RONDOM DE KERK
Ook Noord-Brabant herdenkt ieder jaar
oorlogsslachtoffers
Expositie
Oude Kerkje
00
Zoals bekend vindt elk jaar op 4 mei de Nationale Dodenherdenking plaats. Op vele plaat
sen in den lande worden -eveneens op die datum- de oorlogsslachtoffers (al dan niet mili
tair) uit die betreffende plaats/gemeente herdacht. In een aantal steden en dorpen wordt de
herdenking gehouden op een bij die plaats meer passend gedachte datum.
Daarnaast vinden nog herdenkingen plaats
welke niet zozeer een territoriale basis hebben,
maar specifieke binding hebben met b.v, het
leger c.q. legeronderdeel waarvan de geval
lenen deel uit maakten. Te denken valt hierbij
o.m. aan de -ook zeer indrukwekkende- mas
saal bezochte Nationale Dodenherdenking
begin september rond het Indië-monument te
Roermond, en begin december te (voortaan)
Apeldoorn van de 1 Divisie “7 December” en
“7 December-Bataljons”.
En overal wordt de “Last Post” gevolgd door
twee minuten stilte, om vervolgens het “Wil
helmus” luid te laten weerklinken.
Zo ook bij herdenkingen binnen onze afdel
ing, de provincie Noord-Brabant.
Zonder ook maar iets af te willen dingen op
die vele -ook zeer belangrijke- lokale en
andere herdenkingen, wil ik hier volstaan
met het onder de aandacht brengen van
enkele meer bovenlokale en bijzondere
vieringen in onze provincie.
Om niet te vergeten wat er in de periode 1940-
1945, en bij het herstel van orde en vrede in het
toenmalig Nederlands Oost-Indië. en destijds
in Korea en bij de verdediging van Nederlands
NieuwGuinea heeft plaats gevonden, organ
iseert de Stichting Herdenking Brabants
Gesneuvelden ieder jaar, op 4 mei in het -mon
umentale- Willibrorduskerkje te Waalre, een
herdenkingsplechtigheid voor de gevallen
Brabantse gesneuvelden. De namen van de
gevallen Brabantse militairen -en een aantal
verzetsmensen- staan ingesneden in grote rouw-
borden welke de gedachteniskapel sieren. Vóór
de feitelijke kranslegging vindt -in de naast
gelegen parochiekerk- al 54 maal een indruk
wekkende samenkomst plaats. Die wordt onder
meer opgeluisterd door het Waalrese Willi-
brorduskoor, het Waalrese Gilde van Sint Willi-
brord en vele andere gildevaandels uit Kem-
penland. Met toespraken, voordrachten, zang
en muziek wordt aan de vele aanwezigen steeds
Werkgroep ‘Eerste
Communievoorbereiding’
In het weekend van 1 en 2 mei exposeren Toon
Janssen en Lia Roosen hun werken in het Oude
Kerkje te Middelbeers.
Toon Janssen is een klassieke schilder met een
scherp oog voor details en een realistische stof
uitdrukking. Op de expositie zijn een 30 tal
olieverfschilderijen te bezichtigen, voorna
melijk stillevens en Kempische landschappen.
Lia Roosen vervaardigt van glas gemaakte
raamdecoraties en lampen. Ze past daarbij de
Tiffanytechniek toe in een zeer persoonlijke
stijl.
Een boeiende tentoonstelling. Te zien op zater
dag 1 mei van 13.00 tot 17.00 uur en op zondag
2 mei van 1 1.00 tot 17.00 uur.
De entree is twee gulden (kinderen gratis) ten
bate van het onderhoud van het Oude Kerkje.
Het Kerkje is gelegen aan de Willibrordstraat.
Dragers van het Mobilisatiekruis. Het is nadi
en uitgegroeid tot in totaal 28 -Oost-Brabantse-
afdelingen.
Uit dankbaarheid voor een behouden thuis
komst uit het voormalig Nederlands Oost-
Indië of uit een andere plaats waar nadien
Nederlandse strijdkrachten werden ingezet,
stromen dan vele vooral oudmilitairen en
hun familieleden naar dit dorp (nabij Gemert)
voor een buitengewone en luisterrijke
Eucharis-tieviering in de open lucht, nl. in het
processie-park.
De hoofdcelebrant is een leger-aalmoezenier en
de mis wordt opgeluisterd door het koor en -
telkens een ander- Gilde uit Oost-Brabant.
Zeer bijzonder is, dat er telkenjare tijdens de
bijeenkomst een Lourdes-reis wordt verloot
onder de leden.
Waarom al dat herdenken en gedenken?
