H.KERKHOF
y
TE HUUR/TE KOOP
De geschiedenis van de Graaf van
Ursel komt tot leven
U mag
niet meer
raden
(WINKEL)
WOONRUIMTE
in de kom van Moergestel
Te bevragen: 013-513 2124
op
September
tot en met maart in de
tropen
Scouting collecteert
voor Jeugdwerk
MJLkXJ
KRIJTESTRAAT 3
MOERGESTEL
TEL. 013-513 3242
BEGLAZINGSWERKEN
BEHANGWERKEN
SCHILDERWERKEN
Op woensdag 11 oktober 1995 heeft de Graaf van Ursel een hoofdstukje bij
geschreven aan haar geschiedenis. Al vanaf ongeveer 1990 is de directeur
van de Graaf van Ursel bezig geweest om meer te weten te komen van de
geschiedenis van de familie van Ursel. Eens was die familie de bezitter van
het kasteel Nieuwenhof in Moergestel, als de heren van Moergestel. In de
vorige eeuw werd op de resten van het vervallen kasteel het (oude) klooster
Stanislaus gebouwd.
r* I
.1
k*
MOERGESTEL-NIEUWS' - WOENSDAG 25 OKTOBER 1995
geld voor methodes en gebouwen. Op de geëi
gende plaats wordt over de onderwijsinhou
delijke kant gediscussieerd. Op sommige din
gen zijn we jaloers, maar andere dingen zou je
niet willen. Een afweging van de verschillen
is de waarde van het bezoek. Na het klasse-
bezoek vindt een nagesprek plaats. Het is een
geanimeerd gesprek. De collega’s wisselen in
een positieve, plezierige sfeer van gedachten.
Een aperitief en een uitstekend verzorgde war
me maaltijd op school met de collega’s van
beide scholen zorgen voor en aangename on
derbreking, maar het gesprek blijft de school.
Intussen blijkt er veel belangstelling van de
Belgische pers voor ons bezoek. Onze direc
teur wordt twee keer verzocht om een inter
view te geven aan een West-Vlaamse krant:
Het Volk en Het Nieuwsblad.
Een korte wandeling brengt ons bij kasteel
Gruuthuuse van de graaf d’Ursel. De hartelij
ke ontvangst van een enthousiaste graaf ver
rast ons. Wandelend en vertellend voert hij ons
twee en een half uur door zijn kasteelpark (30
ha). Tot slot nodigt hij ons binnen voor een
drankje en krijgen we een blik van het prach
tige interieur van het kasteel. Van de graaf en
zijn vrouw nemen we dankbaar afscheid. Te
rug op school nodigen we onze collega’s van
de Sint-Pietersschool van harte uit voor een
tegenbezoek in Moergestel.
Deze dag: een geweldige ervaring, zowel op
school als het kasteel. De auto brengt ons
veilig met onze herinneringen en foto’s te
rug bij onze eigen Graaf van Ursel.
Bij de naspeuringen naar de geschiedenis
bleek, dat het geslacht van Ursel in onze da
gen een echte adellijk geslacht is met meerde
re kastelen in Europa (o.a. in Oostkamp en
Durbuy in België, Parijs en Rome). Binnen de
familie mag een de titel hertog voeren en een
aantal zijn graaf d’Ursel. Het familiehoofd is
momenteel Heer Graaf Philippe d’Ursel (zie
foto) en het bewoont met zijn vrouw kasteel
Gruuthuuse in Oostkamp (een dorp bij Brug
ge)-
Een jaar geleden is Oostkamp verkend. Het
bleek niet eenvoudig contact te krijgen met de
kasteelbewoners. Daarom binnengestapt bij
de eerste de beste school (dat kun je als collega
doen). Later bleek dit een goed idee. Na een
uitvoerig gesprek met de directeur, is de af
spraak gemaakt voor een schoolbezoek en zou
een manier gezocht worden om het kasteel in
het bezoek te betrekken.
Na het nodige voorbereidend werk vertrok
het team van de Graaf van Ursel op 11 okto
ber ‘s morgens door de mist naar Oostkamp.
Op de Sint-Pietersschool stond de koffie
klaar. Na een hartelijk welkom, wordt het
bezoekschema aan de klassen uitgelegd. Ie
dere leraar van de Graaf van Ursel bezoekt
twee verschillende groepen. Het is een bij
zondere ervaring kennis te maken met het
onderwijs in België.
