Wetenswaardigheden over de ’Corneliushoeve
Even bijpraten...
Jeugdschrijvers op
bezoek in Oisterwijk
IVN-wandeling:
mossen gezocht
Protestantse
Gemeente Oisterwijk
ÖE GÈèSELSE’ - WOENSDAG 21 MAART 2001
PAGINA 9
(vervolg van de voorpagina)
te mogen verzorgen. Soms ben ik het weekend
Zeven kinderen Huijsmans zagen op “Cor
neliushoeve” het levenslicht, te weten: Nel,
Piet, Bab, Riet, Geert, Koos en Kees.
De boerderij is gelukkig al die jaren intact
gebleven. Teneinde het huisperceel te ont
sluiten is bij de bouw van een schuur in 1953
had hij bewust zijn kar op het land laten staan
om te voorkomen, dat deze door de Duitsers
gevorderd zou worden. Voor alle zekerheid
nam hij echter de kar voor het komende
weekend toch maar mee naar huis en juist
Oisterwijkseweg 43, Moergestel
Tel. (013) 513 2268
Het beslag
van de
deurklink
vermeldt het
jaartal 1834.
Pas vijfen
vijftig jaar
later werd
villa
“Hoogen
Huizen"
gebouwd.
Elk jaar in januari en februari komen voor de
brugklassen en de groepen 8 uit Oisterwijk en
Moergestel een aantal schrijvers op bezoek.
De bibliotheken Oisterwijk en Moergestel in
samenwerking met scholengemeenschap
Durendael organiseren dit evenement.
Wederom was het een groot succes. Ellen
Tijsinger, Bobje Goudsmit en Simone v.d. Vlugt
wisten de kinderen te boeien met hun verhalen.
De kinderen hadden van te voren boeken
gelezen van deze schrijvers en konden dan in
levende lijve hun vragen afvuren.
Helaas gingen de bezoeken van Lieneke Dijk-
zeul niet door vanwege een operatie. Gelukkig
kunnen de pechvogels een andere schrijver in
april/mei ontmoeten: Reine ten Bruggencate.
In totaal hebben dan 24 klassen, 10 brugklassen
en 14 groepen 8 kennis mogen maken met hun
favoriete schrijver.
Wie het kleine niet eert..Dat is zeker van toe
passing op de “nederigste groep in onze plan
tenwereld, de mossen. Op zondag 25 maart is
er voor degenen met interesse voor het kleine
en bijzondere de gelegenheid om met ervaren
kenners de mossenwereld rondom het Bezoe
kerscentrum te gaan verkennen.
Mossen vind je overal: gewoon op de grond, op
levende en dode bomen, maar ook tussen de voe
gen van stoepstenen, op muren en daken. Je staat
er versteld van hoe veel soorten mossen je op
een wandeling tegenkomt, ieder op zijn eigen
specifieke plek. En al zijn ze allemaal groen, toch
zijn er veel kleurschakeringen. Na een zo’n
wandeling zult u geen mossendeskundige zijn.
Maar hopelijk wordt u verrast en geboeid door
deze veelzijdige plantengroep.
We verzamelen om 14.00 uur.Deelname is gratis.
vrij en dan ben ik wel eens hier in de kerk. Ik
ben zo wel eens elders naar de kerk gegaan, maar
ik moet zeggen, dat ik me toch in “onze”
parochie het beste op mijn gemak voel.
Veel mensen hebben gevraagd of ik op (in?) de
Korenschuur ’n goeien aord” heb... Nou en
of. Het is een fijn appartement en hier wonen
allemaal lieve mensen.
Nou zou ik aan u allemaal ook willen vragen:
en U, hoe maakt u het? Hier en daar vang ik
antwoorden op. En die zijn verschillend, zoals
het leven voor mensen verschillend is...Voor wie
het niet zo goed maken en wat narigheid mee
moeten maken: Alle goede moed! Voor wie
gelukkig zijn: Van harte gegund en: Houden
zo!
In de parochie gaat het goed, heb ik de indruk.
Een paar fijne mensen hebben het werk
overgenomen en zij worden bijgestaan door
de onvolprezen vrijwilligers! Natuurlijk gaan
sommige zaken een beetje anders. Dat kan
heel verfrissend zijn. Ik wil u zeggen: Allemaal
samen met vertrouwen verdergaan!
En tenslotte: 'Moergestel-Nieuws', bedankt!
En: ’Gèsselse’, veel succes!
jpvan t]cn ©roek
Vijf en twintig jaren lang “Moergestel-Nieuws”... Een
felicitatie en veel complimentjes waard! Het was een
zilveren bijdrage aan communicatie binnen ons dorp.
Een belangrijk element in het gemeenschapsleven.
De Duitse bezetter heeft zowel ten aanzien van
de boerderij als van ’’Hoogen Huizen” zijn
sporen nagelaten. Kapel, sacristie en de kleine
kamertjes in de villa werden “rücksichtslos” ges
loopt, want er moest ruimte gecreëerd worden
voor het “Herrenvolk”. Achter de boerderij,
achter de vijver en het houtgewas, bouwden de
Duitsers twee aaneengesloten stallen, geschikt
voor negentig paarden. In plaats van een vloer
van beton bestond deze uit sintels.
