_'Wè zut zen?'
KORFBAL#
J
I
I
I i
6 oktober 1944
Wedstrijdverslag Roef! - Geko 4
1944, de bevrijding nadert!
JW thuis in je sport
Eerste vrouw in Moergestelse
gemeenteraad
■■V 1 W 19 okt°ber a-s-in bij Chris van den Bijgaart Fotografie,
- Rootven 26. U dingt dan mee naar de prijs van f 25,-.
Volgens mij werd het juiste verhaal in de MTV-uitzending verteld door:
1. Jan Burgers 2. Ad Nouwens 3. Denis Mulders
PAGINA 7
Senioren 1
Dirk
’Naast de vijver van de boerderij lag een aardap
pelveld’, zegt Dirk. ’Aangezien het verder tot
aan het kanaal, waar de boerderij 3300 m. van
verwijderd ligt, één grote kale vlakte was, met
6- 1
8-0
7- 5
10-5
3-3
20.00; vertrek 19.00
Zondagochtend stonden we om 10.00 uur op het
veld om te beginnen aan onze 5e competitie
wedstrijd. Binnen 5 minuten was de stand 1-1.
De wedstrijd ging gelijk op. We gingen de rust
in met ’n voorsprong van 4-1. Tijdens de rust
werd de taktiek nog eens goed geanalyseerd door
onze coach Nel. We hadden goed geluisterd,
Bernard
en hij zei: ’Als dat de Duitsers horen, dan weten
ze zeker dat je NIET uit Moergestel komt en dat
is het afgelopen met alle mensen, die hier rond
lopen’. Het was een spannende tijd.
18 September: Eindhoven is bevrijd. Duizenden
bommenwerpers kwamen overgevlogen. Men
had steeds gevaar van bommen te duchten en
daarom werd er uit veiligheidsoverwegingen veel
in de kelder vertoefd. Begin oktober 1944! Voort
durend waren er granaatinslagen te horen; een
angstige tijd. De Duitsers zaten nog steeds in
Moergestel. De frontlijn lag bij het Wilhelmina-
kaal, richting Haghorst.
’Grote paniek. Een toevallig bij ons logerende
tante (zij kon vanwege het oorlogsgeweld niet te
rug naar het Westland waar ze woonde, zodoende
bleef haar ook de hongerwinter bespaard) is toen
op de fiets hulp gaan halen. Zij werd ook ver
schillende keren beschoten en moest op de Heir
baan meerdere malen in een sloot dekking zoe
ken.
’s Avonds is dokter van Delft gekomen met nog
enkele bekenden en die hebben mijn vader van
het veld gehaald. Wij hebben hem niet meer ge
zien. Mijn moeder bleef achter met vijf kleine
jongens; de oudste 13 en de jongste amper 1
jaar oud. Nog diezelfde avond zijn wij naar het
’Broothuys’, waar toen Dokter van Delft woon
de, geëvacueerd. De begrafenis was natuurlijk
heel erg triest. Moeder met 3 jonge kinderen
aan de hand en de allerkleinsten thuis. Het was
tijdens die uitvaart bovendien levensgevaarlijk
in Moergestel. Men hoorde veel geweervuur en
ook granaatinslagen.
Dirk weet zich nog te herinneren, dat daarom de
begrafenisrituelen op het kerkhof heel kort duur
den. Iedereen zocht weer zo snel mogelijk een
veilige schuilplaats. Tijdens het verblijf in het
’Broothuys’ maakten zij ook nog mee, dat de
brug over de Reusel werd opgeblazen. De intocht
van de geallieerden was een zeer indrukwekken
de ervaring. Dirk is het meeste de reusachtige
hoeveelheid materiaal van het bevrijdingsleger
bijgebleven.
Na de bevrijding heeft moeder van Dusseldorp
nog contact gehad met de commandant van de
Engelse eenheid, die verantwoordelijk was voor
de dood van Dirks vader. Deze commandant
vertelde, dat de geallieerden op hun tocht vanaf
de invasie in Normandie via België naar Neder
land al zoveel verschrikkelijke dingen hadden
meegemaakt, dat de soldaten bevel hadden ge
kregen om, wanneer ze een zaak niet voor
100% vertrouwden, er hoe dan ook geschoten
moest worden. En aangezien zij zoals ik al eer
der vermeldde, de indruk hadden gehad, dat bij
de boerderij versterkingen werden aangebracht
en landmijnen gelegd, werd de beschieting uit
gevoerd. Het noodlottige gevolg hiervan speet
hem natuurlijk enorm.
Dirk: ’Het is maar een schrale troost, maar er
zijn in Nederland zoveel gevallenen en in Moer
gestel maar drie; het lot moet echter jou maar
treffen’.