OPDAT WIJ NIET ZULLEN
VERGETEN...
Jan Vlemmix
opnieuw duidelijk gemaakt wat bevrijding en
vrijheid betekenen.
Onder carillonmuziek en tussen een erehaag die
wordt gevormd door militairen van de Natio
nale Reserve, begeeft de stoet zich vervolgens
naar het Provinciaal Monument -het Willi
brorduskerkje- voor de kranslegging bij en
défilé langs het graf van de Brabantse Soldaat.
Door veel personen c.q. namens geallieerden
en instanties wordt een krans gelegd. Uiteraard
ook door onze Beschermheer, Commissaris
van de Koningin in de Provincie Noord-
Brabant, de heer F. Houben en door een
afvaardiging van het bestuur van de BNMO-
afdeling Noord-Brabant namens alle leden.
Onder auspiciën van de Bond van Wapen
broeders maken in Alphen (N.Br.) de inwon
ers en plaatselijke Koren, de Harmonie en het
Gilde Sint Willibrordus, gesteund door Poolse
en Belgische oud-strijdersorganisaties, elk
jaar veel werk van de dodenherdenkingdie
daar steeds medio mei plaatsvindt.
Naast de gesneuvelde Alphenaren, worden dan
de in 1944 gesneuvelde Poolse bevrijders her
dacht. Na een ceremoniële inspectie van de mil
itairen van de Nationale Reserve, vindt in de
Parochiekerk een luisterrijke herdenkings
dienst plaats.Vervolgens begeeft de stoet zich
-via een korte plechtigheid bij het oorlogs
monument- naar de begraafplaats waar een
dodenappél wordt gehouden. Daarna worden
door burgerlijke en militaire autoriteiten,
alsmede door vertegenwoordigers van de Poolse
en de Belgische instanties, kransen gelegd.
Een deputatie van het bestuur van de BNMO-
afd. Noord-Brabant legt ook daar een bloem
stuk.
leder jaar op 2e Pinksterdag wordt in Willem
stad, ter nagedachtenis van de ramp die zich
op 30 mei 1940 op het Hollands Diep met de
“Rhenus 127” heeft voltrokken, een doden-
hulde gebracht. Eén van de Rijnaken -die door
de bezetter waren volgepropt met Belgische
krijgsgevangenen die tewerkgesteld zouden
worden in de Duitse oorlogsindustrie- kwam
in het “Hollands Diep” ter hoogte van Willem
stad in noodlottig contact met een magnetis
che mijn.
Verschrikkelijke taferelen waren het gevolg.
Als dank voor de enorme hulp die door de
plaatselijke bevolking bij het redden van dren
kelingen werd geboden en ter nagedachtenis
van hen die omkwamen wordt, door het
“Belgisch Comité Willemstad 1940” in samen
werking met het gemeentebestuur, deze her
denkingsplechtigheid georganiseerd.
Nog immer vele Belgen (en Nederlanders),
waaronder overlevenden van de ramp, wonen
de Eucharistieviering op bastion Zeeland bij,
en gaan vervolgens mee in plechtige optocht
naar de Belgische Ere-begraafplaats gelegen
aan het Hollands Diep.
Na toespraken en het leggen van de vele
kransen, w.o. door/namens de Commissaris
van de Koningin in onze Provincie en eve
neens door een afvaardiging van het bestuur van
de BNMO-afd. NoordBrabant gaan burgerlijke
en militaire autoriteiten en vertegenwoordi
gers van allerlei andere organisaties aan boord
om de kranslegging te water door de Burge
meester van de gemeente (Willemstad is
gemeente Moerdijk) bij te wonen.
Voorafgegaan door de plaatselijke Harmonie,
keren daarna allen weer terug naar het bastion
Zeeland.
Een plechtige Requiemdienst voor alle
overleden militairen en overig personeel in
dienst van Defensie, wordt jaarlijks begin
november gehouden te ‘s-Hertogenbosch in
de St. Jacobskerk. Onder auspiciën van de
Stichting Nationaal Katholiek Thuisfront
vindt deze plechtige dienst plaats. Een bis-
schop, geassisteerd door diverse aalmoeze
niers, het Parochiaal koor en met muzikale
medewer-king van Defensie, verzorgen de
plechtigheid. Een hoge militaire autoriteit
tenslotte, legt een krans.
Geen specifieke dodenherdenking, maar zeer
bijzonder is toch ook de Bedevaart van mili
tairen en oud-militairen naar O.L. Vrouw van
Handel op de laatste zondag in mei.
