1
VOOr dft
n
AFSCHEID
•Si*«onc
willen voortzetten, al was het maar om de tijd
van het definitieve vertrek uit te stellen, maar
helaas, alles is eindig. Wij kunnen niet anders
dan de goede wensen van onze Herder in dank
aanvaarden en hem hetzelfde toewensen. Toch
willen wij stiekem hopen dat hij als voorgan
ger in de Eucharistie (vaak) wil invallen wen
dat wij dan van zijn welsprekendheid in een
goede preek mogen genieten Wij zullen hem
missen en wensen hem een gelukkige en geze
gende toekomst
HF
Precies twee jaar geleden hebben wij als pu-
bliciteits-commissie een extra nummer van
Moergestel Nieuws gewijd aan het meervou
dig jubileum van Herman Jozef van den
Broek. Nu neemt hij afscheid van onze en
zijn parochie en zou men geneigd zijn het
gehele nummer van toen te herdrukken; het
geheugen is in deze tijd zéér kort. Toch heb
ben wij gemeend dit iets anders in te vullen.
Vertrek geeft immers de neiging tot reflec
tie, terugkijken op het verleden; min of meer
kritisch. Ook komt de vraag naar de verdere
voortgang in zicht. Hoe gaat de scheidende
verder, hoe wij Voelen wij ons verlaten
Zijn wij nu wezen In deze geest hebben wij
een interview gehad met de vertrekkende
pastor wat hieronder volgt.
Dhr. A. Dirkx. Is een van de oudste koorleden
en kent pastor van den Broek al jaren. Hij was
altijd heel erg trots over de goede koren in de
parochie en stak dat ten opzichte van collegea-
pastores ook niet onder stoelen of banken. Op
het St. Cecilia-feest complimenteerde hij altijd
de koorleden en dit werd ook altijd zeer ge
waardeerd.
Mevr. A. Schoenmakers - v. Dorst Heeft een
lange en fijne samenwerking met hem achter
de rug. Altijd in een leuke sfeer en “als hij no
dig was, dan was het er ook”.
Dhr. T. v.d. Dussen. Heeft ook positieve erva
ring in de samenwerking met de pastor. Vooral
was hij erg sterk in het samenstellen van tek
sten voor de diverse vieringen. Tijdens een Is-
raël-reis speelde de maag en ingewanden van
beiden op tijdens de beklimming van de Si-
naï-berg. Vermoedelijk iets verkeerd gegeten
en achter een grote kei was de pastor vrij snel
weer “de oude” met dhr. v.d. Dussen op de uit
kijk.
Dhr. C. Schoenmakers. Heeft Herman Jozef
ervaren als een mens die ook van gezelligheid
hield en een wijntje liet hij zich ook best wel-
Nu stopt u als pastoor van onze parochie, wat
waren de beweegredenen en wat gaat u nu
doen?
Ja...ik heb nog veel vitaliteit, zodat sommige
mensen wel eens zeggen (of denken): je kunt
nog wel een tijdje mee... Maar na zoveel jaren,
is het goed, dat er eens andere mensen naar
deze parochie kijken. Bovendien hebben we nu
nog precies het geluk van opvolging gehad...
Al is mijn gezondheid prima... ik ben wel ze
ven en zestig jaar. Een leeftijd, om het toch wat
rustiger aan te doen en dat wil en kan ik niet
als pastoor van deze parochie. Ik kan en wil
het wel in een andere functie, waarvoor ik nu
net nog niet te oud ben. Daarom heb ik voor
vijf jaren een taak op me genomen bij het Bu
reau voor Huwelijk en Gezin van het bisdom
en bij de zusters van Schijndel (beide voor zes
tien uren).
Verdwijnt u helemaal uit het zicht?
De eerste paar maanden ben ik echt even weg
voor herbezinning en een vakantie, dan kom
ik voorlopig weer terug in mijn huis aan de
Stappen. Ik hoop mettertijd voor een senioren
flat in aanmerking te komen... Ik blijf dus in
woner van Moergestel, maar ik hoop, dat alle
mensen met alle vragen, die met de parochie te
maken hebben naar de nieuwe pastores gaan.
In principe ben ik niet meer beschikbaar voor
Pastor van den Broek gaat afscheid nemen van
de Parochie St. Jans Onthoofding per 30 juni
2000. Na 27 jaren in Moergestel gaat hij het
wat rustiger aan doen maar dat mag ook wat
hij is al twee jaar de pensioengerechtigde leef
tijd voorbij. Hij blijft nog wel actief bij het Bis
dom, bij de zusters van Schijndel en indien
echt nodig in onze Parochiekerk. Alom vin
den de parochianen het jammer dat hij weg
gaat maar kunnen zijn stap best begrijpen maar
hopen dat hij nog vele jaren in ons midden zal
blijven wonen. Velen zullen hem missen maar
met het nieuwe duo Pastor Harry van den Til-
laart en Pastor Theo Schepens “op de bok” is.
de continuïteit in de parochie voorlopig weer
een aantal jaren geregeld. Wij hebben een aan
tal bejaarden, basisschool leerlingen en paro-
chie-medewerkers om een korte reactie ge
vraagd bij dit afscheid en laten dit hieronder
volgen.
