Kienen
bij
Audacia
donderdag
16 februari
moergestel
een
kledingzaak
rijker
IS
Vrijdag 3 februari
20.30 uur in de kantine
aan de Molenstraat
Modarina wil u graag uitnodigen in de
raadhuisstraat 11a, om kennis te komen
maken met ons en natuurlijk ook onze
voorjaarscollectie te komen bewonderen.
Tijdens de eerste 3 open dagen
donderdag 16, vrijdag 17 en zaterdag
18 februari, ligt er een aardig presentje
voor u klaar.
Op donderdag 16 februari
hebben we de opening van onze nieuwe
dames- en herenkledingzaak Modarina.
Naast nog ’n aantal waardevolle prijzen
staat het gebruikelijke kopje koffie
natuurlijk ook weer voor onze kieners
klaar!
HOOFDPRIJS:
Jong leven in de wei
’Witte gij nie wè knösten zèn?’
Een nieuw pak
■h
Onze collectie dameskleding
bestaat uit de merken ELITAIR, LINDON,
REVOLT, TURNOVER, BELLI SI MA en
MAC.
En voor heren is er een keuze uit
de merken BAILY's, AMADEUS, MAC
BRANDON en TRIBES.
Naar de tandarts
PAGINA 7
Gerard Kuijpers
1942. V.l.n.r.: Tijn, zijn vader, Piet, Jo, zijn moeder Anna van der Velde, Pietje Mulders-Ketelaars.
raadhuisstraat 11a, 5066 AP moergestel, telefoon 04243-3384
den, puisten, knoesten, stronken of tronken, pin
wortels enz.
7250
Een van de kinderen van Tijn komt vertellen, dat
er in de wei een koe heeft gekalfd. Tijn gaat di
rect kijken en inderdaad, er ligt een gezond kalf
tussen de paardebloemen. Het is ’s nachts nog
wat kil en Tijn besluit om de koe, die het kalf
heeft geworpen maar een nachtje op stal te zet
ten. Een dag later staat Tijn bij die koe in de stal
en die begint wat vreemde manieren te krijgen.
Tk denk Mien’ zegt Tijn, ’dat die koe nog een
keer kalft en dat heb ik in mijn hele leven nog
niet meegemaakt. Het wonder geschiedt, voor de
tweede keer een gezond kalf, en Tijn vertelt en
kele bekenden over de zeldzame gebeurtenis. Hij
gaat even later de koeien in de wei melken en ziet
dan het volgende mirakel. Er staat een koe, die
haar staart verdacht hoog houdt. Hij denkt:
Verr..., weer een! ’Maar dan blijkt de grote ver
gissing, het is de koe die daags tevoren al gekalfd
heeft. Hij heeft de avond van te voren een ver
keerde koe meegenomen.
Tijn vergelijkt deze vergissing met: ’Och, het
was al een eindje in de avond en het was al een
beetje donker.’ Het is echter wel een mooi
verhaal.
kinderen, die hier wonen zeggen weleens dat
hun zusje in Australië het nieuws bijna eerder
weet, dan zij’.
’s Zondags om 1 uur is het vaste prik voor het
versturen van de brief. Tijn is vol lof over de fax-
techniek, maar als het om de bediening gaat,
moet moeder Mien het even doen, want voor
Tijn is die apparatuur net zo moeilijk als die van
de video. Een bekende uitspraak van Tijn is: ’Ge
snapt toch niet, dat het kan hè, hoe is het moge
lijk, in dezelfde minuut als ge uw brief d’r hier
instopt, komt hij er aan de andere kant van de
wereld al uit. Als ze dat 25 jaar geleden verteld
zouden hebben, dan hadden ze gezegd: je bent
een fantast.’
Met Tijn Ketelaars buurten is zoals de lezers
inmiddels wel zullen begrijpen, niet zo moeilijk
en zeker niet als je uit hetzelfde Brabantse hout
bent gesneden. En ik heb het al verteld: Tijn
praat het liefst met mensen recht op en neer.
Als ik er een beetje over nadenk, kom ik er vlug
achter dat ik een beetje op hem lijk; ik praat
ook het liefst met mensen van RECHT OP EN
NEER en ik begrijp zulke Brabantse mensen
meteen. Ik hoef er absoluut niet over na te
denken.
Tijn Ketelaars had eens in de Zandstraat een
houtwal gekapt. Volgens Tijn is dat wat gerief-
hout, dat ongeveer een jaar of tien heeft gegroeid.
Dat kappen was indertijd de gewoonste zaak van
de wereld. Terwijl hij echter met het kappen be
zig was, kwam de politie. Waarschijnlijk was de
agent getipt. Men kende geen pardon. Hoe Tijn
de zaak ook uitlegde, er was gekapt zonder ver
gunning en de agent verkeerde in de mening, dat
de houtwal voorgoed verdwenen zou zijn. Vol
gens Tijn kennen die mensen niets van de na
tuur, want het is toch zo, dat wanneer er niet op
tijd gesnoeid en gekapt wordt dat dan zo’n hout
was doorgroeit, alle ondergroei verdwijnt en voor
de vogels is er dan ook veel minder nestgelegen-
heid. Kappen en snoeien is een onderdeel van
een kringloop.
