e Vennen
Theo kwam achterom
Activiteiten
schaatsclub ’De Vennen’
IVN-dialezing
over ’De Brand’
VAN DAM
DIABETESFONDS
NEDERLAND
^Moergestel
Toespraak van Noud Smits, fractievoorzitter
van Algemeen Belang, uitgesproken tijdens
de raadsvergadering van 8 oktober 1998 ter
gelegenheid van de herdenking van Theo op
’t Hoog.
Za 31 okt. Zoersel en Beringen(Paal);
Zo 01 nov. Hilvarenbeek, Nieuwkuijk, Weel
de, Eindhoven, Neerpelt en Mol(Zilvermeer);
Za 07 nov. Épen(Limburg) ,Wageningen,
Nunspeet, Rijkevorsel, en Kerkhoven (Lom-
mel);
Zo 08 nov. Alphen(N.Br), Valkenswaard,
Neerpelt, Neeroeteren en Brecht.
Over een 4-tal weken zullen we weer een over
zicht van de toertochten publiceren.
Gezien de vele mogelijkheden is er alle rede
nen om u zich in het weekend eens van de spor
tieve kant te laten zien.
Voor eventuele nadere informatie kunt u te
recht bij M. Bruurs tel. 513 1888 en andere
moutainbikende leden van “De Vennen”
’De Vennen’ succesvol
in Hart van Brabantloop
Op zaterdag 26 september werd onder ideale
weersomstandigheden de Hart van Brabant
loop gehouden: een estafetteloop over 103 km
door het mooie Midden Brabant. In totaal 98
teams bestaande uit 10 heren en 5 dames ver
schenen om 7.30 uur bij de KUB aan de start.
Zo ook vaardigde Schaatsclub “De Vennen”
een jeugdig team (4 lopers onder de 17 jaar) af
ter voorbereiding op het komende schaatssei
zoen.
In de 2 voorafgaande jaren was “De Vennen” al
het sterkste team van Moergestel.
Voor het andere Moergestelse team (Physique)
leek het gezegde “driemaal scheepsrecht” dit
jaar uit te komen, omdat het team van “De
Vennen” te kampen had met een aantal geb
lesseerden. Toch wist “De Vennen”de knappe
prestatie van vorig jaar te evenaren en weder
om een 16de plaats te behalen.
Mountainbiken bij ’De Vennen
Nu het zomerseizoen ten einde is en de we
reldkampioen 1998 bekend is, hebben vele le
den van “De Vennen hun mountainbike weer
voor de dag gehaald. De komende maanden
zijn weer een aantal activiteiten gepland.
Op zaterdagmiddag vertrekt vanaf het Sint
Jansplein om 15.00 uur een groep voor een
rondje in de omgeving.
Op zondagmorgen vertrekt eveneens vanaf het
plein een groep; afhankelijk van de bestem
ming wordt om 8.00 uur of in overleg vroeger
of later vertrokken.
Mogelijke bestemmingen op zondag (even
tueel zaterdag) zijn de volgende ATB-toert-
ochten:
Za 17 okt. Oud-Turnhout en Peer;
Zo 18 okt. Bladel, Vosselaar, Nuenen, en
Lummen;
Za 24 okt. Apeldoorn en Schaffen;
Zo 25 okt. Eindhoven, Schijndel, Tielen, Es
sen, Houthalen, As en Driebergen;
steed aan de dieren- en plantenwereld. U ziet
fraaie opnamen van de interessante soorten
maar ook het “gewone” komt aan bod.
De dia-lezing wordt verzorgd door de fotograaf
Harrie Stokwielder. De spreker bij de beelden
is Piet de Jongh, die als lid van verschillende
studie- en adviescommissies al jaren nauw bij
de ontwikkeling van het Nationaal Park de
Loonse en Drunense Duinen, waaronder de
Brand valt, is betrokken.
De dialezing is gratis toegankelijk voor iede
re belangstellende en duurt tot plm. 22.30
uur.
sprak er mensen over aan en kwam dan,
goed gedocumenteerd en gefundeerd, met
zijn versie van de zaak. Ook in zijn privéle-
ven wist hij de vrijheid, die Corrie en Theo
elkaar gunden, enorm te waarderen. Dat
“eigen plekje” in huis, waar hij zichzelf kon
zijn. Niet zozeer die eigen stoel, die eigen
plek aan tafel, maar dat plekje dat voor hèm
was en niet zonodig elke dag opgeruimd
moest zijn. Dat wilde hij op zijn minst voor
zichzelf.