In een gesprek met Bab en Geert worden herin
neringen aan die tijd weer opgehaald. Hun
Oom Frans, een oudere broer van hun vader,
diende als knecht op de boerderij. Toen hij
over het bruggetje, dat over een slootje naast de
vijver liep, in de richting van de boerderij ging,
vond hij een horloge. Schijnbaar had iemand
dit gezien en hij moest mee naar het gemeen
tehuis, waar de Ortskommandant kantoor hield.
Om Frans wat schrik aan te jagen hadden de
begeleidende Duitsers bij het passeren van de
Reusel het over het idee om hem maar “in der
FluB zu ersaufen”. Ome Frans heeft zes weken
in de strafgevangenis van Scheveningen moeten
doorbrengen!
Het scheelt niet veel, of al die vijf en twintig
jaren heb ik week-in-week-uit kopij aangeleverd
in de vorm van kleine artikeltjes, gedichten
met Kerstmis en Pasen, die dan de voorpagina
mede verzorgden, de berichten uit de parochie...
Ik ben dankbaar dat dit blad er was en altijd alles
heeft geplaatst wat ik heb aangeleverd. Soms
vroegen collega’ s en anderen wel eens aan mij:
“Hebben jullie geen parochieblad?” En met
enige trots kon ik dan vertellen, dat wij dat
niet nodighadden. Wij hadden immers ’Moer
gestel-Nieuws’!
Geloof maar, dat ik nog altijd alles blijf volgen
door dit weekblad.
Nu Martien gevraagd heeft een artikeltje te
schrijven in dit jubileumnummer, biedt zich
mooi de gelegenheid aan, om even bij te pra
ten... Ik ontmoet nog veel mensen bij de
supermarkt, bij de bakker en de slager... en
veel mensen vragen belangstellend, hoe ik het
maak. Wel: hier dan aan iedereen het ant
woord: “Heel goed”!
Ik werk met veel plezier in Den Bosch bij het
buro voor huwelijk en gezin. Ik houd me daar
bezig met echtscheidingen. Ik luister veel naar
verhalen van mensen. Samen met anderen
oordeel ik over de geldigheid van een huwelijk,
dat is gestrand. Ik hoop door dit werk mensen
een pastorale dienst te bewijzen.
In Schijndel bij de Zusters van Liefde verzorg
ik hoofdzakelijk de liturgie in het moederhuis.
In dit huis wonen 105 zusters en in dit huis
komen de drie honderd zusters, die elders
wonen regelmatig tesamen voor bezinning en
vieringen. Het is heel fijn, om daarde’cfiêrtstórt 1
de gracht over een afstand van ongeveer hon
derd meter ter plaatse gedempt voor een toe
gang tot boerderij en schuur.
Het uiterlijk van de boerderij heeft in de loop
der jaren nauwelijks enige verandering onder
gaan. Ter linker- en rechterzijde van de staldeur
zijn aan de voorzijde de stalraampjes met zes
blauwe ruitjes verdwenen en later is in opdracht
van de nieuwe eigenaar, de familie Weitjens, de
boerderij wit gemaakt.
toén meenden de Duitsers het vervoermid
del te moeten meenemen naar Schijndel,
waar zij toen naar toe moesten gaan. Bij terug
komst wist de vijand bij navraag tegen Kees
te vertellen, dat de kar “ganz in die Luft ge-
sprengt war”.
Janus Rooijakkers, die zo’n groot aandeel had
in het Verzet, moest op enig moment tot de ont
dekking komen, dat de Duitsers zijn paard
hadden meegenomen. Janus liet het er niet bij
zitten en toog op onderzoek uit en hij claimde
teruggave van zijn paard. De Duitsers gaven
geen krimp. Janus ging naar de weilanden bij
Huijsmans, waar de Duitsers “hun” paarden
hadden lopen en Janus nam er eigenhandig
een mee uit de wei. Gerechtigheid was geschied.
De buitgemaakte merrie heeft hem later nog wat
veulens geschonken.
Een moment dat Bab en Geert nog levendig
voor de geest staat is het feit, dat de Duitsers
op een middag kwamen waarschuwen, dat ze
de brug over de Reusel zouden laten sprin
gen. Voorzorgsmaatregelen werden getrof
fen en zo werd besloten om de nacht door te
brengen in de stal. Op 24 oktober 1944 om
19.00 uur, de vooravond van de bevrijding
van Moergestel, zou de brug de lucht in gaan.
Het Duitse leger mocht dan wel op zijn retour
zijn, maar de spreekwoordelijke “Pünktlich-
keit” was er nog steeds. Klokslag zeven uur
volgde een enorme dreun, waardoor de stal
deur van het “slaapvertrek” van de familie
Huijsmans open sloeg en de brug was niet
meer!
De oorlogstijd was er een van behelpen. Men
moest zuinig omgaan met energie en Bab en
Geert herinneren zich nog hoe een Duits sol
daat in hun boerderij op diverse plaatsen, zoals
de zolder, de klein kamer, de opkamer en de geut
keuken), met behulp van fietslampjes een
verlichtingsketen had aangebracht.