Een paar algemene tendensen: het systeem is
veel strakker, kinderen moeten meer luisteren,
er is veel meer personeel, maar er is minder
Dit geld is hard nodig, want hele volksbuur
ten zijn verpaupert en er is weinig plek voor
bijvoorbeeld speeltuinen, etcetera. En u weet
als geen ander dat men als kind veel, maar ook
op veilige plaatsen met goede accomodatie en
degelijke attributen moet kunnen spelen.
Een gedeelte zal naar de jeugd van de Scou
ting Moergestel gaan, al waar zij goede spel
materialen van kunnen aanschaffen.
Dus wil ik u alvast vragen wat centjes opzij te
leggen als straks de Jantje Beton-aktie voor uw
deur staat. U stelt ze toch niet teleur?
Groetjes en tot aan de voordeur!
Scouting St. Jan Moergestel.
Hier een verslag uit het verre Sri Lan
ka. Ik, Janine Hurkmans, ben afgelo
pen september uit Nederland vertrok
ken om een half jaar te gaan wonen
en werken als dokters-assistentie in
Sri Lanka.
Tijd voor een berichtje aan mijn va
derland.
Ik had de unieke kans om via de stichting Ho
rizon Holland in Den Haag, uitgezonden te
worden als dokters-assistente, in Sri Lanka.
Deze kans heb ik met 2 handen aangepakt. Je
leert er erg veel van. Alleen al het wonen en
echt leven in Sri Lanka is een hele ervaring
die ik voor geen goud zou willen missen. Het
valt niet altijd mee hoor. Je bent een blanke
vrouw hier, en dat betekent dat je europees
bent, of rijk in hun ogen....
Soms zijn de dingen erg tegenstrijdig met wat
je op school leert. Zoals bijv, de hygiëne. Vori
ge week bijv, heb ik een brandwond behandeld,
hier wachten de mensen dagen mee om het te
laten zien. Dus de wond ziet er eens zo vies uit
dan bijv, in Nederland. Dit moest ik, zonder
handschoenen behandelen en met onsteriele
gazen. Dus dan moet je effe alle principes aan
de kant zetten. Maar je doet je uiterste best om
het toch zo hygiënisch mogelijk aan te pakken.
Je leert het te doen met de dingen die je hebt.
Ik werk dus samen met Jiska (fysiotherapeu
te), op het project voor geestelijk gehandicap
ten. De meeste zijn ouder dan 30 jaar. Het te
huis heeft Prithipuraen in het singalees staat
dat voor ‘Happy Place’.
Het terrein van Prithipura is 4 hectare groot
en ligt ongeveer 10 km buiten Colombo. Het
is een vrolijke, rustige plek met als overheer
send geluid het breken van de golven en het
krassen van vele kraaien en andere vogels.
Op het terrein staan 6 huisjes (cottage’s)
waar de 90 bewoners inwonen.' De bewoners
zijn hier ondergebracht doordat hun familie
niet meer voor ze kon zorgen of omdat ze
verstoten en achtergelaten zijn door hun fa
milie. Ze verblijven hier meestal hun hele
leven en Prithipura is dan ook echt hun thuis
en een klein dorpje op zich. Op het terrein
staat verder nog een hoofdgebouw, een keu-
kengebouw, een schooltje en er is een work
shop. De dagelijkse leiding wordt gedaan
door de matrone, haar assistente en 14 lera
ressen en/of huismoeders. Deze wonen ook
allemaal op het terrein en gaan soms in de
vakanties naar huis.
Het is moeilijk om een gewone dag op Prithi
pura te omschrijven, wat er gebeurt veel. Elke
dag wordt er door het merendeel van de bewo
ners naar school gegaan waar aangepast les ge
geven wordt en er wordt gewerkt in de work
shop. Een aantal bewoners krijgt fysiotherapie
De Scouting van Moergestel gaat weer de
straat op in de week van 6 tot en met 12 no
vember 1995 om te collecteren voor Jantje
Beton.
Zoals u wel weet is Jantje Beton een goede,
serieuze stichting die zich inzet voor jongeren
in heel Nederland onder de 16 jaar. Ze geven
geld voor jeugdhonken, speeltuinen, kinder
boerderijen en vele instanties, zoals buurtver
enigingen en clubs, die zich inzetten voor de
jonge medemens.
