RONDOM DE KERK...
Convenant
vrouwenadviescommissie
voor Moergestel en
Oisterwijk
ondertekend
00 00!
tl
I.S.
Een reisimpressie
(op verzoek)
Een mooie traditie:
3 november, Sint Hubertus
Op donderdagmiddag 19 oktober werd om
16.00 uur in de B&W-kamer van de gemeente
Oisterwijk het convenant tussen de gemeen
ten Oisterwijk en Moergestel, Woningbouw
vereniging Sint Joseph en de Vrouwenad
viescommissie, ondertekend. Helaas kon de
vertegenwoordiger van woningbouwvereni
ging Sint Joseph niet aanwezig zijn. De
handtekening van woningbouwvereniging
Sint Joseph zal later geplaatst moeten worden.
Burgemeester Kortmann heette de aanwezi
gen van harte welkom. Hij vond het prettig zo
zei hij, om samen met Moergestel dit conve
nant te ondertekenen. Vervolgens gaf hij het
woord aan wethouder Loosveld van Moerge
stel. Die vond dit een heuglijke dag, omdat het
tekenen van dit convenant in het belang is van
de gemeenten Oisterwijk en Moergestel. De
VAC Tilburg heeft zich in het verleden reeds
meer dan bewezen, zo zei hij. “Nu Oisterwijk
en Moergestel in de toekomst worden samen
gevoegd, is een eigen VAC een noodzaak.”
Hierna kwam de voorzitter van de VAC aan
het woord. Mevrouw Oomens was erg blij dat
de oprichting van de VAC nu afgerond is.
Duidelijk stelde zij dat de VAC niet politiek
geëngageerd is. Hierna volgde de onderteke
ning, waarna de bijeenkomst werd afgesloten
door burgemeester Kortmann, die de commis
sie succes wenste met hun verdere werk ten
dienste van de gemeenten Oisterwijk en
Moergestel.
Wat vinden de VAC-leden
belangrijk?
Het belangrijkste doel is volgens de VAC-le
den, vergroting van de praktische gebruiks
waarde van de woning en woonomgeving, re
kening houdend met hedendaagse woonwen
sen. De indeling en de inrichting van de wo
ning en woonomgeving worden doorgelicht en
bezien vanuit het oogpunt van de gebruiker
en diens activiteiten. Ook vinden zij dat de
gebruiksvriendelijkheid van alle woning-
bouwplannen beoordeeld moet worden. Naast
het huisvrouw zijn, hebben deze commis
sieleden natuurlijk ook bouwkundige kwali
teiten in huis. Vervolgens kunnen zij in ver
band met hun leeftijdsopbouw de bouwplan
nen van starters tot en met senioren volledig
beoordelen.
Bij het afscheid van de
Deken
PAGINA 9
MOERGESTEL-NIEUWS' - WOENSDAG 25 OKTOBER 1995
P.V.
H. van den Broek
Hoe word je deken en wat doe je dan?
"Als er in het Dekenaat een vacature is, is de
normale gang van zaken dat de bisschop het
dekenaal bestuur consulteert en ook de ver
schillende pastores. Er wordt dan door hen een
voordracht opgemaakt en de bisschop beslist
wie er voor zes jaar benoemd wordt. Als de
persoon in kwestie ’ja’ zegt, wordt hij deken.
En als je het dan fatsoenlijk gedaan hebt kun
je na zes jaar opnieuw benoemd worden. Zo
ging dat tenminste bij mij".
Deken H. van den Broek:
'Om het geluk van mensen'.
In september is onze pastor op vakantie ge
weest in Rusland. De redactie van 'Rondom
de kerk' heeft hem gevraagd zijn reis indruk
ken op papier weer te geven.
vragen die daar gesteld kunnen worden. Je
zou kunnen zeggen dat het Dekenaat en zo
ook de deken probeert te helpen bij de ontwik
keling van parochies".
de Ardennen overgebracht. Vanaf die tijd
wordt deze plaats Saint-Hubert genoemd.
Omdat Hubertus in deze streek het christen
dom had gebracht, kreeg hij de bijnaam "de
apostel van de Ardennen".
Dat Hubertus patroon van de jagers is gewor
den komt voort uit het feit dat koning Lodewijk
de Vrome de abdij van Saint-Hubert als verza
melpunt gebruikte voor zijn jachtgezelschap.
Moskou, een wereldstad..., grote wegen, zes-
tienbaans, met veel grijze Lada's en tweede
hands auto's, propvolle bussen, wat bijgeverfd
over oud roest heen, ik zag nog een afdanker
tje van EHAD rijden... Je kunt met de metro
overal heen, samen met die twee miljoen men
sen, die er dagelijks gebruik van maken... je
moet er diep voor onder de grond.