Toen Moergestel bevrijd was zijn zij naar de
boerderij teruggekeerd. Ze hadden, toen ze die
verlieten, nagenoeg alles achtergelaten en be
merkten bij de terugkeer, dat er verschillende
waardevolle dingen waren ontvreemd. Onduide
lijk was, wie de dieven waren geweest; het kon
den zowel Duitse als Engelse soldaten zijn ge
weest.
want we maakten er snel 5-1 van. Dit was zeker
te danken aan onze trouwe supporters. Na ’n
goede tweede helft werd het uiteindelijk 10-5.
Supporters bedankt!
Josephine Geise op nog jeugdige leeftijd.
merverblijf in eigendom. Het hele complex was
in die tijd ongeveer 70 HA groot. Jos van Dus
seldorp, een broer van Gerard de notaris en van
Óibrord, heeft een paar jaar de boerderij ge
huurd. Jos had een dochter letje. Deze vrouw
woont nu nog in Tilburg. Oudere Moergestelse
mensen zullen zich haar nog wel herinneren. In
1940 is vader Willibrord gaan boeren. Er werd
met 3 knechten en 3 werkpaarden gewerkt. Men
had ongeveer 30 koeien, wat voor die tijd heel
veel was. In Moergestel zijn nog 2 kinderen ge
boren; Floor en Gerard.
Vader Willibrord was een echte heerboer. Hij
reed rond op een paard en hij had dikwijls een
’Stetson’, een mooie grote hoed met brede
rand, op zijn hoofd. Op een ontginningsboer-
derij beginnen en dan nog in oorlogstijd was
geen sinecure. Ook was het voor een man als
Willibrord, die door zijn vele reizen en zijn uit
gebreide kennissenkring nog al wat in zijn mars
had, niet gemakkelijk om in in Moergestel, een
klein Brabants dorpje, te wennen.
Onlangs brachten Dirk en Wil van Dusseldorp
nog een bezoek aan de familie Jans aan de Bee-
kersberg. Piëta Jans, die diverse jaren als hulp in
de huishouding bij de familie van Dusseldorp ge
werkt heeft, vertelde bij die gelegenheid nog, dat
er tijdens de oorlogsjaren tientallen onderduikers
en ook meerdere Joden op de boerderij onderge
bracht zijn geweest. Men kan zich moeilijk na
men herinneren; alles gebeurde erg geheimzin
nig. Er komt toch nog een bekende nam naar vo-
I ren: Dokter Trimbos, later een bekende T.V.-
persoonlijkheid. Hij was nog een ver familielid
van de van Dusseldorpen. Ook hij heeft een tijd
lang op de toen afgelegen boerderij vertoefd.
Dirk weet zich nog te herinneren, dat eens tij
dens het aardappelen rapen een van de onderdui
kers het bekende lied ’Old man river’ begon te
zingen. Vader van Dusseldorp werd zeer kwaad
MOERGESTEL-NIEUWS’ WOENSDAG 5 OKTOBER 1994
uitzondering dan van Stille Wille, waarop nage
noeg geen bomen stonden en zeker geen maïs zo
als tegenwoordig, konden de Engelsen vanaf het
Wilhelminakanaal zien, dat mensen bij de boer
derij rondliepen. Zij verkeerden in de veron
derstelling, dat er versterkingen werden aange
bracht en wellicht landmijnen werden gelegd.
Wil
Dirk vervolgt: ’Het wegvallen van mijn vader
was een groot probleem. Er is toen al vrij vlug
een bedrijfsleider gekomen in de persoon van
Dirk van de Horst. Maar het was toch nog te
zwaar voor mijn moeder en ze besloot daarom
om de boerderij te verhuren. Harry van de Loo
heeft toen het bedrijf voor 12 jaar gehuurd.
Mijn moeder ging toen met ons in een kleiner
huis op de Heirbaan no. 6 wonen; nu woont er
Ton van Doormaal’.
Moeder van Dusseldorp-Geise was 40 jaar, toen
ze haar man verloor, maar ze was beslist niet het
type, dat zich in een schulpje terugtrok. Ze was
heel actief. In de eerste jaren na de oorlog be
stond er veel belangstelling om te emigreren en
ze heeft toen diverse jaren Engelse les gegeven.
Er moest wel wat bijverdiend worden. Van de
Deli-maatschappij kreeg zij een ontoereikend
pensioen van 1400,- per jaar. Als er studeren
de kinderen waren werd dit bedrag met enkele
honderden guldens aangevuld. Het sociale wel
zijn van mensen had haar grote belangstelling en
daarom volgde zij op 45-jarige leeftijd nog een
cursus voor maatschappelijk werkster. Haar eer
ste werkgebied lag in de Kempen, richting Mid-
delbeers, Vessem. Later is ze in Vught nog hoofd
van de gezinszorg geworden, maar ze bleef wel in
Moergestel wonen. Ze is daar tot haar 61ste jaar
gebleven. Vrij snel daarna is ze naar Vught ver
trokken.
Willibrord
Die ’landmijnleggers’ waren echter mensen, die
aardappelen kwamen rooien. Regelmatig vielen
er granaten.