Evenals Slauerhoff heeft Theo het avontuur
gezocht. Het leven was voor hem één grote
uitdaging en vaak bleef hij de jongen die hun
kerde naar avontuur. Hij vertrowde mij dan
ook toe, dat hij bepaalde zaken nog wel eens
zou willen overdoen. Zoals Slauerhoff de zee
ën bevoer, zo zwierf Theo uit en deed elders
levenservaring op. Wie de film van Theo’s
leven aan zich laat voorbij gaan, kan dan ook
niet anders dan tot de conclusie komen, dat
hij alle aspecten van het leven tot in het diepst
van hun essentie geproefd heeft. Hij heeft
door zijn intens leven als geen ander aan
woordem de oerkracht gegeven, de gevoels-
zin en een instinctgeladen uiting, die soms
bij vlagen naar de oppervlakte doordrongen.
Wij mochten daar ook hier allen getuige van
zijn.
Evenals Slauerhoff rebelleerde Theo tegen
het geordende leven van onze beschaving, te
gen een regelmatig bestaan, dat voor hem
niets wezenlijks van het leven meer bevatte.
Dat kwam vooral tot uiting in de vele ge
sprekken die ik met Theo mocht hebben op
zijn spaarzaam rustige momenten. Zo dien
de hij eens het gezag als “dienaar van Sint
Hermandad”, maar zocht daarentegen ook de
confrontatie met de gevestigde orde.
Theo “zeilde” - evenals Slauerhoff - zon
der kompas. Hij schreef niets op in een
agenda. “Een agenda heb ik niet nodig,” zo
zei hij. “Ik vergeet toch alles!” Het kon dan
ook wel eens voorkomen, dat hij afspraken
met zijn vrienden vergat. Bij thuiskomst zal
hij dan ongetwijfeld plezier beleefd hebben
aan het afluisteren van zijn “voice-mail”,
waarop hem in niet mis te verstane - overi
gens goed bedoelde - bewoordingen kond
werd gedaan van zijn geschonden afspraak.
Evenals Slauerhoff was Theo begaan met het
lot der “kleine luiden”. Het zat ongetwijfeld
in de familie. Immers, zijn vader Toon op ’t
Hoog, die in Moergestel gemeenteraadslid
was van 1931 tot 1939, informeerde op 5 april
1933 bij de voorzitter van de Raad, te weten
burgemeester Bardoel “of het juist is hetgeen
hem is meegedeeld, dat aan de bij de gemeen
te te werk gestelde werkloozen een dagloon
van slechts 1,50 wordt toegekend met een
kindertoeslag van 0,10 per kind. Hij vindt
dit loon laag en zou eenige verhooging billijk
vinden.”
Op het gedachtenisprentje van zijn in 1986
overleden broer Pater Leo op ’t Hoog lezen
we, dat Leo “de mensen opzocht, wanneer er
moeilijkheden waren en probeerde met hen
weer begaanbare wegen te zoeken.” Mis
schien is het feit, dat ze thuis bij Theo met
zovelen waren niet vreemd aan het zich soli
dair weten met de zwakkeren in deze maat
schappij. Met velen weten te delen en dan nog
in een tijd dat er sprake was van een crisissi
tuatie en oorlog, maakt je niet alleen creatief
in het zoeken naar oplossingen voor penibele
Dit kwam vooral doordat een aantal, met name
jeudige lopers, boven zich uitstegen. Deze pres
tatie is mogelijk gemaakt door de geweldige
ondersteuning van Adviesbureau Van Dam.
Het team van Physique eindigde als 21ste, ook
een prestatie die er mag zijn.
dichter Slauerhoff had een romantisch ver
langen naar het avontuur van het onontdekte
en was afkerig van iedere binding die zijn
persoonlijke vrijheid belemmerde, telkens
weer wegzwierf van zijn land en het tenslotte
toch nergens kon vinden. Hij haatte de zelf
voldaanheid van het burgerlijk bestaan en de
stilstand ervan. Een parallel tussen Theo en
deze dichter is daarom op zich niet vreemd,
doch het betreft duidelijk parallellen, want
ieder mens is uniek, zo ook Theo.