Zoals de familie Huijsmans in de loop der
jaren verschillende knechts gekend heeft
(Driek Willems, Frans van de Ven, Kees de
Rooij en de eerder genoemde Frans Huijs
mans), zo heeft ook “Hoogen Huizen” voor
langere of kortere tijd nogal wat bewoners gek
end, van wie we onder meer noemen de paters
Assumptionisten met pater Lambertus van
het Verzet, priester-kunstenaar Egbert Dek
kers en kunstenaar Jan Dijker, Jan Heems
kerk, Paul Terwindt, Frans Baardwijk en
Rob de Beer.
Veranderingen zijn op til. De paardenstal nabij
de boerderij nadert zijn voltooiing. De boerde
rij zal een opknapbeurt ondergaan en ongetwij
feld aangepast worden aan de hedendaagse
eisen van bewoning. De hoop blijft gevestigd,
dat het authentieke karakter van deze boerder
ij, die zo’n treffende eenheid vormt met zijn
omgeving, voor Moergestel gehandhaafd blijft.
Noud Smits
ZONDAG 25 MAART
Laetare, vierde zondag van de Veertigdagentijd.
De spijziging van vijfduizend mensen is een
moment van vreugde in de Veertigdagentijd.
Vandaar de naam van deze zondag ‘Laetare’,
‘Verheug U’. Het is een voorafspiegeling van
Pasen. De viering begint om 10.15 uur, voor
ganger is ds. J. Eschbach uit Spijkenisse. Voor
de allerkleinsten is er crèche, voor de leeftijd
van de basisschool is er kindernevendienst en
er is jeugdkerk voor 15-17 jaar.
AGENDA:
Vrijdag 23 maart: Rock Solid Club op de zol
der van de Voorhof.(ll t/m 14 jr)
Op vrijdag 23 maart wordt de jaarlijkse ZWO-
gemeenteavond gehouden in de Voorhof. U
bent allen welkom, ook als u niet bij onze
gemeente hoort. Het thema is ‘vluchtelingen
in Nederland’. De theatergroep de ‘Regenboog’
speelt voor ons sketches uit het dagelijks leven
van de vluchteling. Ook de wereldwinkel uit
Vught is weer aanwezig, u kunt bij hen aller
hande leuke en originele cadeautjes kopen, ook
koffie, thee en wijn. De avond begin j^m kwart
voor acht.
gekend hebben als de “boerderij van Huijs
mans” of zoals de naam van het pand aangeeft,
de “Corneliushoeve”. Op het beslag van de
klink van de voordeur is het jaartal 1834 nog
duidelijk zichtbaar.
Tot 1924 woonde de familie Markus (in Moer
gestel meestal aangeduid als “Merks”) op de
boerderij en Kees Huijmans, afkomstig uit
Kruisland, werkte er als boerenknecht en kwam
er in de kost. In 1925 trouwde Kees Huijsmans
met Johanna Vermeer uit Dinteloord en huurde
daarop het pand van Mevrouw Mommers-
Swagemakers uit Tilburg, die tevens eigenaresse
was van het in 1889 gebouwde monumentale
pand “Hoogen Huizen” en van de tegenover
gelegen dienstwoning (voor tuinman en chauf
feur), momenteel Oirschotseweg 17. In de
maand augustus kwam zuster Mère Catharine
Mommers van de orde van de Ursulinen met
haar medezusters haar vakantie doorbrengen op
“Hoogen Huizen”. Er was in het pand een kapel
met sacristie en er waren voldoende kamertjes
om huisvesting te bieden aan de zusters.
Moeder-overste Catharine trok naar Eysden
(Limburg) en haar neef Gerrit Weitjens werd
de nieuwe eigenaar. Uiteindelijk kwam het
pand in bezit van Jan-Willem van Lotringen die
de boerderij eind negentiger jaren verkocht
aan de Heer A. Kies uit Oisterwijk. Achter de
boerderij is inmiddels een paardenstal ver
rezen, die in ieder geval op zijn minst ruimte
biedt aan zeven paarden en nog eens aan twee
paarden, die in de “ziekenboeg” verpleegd kun
nen worden.
Met veel spijt heeft vader Kees Huijsmans
moeten ervaren hoe zijn Zeeuws model “èrd-
kèèr”, waar hij bijzonder trots op was, in
vijandelijke handen viel. Op enig moment
De "laatste bewoners Huijsmans "aan de ach
terdeur, van links naar rechts: Geert, Bab en
Koos.
De vijf hectare landbouwgrond zijn aan Geert
en Koos toevertrouwd, terwijl Bab hen bij tijd
en wijle van koffie voorziet.
De foto geeft in de rechter bovenhoek goed te zien, dat de gracht voor een deel gedempt is ter
verkrijging van een toegang tot het huispérceel. De boerderij is nog niet wit gemaakt en een scherp
oog ontwaart de “wond” van het verdwenen raampje ter rechterzijde van de staldeur.
