Van aan Theo Theo (2) Witlox Computers tel. 013 - 523 0516 fax 013 - 523 0519 50% KORTING Intieme ambiance tijdens het Theaterfestival van het Bronzen Blad DE GÈSSELSE- WOENSDAG 22 AUGUSTUS 2001 Bij de Rabobank boekt u voordelige vakanties Want bij Rabobank Reizen zijn de vakanties niet duurder dan ergens anders. Het is zelfs makkelijker om voor een vakantie naar de Rabobank te gaan, want u kunt hier ook meteen uw reisverzekering, creditcard en buitenlandse valuta regelen. Hebt u eenmaal geboekt, dan maakt u bovendien kans om uw reissom terug te winnen. Alle reden dus om nu snel naar de Rabobank te gaan voorde nieuwe wintergidsen. Rabobank Moergestel, Raadhuisstraat 9, tel. (013) 513 63 73 Ook op vrijdagavond Dé winkel met alles op het gebied van computers en meer, véél meer. Beneluxstraat 7a - Oisterwijk Rabobank Van 17.00-19.00 uur... en zaterdag open! in de maand augustus bij een KPN Flexibel Economy-, Premium- of All Round- abonnement naar zon of sneeuw. Inderdaad, voordelig. PAGINA 5 via ’De Biest’, zoals ze hier zeggen. Dat vond Geachte pater Raaijmakers, beste Theo, Openingstijden: ma. 10.00-18.00: di.-do. 9.00-18.00; vrij. 9.00-20.00; za. 10.00-16.00 Aan het slot van deze brief wens ik u alle goeds toe, uzelf en de kinderen waar u voor werkt en ik hoop dat onze MOV-groep, die jaarlijks de Toer Mee organiseert, u binnenkort weer een mooi bedrag kan sturen. Met vriendelijke groeten, Tbeo Schepens, pastoraal werker Reizen e-mail info@wltloxcomputers.nl www.witloxcomputers.nl We doen ons uiterste best om iedereen te woord te staan, zowel aan de deur als aan de telefoon, en zowel door de week als in het weekend. Wilt u er echter rekening mee houden dat we ook graag 'n hapje willen eten? DAAROM ZIJN WE 'S AVONDS (OOK TELEFONISCH) TUSSEN 17.00 EN 19.00 UUR NIET MEER BEREIKBAAR... Redactie 'De Gèsselse' en Buro '76 kant fijn om dat te merken, van de andere kant voel ik steeds duidelijker de beperkingen. Zo ben ik uiteindelijk maar in deeltijd werkzaam in Moergestel, ook al is dat een rekbaar begrip. Het is niet ongebruikelijk dat mensen vragen om snel nog eens terug te komen. Als ik dat beloof, doe ik dat ook, ook al zal dat meestal minder snel zijn dan men hoopt of denkt. Soms zeg ik wel eens: “U weet dat er in Moergestel 5.000 parochianen wonen?” Dat weten ze dan wel en ze begrijpen dat ik ook naar anderen moet, maar het belet ze niet om te vragen: “Maar bij mij kunt u toch wel snel terugko men?” Wat dat dialect betreft, ik kan het goed vol gen, maar ik zal het niet echt spreken, want dan horen de mensen toch dat ik niet van hier kom. Af en toe een woordje kan wel, maar niet méér. Laatst had ik een journalist van de Oisterwijkse Nieuwsklok aan de lijn in ver band met de openluchtmis op Maria Hemel vaart achter het Mariakapelletje aan de Oisterwijkseweg. Ik vertelde toen dat alles voor die openluchtmis georganiseerd wordt door de buurtvereniging ‘De Vurhaai’. Ik sprak dat natuurlijk op zijn Moergestels uit, zo goed en zo kwaad als ik dat kan. Blijkbaar lukte me dat goed, want hij vroeg direct: “Wat zegt u?” Ik zei hem toen: “Op zijn Nederlands is dat ‘De Voorheide’, maar als ik dat zo zeg, dan weet niemand hier waar ik het over heb.” Waar je als pastor in Moergestel meteen tegen aan loopt, zijn de achternamen. Ik denk dat wel de helft van dit dorp Wolfs, Ketelaars, Van de Wouw, Op ‘t Hoog of Van Elderen heet. Zo’n naam zegt dus niks, je moet minstens weten van wie iemand de zoon of dochter is. Als ze het weer eens hebben over ’Jan van Toon van Piet’, dan duizelt het mij van alle kanten. Ik doe mijn best, ik vind het zelfs leuk om de familieverbanden te ontdekken, maar het is een hels karwei. Laatst ontdekte ik dat Nienke van Ard van Annemarie van Janus is, ook al loopt die lijn De komende zondag is weer de jaarlijkse Toer Mee. Het vorig jaar heb ik daar voor het eerst aan meegedaan. Ik wilde dat wel eens meemaken en ik moet zeggen: het is fan tastisch om te zien, hoeveel mensen er dan voor u in de weer zijn. Mensen die al maan den van te voren bezig zijn met de organi satie, mensen die langs de route voor eten en drinken zorgen en uiteraard de fietsers zelf. Het is me goed bevallen en ik ben van plan ook dit jaar weer voor uw straatkinderen te fietsen. Eind juni hebben we dat gedaan: Heiligen boom, Stokske, Waterhoefstraat, Oisterwijk