Dat rusteloze zat in zijn karakter en kwam
tot uiting in alledaagse voorvallen. Zo kocht
hij een vishengel om in alle rust met zijn
“maat” te gaan vissen, maar hij kwam er
niet toe.
Hij maakte meer dan eens kenbaar overal
mee te stoppen, maar hij kwam er niet toe.
Ook in de politiek kende hij die rusteloos
heid. Hij heeft in zijn politieke loopbaan deel
uitgemaakt van diverse politieke partijen. Hij
was dan wel landelijk lid van de Partij van de
Arbeid, maar hij vond, dat hij “zijn ideeën”
het best kwijt kon in een lokale partij, omdat
die in zijn optiek dichter bij de mensen stond.
Toen hij op 1 maart 1981 zijn lidmaatschap
van de toenmalige PG.B. opzegde, deed hij
dat in de raadsvergadering van 27 februari
met de navolgende woorden. Ik citeer. “Da
mes en Heren, door mij is met ingang van 1
maart 1981 mijn lidmaatschap van de Partij
voor Gemeenschappelijke Belangen beëin
digd. Dit betekent niet, dat ik mijn zetel in
de raad van Moergestel beschikbaar stel. Op
grond van de verkiezingsuitslag van mei 1978
acht ik het juist als ik deze behoud. De rede
nen van mijn besluit zijn niet te zoeken bij
de PGB, maar bij een wezenlijke verandering
van mezelf ten aanzien van de politieke ver
houdingen in onze gemeente. Eveneens heeft
hierbij een rol gespeeld dat vertegenwoordi
ging van dat deel van onze bevolking waar
voor ik denk te staan een duidelijke plaatsbe
paling vraagt. Een duidelijkheid die ik tot nu
toe vanuit de positie die ik tot nu toe innam
niet of niet voldoende heb kunnen geven. Op
korte termijn betekent mijn besluit niet meer
dan dat ik duidelijk richting aangeef. Ik ga
niet als dwarsligger fungeren, ook niet als
struikelblok. Ik wil dat nader toelichten, ik
wil daarmee niet zeggen dat de mensen die
dat eventueel zouden verwachten dan mogen
verwachten dat ik initiatieven zal nemen om
veranderingen aan te brengen in de structuur
zoals die op het moment is. Het lijkt me on
zinnig om in die bestaande situatie, die om
verschillende redenen en op verschillende
manieren door ons allen geschapen is, veran
dering te brengen of het zou moeten zijn om
zeer dringende redenen. Persoonlijke voor
keuren kunnen en mogen geen redenen zijn.”
Einde citaat. Tot aan de verkiezingen in 1982
bleef Theo als eenmansfractie in de raad om
vervolgens in die raad terug te keren, eerst
namens de Sociale Volkspartij en later na
mens de Sociale Partij Moergestel. Zijn
uitverkiezing in 1990 tot wethouder, een
functie die hij slechts kort mocht bekleden,
zag Theo als een persoonlijke triomf: het uit
komen van een jongensdroom.
Evenals Slauerhoff was Theo afkerig van
iedere binding die zijn persoonlijke vrijheid
belemmerde. Hoewel hij een mens was die
graag met anderen klussen wilde klaren,
wilde hij óók graag soleren. Hij beet zich
vast in de materie, worstelde dossiers door,
Collecte Diabetes Fond Nederland 1998
Van 1 tot 7 november a.s. wordt de landelijke
collecte van het Diabetes Fonds Nederland
gehouden. In Nederland hebben 500.000 men
sen diabetes. Onder het motto “Geef ‘s voor
diabetes” vragen wij een bijdrage in de bestrij
ding van diabetes (suikerziekte). Met de op
brengst van de collecte wordt het wetenschap
pelijk onderzoek rond diabetes en de mogelij
ke complicaties betaald. Wetenschappelijk on
derzoek is de enige weg om diabetes te gene
zen en te voorkomen.