Schitterende stations met beeldhouwwerken
en mozaïken Als toerist ga je natuurlijk met
een naar het Rode Plein (rood en mooi is het
zelfde woord in het Russisch). Het ziet er schit
terend uit. Vooraan de wondermooie Basilius-
kathedraal (alle grote kerken noemen ze kathe
draal), verdere blikvanger: het Lenin-
Redactie: Ton van Elsdingen
Sjef Nijtmans
Jo van Os
Julia van Rijsingen
Ireen Stieger
31 Peter Verheijen
Wat is de verdere funktie van het Dekenaat?
"Heel goed is het dat parochies onderling van
elkaar kunnen horen waar men zoal mee be
zig is. Samen kun je problemen onder ogen
zien en ook samen zoeken naar bepaalde op
lossingen. Wat te doen b.v. met het jongeren
pastoraat, hoe op weg naar het jaar 2000, wat
doen we als parochie aan diakonie? Allemaal
Het leven van deze heilige
Hij werd geboren in de 2e helft van de 6e eeuw
in een adellijke familie. Hij was getrouwd, maar
zijn vrouw stierf in het kraambed bij de geboor
te van hun zoon Floribertus.
Na de dood van zijn vrouw heeft Hubertus een
priesteropleiding gevolgd in Maastricht. Des
tijds was Lambertus daar bisschop. Toen Lam-
bertus stierf werd Hubertus in 709 tot bisschop
van Maastricht gewijd. Hij was de laatste bis
schop van Maastricht.
Omstreeks 718 verplaatste hij zijn bisschops
zetel naar Luik.
In 727 stierf hij in Tervuren bij Brussel. Zijn re
lieken zijn later naar de abdij van Andage in
mausoleum. Ik nad het vaak op de fV gezien,
met die grote heren met bolhoeden er boven
op, of met rijen mensen, die naar Lenin gingen
kijken. Nu was er niemand meer te zien De
grote toren met de rode ster en vele andere
torens markeren het Kremlin. Via een
metaaldetector mochten we vlot het Kremlin
binnengaan. We passeren het grote gebouw,
waar de partijcongressen vroeger (nou ja:
vroeger...zo lang is het nog niet geleden) ge
houden werden. We lopen langs de grootste
klok van Rusland, die nooit geluid heeft, en
komen bij de kathedralen. We hebben er drie
bezocht en onze ogen uitgekeken. De gouden
Wat staat er nog op Uw verlanglijstje?
"Een paar jaar geleden heeft het bestuur voor
gesteld om een dekenale opbouwwerker in
dienst te nemen. Dat had iemand moeten zijn
die b.v. voor een aantal uren per week een
bepaalde parochie extra ondersteuning had
kunnen bieden voor een aantal maanden of
een jaar. Zodra een parochie aangeeft op een
bepaald vlak problemen te hebben zou zo ie
mand uitkomst kunnen bieden. Helaas is dat
er nog niet van gekomen. De parochies durf
den er nog niet goed aan, ook omdat het finan
cieel een extra bijdrage zou vergen. Voor zo
iets is het dekenaat dan eigenlijk te klein".
Wat zijn belangrijke ontwikkelingen geweest?
"Een belangrijke ontwikkeling was de totstand
koming van de Dekenale Vereniging Toen ik
begon was er een Dekenale Raad. In overleg
met het bisdom en met de parochies is toen
een vereniging opgericht met als belangrijk
ste kenmerk dat het Dekenaat een rechtsper
soon werd en dat er met meerderheid van
stemmen bepaalde besluiten konden worden
genomen. Negen parochies zijn toen lid ge
worden. Ongeveer drie tot vier maal per jaar
komen afgevaardigden van diverse parochies
bij elkaar en onderhouden op die manier het
kontakt. Er is een Dekenaal Centrum gekomen
en er werd een Dekenaal Bulletin uitgegeven
met de bedoeling parochies goed te infor
meren. In die tijd heb ik met veel plezier in het
Dekenaat gewerkt, ook omdat de samenwer
king met vicaris Ooms heel erg goed was. In
diezelfde tijd werd ook de Stichting Schoolka-
techese door het Dekenaat opgericht en ook
dat was een goede ontwikkeling. Twee school-
katecheten zijn nog steeds bij het Dekenaat in
dienst en zij verzorgen alle basisscholen van
materiaal en begeleiden de leerkrachten op
school".
De legende
Pas sinds de 15e eeuw wordt het verhaal van
het hert dat een kruis in zijn gewei draagt in
verband gebracht met Hubertus.
Hubertus was een fanatiek jager. Zelfs op
christelijke feestdagen sloeg hij het jagen niet
over. Tijdens een jacht op Goede Vrijdag be
leefde hij iets dat zijn leven ingrijpend zou ver
anderen Jagend op een groot hert drong hij
steeds dieper door in het bos. Toen hij het hert
dicht genaderd was stond het plotseling stil
en keerde zich om. Een verschrikkelijke angst
maakte zich van Hubertus meester, toen hij
midden in het prachtige gewei het beeld van
Christus aan het kruis zag.
