat angst van ons zal wegnemen, ons toch in vuur
en vlam zal zetten, toch een beetje bemoedigen zal.
Wij, hier bijeen, horen: “Hier, ontvangt de heilige
“Wie de jeugd heeft,
heeft de toekomst"
een adagium waar
de mensheid al vele
eeuwen van door
drongen is. Wil je als
beweging, ideolo
gie of religie voort
bestaan, dan zul je
je best moeten
doen tijdig jongeren
hiervoor te motive
ren. In al die eeu
wen is van de ken
nis van dit gegeven
ook wel eens mis-
bruik gemaakt.
Denk maar eens aan Sparta in het oude Griekenland,
de Hitlerjugend in Nazi-Duitsland en momenteel de
kindsoldaten in het “Leger van de Heer", het rebel
lenleger in Noord-Oeganda. Maar dat zijn ongun
stige uitzonderingen. De goede situaties hebben
gelukkig ruim de overhand.
www.parochiemoergestel.nl
www.kerk-in-oisterwijk.nl