Help ons en meld u eventueel aan als collec
tant voor in uw wijk, of straat, voor één of twee
avonden per week.
Diabetes Fonds Nederland.
Collecteleider Rien Bertens
Het slijt, zegt men en dan doelt men op het
afnemen van het verdriet naarmate men vor
dert in de tijd. Immers, de tijd heet alle won
den te helen.
Zeker, de scherpe kantjes gaan er af. Verdriet
maakt plaats voor herinnering en men put
daarbij - ieder voor zich - uit de momenten
die men samen of met anderen beleefde met
en rond Theo op ’t Hoog.
De voorbije dagen heb ik stilgestaan bij het
plotselinge verlies van onze fractiegenoot en
vriend Theo. Samen met anderen ook, waar
bij het onvoorstelbare van dit heengaan werd
afgewisseld met gedachten rondom hem, ge
dachten die ons deels plezier verschaften en
deels verdriet bezorgden.
We hebben heel wat afgelachen, want hij
heeft het er ook naar gemaakt. De wijze
waarop Theo op bepaalde zaken reageerde
ontlokte bij velen een schaterlach, bij an
dere gelegenheden werd een glimlach ont
futseld of een twinkeling in de ogen teweeg
gebracht. Steeds echter die min of meer
ontspannen sfeer die hij in zijn contacten
met anderen wist op te roepen, of het nu in
een discussie plaatsvond, tijdens een gela
den debat, in een gewoon onderonsje, in
een terloopse opmerking, het was er!
Plezier ook, want in onze contacten met Theo
nam de manier waarop hij invulling gaf aan
zijn leven, een onuitwisbare plaats in.
Verdriet ook, omdat wij zijn niet aflatend
optimisme en kijk op het leven moeten mis
sen.
Theo heeft zich gedurende zijn bijna zestig
jaren op deze aardbol doen kennen als een
kleurig palet, een mens die rijk was aan men
selijk contact, aan sociale bewogenheid, aan
zorg voor de zwakkere, aan energie, aan werk
lust, aan rusteloosheid ook, aan creativiteit.
Theo hield van mensen, van menselijk
contact en hij kwam daarom bij voorkeur
achterom. De afstand in af te leggen me
ters was weliswaar langer, maar de weg naar
het hart was korter en daar draaide het bij
hem om. Hij kwam en was weer weg. Hij
wipte overal even binnen of aan, dronk een
“bak” koffie, leende een luisterend oor en
gaf altijd een advies af, zoals “Hou het
recht!” en “Doe het kalm aan!”. Met zijn
stereotiepe gang slofte hij dan weg, een vin
ger opstekend, een zwaai met zijn hand en
zijn sonore stem riep “Houdoe!” en weg
was hij.
Dat “kalm aan doen” was zeker niet op hem
zelf van toepassing. Zijn hele leven is geken
merkt door een rusteloos zoeken naar een
plek om zichzelf te vinden en als hij die dan
gevonden dacht te hebben, dan verlegde hij
zijn grenzen. Theo was als de Nederlandse
dichter-schrijver Jan Jacob Slauerhoff, van
wie Anthonie Donker zegt: “Hij is in een
wereld van talloze kleine onrustigen een der
weinige grote rustelozen, aangevreten en ge
marteld door het raadselachtig besef van
mens te zijn, bezeten door een felle drift om
alle zeeën van den aardbol te bevaren.” De
situaties, maar dwingt je er zelfs toe.
Theo was creatief. Zijn creativiteit kon hij
kwijt in het bedenken van spelletjes, waarbij
zijn voorkeur uitging naar oude gezelschaps
spelletjes met een nieuwe variant. Hij be
dacht nieuwe uitdagingen voor de Komtoer,
zodat hij niet alleen de coureurs maar ook het
publiek iets spectaculairs te bieden had. Hij
hield van muziek, maar zijn eigen muzikali
teit destijds in het Bossche Mannenkoor
moet menig zanger van de wijs gebracht heb
ben. Hij was er dan ook puur voor de gezel
ligheid. Zijn inbreng als sauwelaar, waarbij
hij zich een grootmeester toonde in het spe
len met woorden, hebben veel mensen de
lachstuipen bezorgd. Ook dit jaar had hij zich
aangemeld om een optreden in de ton voor
zijn rekening te nemen. Zijn creatie deze keer
zal voor ons altijd geheim blijven.