Tijn kreeg een procesverbaal van 1000,- voor
het kappen van bomen. Maar hij wilde niet be
talen, want volgens Tijn waren het geen bomen
maar ’knösten’. Hij liet de zaak dus voor ko
men.
Tijn moest naar het kantongerecht in Tilburg.
Thuis had de advocaat van Tijn’s Rechtbijstand-
verzekering gezegd: ’Mijnheer Ketelaars, wij zul
len dat nooit winnen, maar laat mij het woord
maar doen. Maar Tijn had daarop geantwoord:
’Ik zal het in Tilburg zelf eens goed uitleggen. Ik
denk, dat, als die mensen verstand hebben er
niks aan de hand is.’
Er werden op het kantongerecht uiteraard meer
dere zaken behandeld en Tijn moest daar natuur
lijk zoals het daar gebruikelijk is, zijn mond
houden.
Op een bepaald ogenblik kwam echter zijn zaak
aan de orde en werd de dagvaarding voorgele
zen. Maar op een gegeven moment zei Tijn:
’Mijnheer de rechter, mag ik ook eens wat zeg
gen? Ik heb hier vanmiddag veel geleerde praat
gehoord. Ze doen net of ze er met die vreem
de woorden ook veel verstand van hebben.
Gaat dat hier altijd zo, mijnheer de rechter?’
De rechter: ’Wilt U even wachten mijnheer Ke
telaars?’
Tijn: ’Ja, maar ik ben nog niet uitgepraat.’ De
rechter: ’Gaat u dan maar uw gang mijnheer Ke
telaars.’
Tijn: ’Nou moeten jullie eens luisteren. Ik wil
jullie de zaak eens uitleggen. Als jullie allemaal
even tijd hebben, dan zal ik dat proberen. Ik kan
wel niet zo geleerd formuleren als jullie, ik doe
dit niet elke dag, ik ben hier nog nooit binnen ge
weest. Dus Tijn vervolgde: ’Om nou eventjes op
die bomen terug te komen. Het waren geen bo
men maar knösten. Maar de rechter had nog
nooit van knösten gehoord en daarom vroeg hij
Maar mijnheer Ketelaars, leg nu eens uit, wat nu
eigenlijk knösten zijn?’ ’Verr...’zei Tijn. ’Wit
te gij nie wè knösten zijn? Ik zou bijna zeggen,
wè komde dan hier doen?’ Iedereen in de rechts
zaal lag plat van het lachen!...
Tijn vervolgde: ’Maar om op die knösten terug
te komen. Als hier morgen heel dit gezelschap
met de auto van Tilburg, via Breda en Moerdijk
naar Den Haag rijdt, dan komt het onderweg
veel knösten van ongeveer 2 tot 3 meter lengte te
gen. Dit zijn wilgen die om de 4 a 5 jaar tot op
die lengte worden afgezaagd. In Moergestel doen
wij dat anders. Bij ons wordt het hout tot op een
lengte van ongeveer 20 cm. gekapt. Wij noemen
dat in Gestel dan ’knösten.’
Knösten is natuurlijk dialect in deze streek van
Brabant. In diverse delen van onze provincie
worden andere woorden gebruikt zoals gatein-
MOERGESTEL-NIEUWS’ WOENSDAG 1 FEBRUAR11995
voor de redder in hopeloze zaken. Tijn ’Ketel’
werd erbij geroepen. Er was maar één oplossing:
alle openingen moesten worden dichtgestopt. De
W.C., het aanrecht, de regengootpijpen, enz.
enz. ’Ik weet zeker’, zei Tijn, ’dat dan met terug
druk de ploeper los komt. Ik zet alles in stelling,
de druk wordt verhoogd, maar plotseling wordt
er vanuit de doucheruimte STOP en HO geroe
pen. Men was vergeten, dat de doucheruimte ook
een opening richting beerput had. In een mum
van tijd stond de smurrie zo’n 20 cm. hoog in de
douchebak. Als die mensen dit lezen, dan zullen
ze zich nog beslist herinneren, dat ze met die
troep te maken hebben gehad.’
Tijn kan nog wel uren over deze kostelijke ’vet
te’ verhalen vertellen. ’Als het moet’, zegt Tijn,
’dan kan ik met mijn dertig jaar oude tank nog
steeds soortgelijke problemen oplossen, temeer
ook, omdat ik er in al die jaren nog meer kijk op
heb gekregen.
Toen de rechter weer aan het woord kwam zei
hij: Tk weet niet zeker, mijnheer Ketelaars, of
het wel allemaal geoorloofd is, wat u hier alle
maal vertelt, maar ik vind het wel een gedurfd
verhaal, en dan wil ik het nog niet eens hebben
over de manier waarop u het hier gebracht
hebt. Ik geef u het voordeel van de twijfel en
scheld u derhalve uw boete kwijt! Zitting
gesloten!’
