Van
aan
Theo
Theo
(2)
Witlox Computers
tel. 013 - 523 0516
fax 013 - 523 0519
50%
KORTING
Intieme ambiance
tijdens het
Theaterfestival
van het Bronzen Blad
DE GÈSSELSE- WOENSDAG 22 AUGUSTUS 2001
Bij de Rabobank boekt u voordelige vakanties
Want bij Rabobank Reizen zijn de vakanties
niet duurder dan ergens anders. Het is zelfs
makkelijker om voor een vakantie naar de
Rabobank te gaan, want u kunt hier ook
meteen uw reisverzekering, creditcard en
buitenlandse valuta regelen. Hebt u eenmaal
geboekt, dan maakt u bovendien kans om uw
reissom terug te winnen. Alle reden dus om nu
snel naar de Rabobank
te gaan voorde nieuwe
wintergidsen.
Rabobank Moergestel, Raadhuisstraat 9, tel. (013) 513 63 73
Ook op vrijdagavond
Dé winkel met alles op het
gebied van computers
en meer, véél meer.
Beneluxstraat 7a - Oisterwijk
Rabobank
Van 17.00-19.00 uur...
en zaterdag open!
in de maand augustus
bij een KPN Flexibel Economy-,
Premium- of All Round-
abonnement
naar zon of sneeuw. Inderdaad, voordelig.
PAGINA 5
via ’De Biest’, zoals ze hier zeggen. Dat vond
Geachte pater Raaijmakers, beste Theo,
Openingstijden: ma. 10.00-18.00:
di.-do. 9.00-18.00; vrij. 9.00-20.00; za. 10.00-16.00
Aan het slot van deze brief wens ik u alle goeds
toe, uzelf en de kinderen waar u voor werkt en
ik hoop dat onze MOV-groep, die jaarlijks de
Toer Mee organiseert, u binnenkort weer een
mooi bedrag kan sturen.
Met vriendelijke groeten,
Tbeo Schepens, pastoraal werker
Reizen
e-mail info@wltloxcomputers.nl
www.witloxcomputers.nl
We doen ons uiterste best om iedereen te
woord te staan, zowel aan de deur als
aan de telefoon, en zowel door de week
als in het weekend.
Wilt u er echter rekening mee houden
dat we ook graag 'n hapje willen eten?
DAAROM ZIJN WE 'S AVONDS
(OOK TELEFONISCH)
TUSSEN 17.00 EN 19.00 UUR
NIET MEER BEREIKBAAR...
Redactie 'De Gèsselse' en Buro '76
kant fijn om dat te merken, van de andere kant
voel ik steeds duidelijker de beperkingen. Zo
ben ik uiteindelijk maar in deeltijd werkzaam
in Moergestel, ook al is dat een rekbaar begrip.
Het is niet ongebruikelijk dat mensen vragen
om snel nog eens terug te komen. Als ik dat
beloof, doe ik dat ook, ook al zal dat meestal
minder snel zijn dan men hoopt of denkt. Soms
zeg ik wel eens: “U weet dat er in Moergestel
5.000 parochianen wonen?” Dat weten ze dan
wel en ze begrijpen dat ik ook naar anderen
moet, maar het belet ze niet om te vragen:
“Maar bij mij kunt u toch wel snel terugko
men?”
Wat dat dialect betreft, ik kan het goed vol
gen, maar ik zal het niet echt spreken, want
dan horen de mensen toch dat ik niet van hier
kom. Af en toe een woordje kan wel, maar niet
méér. Laatst had ik een journalist van de
Oisterwijkse Nieuwsklok aan de lijn in ver
band met de openluchtmis op Maria Hemel
vaart achter het Mariakapelletje aan de
Oisterwijkseweg. Ik vertelde toen dat alles
voor die openluchtmis georganiseerd wordt
door de buurtvereniging ‘De Vurhaai’. Ik
sprak dat natuurlijk op zijn Moergestels uit,
zo goed en zo kwaad als ik dat kan. Blijkbaar
lukte me dat goed, want hij vroeg direct: “Wat
zegt u?” Ik zei hem toen: “Op zijn Nederlands
is dat ‘De Voorheide’, maar als ik dat zo zeg,
dan weet niemand hier waar ik het over heb.”
Waar je als pastor in Moergestel meteen tegen
aan loopt, zijn de achternamen. Ik denk dat wel
de helft van dit dorp Wolfs, Ketelaars, Van de
Wouw, Op ‘t Hoog of Van Elderen heet. Zo’n
naam zegt dus niks, je moet minstens weten van
wie iemand de zoon of dochter is. Als ze het weer
eens hebben over ’Jan van Toon van Piet’, dan
duizelt het mij van alle kanten. Ik doe mijn best,
ik vind het zelfs leuk om de familieverbanden
te ontdekken, maar het is een hels karwei.
Laatst ontdekte ik dat Nienke van Ard van
Annemarie van Janus is, ook al loopt die lijn
De komende zondag is weer de jaarlijkse
Toer Mee. Het vorig jaar heb ik daar voor het
eerst aan meegedaan. Ik wilde dat wel eens
meemaken en ik moet zeggen: het is fan
tastisch om te zien, hoeveel mensen er dan
voor u in de weer zijn. Mensen die al maan
den van te voren bezig zijn met de organi
satie, mensen die langs de route voor eten en
drinken zorgen en uiteraard de fietsers zelf.
