van
Th&o
Kaanma,
Cochabamba, November 2003
Beste mensen, ik zou een boek kunnen schrijven -
er is zoveel!! Maar voorlopig heb ik daar geen tijd
voor... Ik dank jullie allemaal heel hartelijk voor alles
wat jullie doen voor alle kinderen en jongeren hier,
het is fantastisch om te zien hoe jullie je inzetten!!
Heel veel dank aan iedereen en ook voor alle post
die ik mag ontvangen. Ik wens iedereen een hele
Zalige Kerst en alle goeds voor het Nieuwe Jaar!!
Veel groeten!!
Want hoe moet het anders verder met Rossemery?
Zij is een van de meisjes van het huis Madre de Dios;
ze is een jaar of zeventien, en we hebben haar een
tijdje geleden gedoopt en ze heeft daarna ook haar
eerste communie gedaan; we dachten, toen ze gedoopt
werd, dat het misschien niet meer zo heel lang zou
duren, want Rossemety heeft tuberculose en aids...
We zijn wel bezig met de behandeling voor tuber
culose, maar veel aidsbehandeling is er hier niet. En
dat terwijl we toch steeds meer patiënten krijgen...
Enfin, Rossemery is nu weer een beetje gezakt op
de lijst van prioriteiten, zo gaat dat; ze is een stuk
opgeknapt en nu eisen anderen weer de aandacht;
eerder was er al Fanny geweest, een hele jonge moe
der van drie meisjes, geen man te zien, en Fanny ging
dood aan aids en kanker; een aantal dagen is dat
een hele intensieve begeleiding geweest, zowel met
Fanny als met de oudste dochter Daniela (12), maar
ja, na de dood van Fanny zijn de kinderen naar een
ander tehuis gegaan, en toen is het kontakt ook
meteen een heel stuk minder geworden. Je krijgt
nauwelijks de kans om bij veel dingen echt stil te
Beste Familie, Vrienden en Bekenden,
Dat we nu alweer een jaar verder zijn!!! Het is niet
bij te houden, zo snel als het gaat!! Over een aan
tal weken is het al weer Kerstmis, en dus wordt het
hoog tijd om weer eens iets van me te laten horen.
Het is bloedheet hier in het land, dus niet echt
Kerstweer naar Nederlandse maatstaven, maar ook
hier zijn er overal al kerstversieringen en kerst
mannen en dat soort van dingen te zien. Het is raar,
de Kerstman, Halloween, al dat soort van dingen
is hier allemaal te zien en te koop en wordt gevierd,
terwijl we kortgeleden nog maar een bijna-revolu-
tie hebben gehad, waarbij nogal wat anti-ameri-
kaanse gevoelens naar buiten kwamen. Ja, het is
voorlopig weer even rustig geworden hier in het
land, maar het is afwachten tot wanneer deze nieu
we president de kans zal krijgen. Het is zonder meer
een feit dat de originele Indiase bevolking van
Bolivia de armsten van het land zijn, en dat die op
geen enkele manier vooruitgang lijken te boeken; ze
zitten nu sinds een tijdje met veel mensen in het par
lement en hun stem wordt steeds luider en terecht.
De protesten zijn goed op gang gekomen sinds de
plannen duidelijker werden dit jaar dat het
Boliviaanse aardgas uitgevoerd zou worden via
Chili naar de VS., en dat zijn nou net twee aarts
vijanden van BoliviaToen was de maat vol, en
is er veel geweld gekomen, niet zo veel in Cocha
bamba, vooral in La Paz en El Alto; hoe het nu ver
der zal gaan is niet duidelijk, maar ze zullen toch
wel de grote voorraad aardgas moeten gaan verko
pen, want dat kan een grote bron van inkomsten zijn;
Theo Raaijmakers, Casilla 2431, Cochabamba
Bolivia, theoraaij@bo.net
Stichting Werk Theo Raaijmakers, p/a Fam. P.van
lersel, Vooskerbos 15, 5066 EJ Moergestel, pieten-
ton@hetnet.nl, Tel. 513 3248.
Giften graag naar Rabobank Moergestel, reke
ningnummer: 13.45.20.769 t.n.v. Stichting Werk
Theo Raaijmakers
met Marleni; Gustavo zal eind dit jaar zijn studie
afronden aan de universiteit (chartered accountant);
we zijn bezig met plannen voor uitwisseling van per
soneel met een ander project voor straatkinderen en
-jongeren in La Paz; we hebben vergevorderde plan
nen voor kleine werkplaatsen in de stad (bakkerij,
metaal, houtbewerking, auto- en motoronderhoud,
etc.) om zo mensen meer onafhankelijk te maken en
meer kansen te geven; Miguel Angel (11) moest
veertig Bolivianos (5 euro) doktersonkosten betalen
op school voor een ander kind die hij met zijn vin
gers tussen de deur had laten komen (expres - per
ongeluk!!); er zijn een groot aantal vergaderingen,
en ik kan er niet altijd onderuit.Roxana kwam
ruim $100 lenen om een handeltje in sokken op te
zetten op de markt - haar geld was op omdat haar
man Samuel dat gestolen had - ze zijn allebei onge
veer 21 en we proberen nu het geld een beetje veilig
te houden... - ze heeft al ongeveer 20% terugbetaald
en dat is mooi - ze hoeft van mij niet alles terug te
betalen, maar dan zorg ik op een gegeven moment
wel dat dat spaargeld wordt op haar naam, voor een
regenachtige dag. Alfredo, Albino, Victor Hugo,
Huber en Tommy zijn sinds een aantal weken bezig
met hun militaire dienst - zij doen volgend jaar eind
examen aan de middelbare school en kunnen hun mili
taire dienstplicht op zaterdagen en in de vakanties
vervullen, i.p.v er een heel jaar aan weg te gooien.
