C.V. DE PIEREWAAIERS
Gildenbroeders
organiseren Landjuweel
Kanoboerderij De Reusel:
meer dan kanovaren alleen...
Kok
RONDOM DE KERK
jij ook paraat na een ramp?
bedankt alle aanwezigen die op zaterdag 11 maart ons kwamen feliciteren
met ons 44-jarig jubileum in Café-Restaurant de Brouwer en alle hoofd
sponsors die de speciale evenementen mee mogelijk hebben gemaakt!
M
00 00
"De Pierewaaiers"
>-
Voor de periode april - oktober zoeken wij een enthousiaste
VERHALENDERWIJS
HETVERHAALVAN
HET GROTE BOEK
Een vast dienstverband gedurende het hele jaar
is uiteindelijk mogelijk.
Werkzaamheden:
bereiden van barbecues, buffetten e.d.;
aansturing en inkoop keuken;
ondersteunen horeca gastheer of -vrouw.
Wij vragen:
flexibele en collegiale instelling;
SVH-opleiding of vergelijkbaar niveau of ervaring.
Wij bieden:
Uitdagende fulltime baan;
Moderne nieuwe keuken;
Afwisselend werk en leuke collega’s.
PfMXWï
Geïnteresseerd? Bel of schrijf voor informatie en
reacties naar Guus Mulders,
Kanoboerderij De Reusel, Heizenschedijk 1,
5066 PL Moergestel, tel. 013-5136031 of
info@kanoboerderij.nl
'MOERGESTEL NIEUWS’ - WOENSDAG 15 MAART 2006
6
PAGINA 7
n
rs
3
:r
Het Nederlandse
Rode Kruis
A part ot the international Red Cross ana Red Crescent Movement
www rodekruis nt
Kanoboerderij de Reusel organiseert voor kleine en grote groepen ’actieve’ en
afwisselende arrangementen (www.kanoboerderij.nl). De Kanoboerderij is een
middelgroot dagrecreatiebedrijf met een sterke marktpositie. Er werken ongeveer
40 personen, waarvan een 10-tal met een vaste aanstelling.
ie
a-
Word vrijwilliger! Je helpt met contactherstel tussen slachtoffers en hun familie. Als telefoonvrijwil-
liger sta je zoekers te woord of als registratievrijwilliger verzamel je inlichtingen over slachtoffers.
Bel voor meer informatie: 070 44 55 888.
Beeld, uit de Gildenoptocht 2005 in Moergestel.
De vijf Gilden uit de gemeente Oisterwijk (Oisterwijk, Moergestel en Heukelom)
hebben het gezamenlijke initiatief genomen om een groots Landjuweel in het jaar
2008 te organiseren. Het Landjuweel is een cultureel evenement in de hoofdge
dachte van het Gildenwezen.
r-
ie
u
i-
n
rs
u
n
k
Jt
e
n
k
JS
le
f.
ie
et
ig
>e
>r
:n
le
rs
n
P
k
*e
n
i.
n.
>P
:n
b
•0
r:
lg
n
n
r-
n
i-
re
d
ts
i.
le
g
et
ït
it
dI
le
bleef schreeuwen, pakten enkele sterke man
nen hem op en kiepten hem in de zee. Korte tijd
later was de storm gaan liggen. Niemand had ech
ter nog zin om te vissen, dus keerden ze naar de
wal terug. En wat zagen ze aan de wal? Daar
stond dezelfde man weer. Nieuwsgierig, maar ook
met een bang hart, vroegen ze hem hoe het toch
kon, dat hij daar weer stond. En hij vertelde, dat
hij op de rug van een dolfijn was terechtgekomen
en dat die dolfijn hem weer naar de kust had
gebracht en dat hij nu geleerd had, dat je nooit
op de vlucht moet slaan voor jezelf.
Toen verdween de man uit hun gezicht.
Nou, de kluizenaar vond dit toch wel een sterk
verhaal en hij ging gauw naar huis en schreef het
op in zijn grote boek.
Zo verzamelde hij de beste verhalen van het
volk; hij schreef op wat mensen dachten en wat
mensen voelden, maar alleen als hij het zelf de
moeite waard vond.
Maar ook de kluizenaar werd oud en zijn hand
begon wat te trillen, zodat hij niet zo mooi meer
kon schrijven. Hij dacht erover na wat er met zijn
boek moest gebeuren, nu hij er toch niet meer in
kon schrijven. Hij wist wat hij zou doen. Hij ging
naar de stad en vroeg aan de mensen naar een
wijze man aan wie hij het boek zou kunnen toe
vertrouwen. En de mensen wezen hem allemaal
Samuel aan. Samuel had een bibliotheek en zou
wel het beste op zijn boek kunnen passen en eruit
kunnen voorlezen. Op een mooie zondag toog
de kluizenaar naar Samuel en
gaf hem het boek. “Berg het goed op” had hij nog
gezegd. Daar zou Samuel wel voor zorgen! Maar
tegelijk dacht hij: “wat heb ik eraan om het alleen
maar op te bergen? Ik weet wat ik zal doen: op
zondag heb ik het boek gekregen, op zondag zal
ik er een verhaal uit voorlezen aan wie er maar
naar luisteren wil”. En elke zondag kwamen er
enkele mensen luisteren naar de verhalen van de
kluizenaar, die door Samuel prachtig werden
voorgelezen.
“Die verhalen gaan over ons" riepen de luisteraars
opgewonden, "je moet die verhalen goed bewa-
rèn! “Wees.maar gerust", zei Samuel, “die ver
halen gaan nooit verloren”.
Medio november 2005 zijn de vijf Gilden (St.
Sebastiaan Barbara - St. Joris - St. Catharina
(Moergestel), St. Sebastiaan(Oisterwijk) en St.
