595.-
9.95
1750.-
2495
4595
995.-
495.-
895.
I
I
I
i
1
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
I
29.95
I
I
I
I
i| Fauteuils zn£
I
I
I
I
ii
I
1995
^--^j995^1495.
Kom maar eens
kijken!!!
I
t
I
1
1
I
1
J
I
I
I
Telefoon 04117-1217
Kerkstraat 18-
Jlaaren
Rootven 36
JAN MICHIELS
COMPLETE WONINGINRICHTER
229.-
298.-
450.-
I
- Moergestel r Telefoon 04243-1234
1
i
i
I
1
I
21/2-zits bank
enz. enz. enz.
Diverse matrassen
voor halve prijs!
Coupons glasgordijnen
voor weggeefprijzen!
Diverse eiken stoelen
halve prijs!
Wandmeubelen
voor spotprijzen!
Brief van
Theo Raaijmakers
Kamerhoge
overgordijnen
p.mtr. vanaf
Vele kamerbreed tapijt
10% tot 80%
korting!
Huiska
Draaifauteuil
l
Dekens, spreien,
vloerkleden - sierkleden
badmatten ¥2 PRIJS!
en kapstokken
2V2-zits bank QQC
Slaapkamer wit
Vele overgordijnen
amer
fauteuil
Binnenvering matrassen
2*/2-zits bank 7QC
Wandmeubel
eat
90 x 200
stuks
Dekbedden diverse maten
halve prijs!
voor
huiskamertafel
van 895.- voor
van 2995.- voor ZD."
w IBP .'«■■■■i
Beste mensen van Moergestel
140 x 200
ook andere maten!
per 2
ledikant 180 x 200; 2 nachtkastjes;
linnenkast O C
van 3550— voor Jr O
120 breed v
per meter voor Oe
--van 1445.- voor
Spiegels
-< 4 stoelen
van 1995.- voor
Bankstel 3-1-1-zits
van 4110.- voor
van 1035.-voor
ii
-van 895.- voor 595.
80 x 190 229.-
Bankstel 2v2-2-zits-| CQC
van 2395.- voor JlvZ vZ
van 1450.- voor Z
ff öanfetel 321ts
vanj264.- voor
m ^aiskanier
tafel 4 stoelen 1295
Bankstel-
b,ank eiken
W,fMDF van 1470.-voor 895.
Bankstel 2v2 -2-zits -| QQC
van 3595.- voor A Zz JX
MOERGESTEL-NIEUWS’ WOENSDAG 6 JANUAR11993
PAGINA 3
San Vicente - Amanecer
Casilla 2431 - Cochabamba - Bolivia
Kerstmis 1992
GRANDIOZE OPRUIMING!
Op 25 december 1991 werd ’Grabiël’ geboren -
althans - zo noemde Marco Antonio hem toen hij
hier terugkwam na een kort bezoek aan zijn fa
milie. Ik stelde voor dat het misschien ’Gabriel’
was in plaats van ’Grabiël’, maar hij hield vol van
niet! Grabiël was het zevende kind in de familie;
van vijf van hen thuis, Marco bij ons, en zijn
broertje Marcelo in één van onze andere huizen.
Sinds december 1991 zijn de dingen een beetje
veranderd; de moeder van alle kinderen is ver
trokken met Grabiël, ongeveer zeven maanden
Roxana (misschien zeven jaar oud), snuift re
gelmatig lijm!
Ik weet dat ik niet bepaald vrolijke verhaaltjes
aan het vertellen ben niet echt wat je in een
Kerstbrief wilt horen. Hoe dan ook, het is wel de
kemharde waarheid van de families waar de kin
deren van San Vicente vandaan komen. Marco en
Marcelo en Victor Hugo en Juan Carlos zijn he
le aardige kinderen; geen heiligen, God zij dank,
maar waarschijnlijk, nee wel zeker, net zo goed
als welk kind dan ook bij jullie in de familie of in
de buurt. Ze hebben alleen niet zoveel geluk ge
had als jij en ik en zovele anderen in Europa.
Maar, er is wel hoop voor hen; San Vicente, de
plaats waar ze nu wonen, kan geen wonderen ver
richten; maar missclüen kan dit huis hen wel iets
meer bieden dan ze anders gehad zouden heb
ben. De familie van Victor Hugo is een hele leu
ke familie, en die van Juan Carlos en Marco zijn
dat ook; maar er zijn geen toekomstmogelijkhe
den voor de kinderen daar, althans niet nu. Ter
wijl die kinderen hier zijn, kunnen ze op zijn
minst naar school toe; alle 54 kinderen van San
Vicente gaan naar school; ze kunnen hier ook be
ginnen met iets te leren over electriciteit, timme
ren en schilderen; ze krijgen hier les in muziek,
Engels, Quechua (een lokale taal), katechese, te
kenen, etcetera. Ze helpen met een beetje werk
in de tuin, ze hebben allemaal hun klusje in het
’huishouden’ (de afwas doen, de eetzaal schoon
maken, enzovoorts); ze hebben hun drie maaltij
den elke dag, en ze hebben een bed om in te sla
pen; ze hebben volledige medische verzorging; ze
sporten veel en de meesten van hen zijn bij de
verkenners. Ze hebben de kans om over hun ver
leden te praten en over hun leven met hun familie
en op straat, iets wat heel belangrijk is; ze kun
nen praten over hun toekomst, en, wat belang-
rijker is, ze hebben nu wellicht een beetje meer
toekomst; we hebben eucharistievieringen met
hen en daar doen de kinderen altijd heel aktief en
spontaan in mee (Bolivia is een katholiek land en
de kinderen komen allemaal van katholieke ge
zinnen); we proberen ook zoveel mogelijk kon-
takt te hebben met de families, want, als het ook
maar enigszins mogelijk is, zullen de kinderen
daar straks toch weer naar teruggaan; wij bezoe
ken hen, de ouders komen hier om hun kinderen
op te zoeken, en obk gaan sommige kinderen in
de vakantie naar huis voor een tijdje; het allerbe
langrijkste is misschien wel dat Sam Vicente een
klein beetje een ’thuis’ kan zijn voor hen, een
plaats waar ze iets kunnen leren voor de toekomst
zodat ze wellicht een betere kans zullen hebben,
een kans op een beter leven dan hun ouders heb
ben gehad. Ik denk dat het allemaal met scholing
begint, en met een goeie thuis; helaas is voor de
meesten van hen de straat hun ’thuis’ geweest; de
plaats waar hun familie woont heeft hen vaak
niets kunnen bieden.