Op die bewuste 6e oktober richtten de Engel
se soldaten een of meerdere vuurmonden op
het aardappelveld. Een hiervan heeft het dode
lijk schot gelost.
Dirk vervolgt: ’Rond 6 uur in de middag ging
mijn vader kijken hoe het er allemaal bijstond.
Ik liep ca. 10 meter achter hem en mijn jonge
re broer Wil weer ca. 10 meter achter mij. Op
het veld aangekomen hoorden wij plotseling
een fluitend geluid. Mijn vader riep nog:
’PLAT LIGGEN’. Er waren diverse inslagen
in het veld. Plotseling werd mijn vader door een
voltreffer geraakt. Wij beseften, dat er iets er
gs was gebeurd, en trillend van angst zijn Wil
en ik in paniek naar huis gerend’.
Deze week start de kompetitie weer. Moergestel
neemt met twee teams deel. Team 1 gaat le klas
spelen en team 2 4de klas.
Het programma voor de komende weken:
6 oktober: Barna 2 - Moergestel 1
7 oktober: Tilbria 4 - Moergestel 2;
13 oktober: Moergestel 1 - Tios’51 5;
13 oktober: Moergestel 2 - Smash’84 1.
De eerste week zijn uit-wedstrijden, maar op 13
oktober spelen beide teams thuis. Een mooie ge
legenheid om eens te komen kijken. Publiek is al
tijd welkom. Toegang gratis. Heeft u interesse
om zelf te spelen, om dan op de maandagavond.
Van 20.00 uur tot 22.00 uur is er gelegenheid
tot spelen.
Wilt u inlichtingen? Bel dan 3365.
Uitslagen:
Pup.: ZIGO - Roef!
Asp.: ZIGO - Roef!
Jun.: Roef! - Hilko
Sen. 1: Roef! - Geko 4
Sen. 2: BIO 3 - Roef! 2
Programma 5 oktober:
Recr.: Roef. - Volharding 19.30; aanwezig 18.45
Programma 8 oktober:
Pup.: RoeP. - Tuldania.. 10.00; aanwezig 9.15
Asp.: RoeP - Rosoio 211.30; aanwezig 10.45
Jun.: Klimroos 2 - Roef! 11.00; vertrek 10.00
Programma 9 oktober:
Sen. 1: DDW 2 - Roef! 10.30; vertrek 9.15
Sen. 2: Roef! 2 - Kangoeroe 4 9.30;’aanw. 8.45
Programma 12 oktober:
Recr.Rosoio - RoeP
Het meest is Josephine van Dusseldorp bekend
geworden, doordat ze als eerste vrouw in de ge
schiedenis van Moergestel in de gemeenteraad
kwam. En dat hebben ze in de raad geweten.
Zij beet fel van zich af. Zij vond, dat Moer
gestel een sociale achterstand had. Ze was voor
die tijd zeer progressief.
Ze zat ook in het plaatselijk armbestuur en ze
wist daarom, waarover ze sprak. Het was haar
doel om die mensen, waar na de oorlog de nood
het hoogst was, adequaat te helpen. Je moet na
tuurlijk alles plaatsen in die tijd van vlak na de
oorlog als Josephine sprak van hier en daar erbar
melijke hygiënische toestanden in onze gemeen
te. Zij heeft zelfs gepleit voor een zwembad, maar
dat ging de Raad, en ook de toenmalige burge
meester Bardoel, toch wel wat te ver. Zij was haar
tijd ver vooruit.
Josephine van Dusseldorp had ook een groot ge
voel voor humor. Zo kwam het eens voor, dat er
in het dorp tot laat vergaderd was en ze daarom
nog alleen in de vroege uurtjes naar de Heirbaan
terug moest. Men vroeg haar beleefd om haar
naar huis te vergezellen, want je wist nooit wat
er onderweg zou kunnen gebeuren. ’Och’ zei Jo
sephine, ’als een overvaller mij in het maanlicht
goed ziet is het best mogelijk, dat hij meer schrikt
dan ik’.
Vele oudere Moergestelnaren zuilen zich Me
vrouw van Dusseldorp herinneren als een door
tastende, welbespraakte vrouw, die als ze
dacht, dat iemand onrecht werd aangedaan,
geen blad voor haar mond nam. Toen ze 70
werd is ze naar de Noord-Oostpolder getrok
ken, waar ook haar zoon Bernard woont. Zij is
tot op hoge leeftijd nog op velerlei manieren ak-
tief geweest. Jammer genoeg verblijft zij sinds
enige jaren in een verpleeghuis, en kan ze niet
meer spreken.
Maar volgens een van de zonen, heeft ze toen ze
nog wel kon praten veel over Moergestel verteld,
maar ook vele Moergestelnaren spraken over
haar. Het was voor ons dorp een bijzondere
vrouw, dit eerste vrouwelijke raadslid der ge
meente Moergestel!
Misschien wordt er nog wel eens een straat of
plein naar haar vernoemd...
Gerard Kuijpers