Nu 45 jaar geleden werd deze bedevaart opge
richt door enige leden van de voormalige afde
ling Gemert van de Bond van Oudstrijders
PAGINA 7
MOERGESTEL-NIEUWS’ - WOENSDAG 28 APRIL 1999
l
AW
van een groot feest. Ze praten na afloop hon
derduit over hun nieuwe kleren, de cadeaus
die ze krijgen, wie er allemaal uitgenodigd is.
Als tenslotte de kerkdeur weer opengaat spat
de groep kwetterend uiteen op een zonnig
kerkplein, als mussen op een zonnige mor
gen...
De opzet
De communicantjes zijn bijna zover. Zoals
Petra: ‘Het blijkt dat veel ouders ook werkelijk
thuis aan die projecten meedoen; de kinderen
zijn erin geïnteresseerd en beginnen er soms
zelf over".
In het project “delen met elkaar" zijn bijv, spaar-
doosjes gemaakt. De kinderen sparen het geld
hiervoor dat zij met kleine klusjes of door een
collecte onder familieleden hebben bijeenge
gaard. Het geld is dit jaar bestemd voor de
kinderen van Bolivia van Pater Raaijmakers.
Petra:"De betrokkenheid van kinderen en
ouders is groot. Dat blijkt uit de opbrengst, die
dit jaar f. 465,60 bedraagt."
Naast de vier zondagochtenden worden de
kinderen nog vier keer bijeengeroepen om de
plechtigheden van de communiemis “in te stu
deren’. De generale repetitie ten slotte op de
laatste vrijdag vormt het slot van een groot aan
tal tijdrovende activiteiten van vier enthousias
te dames.
Waarom?
Gelet op het vele werk dat eraan verbonden is
Een van de 23 werkgroepen die in onze paro
chie actief zijn is de werkgroep “Eerste Com
munievoorbereiding”. Zeer recent heeft deze
werkgroep de communie 1999 afgerond. Een
goede gelegenheid even terug te kijken op de
activiteiten die deze prachtige viering mogelijk
maakten. Wij willen u tevens een indruk geven
van het vele werk dat hiermee samenhing.
Als mussen op een zonnige morgen... I
Als de grote kerkdeur opengaat, waaiert het
rumoer van kinderen binnen. Een gewriemel
van kinderhoofdjes, uitgelaten en druk, nog wat
geduw en getrek voor er een min of meer orde
lijke rij staat, klaar om binnen te komen. Wat je
allemaal nog kan doen zo wachtend in een rij...!
Nu worden ook de spaardoosjes en de doop-
kaarsen zichtbaar die ze in de hand hebben
wonder dat ze nog heel zijn!
Onder begeleiding van twee dames begint een
groep van ruim 30 communicantjes (de twee
de groep komt een uur later) aan hun voor
laatste voorbereiding op de grote gebeurtenis.
Met de warmte van de zon en hun spel nog op
de gezichtjes schuift, na een laatste instructie,
een grillige rij door het middenpad in de ver
sierde kerk naar voren.
De teksten worden doorgenomen. De speciale
rollen die de kinderen hebben in de grote plech
tigheid worden nog eens geoefend, de liedjes
worden gezongen, wat niet meevalt zonder
muzikale begeleiding, en ieders plaats en op
dracht nog eens op het hart gedrukt. Ontspan
nen dirigeren de dames de kinderen over de
klippen van de gespeelde plechtigheid. Een van
de begeleidsters speelt voor pastoor. De kin
deren genieten van het rollenspel en volgen met
glinsterende ogen het geheel.
“Nee, geen handen in de zakken..., niet zo hard
lopen..., achterom het altaar heen lopen..., nee,
je hoeft je ogen niet dicht te doen onder Het
Onze Vader met een kwinkslag erbij komt
het allemaal goed. Het ziet er ontspannen en
veelbelovend- uit. Na nog drie keer slapen en
één generale repetitie zijn ze het middelpunt
rele waarden die achter die geloofspunten zit
ten. In een viertal bijeenkomsten op zondag
morgen in het parochiecentrum wordt hier in
projectvorm op ingegaan. In “geroepen bij je
naaste’, “wij zijn gedoopt en horen bij elkaar”,
“delen met elkaar” en “Jezus gaat met ons mee”
worden de kinderen hierin bij de hand geno
men. De school speelt hier op in en ook de
ouders wordt gevraagd hier thuis aandacht aan
te schenken.
