^qleorizi
De Roerom
La Vertu
ODeJp-
I
DAMES 8 HEREN KAPPER
Renate van Wezel
Containerservice
Grondverzet
Zand, grint, etc.
Mestdistributie
st-Jansplein 3a
Moergestel
5066 AR
tel.(013)5133709
5066 PC Moergestel
Heuvelstraat 20
Telefoon 013-5131496
De Roerom bestaat dit jaar tien jaar
Nieuwbouw Verbouw Renovatie Betimmeringen
De Roerom ziet toekomst in een kerk, zoals die op de
meeste plaatsen leeft: mensen die verschillende over
tuigingen kunnen hebben en elkaar respecteren.
Bent u geïnteresseerd in de ontwikkelingen die zich
aan de basis en aan de leiding van de kerk voordoen?
Dan is de Roerom een blad voor u.
Deskundige medewerkers houden de lezers op de
hoogte van de ontwikkelingen op kerkelijk gebied.
Het blad biedt informatie, ideeën en wenken voor ie
dereen die zich betrokken voelt bij de katholieke ge
loofsgemeenschap. In de Roerom wordt vermeld hoe
mensen hun geloof beschouwen en beleven.
Er staan liturgische vieringen in die voor velen ter
inspiratie kunnen dienen. Nieuws over het verheu
gend of verdrietig reilen en zeilen van de kerk.
Wilt u graag een proefnummer?
Belt u naar: (013) 463 26 93.
Wilt u een abonnement? (10 nummers)
Het kost u slechts 25,- per jaar.
Belt u naar: (073) 521 82 06.
Tel.: (013) 513 37 48
Fax: (013)513 24 66
b.g.g. Tel.: (013) 513 38 13
Burgemeester Bardoelstraat 16
I SAN VICENTE DE PAUL
LOON- EN TRANSPORTBEDRIJF
BRUURS
“Er is geen oprechter liefde dan de liefde voor lekker eten”
Deze week kunt u weer verliefd worden hij extra kaarslicht!
MOERGESTEL-NIEUWS' - WOENSDAG 20 MAART 1996
PAGINA 20
J Junin
Beste Mensen van Moergestel/
11
Theo Raaijmakers
Centro Educative
"San Vicente de PaGl"
Casilla 2431
Cochabamba
Bolivia
5066 VE MOERGESTEL
1
CENTRO EDUCATIVO
CICLOS BASICO - INTERMEDIO
JuninN90631 RezayLaPaz •Teléfono49527-Casilla Ns2431 CochabambaBolivia
hRÉBOUW
een dagelijks wisselende menukaart, koffie met gebak,
een smakelijke en betaalbare maaltijd en gewoon voor een
van onze uitgebreide dranken- en bterkaart.
Eetcaft ‘De Tgd’, De L ind $3, Oirtervrijk.
easèeyeren nüt mogelijk'dsnsdaggcsiottrt
U kunt bij eetcafé 'De Tijd’ terecht voor:
een snelle of uitgebreide lunch,
lekker pilsje of een andere keus
George Bernard Shaw (1856)
Het is al weer een hele tijd geleden dat ik iets van me heb laten horen,
en er valt echt toch wel wat te vertellen. Vaak is er echter gewoon geep
tijd om te schrijven, en als er wel een keer tijd is, dan heb ik niet al
tijd zin!! Laat ik beginnen met jullie allemaal hartelijk te bedanken voor
alles wat jullie doen voor onze jeugd hier in Cochabamba!! Ook met Drieko
ningen was het weer een hele organisatie en zoveel mensen die zich ingezet
hebben voor het welslagen van het Driekoningen-zingenHeel erg veel dank
aan iedereen die zich op wat voor manier dan ook heeft ingezet voor ons!!
En ook veel dank aan alle anderen die ons geholpen hebben!! Ik hoop dat jul
lie nog lang door zullen gaan, want we hebben het heel hard nodig!!
Overigens is er hier wel wat veranderd in de afgelopen paar maanden. Wij^ wa
ren met de directie van het project al maanden aan het praten wat we zouden
doen met onze school. Er moest daar namelijk een nieuwe direkteur komen om
dat degene die er was weg zou gaan. Na maanden van overleg-wérd besloten dat
ik die persoon op zou volgen, en ik ben nu al weer meer dan een maand hier.
Dat betekende uiteraard wel dat ik niet langer in het tehuis "San Vicente"
kon werken, want dat zou te veel geworden zijn alles bij elkaar. Uiteraard
was het niet gemakkelijk om dat werk daar op te geven, want ik was daar toch
ook aan gehecht geraakt in de jaren dat ik daar geweest ben. Maar goed, het
werk hier op school moest en moet ook gebeuren, en is ook heel erg belang
rijk. Ik werk dus gewoon in htezelfde projekt, maar dan in de school; wij
hebben ons eigen schooltje, wat er vooral is om kinderen op te vangen die
één jaar of meer niet naar school zijn geweest; dat zijn dan kinderen die
in de verschillende huizen van Amanecer wonen, maar er zijn ook bvkinderen
van mensen die in de gevangenis zitten en die anders geen kans zouden krij
gen om naar school te gaan; en ook zijn er kinderen van families met grote
problemen, vaak broertjes en zusjes van kinderen die in één van onze huizen
wonen. Wij proberen die kinderen weer een beetje bij te spijkeren in hun stu
dies, als het even kan doen ze twee klassen in één jaar, en daarna kunnen ze
eventuee naar een school in de stad. Het is een hele uitdaging, en ik ben
er met veel enthousiasme aan begonnen. Ik had gedacht dat het een beetje rus
tiger zou zijn dan het werk in het tehuis, m^ar dat valt wel mee!! Ik ben om
zeven uur 's morgens op mijn post; er zijn dan lessen van acht tot twaalf;
's middags van half twee tot half zes; en 's avonds van zeven tot kwart voor
tien!!! Ik ben blij als ik om tien uur 's avonds de deur op slot kan doen!!