Hoe kijkt u op zeven en twintig jaren Moer
gestel terug?
Na zoveel jaren heb ik het gevoél helemaal bij
Moergestel te horen. Het is mijn thuishaven
geworden. Daarom blijf ik er ook graag wonen
na het afscheid als pastor. Ik denk, dat ik el
ders dat thuisgevoel niet meer zal krijgen.
Mensen van Moergestel zijn vriendelijk en ge
moedelijk en het dorpsleven is levendig. Als ik
b.v. in Schijndel zou gaan wonen en er zou iets
te doen zijn, waarom zou ik gaan kijken? Is er
hier iets te doen dan wil ik er graag bij zijn
denk ik. Het is een goede tijd geweest met veel
ontwikkelingen met name ook in het parochie
leven.
Welke zijn volgens u de belangrijkste ontwik
kelingen geweest?
Ik beperk me maar tot het parochieleven en
denk dan aan allerlei ontwikkelingen.
Vooreerst is de parochie bestuurlijk democra
tischer geworden: meedenken en mee beslis
sen kreeg gestalte in de parochievergadering,
in het bestuur en bij allerlei gelegenheden (zo
als rond beleidsplannen) door iedereen, die
daar maar belangstelling voor had.
In de vieringen van de kerk zijn de ont
wikkelingen groot geweest. Twee zaken vallen
duidelijk op: het functioneel deelnemen van
allerlei mensen aan de vieringen, hun grote
betrokkenheid en gegroeide bekwaamheid-
(Het kan nu bestaan, dat parochianen onmid
dellijk bij uitval van de pastor voor kunnen
gaan in een viering: dat zou dertig jaar geleden
ondenkbaar zijn geweest.) Het tweede wat op
valt is de intensiteit van de vieringen. Soms
zijn er diepe ervaringen van verbondenheid
met de Heer en met elkaar.
Het liturgische gevoelen bij de kerkgangers
van vandaag is sterk gegroeid. In de k a t e c h
e s e zijn de ontwikkelingen van dien aard, dat
bij de voorbereiding van de sacramenten
(doopsel; enz.) parochianen geheel zelfstandig
en bekwaam te werk gaan. Dat heeft mij tot
grote vreugde gestemd. Het diakonaal
denken: de kerk zien als zorgende en dienen
de gemeenschap. Dat denken is in de voorbije
jaren beter ontwikkeld. Er zijn groepen geko
men, die op deskundige wijze pastorale zorg
aan mensen besteden. Organisatorisch
staan allerlei mensen klaar voor hand- en span
diensten en een van de heerlijkste dingen, die
gebeurd zijn is de bouw van het parochiecen
trum, als ontmoetingsplaats voor tal van paro
chianen. Dit gebouw is zeker zo belangrijk, als
het kerkgebouw.
Nu zijn dat allemaal nogal positieve ontwik
kelingen. Zijn er ook negatieve?
Ja helaas zijn die er natuurlijk ook. Als ik weer
aan liturgie denk....dan zie je een geweldi
ge daling van het aantal regelmatige deelne
mers. Dan zie je ook bij bepaalde vieringen dat
mensen, die niet gewend zijn, om naar de kerk
te komen, een zwakke betrokkenheid tonen.
-
-
het parochiewerk. Alleen in nood kunnen de
pastores eens komen praten. Dit klinkt een
beetje streng, maar ik wil geen achterommetje
spelen en mijn nieuwe collega’s niet in het vaar
water zitten.
Nog iets?
Och nog zoveel, maar we moeten het niet te
lang maken... Ik wens iedereen alle vrede en
alle goeds toe in het persoonlijke leven en de
parochie nieuwe groei en bloei en de Goede
Geest!
Eigenlijk zou je dit onderhoud nog eindeloos
Huwelijksvieringen b.v geven soms weinig
diepte-ervaring door rondlopende amateurfo-
tografen, spelende kinderen (zo’n viering is
voor kinderen nl. gewoon vervelend, dus geef
ze eens ongelijk....) en naar mijn smaak weinig
stemmige Engelstalige muziek (waarvan de
tekst soms klare onzin is: zoals I don’t know
how to love him...). Ik voel me in deze wel eens
onbegrepen. Als ik aan katechese denk,
dan maak ik me ook wel eens zorgen om de
ontstellende onwetendheid ten aanzien van
geloofszaken, die je bij sommige mensen kunt
aantreffen. Geen wonder, dat catechese hoofd
aandachtsveld is voor het beleid van de komen
de jaren. Ook merk je wel eens, dat sommige
mensen nooit weten, wat er speelt in de paro
chie en sommige maatregelen, die genomen
moeten worden vanwege het priestertekort,
niet snappen... Dit stelt de parochie voor de
taak, om zorg te dragen voor goede publiciteit.