Hij sprong van zijn paard en wierp zich be
vend op de grond.
Toen hoorde hij een stem vanuit dat kruisbeeld:
"Hubertus, hoe lang zul jij nog de dieren van
het woud achtervolgen? Hoe lang zul je nog
toegeven aan die hartstocht, waardoor je je
eigen zaligheid verwaarloost? Als je je niet
spoedig bekeert, zul je weldra in de afgrond
van de hel terechtkomen!"
Ontzet riep Hubertus uit: “Heer, wat wilt gij dat
ik doen zal?"
De stem sprak: “Ga naar Maastricht, naar mijn
dienaar Lambertus, hij zal je zeggen wat je
doen moet.” Bij die woorden verdween de ver
schijning.
Hubertus bleef nog een hele tijd op de grond
liggen voordat hij op durfde staan. Maar zijn
besluit stond vast. Reeds de volgende morgen
vertrok hij naar Maastricht, waar hij de bis
schop vroeg hem als zijn leerling aan te ne
men.
Hondsdolheid en Hubertusbroodjes
Hondsdolheid (rabies) was één van de groot
ste gevaren waaraan men toendertijd op het
platteland, vooral bij het jagen, blootstond
Waarschijnlijk heeft men om die reden Huber
tus ook de beschermer gemaakt tegen honds
dolheid. Op 3 november werden (en worden
nog steeds) Hubertusbroodjes gewijd. Omdat
deze broodjes tegen hondsdolheid bescher
men at men er niet alleen zelf van, maar gaf
men het ook aan de huisdieren.
Bij gelegenheid van Uw afscheid heeft U een
testament geschreven. Daarin schrijft U o.a.
dat het ’om het geluk van mensen gaat'. Wat
staat er nog meer in?
“Ik had de behoefte om na al die jaren voor
mezelf de balans op te maken. Ik ben bij alle
parochies op bezoek geweest en overal werd
ik zeer hartelijk ontvangen. En overal heb ik
gevraagd: 'Wat gaat er goed in de parochie
en wat baart u zorgen’? Tal van onderwerpen
kwamen aan de orde. En gelukkig gaan veel
zaken goed, zeker op bestuurlijk en zakelijk
vlak. Maar ook katechese, liturgie, pastoraat
en diakonie kwamen ter sprake. Zo ook de
samenwerking tussen pastores en parochies.
Veel bereidheid is er b.v. ook bij pastores on
derling om voor elkaar in te vallen. De grootste
zorg echter betreft de vergrijzing van de pas
tores. Binnen nu en drie jaar zijn er nog vier
pastores beneden de pensioengerechtgde
leeftijd. En wat dan? is de zorgelijke vraag die
steeds aan de orde komt.
Ik heb uiteraard mijzelf ook de vraag gesteld
hoe het met het Dekenaat verder moet. Het is
mijn mening, dat het Dekenaat Oisterwijk
eigenlijk wat te klein is om de taken van een
Dekenaat goed aan te kunnen. Het zal ook heel
moeilijk zijn om een pastor te vinden, die naast
het werk in de eigen parochie, in staat is vol
doende tijd vrij te maken voor het Dekenaat.
Vandaar dat ik tot de conclusie ben gekomen
dat het goed zou zijn om een vorm van aan
sluiting te zoeken bij het Dekenaat Tilburg-
Goirle. Er zijn naar mijn idee een aantal goede
redenen om dat verder te bekijken. Zo bestaan
er al kontakten tussen de besturen en de
districtkatecheten, de werkwijze komt overeen,
de gemeentelijke herindeling speelt een rol,
meer mogelijkheid van toerusting enz. enz.
Kortom een hele reeks argumenten die het ver
dienen nader bekeken te worden”. Mijn idee
ën daarover zijn bekend bij het bisdom, het
overleg hierover is nog gaande. Ik hoop en ver
wacht voor 15 november de beslissing hier
over van het bisdom te horen", aldus de de
ken van Oisterwijk.
koepels glinsterden in het zonnelicht. De mid
delste koepel van iedere kerk: symbool van
Christus, de vier anderen: symbool van de vier
evangelisten. Zoveel uivormige koepels op
enkele vierkante meters... binnen: schitterende
ikonostates. Zo'n wand, ter afscheiding van het
altaar, vol met ikonen. De zg. tsarendeur geeft
toegang tot het altaar, die bij erediensten
slechts enkele malen geopend wordt. De Or-
todoxen (niet met Rome verenigde katholie
ken) vieren immers hun liturgie wat anders: Met
veel eerbied voor het mysterie, met veel ge
zangen en verering voor ikonen. Opmerkelijk
goed bewaard gebleven, die kathedralen.