Er zijn af en toe droevige momenten, bijvoor
beeld wanneer een van de kinderen, net voor
dat ie gaat slapen, zegt: ’Ik ben bang, want als
ik mijn ogen dichtdoe, voel ik me zó alleen.
Trouwens, als ik mijn ogen open heb, voel ik
me bijna hetzelfde’, wat droevig is als het ge
zegd wordt door een kind van tien jaar! Er zijn
ook grappige momenten, zoals bijvoorbeeld
toen een van de kinderen me zei, ’Kun je even
naar mijn hart luisteren, want ik geloof dat het
niet meer werkt’!! Er zijn droevige momenten
en ook grappige, misschien wat meer droevige
hier dan in veel families. Maar ik denk dat we
toch mogen zeggen dat die kinderen hier in elk
geval een beetje meer een kans hebben, een
kans op een betere toekomst. We kunnen geen
wonderen verrichten, maar misschien kan San
Vicente toch iets betekenen voor een paar van
hen.
We zijn heel dankbaar voor alle hulp die we van
velen van jullie hebben mogen ontvangen; zon
der die hulp zou het werk niet mogelijk zijn. Veel
dank, en we rekenen ook in de toekomst op jul
lie! Niet voor ons, maar voor Marco, Juan Car
los, Victor Hugo en alle anderen. Zij en ook wij
wensen jullie een Zalig Kerstfeest en alle goeds
voor het Nieuwe Jaar!Misschien wordt er dit
jaar wel weer een ‘Grabiël’ geboren.dat zijn fa
milie moge rekenen op jullie gebed en jullie
hulp!! Chau!! Veel groeten en beste wensen!!
Theo.
3
I
iiiiiiiiiS?
geleden; de vader van Brabië, die ook de vader
is van vier van de andere kinderen, is achterge
bleven met die vier; zijn moeder en een tante hel
pen hem voor hen te zorgen; Marco is er net ach
ter gekomen dat de vader van Marcelo niet ZIJN
vader is; de vader van Marco is wéér iemand an
ders! Drie vaders en een moeder in één familie,
en twee van de vaders en de moeder zijn er van
door; één van de kinderen is door de moeder
meegenomen, twee anderen zijn bij ons in huis.
Victor Hugo is niet van zo’n grote familie; er zijn
drie kinderen thuis bij de moeder, en die zijn al
lemaal jonger dan Victor Hugo; de vader heeft
een tijdje terug cholera gehad, en het is iemand
die meestal dronken is; hij werkt bijna nooit, en
de moeder kan niet werken omdat ze voor de kin
deren moet zorgen; ze wonen in een heel klein
huisje helemaal boven in de bergen en... dat klei
ne huisje heeft geen dak! Je kunt je voorstellen
hoe dat geweest moet zijn toen er daarboven
sneeuw lag, of in de afgelopen weken toe we al
die regen hebben gehad. Vreselijk, geloof mij
maar!
Juan Carlos komt van een nóg kleinere familie,
maar dat wil niet zeggen dat de problemen dan
ook kleiner zijn. Ik ben hen net een paar dagen
geleden op gaan zoeken, omdat ik wilde zien of
ik een geboortebewijs te pakken kom krijgen
van Juan Carlos. De vader is al lang geleden
vertrokken met een andere vrouw. Er is een
jongen van een jaar of vijftien die als bediende
bij een familie werkte, maar die was net zijn
baantje kwijt. De moeder heeft altijd kleren ge
wassen voor de rijkere mensen, maar die heeft
zó veel last van haar handen en haar voeten,
dat ze dat niet meer kan; waarschijnlijk heeft ze
dus altijd veel te veel in het water gestaan en
gewerkt; ik bood aan om haar die avond mee te
nemen naar een dokter; ik kon niet meteen,
want ik had nog wat andere dingen te doen
eerst, en stelde haar voor om naar San Vicen
te te komen met de bus, wat heel dichtbij is; ze
vertelde me dat ze niet eens het geld voor de
bus had, en dat is echt bijna niks! Er was ook
helemaal niks te eten in huis, geen korstje
brood! Het jongere zusje van Juan Carlos,
I
I
I