Joris Sebastiaan (Heukelom) bijeen gekomen
om te beoordelen of men in staat is om een
Brabants Landjuweel te organiseren. Snel is dui
delijk geworden dat met een goede samenwer
king tussen alle Gilden dit geen probleem is.
Een verzoek aan de Federatie, het overkoepe
lend orgaan voor alle Brabantse schuttersgil
den, heeft geleid tot toekenning van de orga
nisatie.
In een ver en heel mooi land woonde eens een
man in een huisje dat midden in het bos stond.
Zo’n huiske als hier ook staat op de Kerkeindse
Hei. Misschien heb je het wel eens gezien: “De
Kluizenaar” staat er op. Dat komt, omdat men een
mens die ergens alleen woont in een bos ook “klui
zenaar” noemt. Je moet er maar van houden om
zo ver weg van de drukke wereld te wonen. In
ieder geval: zo iemand kan wel goed nadenken.
De kluizenaar van wie ik wil vertellen kwam nu
en dan wel naar het dorp en naar de stad. Hij ging
dan zomaar bij wat mensen zitten op een bank
of zo. De mensen vroegen hem wel wat hij toch
prakkezeerde om zo diep in het bos te wonen,
helemaal alleen. En dan zei hij, dat het niet zo een
zaam was als de mensen wel dachten. Hij hoor
de de bomen kraken en het ritselen van het blad,
hij hoorde de vogels fluiten, elk zijn eigen taal: “alle
maal geluiden die jullie niet meer
horen” zei de kluizenaar. Maar verder zei hij niet
veel en luisterde maar. Hij luisterde naar de ver
halen van het volk. Dan ging hij weer naar zijn een
zaam huisje en wat deed hij daar? Hij schreef de
goede verhalen die hij van de mensen gehoord
had op in een groot boek.
Op gezette tijden trok hij weer naar de mensen.
Zo trok hij ‘s nachts wel eens naar de heide,
Redactie: Ton van Elsdingen
Vk Hans Festen
Jo van Os
Jl Ireen Stieger
j| Ad Wolfs
1 Harry van Boxtel
www.parochiemoergestel.nl
www.kerk-in-oisterwijk.nl
waar de grote vuren brandden. Daar waren dan
de herders die rondom het vuur de wacht hiel
den bij hun kudde. Hij luisterde dan naar de ver
halen van de herders. Hij stond er versteld van
dat die herders zoveel wisten te vertellen. Ze
vertelden van hun barre tochten door de woestijn,
hoe geiten altijd wel weer voedsel onder een
laag stof wisten te vinden en hoe ze nu en dan
waterbronnen hadden gevonden. Ze vertelden
van hun schapen: hoe een schaap zijn
poot gebroken had en hoe zij zelf dat pootje had
den genezen, hoe een ander schaap verstrikt had
gezeten in een doornstruik, enz. Als de herders
dan
‘s morgens verder trokken, ging de kluizenaar
terug naar zijn hutje in het bos en schreef de ver
halen van de herders op.
Zo was hij ook eens naar het strand gegaan en
zag daar de vissers. “Ha”, dacht hij bij zichzelf,
“vissers kunnen sterke verhalen vertellen” en als
de vissers netten aan het boeten waren, vroeg
hij naar hun belevenissen. Zo vertelden de vis
sers van een man die eens aan de oever van de
zee stond. Hij leek helemaal in de war en
schreeuwde uit, dat hij op de vlucht was. “Voor
wie of wat ben je dan op de vlucht?” hadden de
herders hem gevraagd. “Voor mijzelf" had de
man geantwoord. De vissers vonden dat maar een
raar antwoord. Wie is er nou op de vlucht voor
zichzelf? Toen de vissers op een morgen klaar
stonden om van wal te steken, stond die man er
weer en smeekte of hij mee mocht varen. De vis
sers hadden ermee ingestemd, want wie op de
vlucht is voor zichzelf wordt door niemand ach
tervolgd, dus hoefden zij voor niemand bang te
zijn. Maar toen zij flink ver van de kust verwijderd
waren, stak ineens een hevige storm op. Ze
waren doodsbang geworden. “We vergaan”,
hadden ze al tot elkaar geroepen. Toen zagen ze
die vreemde man, die op de vlucht was voor
zichzelf, zijn handen uitstrekken naar de hemel,
alsof hij bad. “Het is allemaal mijn schuld”, riep
hij, “gooi mij maar overboord”. Nou doe je dat zo
maar niet, maar omdat de storm zo bleef aanhou
den en omdat de man aldoor maar hetzelfde
Naast de Gildengedachte zal het culturele aspect
aandacht krijgen. De Gilden hopen door het
organiseren van het Landjuweel een onverge
telijke culture bijdrage te kunnen leveren aan
alle inwoners, verenigingen en bedrijven uit
Oisterwijk. Om iedereen op de hoogte te hou
den van de organisatie zal er regelmatig infor
matie worden verstrekt via de media.
Het Landjuweel omvat een meerdaags cultu
reel evenement waarbij alle 208 Brabantse
Schuttersgilden worden uitgenodigd. Om het
evenement te kunnen organiseren zijn reeds
informele contacten gelegd met de gemeente
lijke overheid, die zich zeer positief heeft opge
steld. De burgemeester Kortmann voelt zich
vereerd en bewondert het initiatief van de
Gilden en heeft zijn steun toegezegd.
De Gilden zijn gestart met de eerste stappen
voor de organisatie welke bestaat uit de oprich
ting van de Stichting Landjuweel Oisterwijk
2008. De komende twee jaren van voorberei
ding worden gebruikt om een geslaagd evene
ment te verzorgen. Men verwacht tijdens het
hoogte punt een om vang van 30.000 deelnemers
en toeschouwers.
le
et
g,
1
ig