Gevoel voor kunst en historie hebben daarbij
een grotere rol gespeeld dan gevoel voor reli
gie.. Kerken werden musea en zijn dat soms
nog. Maar er is na de peristroika vrijheid van
godsdienst. Kerken worden teruggegeven en
in sommige steden moeten de kerken maar
zien, hoe ze aan restauratie toekomen. Maar
binnen het Kremlin is alles even mooi bewaard
gebleven. Het was de moeite waard, om er ook
's avonds naar te kijken, met al die koepels in
het volle licht...
Terug de gewone stad weer in, zie je mensen,
die je wat willen verkopen, boekjes, kaarten,
aardappelen, wortels, bloemen, noem maar
op...Er is immer vrije handel en het lijkt er op of
iedereen nu ineens een zaakje begonnen is.
In de metrohailen is het al even druk: oude
boeken, dozen vol uien en een ander probeert
met een liedje zingen duizend roebels te van
gen: dertig centen, wel te verstaan...De flats
zijn grijs, kleurloos...zo lijken de mensen ook.
Ik probeerde nu en dan een kind te laten la
chen en na even proberen lukte dat wel...
De steden rondom noemt men wel "de gou
den ring". Terecht omwille van de vele
monumenten...Kremlins, kloosters, kathe
dralen...weer helblauwe en gouden koepels,
weer ikonostases, prachtige fresco's, weer het
grauw aandoende leven. Op de dorpen zijn
de huizen wat vriendelijker: gemaakt van hout
met een leuke houtsnijrand rondom de dub
bele ramen. Mensen waren al hout aan het
zagen voor de strenge winter, die in oktober al
begint... Je hoeft er minder op te passen voor
je portemonnaie, dan in de grote stad. Wel uit
kijken op straat, want de tegels liggen los en
wat kapot is, wordt niet gemaakt. Hoewel... ik
zag vrouwen bezig met het asfalteren van de
weg. De verkeerswegen zijn niet slecht.
Aan de oever van de Wolga zaten we... en
peinsden over het leven in dit grote vreemde
land... Er is nog veel te doen.
Wat is de taak van een deken?
“Het werk van een deken valt niet altijd zo op.
Je bent eigenlijk een soort begeleider van pa
rochies en een trait d’union tussen bisdom en
parochie. Je zou het net als in de gezond
heidszorg kunnen onderverdelen in eerste en
tweede lijns-zorg. Soms moet je wel eens heel
acuut ergens inspringen. Een parochie b.v.
waar heel plotseling de pastor wegvalt. Als
deken krijg je dan als eerste een telefoontje en
dan moet je ervoor zorgen dat de zaken in zo’n
parochie toch door kunnen gaan. In zo’n ge
val heb ik dan een gesprek met het paro
chiebestuur en samen bekijken we wie we b.v.
als invallers kunnen vragen en hoe andere pro
blemen van dat moment opgelost moeten wor
den. Een soort 'eerste hulp’ zou je dat kunnen
noemen.
Maar het meeste werk speelt zich toch achter
de schermen af. Voor de parochies waren in
het begin de toerustingscursusssen heel
belangrijk. De behoefte aan scholing was erg
groot. De eerste cursus had meer dan 100
deelnemers en we moesten zelfs lokalen hu
ren bij Durendael om alle mensen te kunnen
ontvangen. Nog steeds worden er door het
Dekenaat cursussen gegeven, al wordt de
belangstelling minder. Een zekere verzadiging
treedt na zoveel jaren wel op. Van veel belang
ook was en is het onderlinge kontakt met de
verschillende pastores. Regelmatig worden er
b.v bezinningsdagen gehouden en die verlo
pen heel plezierig".
Op 15 november a.s. loopt de ambtstermijn af
van deken H. van den Broek. Bijna 18 jaar heeft
hij deze funktie vervuld in het Dekenaat Oister
wijk. Hij schreef een 'testament’ bij gelegen
heid van zijn afscheid. Een gesprek met hem
over heden, verleden en toekomst.
"Sommigen vonden mij 18 jaar geleden be
hoorlijk jong voor die functie en in de ogen van
wat oudere pastores was ik nog wel eens re
calcitrant ook. Toch ben ik vele jaren met ple
zier deken geweest en voor mijzelf heb ik het
altijd nuttig gevonden om over de eigen paro
chiegrens heen te kijken en me wat breder te
oriënteren. Als deken heb je daar de mogelijk
heden toe. Eigenlijk heb ik drie keer plezier
gehad van mijn werk: toen ik eraan begon, toen
ik er volop mee bezig was en straks, als ik er
weer mee op mag houden". Woorden van Her
man van den Broek, deken van het Dekenaat
Oisterwijk en destijds nog benoemd door zijn
goede vriend, Mgr. Bluyssen.