PAGINA 7
en met enkele wordt er gesnoezeld. Deze acti
viteiten zijn wel extra voor de bewoners bin
nen hun dagtaak. Ze moeten ook het terrein
en de cottage’s schoonhouden en wassen zelf
hun kleren. Dit is pure noodzaak omdat de staf
onderbezet is. De akka’s (zijn de huismoeders
en betekend ‘grote zus’) houden toezicht en
helpen waar nodig is.
Jiska geeft aan de bewoners regelmatig fysio
therapie. Ik zelf ga volgende week de sickroom
schoonmaken. Dit is een soort van ‘medisch
kamertje’. Hier staat een bedje in en een tand
artsstoel, ook wat onderzoeksmateriaal voor
medische onderzoekjes te doen, staan in deze
ruimte. Alleen heb ik dus zo’n 2 weken moe
ten wachten, voordat ik dus de sickroom
schoon kon maken. Dit kwam doordat er pe
pers voor het eten lagen te drogen. Ja, zo gaat
dat hier in Sri Lanka. Eten is toch voornamer
dan medisch onderzoek.
Ik ga dus alle tanden van de bewoners nakij
ken en schoonmaken. Dit is erg hard nodig.
Ook ga ik proberen om de bewoners medisch
na te kijken, al met al genoeg werk nog te
doen zoals jullie zien.
Wel gaat alles 10 keer zo langzaam dan in
Nederland. Waarschijnlijk slaat de hitte hier
enorm toe. Zo’n 38 graden is ook niks. Het is
hier ook enorm vochtig.
Vandaag is het extra druk op het terrein. Een
grote familie uit het dorp komt een ‘Dahne’
brengen. Een dahne is een boedistische tradi
tie waarbij voedsel gegeven wordt aan minder
bedeelden. Ze geven deze dahne meestal op de
herdenkingsdag van een overleden familie-lid.
De familie wandelt wat rond en kijkt tevreden
toe hoe iedereen een vol bord rijst met verschil
lende curry’s krijgt. Ze eten in Sri Lanka met
hun handen en wij doen dat inmiddels ook en
we eten met de pot mee. De curry’s zijn voor
onze begrippen erg heet gekruid maar je went
er snel aan en gelukkig is er altijd een glas wa
ter in de buurt voor als het te erg wordt.
De dahne’s zijn altijd zeer welkom want het
tehuis krijgt amper geld van de overheid. Voor
elke inwoner krijgt men 120 roepies (ongeveer
5,-) per maand en dit is bij lange na niet ge
noeg om het tehuis te runnen. Prithipura is
dan ook voor een groot gedeelte afhankelijk
van giften en donaties. Regelmatig wordt er
bijvoorbeeld kleding gegeven. En vanuit Ne
derland kwamen er soms kerstkadootjes, die
door een lagere school ingezameld waren. De
leiding van Prithipura is hier elke keer weer
heel blij mee. Het maakt hun zorgen voor de
bewoners weer wat minder.
Echter zijn er ook grotere zaken waar geld voor
nodig is en daar ligt o.a. een belangrijke taak
voor ons. Zoals nu proberen we sponsors te
vinden voor het maken van het schooldak, en
voor andere reparaties, en voor medicijnen.
Verder proberen we nieuwe activiteiten voor
de bewoners op te zetten, zoals bijvoorbeeld
zwemmen. En er zijn altijd wel klusjes te doen
zoals het onderhoud van de rolstoelen en de
kapotte speeltuin opknappen.
Voor de inkomsten van het tehuis wat besteed
kan worden aan noodzakelijk uitgaven zoals
eten, zeep en medicijnen zoeken wij een struc
turele oplossing.
Verder gaat hier alles harrie-harrie in Sri Lan
ka. Dit is singalees voor (alles is oke)....
Ik hoop jullie weer een beetje op de hoogte te
hebben gebracht en dat M.T.V en het Gèssels
krantje hier iets mee kunnen doen.
Nog even dit. Werken en wonen in een tropisch
land met een heel andere cultuur brengt heel
wat met zich mee.
Ik heb nog 5 maanden te gaan, maar nu al
zou ik deze ervaring echt niet willen missen.
Zonnige groeten uit het verre Sri Lanka, van
een Soeda Noona (is blanke vrouw), Janine
Hurkmans.
c
'n Zestal jongelui deze week, vermoedelijk gefotografeerd nadat de school uit was. Wie
zijn zij?
De Jonge cowboy In onze rubriek van verleden week was Hans Denissen.