Hoe denkt u zou de toekomst zich moeten of
kunnen ontwikkelen?
Ik las eens in een boek: de toekomst is ook niet
meer, wat die geweest is... Je kunt er niet zo
trefzeker wat over zeggen. Ik vermoed, dat de
kerkelijke betrokkenheid voorlopig niet zal
toenemen. Er zijn zoveel tegenwerkende fac
toren in onze samenleving....(materialisme, in
dividualisme), die slecht zijn voor kerkontwik-
keling. Maar toch denk ik, dat er een duidelij
ke kerngroep zal blijven. En die zal door op
rechte geloofsbeleving en betrokkenheid op
medemensen aan aantrekkingskracht winnen.
De toekomst van onze eigen parochie ziet er
goed uit, nu wij ons mogen verheugen in twee
part-time pastores, die bezieling en leiding wil
len geven aan onze plaatselijke geloofsge
meenschap. Geloof maar, dat ik daar persoon
lijk heel blij mee ben! Ik denk, dat het goed is,
dat de parochie waakt over haar eigen i d e n t
i t e i t. Even heeft het fusiemonster om de hoek
gekeken: samengaan met Oisterwijk...Niet
doen! is mijn advies. Samenwerking is een an
dere zaak, dan samengaan. Parochieleven moet
iets behouden van: dichtbij. Er is al zoveel af
standsbediening in onze samenleving, dat el
kaar kennen, van elkaar leren, elkaar helpen,
elkaar ondersteunen in de parochie een groot
goed is, dat bewaard moet blijven.
gevallen. Zijn nieuwe auto ziende ontlokte
Cees Schoenmakers de opmerking dat hij mis
schien naar het Paus-schap had gesolliciteerd
omdat de auto overeenkomsten met de paus
mobiel vertoonde.
Mevr. J. van Dal - Ketelaars. Het heeft haar
altijd verbaasd dat de scheidende pastor zoveel
wist van de maatschappelijke veranderingen.
Discussiepunten wist hij op een goede manier
om te buigen en bruikbaar te maken voor de
mis-viering. Hij stond steeds open voor de in
breng van de jeugd bij vieringen en liet hen
daarin zoveel mogelijk vrij. Hij kon dan ook
goed omgaan met “jeugdige teksten”.
Dhr. A. Wolfs. De scheidende pastor kon een
geheel onafhankelijke positie innemen en te
gelijkertijd kans zien om mensen te stimule
ren. Ook vrijheid geven aan mensen en toch
het gevoel achterlaten dat hij op de hoogte is
en met zachte hand de zaken op de rails hou
den. Ook een van zijn grote verdiensten was
dat hij inhoudelijk en boeiend kon schrijven.
Mevr. M. v. Zon - v.d. Wouw. Is al een aantal
jaren koster op de Reuselhof. Zij vindt het heel
jammer dat pastor v.d. Broek weggaat. Hij was
altijd opgeruimd en vriendelijk en zij had er
een goede vriendschap mee. Wel was haar op
gevallen dat hij een hekel had aan ‘nep bloe
men! in de kapel. Hij zette ze ook altijd uit
het zicht want hij moest die i rotzooi! [niet.
“Er zijn toch zoveel mooie en echte bloemen”
zei hij dan.
Mevr. M. Antonis - v. Hoof. “Hij was steeds
een graag geziene gast op de Reuselhof tijdens
het koffiedrinken na de H. Mis-viering”. Zij
zullen hem ook missen vooral om zijn opg-
ruimde karakter en plezierige omgang met
ouderen.
Mevr. A. v. Brunschot - v. Eindhoven. Vond
hem altijd een ‘komische kwajongen'maar dan
in de goede zin van het woord. Altijd in voor
een praatje en een geintje. “Hij was ook altijd
correct en modern gekleed. En dat hij pastor
was, was hem niet aan te zien”.
Mevr. G. Hoosemans - v. Summeren. Heeft
met haar man 57 jaren de kapel op de Oister-
wijkseweg verzorgd en veel met van den Broek
te maken gehad. Die samenwerking is haar al
tijd goed bevallen.
- f
MOERGESTEL-NIEUWS’ - WOENSDAG 21 JUNI 2000
PAGINA 6
AFSCHEID VAN DE PASTOR