Mariette: “De contacten met de scholen lopen
spelenderwijs. Als moeders komen wij toch op
school en maken dan tevens de afspraken over
de communie."
gezegd, morgen nog de generale repetitie met
de pastoor erbij. Dan is er een eind gekomen
aan een lange tijd van voorbereiding. De werk
groep ‘Eerste Communievoorbereiding’ be
staande uit de dames Marianne van den Meij-
denberg-Holtmaat, Petra van Nuenen-Hoff-
mans, Mariette Denissen-Verhoeven en Mar
gret Bierkens-Willemse zijn in oktober vorig jaar
al gestart met de eerste voorbereidingen, zo
als het benaderen van de scholen in verband
met de aanmelding door de ouders. In februa
ri werden de ouders al op de ouderavond uit
genodigd. Hierin heeft de Pastoor gesproken
en hebben de dames uitleg gegeven over de
aanpak en de rol van de school en ouders zelf
daarin. Er is een versiergroep samengesteld,
waarin ook ouders participeren, en er zijn hulp-
ouders gevraagd om in de communiemis te
assisteren.
Werd vroeger, voor de ouderen onder ons, door
de Pastoor in de school over het geloof gespro
ken en moest de Kleine Catechismus worden
geleerd, in deze tijd wordt ingegaan op de mo-
(Jan Vlemmix, woonachtig in Moergestel, is voorzitter
van de 1100 leden tellende afdeling Noord-Brabant van
de Bond van Nederlandse Militaire Oorlogs- en dienst-
slachtoffers, kortweg BNMO).
dringt de vraag zich op wat jullie drijft, wat jullie
motiveert, waarom jullie dit doen.
Marianne: “Behalve dat ik graag met kinderen
omga en je kinderen helpt doe je ook iets voor
jezelf. Ik heb ook een katholieke opvoeding
gehad, maar het geloof stond als kind wat ver
der van me af. Nu staat dat geloof dichterbij.
Ik begrijp nu alles beter, wat erachter ligt. Er is
een behoefte ontstaan om voor de kerkelijke
gemeenschap iets te doen; hiermee bezig zijn
verrijkt me.
Petra:“Het is meer dan ouders en kinderen
naar de kerk te trekken, meer om over na te
denken. Diep in je leeft de behoefte te delen
met elkaar.
Mariette: “Met het ouder worden ga je het be
lang van het geloof zien. Je gaat er bij stil staan
en eraan hechten.
Maar het is natuurlijk wel zo dat ik graag met
kinderen omga. Dat motiveert mij ook sterk".
Margret:"\k doe dit nog maar korte tijd. Het is
voor mij vooral kijken, ervaren. Het duurt een
paar jaar om er helemaal in te komen. Maar ik
vind het fijn in deze groep mee te kunnen doen.
Is de beschikbare tijd geen bezwaar omdat
jullie allemaal een gezin hebben?
Unaniem zijn de dames van mening dat het
belastend is voor het gezin; allen onderkennen
het probleem dat er weer eens een babysit
nodig is omdat zij weg moeten en allen onder
schrijven wat een van hen verwoordt: Ik ben
blij dat ik dit mag doen, maar het legt wel een
druk op het gezin. Je man moet het er wel
mee eens zijn als je dit werk doet en er volledig
achter staan.”
Als gesproken wordt over de samenwerking
zegt Marianne: “Het is fijn werken met elkaar.
Gelukkig heeft onze voorgangster alles goed
op papier heeft gezet, dat maakt het nu alle
maal wat gemakkelijker” en Petra voegt toe:
“We hebben echter vorig jaar een nieuwe op
zet gekregen, die we zelf hebben uitgewerkt
en dat ging prima en Je doet dit werk niet
om waardering te krijgen, maar het is wel leuk
als je die toch krijgt. Ik vond het bijvoorbeeld
erg fijn dat één van de ouders dit jaar na afloop
zelf een dankwoordje sprak. Dat doet je toch
wat."
Mariette: “Ik hoor regelmatig ook wat compli
mentjes van de ouders en dat doet je goed."
Duidelijk is dat ik een groep ontmoette die hun
bijdrage aan de gemeenschap enthousiast sa
men geeft en samen draagt. Hun slotwoorden
zijn: “Natuurlijk gaan we volgend jaar door!”
Het belang van hun werk voor de parochie en
voor de kinderen vinden we ongetwijfeld terug
in de eerste regels van het slotlied van de com
munieviering:
Wil je wel geloven dat het groeien gaat,
Klein en ongelooflijk als een mosterdzaad,
Dat je had verborgen in de zwarte grond,
En waaruit een grote boom ontstond!...
Redactie: Ton van Elsdingen
Sjef Nijtmans
Jo van Os
'reen Stieger
1 v\ Peter Verheijen
H J» Ad Wolfs
--+1 Harrie van Boxtel