Tóen Tijn later weer in de wachtruimte van het
gerechtsgebouw terugkwam, kwam hij daar een
paar agenten met gummieknuppel, handboeien
en revolver tegen. ’Nou’ zei Tijn, ’hebben jullie
dat spul allemaal hier nodig?’ Een van de agen
ten antwoordde: ’Mijnheer, het gaat er hier niet
altijd zo gezellig aan toe als bij Uw zaak. Als zo
iets elke dag zou voorvallen, dan zou ik nooit
geen promotie meer willen maken’.
Het werd weer eens tijd, dat Tijn een nieuw
pak nodig had. Hij bezocht dus samen met zijn
vrouw een of andere deftige winkel in Tilburg
en Tijn zei tegen de verkoopster: Tk moet wè
kleer kopen en ik ben nogal unnu gemakke
mens.’ Dus had Tijn snel een keuze gemaakt.
’We vatten het Mien, het is een goei kleur, het
is niet te licht, dus het wort ok niet zo gauw
smerrig.’ Mien legde het costuum bij de kassa
klaar. Nog vlug een overhemd en een stropdas
en de vent zou weer gesteld zijn. Maar als men
Tijn een beetje kent, dan breekt daarna de tijd
aan om af te bieden. Of hij nu op de markt is,
in een garage, of in welke winkel dan ook, hij
houdt zich absoluut niet aan de gevraagde prij
zen.
Tijn zocht dus een overhemd met stropdas uit en
vroeg toen: ’Hoeveel procent gaat er af op deze
handel? ’Maar mijnheer’, zei de iewat verlegen
verkoopster, ’de prijs staat toch op de kaartjes en
wij kunnen geen korting geven’ Tijn vervolgt:
’Meidje, nou moet je eens goed luisteren. Bij zo’n
mooi pak en zo’n prachtig overhemd hoort ook
een mooie stropdas, maar dit pak en dit over
hemd kosten al zoveel, dat ik die stropdas nie
meer kan betalen.’ ’Een ogenblikje’, zei het
steeds zenuwachtiger wordende meisje. Tk zal
het even gaan vragen.’
Tijn zag, dat op een afstand de winkeldief ’Nee’
stond te schudden en zei tegen Mien: ’Mien, wij
zijn hier weg!’
Tijn kocht op een ander adres voor ongeveer
driekwart van de prijs nagenoeg dezelfde spullen.
’Ze moeten ook maar vlug beslissen’, zei hij.
ie er de verkeerde heeft uitgetrokken. Tijn bel
de de tandendoktor weer op. ’Je bent weer wel
kom’, zei de stem aan de andere kant van de lijn.
’Mien, geef eens wat geld mee, ik werk dat daar
meteen af. ’Hoe kan dat nu?’, vroeg Tijn in de
stoel, ’dat ge de verkeerde hebt getrokken?’ Tk
hoop, dat je nu geluk hebt’ zei de tandarts, want
al je tanden hebben hun beste tijd gehad’. In het
weekend kiezen trekken is belangrijk duurder,
dan door de week. Tijn baalde er wel van, hij was
twee maal 45,- lichter, maar gelukkig was de
tandpijn verdwenen.
Een paar weken later ruilde Tijn zijn armoedig
uitgedund gebit in voor een nieuwe uitrusting.
Net op tijd klaar voor zijn grote 25-jarige brui
loft. Heel zijn familie en kennissen zeiden: ’Het
is niet te geloven, wat zie je er jong uit. Het lijkt
wel of ge de vorige week pas getrouwd bent’.
Tijn is een echte gezelschapsmens. Als er ergens
een nieuwe schuur of woonhuis gebouwd wordt,
dan is Tijn altijd een van de bezoekers, die in alle
nieuwe technieken geïnteresseerd is. Hij heeft
een warme belangstelling voor die mensen, die
met die werkzaamheden bezig zijn. En als er er
gens hulp geboden moet worden en Tijn heeft de
mogelijkheid om die te geven, dan is hij present.
Tijn is ook al ver voor in deze moderne tijd. Hij
heeft een fax aangekocht. ’Dan kan ik het laat
ste nieuws naar mijn dochter Willy faxen. De
2 t*
Tijn had weer eens verschrikkelijke kiespijn. Het
is natuurlijk voor niemand gezellig, maar bij Tijn
loopt zoiets meteen in de gaten, een asperine in
genomen, een watje gedrenkt in cognac (geen si
nas) tegen de pijnlijke kies gehouden. Niets
hielp. Alhoewel het in het weekend was, werd
toch maar de tandarts gebeld. Tijn is direct wel
kom. ’Verdoven?’ vraagt de man in de witte jas.
’Als het kan’ antwoordt Tijn, ’2 maal de gewo
ne dosis.’ ’Is het zo erg?’ vraagt de tandarts. ’Ja’,
zegt Tijn, ’anders zat ik hier niet. Ik kan heel wat
meer dingen opnoemen, waar ik liever naar toe
ga. Het trekken op zich viel wel mee. Tijn ging
op huis aan, maar de pijn bleef verschrikkelijk
aanhouden. ’Nondej...’zei Tijn. Tk geloof, dat
S B VS
«HM*