Het is me goed bevallen en ik ben van plan
ook dit jaar weer voor uw straatkinderen te
fietsen.
Eind juni hebben we dat gedaan: Heiligen
boom, Stokske, Waterhoefstraat, Oisterwijk
seweg, Heukelomsebaan, Tilburgseweg, Se-
brechtsedijk, Pijnendijk en Heuvelstraat. In
totaal hebben we 12 adressen bezocht. We zijn,
denk ik, halverwege gekomen, de rest moet
dus nog volgen. Opvallend was, dat er over
al iemand thuis was. Op verschillende plaat
sen zijn we binnen geweest, soms maakten
we een praatje aan de deur of op het erf. Ik
vond het geweldig leuk om te doen. En de ont
vangst was allerhartelijkst.
Laatst stond er in het Brabants Dagblad een
artikel over pogingen die het bisdom Utrecht
gaat ondernemen om meer priesters en pas
toraal werkers te krijgen. Ze willen er ter
kennismaking ’snuffelstages’ in het pastoraat
aanbieden. Een van de pastoraal werkers die
toen in de krant geïnterviewd werd, noemde
het pastoraat ‘een enerverend beroep of ambt’.
Ik kan dat na één jaar Moergestel volmondig
beamen. Het is veelzijdig, uitdagend, telkens
weer verrassend, dankbaar om te doen en
vaak met ontroerende momenten. Kortom, ik
heb er mijn draai gevonden en vind het er
prettig en zinvol om te werken.
Aankomende zondag 26 augustus van 14.00
tot 23.00 wacht voor u het tweede Theater
festival van het Bronzen Blad wederom in het
Natuurtheater Oisterwijk.
De bosrijke omgeving maakt een intieme
ambiance die de theateracts extra versterken.
Dit geeft een mooie gelegenheid om lekker uit
te zomeren en te genieten van kolderieke,
absurde en fantasievolle theateracts die tijdens
het festival de revue passeren.
Het vorige “Theaterfestival van het Bronzen
Blad” stopte rondom de klok van 18.00, maar
dit jaar gaan we door tot 23.00. Vanaf 12.00 is
er een continu programma op een podium bij
het terras. De Familie van Tilburg met als gang
maker Gerard Korthout brengt met veel humor
muziektheater afgewisseld met Movie Track
Travels. Hun kolderiek en absurdisme zorgt
ervoor dat het publiek wordt meegenomen naar
filmachtige reisbestemmingen o.l.v. Moeder
Zoon. Met als doel: wat u verwacht gebeurt
juist niet!
Zij zijn een van de vele optredenden die dag.
voor de periode
van 6 maanden
Het vorig jaar heb ik u rond die tijd een open
brief geschreven in ’Moergestel-Nieuws’. Het
leek me een goed idee dat nu weer te doen,
alleen zal hij nu verschijnen in ’De Gesselse’.
Ze hechten hier veel waarde aan het dialect, van
daar - denk ik - die naamsverandering. Ik ben
nu een jaar hier werkzaam als pastoraal wer
ker, een goed moment om eens wat terug te
kijken en u erover te schrijven.
ik leuk te ontdekken. Nog moeilijker wordt
het, als er overledenen in zo’n lijn zitten. Die
heb ik niet meegemaakt en dan is het veel moei
lijker om ze te onthouden. Daarom maak ik af
en toe een wandelingetje op het kerkhof, want
dan kom je de ontbrekende schakels tegen.
Zo’n eerste jaar is echt een verkenningsjaar.
Laatst vroeg ik mij af: waar liggen de parochie
grenzen? Welk huis of boerderij hoort er nog
net wél bij en welke niet? Als ik dat aan mensen
vroeg, wisten ze daar geen antwoord op. Tot ik
Harrie Wolfs tegenkwam (ik weet niet van wie
hij is; voor mij is hij van de video en hij woonde
vroeger op de Broekzijde, ofwel: Broeksie)
unnen echte Gèsselse dus. Hij wist het precies.
En we hebben toen afgesproken om samen naar
het laatste huis of boerderij van elke straat van
Moergestel te gaan en daar kennis te gaan
maken. We deden dat onder het motto: ‘Naar
de uiteindenvan Moergestel’. Daarbij moest ik
denken aan de opdracht van Jezus aan zijn leer
lingen om naar de uiteinden van de aarde te gaan
om het evangelie te verkondigen. U doet dat vrij
letterlijk door naar Bolivia te gaan (en vroeger
India, naar ik heb gehoord). Ik vind dat ik min
stens moet weten waar ’de uiteinden van Moer
gestel’ liggen.
Nergens werden we als ’ongewenste vreemdelin
gen’ de deur gewezen. Sterker: sommigen
stelden het nadrukkelijk op prijs als ik nog
eens langs zou willen komen.
Het voorafgaande sluit aan bij een van mijn
taken in de parochie: het bezoeken van mensen.
Dat zijn vooral zieken, thuis of in het zieken
huis, ouderen, mensen van wie een partner is
overleden, mensen die mij ergens voor vragen
of waarvan ik hoor dat een bezoek of gesprek
op prijs wordt gesteld. De vraag is groot, moet
ik zeggen. Langzamerhand wordt het beroep
dat men op mij doet, groter. Het is van één
5