staan, en toch moet je jezelf daartoe dwingen, want
het gaat wel om individuele mensen, niet om num
mers
We hebben het druk gehad ook in dit jaar met de men
sen van CasaAna Maria en Casajerusalen, de twee
huizen waar ik het meest bij betrokken ben. Er
gebeurt veel de laatste weken van het jaar; zo gaat
bv. morgen Vicente Calque naar huis voor een paar
maanden; hij gaat eerst naar zijn moeder en dan naar
zijn enige broer (de rest van de kinderen van de fami
lie zijn allemaal gestorvenhij heeft op geen enke
le plaats kans om te studeren, zijn moeder is nooit
op school geweest, zijn broer heeft derde klas lagere
school gehad, er zijn geen scholen in de dorpen waar
ze nu wonen, dus Vicente komt terug in januari; ik
hoorde gisteren dat hij nog nooit een telefoontje heeft
gehad in zijn leven, dus ik ga hem nog even bellen
voordat hij weggaat; ik zie hem ook nog wel, maar
hij heeft gewoon gevraagd om een telefoontje!!
Vicente is een jaar of zestienNauwelijks voor te
stellen. Er zijn tijdens het jaar een aantal mensen
weggegaan uit die twee huizen en op zichzelf gaan
wonen - wat natuurlijk ook de bedoeling is-en dat
is over het algemeen zeer positief geweest. Er zullen
er nog wel wat weggaan voor het einde van het
jaar, maar ze hebben ons - van San Vicente-San
Martin (een ander huis van ons) - alweer gevraagd
hoeveel open plaatsen we hebben, want ze willen
alweer mensen doorsturen naar ons, op 27 decem
ber..... Mensen zijn een tijdje bij ons, sommigen lan
ger dan anderen, en in die tijd probeer je iets te doen
en er vooral te zijn.
We hebben dit jaar nogal wat gehad: het gaat goed
met de meeste mensen die verder aan het studeren
zijn aan universiteit en andere instellingen, en ook
de meesten op de middelbare school hebben het goed
gedaan (er slagen er vijf voor hun eindexamen dit
jaar); we hebben voor een paar families wat woon
ruimte kunnen bouwen met hen; we hebben voor de
twee huizen de bibliotheken kunnen uitbreiden en
ook een paar nieuwe computers kunnen aanschaf
fen voor de studies; we hebben nogal wat mensen in
het ziekenhuis gehad, met kleinere en grotere pro
blemen (zojuist was Ricardo hier - 21 jaar, net
getrouwd, - en hij ziet er beroerd uitRicardo
is getrouwd met Ruth, en Alejandro gaat trouwen
daarvoor zijn buitenlandse investeringen nodig, en
die komen er waarschijnlijk pas als het politiek alle
maal een beetje stabiel zal zijn.
Wat heeft dat allemaal met ons in Amanecer te
maken? Op het eerste gezicht misschien niet zo veel,
maar er zijn toch o.a. zoveel kinderen en jongeren
en vrouwen op straat omdat er zoveel armoede is,
en als de economische situatie verandert, kunnen er
veel dingen veranderen. Voorlopig hebben wij in
elk geval nog werk genoeg. We zijn dit jaar een
beetje wakker geschud door de ziekte van de alge
mene directrice van Amanecer, een van de Ameri
kaanse zusters; zij is bijna 84 jaar, en is al meer dan
twintig jaar de bron van inspiratie achter het hele
zaakje; nu werd ze een aantal maanden geleden ziek,
en het was echt bijna afgelopen, maar wonder boven
wonder heeft ze het overleefd, en ze is nu weer aan
het werk, hele dagen, alhoewel ze niet meer de oude
is en dat ook niet meer zal worden; we hebben het
daar vaak over, zij en ik, en er moeten toch wel bin
nenkort plannen gemaakt worden voor de toekomst.
Maar het is goed dat we wakker zijn geschud, anders
zouden we er misschien nog niets aan hebben gedaan,
en dat moet toch wel.
.‘ii
PAGINA 21
DE GÉSSELSE’ - WOENSDAG 17 DECEMBER 2003