Theo was wars van poeha. De uitdrukking
“Kleren maken de man” kregen bij Theo
een eigen inhoud. Het ging bij hem niet om
de verpakking, maar om de mens in de kle
ding. Hij zocht naar de waarden in het le
ven en was niet behept met zucht naar
materieel gewin.
Theo was direct in zijn benadering van per
sonen. Hij kon soms dingen zeggen op een
manier, die van hèm geaccepteerd werd.
Daarin mocht en kon men hem niet imite
ren. Met mensen met wie hij een bijzonder
contact had, wilde hij graag wat “dollen”, een
beetje vriendelijk “stangen” om mensen bij
elkaar te brengen.
In onze fractie laat Theo een grote leegte
achter. Zijn inzet, zijn gedrevenheid, zijn
betrokkenheid, zijn deskundigheid, zijn
kameraadschap, zijn humor zullen in dank
baarheid herinnerd blijven.
Hoezeer Theo hechtte aan een naam, moge
blijken uit de speurtocht die hij onlangs nog
verrichtte in Jeruzalem, waar hij met zijn
vrouw was, op zoek in het Yad Vashem-mu-
seum naar de bijgeschreven naam van een
plaatselijke verzetsheld in de eremuur van de
“Rechtvaardigen onder de Volkeren”.
Thuisgekomen maakte hij de weduwe van de
verzetsheld deelgenoot van de manier waar
op men in Israël de naam wilde vereeuwigen.
Zó belangrijk is het daarom om de naam van
Theo op ’t Hoog te blijven herinneren, ge
grift in de harten van onze fractie, de naam
van een mens met een groot hart dat hij open
stelde voor velen.
Als symboliek heeft onze fractie gekozen voor
een bloemenhulde, waarin wij Theo herden
ken en als fractie afscheid van hem nemen.
Een bloemstuk van rode rozen, de koningin
onder de bloemen met een kleur van warme
vriendschap waarin de witte rozen de over
gebleven vier fractieleden symboliseren. Het
moge geen toevalligheid zijn, dat de bloemen
de kleuren in zich dragen van Brabant, want
we hebben het over een échte Brabantse
“meens” vol van eerlijke warmte en tevens
de kleuren van de gemeente die hij naar bui
ten vertegenwoordigde, Oisterwijk.
De fractie Algemeen Belang betreurt zijn
heengaan in hevige mate en zal in de geest
van Theo doorgaan. Mogen zijn vrouw Cor
rie, Tessel, Dave en Teun en wederzijdse
familie de kracht ontvangen om het ver
driet te kunnen verwerken en troost vinden
in de wetenschap dat wij Theo in dankbaar
heid zullen blijven herinneren.
door Piet de Jong en Harrie Stokwielder
dinsdag 20 okt om 20.00 uur in de KUNST
KRING in OISTERWIJK
Het natuurgebied de Brand te Udenhout is
voor een deel gevormd door een van de vele
riviertjes met de benaming De Ley in deze
streek. Dit stroompje heeft een moerasachtig
gebied doen ontstaan waar in vroeger eeuwen
’brandturf’ werd gestoken, vandaar de naam.
De huidige moerassen zijn ondoordringbare
wildernissen van riet, wilgenbosjes en open
water. Naast deze natte delen kent de Brand
ook graslanden en bossen.
Door de bijzondere grondsoorten en de natte
omstandigheden zijn alle biotopen bijzonder
waardevol. Er groeien vele planten die we ken
nen uit de rijke bossen van Zuid-Limburg.
Ook herbergt het reservaat tientallen bijzon
dere vogels, insecten en amfibieën. Meest spec
taculair is de boomkikker die hier in een ge
zonde populatie voorkomt.
De Brand is eigendom van het Brabants Land-
schap en omvat ca 600 ha. In de lezing wordt
stilgestaan bij het landschap van de Brand en
de ontwikkelingen die er komende jaren zich
gaan afspelen. Ook wordt ruim aandacht be-
i
'MOERGESTEL-NIEUWS' - WOENSDAG 14 OKTOBER 1998
PAGINA 7
