r
t
In het jaar 2003 kunnen ook niet-
religieuzen terecht in Huize Stanislaus
Grootste werkgever voor inwoners van Moergestel
Wethouder
Ineke Depmann:
Optimale thuiszorg
is de toekomst
AvdW
FRANCINE KAAL-VAN ELDEREN
JEANNE BEERENS-REIJRINK
RIKY RIJNEN-SMETSERS
Experiment in Moergestel
Dit nieuwe gebouw kreeg de naam Huize Stani
slaus mee en, na renovatie, kreeg het oude
gebouw zijn naam van weleer terug: Huize
Nieuwenhof.
In november 1989 werd Huize Stanislaus offi
cieel geopend en kwamen er, naast de zusters
van het oude Stanislaus, ook zusters wonen uit
Made en Diessen.
bord. De maaltijden moeten zoveel mogelijk een gemeenschappelijke aangelegen
heid zijn. De werkweek is voor Jeanne daardoor van 24 naar 20 uur gegaan. “Maar
dat hebben zij daar prettig geregeld. Bovendien ben ik nu de weekenden vrij. Ik
werk er graag”.
FRANCINE KAAL-VAN ELDEREN werkt vanaf 1993 in de huishoudelijke
dienst. Zij houdt de kamers op orde door de werkzaamheden te verrichten waar
toe de bewoners niet meer in staat zijn en dat verschilt per bewoner. Bij de een is
dat stofzuigen, bij de ander moet ook het bed nog worden opgemaakt. Het belan
grijkste van haar taak vindt Francine echter het onderhouden van de sociale con
tacten met de zusters. Zij is vaak het enige contact met de “buitenwereld”.
Wi,;
DANK
De Gesseise is veel dank verschuldigd aan
directeur Henri Bouwmans, die het bespro
kene grotendeels op papier heeft gezet.
PERSONEEL
Door de jaren heen hebben veel inwoners van
Moergestel hun werkplek (fulltime, parttime)
gevonden in Huize Stanislaus.
Op dit moment werken er ongeveer 95 per
soneelsleden in het huis, waarvan er 53 in
Moergestel woonachtig zijn. Zij zorgen met
GESCHIEDENIS
In 1840 kocht de stichter van de congregatie
“Zusters van Liefde van O.L. Vrouw, Moeder
van Barmhartigheid”, Mgr. Zwijsen, het kas
teeltje “Nieuwenhof” aan de Kloosterdreef te
Moergestel. Zijn idee was om in dit prachtige
gebouw jonge vrouwen op te leiden tot
religieuzen, het moest het noviciaat van de
zusters van liefde te Tilburg worden: “Huize
Stanislaus”.
Omdat de congregatie echter in korte tijd een
flinke aanwas kreeg, moest er al spoedig wor
den bijgebouwd. Besloten werd om het novi
ciaat te verplaatsen naar Tilburg. Huize Stani
slaus werd daarom in 1858 een huis voor oude
en zieke zusters. Door de jaren heen hebben er
dus veel Zusters van Liefde aan de Kloosterdreef
gewoond die zorg kregen van hun medezusters.
In 1985 bleek het oude Huize Stanislaus vol
gens de brandweer niet meer te voldoen als
verzorgingshuis en heeft de congregatie Zusters
van Liefde ervoor gezorgd dat er een nieuwe
accommodatie werd gebouwd voor de zorg en
dienstverlening van hun oudere zusters.
VRIJWILLIGERS
Naast een groot aantal, reeds eerder genoemde
medewerkers, heeft het huis ook 30 vrij
willigers. Deze vrijwilligers staan altijd klaar
voor de bewoners. Zij zijn onder andere actief
in de aula, op de afdeling, in het dagcentrum,
begeleiden zusters bij controles in het zieken
huis enz.,Mocht u interesse hebben, kunt u
altijd contact opnemen met mevrouw A. Veeke,
de zorgmanager.
JEANNE BEERENS-REIJRINK werkt vanaf 1991 in de keuken. Vorig jaar had
daar een grote verandering plaats. Vooruitlopend op de integratie van het ver
zorgingshuis in het totale ouderenbeleid in de regio betrekt Stanislaus nu reeds de
warme maaltijdvoorziening van De Runne uit Goirle. Het eten wordt in contain
ers aangevoerd en in het huis is apparatuur aanwezig om het te verwarmen. De
taak van de keuken is nu om deze maaltijden te serveren. Het ontbijt vindt plaats
in de vorm van een buffet. De bewoners halen zelf het eten van hun keuze op het
veel respect en aandacht voor de veelal oudere
zusters in het huis. Het verloop van personeel
is gering en ondanks de door de overheid
opgelegde wet- en regelgeving is het voor hen
nog steeds mogelijk om voldoende aandacht aan
de zuster te geven.
TOEKOMST
Op dit moment is de status van het huis kloos-
terverzorgingshuis, hetgeen inhoudt dat alleen
religieuzen worden opgenomen. Vanaf 2003 is
het echter de bedoeling dat het huis naast
religieuzen ook geleidelijk niet-religieuzen op
zal gaan nemen. Dit betekent dat in de verre
toekomst Huize Stanislaus een regulier ver
zorgingshuis zal worden.
Er zijn gesprekken gaande met Stichting “De
Runne” te Goirle over samenwerking. Deze
samenwerking komt niet zo maar uit de lucht
vallen want reeds langer werkt Huize Stanislaus
op een aantal gebieden met de stichting samen.
Het medisch adviseurschap, het dagverzor-
gingsproject “D’n Inloop” en sinds kort ook de
keuken zijn hier voorbeelden van.