Ik hoef natuurlijk niet altijd hier te zijn, maar er zijn ook andere dingen
die gedaan moeten worden, zoals bv. alle papieren die klaargemaakt moeten
worden en naar de verschillende kantoren in de stad gebracht moeten worden;
daarnaast moet ik ook kontakt houden met oudere jongens van Amanecer die al
werken, die niet meer in één van onze huizen wonen, maar die wel naar school
gaan 's avonds; ik moet kontakt houden met hun colleges en er op toezien dat
ze naar school gaan en hun huiswerk maken en zo; dat zijn er zo ongeveer 25
en die zitten op een aantal verschillende scholen, dus veel werk!! Ook zijn
er een aantal jongeren die vanuit San Vicente naar andere woonsituaties zijn
gegaan, niet echt een internaat, meer bij families, een beetje meer onafhan
kelijk dan ze gewend waren, en dus een eerste stap op weg naar die onafhan
kelijkheid, een proces waarin ze natuurlijk nog veel moeten leren en veel
steun nodig hebben; een stuk of acht jongeren zitten in die situatie en ik
heb ook met hen veel kontakt. Ook financieel ben ik voor hen verantwoordelijk;
ze zitten allemaal op school en dat kost handenvol geld; officieel is het on
derwijs gratis hier in Bolivia, maar dat kun je wel vergeten!! Het lijkt wel
of het elk jaar méér gaat kosten!! Op de scholen vraqen ze om de gekste din
gen, en ik vraag me af hoe de arme mensen het allemaal kunnen betalen;
die hebben vaak vier of vijf kinderen die ze naar school moeten sturen
en ze kunnen gewoon al het schoolmateriaal niet betalen; gevolg is dat
er vaak een paar van die kinderen in zo'n gezin niet meer naar school
gaan; het is dan ook zó in Bolivia dat van de 200 kinderen die beginnen
aan de basisschool er drie de middelbare school afmakenEr zijn er
veel die nooit naar school gaan, en veel die maar voor een paar jaar gaan,
en die dan naderhand alles weer vergeten. Meer dan de helft van de volwas
sen bevolking van het land is analfabeet. Dat is ook het probleem wat een
land als Bolivia heeft: als er geen onderwijs is, dan is er geen kans op
vooruitgang, maar het zal nog wel even duren voordat iedereen naar school
gaat en de school afmaakt.
Behalve het bovenstaande werk moet ik ook proberen om een beetje kontakt
te houden met de families van de kinderen die hier op school zijn en die
niet in één van onze huizen wonen; daar komt dan ook vaak het probleem bij
dat die ouders van die kinderen geen geld hebben voor schoolmateriaal en
dat wij proberen om tenminste een beetje materiaal voor hen te kopen; zo
juist komt er weer eentje aan op school die nog geen potlood of geen schrift
heeft, en dan is het moeilijk studeren!! Vaak zijn de ouders heel arm, vaak
ook zijn er grote problemen thuis, heel vaak veroorzaakt door de alcohol;
de oplossingen liggen niet voor het oprapen: meestal zijn de vader en/of
moeder al zó verslaafd aan de drank dat er maar moeilijk een uitweg gevon
den kan worden; ze zitten al zó diep in de misère dat ze zelf geen hoop
meer hebben; ze wonen dan ook vaak nog in de armste krottenwijken van de
stad, zonder licht en water, en meestal hebben ze geen werk.... Wat te doen?
Voor hun kinderen is er toch alleen maar hoop op vooruitgang als ze naar
school gaan; zo niet, dan kunnen ze ongeveer op dezelfde toekomst rekenen
als die van hun ouders; triest maar waar.
De kinderen van gevangenen hebben het ook niet gemakkelijk; er zijn vaak he
le families die in de gevangenis wonen; als de vader of moeder vastzitten,
dan gaat vaak de hele familie maar daar wonen!! De families moeten zelf voor
het eten van de gevangene zorgen, en dus zoekt de niet-gevangene werk in de
buurt van de gevangenis en de andere ouder zit in de gevangenis met de kin
deren!! Maar die kinderen zouden dus nooit naar school gaan, en daar zou ook
geen geld voor zijn. Daarom proberen wij al een aantal jaren zoveel mogelijk
van die kinderen op te vangen, maar ook daar betekent dat meestal dat we
moeten zorgen dat ze schoolmateriaal hebben.
Er zijn dus veel onkosten, met veel van die kinderen die hier op school zit
ten en die niets hebben, ook vaak niet van kleren. De school zelf heeft ook
neit al te veel materiaal; er is nog een groot tekort aan boeken en andere
spullen die toch echt nodig zijn voor behoorlijk onderwijs. En ook hebben
we veel onkosten voor andere jongeren van het programma die dus niet in één
van de huizen wonen, maar die wij ondersteunen omdat we willen dat ze door
gaan met studeren en niet met hun veertien of vijftien jaar al aan het werk
gaan. Daarom hoop ik ook dat jullie ons zullen blijven steunen en reken ik
op die steun, want de kinderen en jeugd van Cochabamba rekenen op jullie!!
Nogmaals heel erg veel dank voor alle hulp die jullie ons al geven, en dank
alvast voor de hulp die we zullen ontvangen in de toekomst!! Heel veel har
telijke groeten voor iedereen en de allerbeste wensen!! Tot schrijfs!!
Cochabamba, 28 februari 1996