seweg, Heukelomsebaan, Tilburgseweg, Se- brechtsedijk, Pijnendijk en Heuvelstraat. In totaal hebben we 12 adressen bezocht. We zijn, denk ik, halverwege gekomen, de rest moet dus nog volgen. Opvallend was, dat er over al iemand thuis was. Op verschillende plaat sen zijn we binnen geweest, soms maakten we een praatje aan de deur of op het erf. Ik vond het geweldig leuk om te doen. En de ont vangst was allerhartelijkst. Laatst stond er in het Brabants Dagblad een artikel over pogingen die het bisdom Utrecht gaat ondernemen om meer priesters en pas toraal werkers te krijgen. Ze willen er ter kennismaking ’snuffelstages’ in het pastoraat aanbieden. Een van de pastoraal werkers die toen in de krant geïnterviewd werd, noemde het pastoraat ‘een enerverend beroep of ambt’. Ik kan dat na één jaar Moergestel volmondig beamen. Het is veelzijdig, uitdagend, telkens weer verrassend, dankbaar om te doen en vaak met ontroerende momenten. Kortom, ik heb er mijn draai gevonden en vind het er prettig en zinvol om te werken. Aankomende zondag 26 augustus van 14.00 tot 23.00 wacht voor u het tweede Theater festival van het Bronzen Blad wederom in het Natuurtheater Oisterwijk. De bosrijke omgeving maakt een intieme ambiance die de theateracts extra versterken. Dit geeft een mooie gelegenheid om lekker uit te zomeren en te genieten van kolderieke, absurde en fantasievolle theateracts die tijdens het festival de revue passeren. Het vorige “Theaterfestival van het Bronzen Blad” stopte rondom de klok van 18.00, maar dit jaar gaan we door tot 23.00. Vanaf 12.00 is er een continu programma op een podium bij het terras. De Familie van Tilburg met als gang maker Gerard Korthout brengt met veel humor muziektheater afgewisseld met Movie Track Travels. Hun kolderiek en absurdisme zorgt ervoor dat het publiek wordt meegenomen naar filmachtige reisbestemmingen o.l.v. Moeder Zoon. Met als doel: wat u verwacht gebeurt juist niet! Zij zijn een van de vele optredenden die dag. voor de periode van 6 maanden Het vorig jaar heb ik u rond die tijd een open brief geschreven in ’Moergestel-Nieuws’. Het leek me een goed idee dat nu weer te doen, alleen zal hij nu verschijnen in ’De Gesselse’. Ze hechten hier veel waarde aan het dialect, van daar - denk ik - die naamsverandering. Ik ben nu een jaar hier werkzaam als pastoraal wer ker, een goed moment om eens wat terug te kijken en u erover te schrijven. ik leuk te ontdekken. Nog moeilijker wordt het, als er overledenen in zo’n lijn zitten. Die heb ik niet meegemaakt en dan is het veel moei lijker om ze te onthouden. Daarom maak ik af en toe een wandelingetje op het kerkhof, want dan kom je de ontbrekende schakels tegen. Zo’n eerste jaar is echt een verkenningsjaar. Laatst vroeg ik mij af: waar liggen de parochie grenzen? Welk huis of boerderij hoort er nog net wél bij en welke niet? Als ik dat aan mensen vroeg, wisten ze daar geen antwoord op. Tot ik Harrie Wolfs tegenkwam (ik weet niet van wie hij is; voor mij is hij van de video en hij woonde vroeger op de Broekzijde, ofwel: Broeksie) unnen echte Gèsselse dus. Hij wist het precies. En we hebben toen afgesproken om samen naar het laatste huis of boerderij van elke straat van Moergestel te gaan en daar kennis te gaan maken. We deden dat onder het motto: ‘Naar de uiteindenvan Moergestel’. Daarbij moest ik denken aan de opdracht van Jezus aan zijn leer lingen om naar de uiteinden van de aarde te gaan om het evangelie te verkondigen. U doet dat vrij letterlijk door naar Bolivia te gaan (en vroeger India, naar ik heb gehoord). Ik vind dat ik min stens moet weten waar ’de uiteinden van Moer gestel’ liggen. Nergens werden we als ’ongewenste vreemdelin gen’ de deur gewezen. Sterker: sommigen stelden het nadrukkelijk op prijs als ik nog eens langs zou willen komen. Het voorafgaande sluit aan bij een van mijn taken in de parochie: het bezoeken van mensen. Dat zijn vooral zieken, thuis of in het zieken huis, ouderen, mensen van wie een partner is overleden, mensen die mij ergens voor vragen of waarvan ik hoor dat een bezoek of gesprek op prijs wordt gesteld. De vraag is groot, moet ik zeggen. Langzamerhand wordt het beroep dat men op mij doet, groter. Het is van één 5

Kranten Regionaal Archief Tilburg

Weekblad Moergestels Nieuws | 2001 | | pagina 5