Uiteraard is verantwoordelijk wethouder
Ineke Depmann blij met toekomstige op
namen van niet-religieuzen in verzor
gingshuis Huize Stanislaus. Hetzelfde
staat te gebeuren met de Catharinenberg
in Oisterwijk van de zusters uit Oirschot.
We moeten echter niet denken dat de
behoefte aan verzorging van ouderen een
optelsom is, waarvan de uitkomst resul
teert in het bouwen van opnamecapa
citeit. Opname zal altijd blijven bestaan
en in die zin is grotere capaciteit welkom,
maar speerpunt van beleid in de regio,
waarin Oisterwijk samenwerkt (Goirle,
Hilvarenbeek, Oisterwijk) is de zorgbe
hoevende zolang mogelijk in de eigen
thuissituatie te handhaven.
EXPERIMENT
In de hele regio slaat de vergrijzing toe en
zijn de wachtlijsten voor verzorging groot.
Omdat Moergestel er in negatieve zin uit
springt hebben de verantwoordelijke
instanties (overheid, thuiszorg, verzorgings
huizen, stichting De Runne) besloten een
experiment toe te passen (loopt reeds), wat
inhoudt, dat hulp wordt geboden in de
behoefte in de individuele situatie teneinde
de thuissituatie te kunnen handhaven. Men
kijkt dan niet alleen naar de capaciteit van
de eigen organisatie (b.v. thuiszorg) maar
ook wat de omgeving (familie, buren, de
plaatselijke gezondheidszorg, de verzor
gingshuizen) kan betekenen. Per indivi
dueel geval wordt zodoende een “plaatje”
vastgesteld waarin het zou kunnen.
MET EIGEN BUDGET ZELF REGELEN
Als dit systeem zou kunnen werken ver
wacht de wethouder dat binnen niet al te
lange tijd per individueel geval een kosten
plaatje kan worden opgesteld. De volgende
stap is dan dat de verzorgingsbehoeftige een
budget krijgt toegewezen en dan zelf zijn of
haar zorg organiseert. De keuze is dan aan
hen of familie, buren, maar ook de instel
lingen worden ingehuurd.
RIKY RIJNEN-SMETSERS geeft gymlessen aan de bewoners. Zo’n twaalftal
bewoners zijn nog in staat deze lessen te volgen. Natuurlijk is het “gezond” om in
beweging te blijven, maar nog belangrijker vindt Riky het “plezier” wat de zusters
eraan moeten beleven. Het moet dolle pret zijn en dat zit meestal wel goed. Riky
geeft ook les aan de bewoners van de “overkant” in Huize Nieuwenhof, waar
zusters wonen, die nog een zelfstandige huishouding voeren. Ook in de Reuselhof
is zij actief.
ONTWIKKELING
Toen in de zeventiger jaren de kloosterver-
zorgingshuizen gelijkberechtiging kregen met
de reguliere verzorgingshuizen (dus medege
financierd door het Rijk) hebben de Zusters van
Liefde hun opnamebeleid daarop aangepast,
dat wil zeggen, scheiding tussen verpleging en
verzorging en persoonlijk geïndiceerd zijn.
Stanislaus is een verzorgingshuis en voor ver
pleging heeft de congregaties tehuizen elders
in het land.
In Huize Stanislaus wonen thans 95 religieuzen,
waarvan 83 een indicatie hebben voor ver
zorging. Verder wonen er 9 niet geïndiceerde
zusters en biedt het huis ruimte voor 3 reli
gieuzen die tijdelijk opgenomen moeten wor
den. Alle religieuzen maken deel uit van de
congregatie Zusters van Liefde te Tilburg.
Net als ieder ander verzorgingshuis maakt ook
Stanislaus een geweldige ontwikkeling meei
Daar waar eerst het aanbod van zorg prioriteit
had, wordt nu individuele zorg op maat gebo
den. Elke zuster, bewoner, bepaalt in overleg met
de verzorgende welke zorg zij wenst. Het enige
waarin een kloosterverzorgingshuis zich nog
onderscheidt is de begeleiding van de zusters
in hun “religieus” zijn.
Francine is voorzitter van de personeelsvereniging. Die organiseert het Sinter
klaasfeest, Kerstviering, de jaarlijkse feestavond en ook wel eens een bingo. De
sfeer onder het personeel en met de bewoners wordt hogelijk gewaardeerd.
Huize Stanislaus: ”dat is een tehuis voor bejaarde zusters” weten de meeste Moergestelnaren nog wel op te hoesten.
Als je er verder niet bij betrokken bent sta je er niet zo gauw bij stil dat, gerekend naar het aantal op de loonlijst,
hier wel sprake is van de grootste werkgever voor Moergestelse inwoners. Bovendien zijn er ontwikkelingen aan de
gang die het belang van de vestiging van dit instituut in Moergestel nog veel groter maakt. Naar verwachting komt er in
het jaar 2003 ruimte voor opname van ook niet-religieuzen en zal Stanislaus zich onderwerpen aan het regionale
bejaardenbeleid, wat zij in principe nu al doet. Redenen genoeg om in dit jubileumnummer van ’De Gèsselse’
eens uitgebreid aandacht te schenken aan dit huis: ”een huis, fijn in te wonen, prettig om in te werken” een spreuk
die directeur Henri Bouwmans van het kloosterverzorgingshuis al enige jaren vol trots hanteert.
'DE GÈSSELSE’ - WOENSDAG 21 MAART 2001
PAGINA 15
- tr*
