Uit Moergestel’s verleden
I
I
I
Posthuum
Kranslegging oud-Indiëgangers
f
'i
- w
Aandacht voor
incontinentie in het
Elisabeth Ziekenhuis
Tilburg
te
Incontinentie
Schaamte
SMmSRmmBSB
PAGINA 9
MOERGESTEL-NIEUWS" - WOENSDAG 24 OKTOBER 1990
f
Oud Indië-ganger.
J
8
I
Afgelopen zaterdag werd het 40-jarig bestaan van de Vereniging Oud-Indië Gangers (V.O.I.G.) her
dacht. Na een plechtige heilige mis, voorgegaan door Pater Koos van Elderen, gingen de oud-
Indiëgangers vervolgens naar het kerkhof om er een krans te leggen ter nagedachtenis aan de oor
logslachtoffers. Trompettist Adrie Oerlemans bracht tijdens de emotionele gebeurtenis ’The Last
Post’ ten gehore. (foto Chris van de Bijgaart)
I
We blijven volhouden... Hebt u nog leuke prentjes die geschikt zouden zijn voor deze rubriek? Lever ze in op ons redaktie-adres en wij
plaatsen ze in ’Moergestel-Nieuws’. Deze foto zal ongeveer 25 jaar oud zijn. Weliswaar nog niet zo oud, maar veel van deze kinderen
hebben intussen zelf ook al weer kinderen.... Familienamen? Vermeer, Spaninks, van de Wouw, Ligtvoet, Hommel, de Laat, Moor
man, Klomp, Boogaers, van Esch, op ’t Hoog, Jans Habraken, enz. Kent u er nog meer?
j-
I
Gebruind staat ’n solaat voor 't versierde huis.
Binnen zet zij, onzichtbaar weer,
'n kaars, terwijl ze knikt naar vensterkruis,
als dank bij Ons Lief Vrouwke neer.
Voorbij zijn nu haar slapeloze nachten.
Dankt voor de steun en de genade... en zie...
Buiten brengt de harmonie
haar zoon...! ’n serenade!!!
Gedurende de maand oktober besteeds het pa-
tientenserviceburo extra aandacht aan inconti
nentie. Door middel van schriftelijk voorlich
tingsmateriaal wordt informatie gegeven over in
continentie. De belangrijkste vragen waarop
mensen een antwoord krijgen zijn: wat is incon
tinentie en wat is er aan te doen. Het schriftelijk
materiaal kan gratis meegenomen worden. Ver
der geven de medewerksters van het patienten-
serviceburo, indien mogelijk, een antwoord op de
vragen.
Het buro bevindt zich in de centrale hal van het
ziekenhuis en is op werkdagen geopend van
9.00-12.30 uur en van 13.00-16.30 uur.
Het niet kunnen ophouden van urine en/of ont
lasting is voor veel mensen een groot probleem.
Het probleem kan zowel lichamelijke als psychi
sche gevolgen hebben. Te denken valt aan natte
kleding, huidirritatie maar ook aan de onzeker
heid. Wanneer zal het gebeuren, kan men het
ruiken, kan men het zien?
Een grote groep mensen durft niet over hun pro
bleem te praten, schaamt zich tegenover de arts
en hun omgevingg. Ze proberen hun problemen
te verbergen door zich van anderen te isoleren.
Het patientensérviceburo beschikt over informa
tiemateriaal van de patiëntenvereniging voor in
continente mensen. Ook wordt er tijdens de the-
mamaand aandacht geschonken aan diverse hulp
middelen. Belangstellenden kunnen vrijblijvend
binnenlopen.
Zwart staat ’t vensterkruis in ’t avondrood.
Buiten in ’n hoge appelboom, kweelt
een lijster terwijl zij haar nood
klaagt, geknield voor het Mariabeeld.
De avond valt, de stilte daalt
op haar gebogen silhouet en zij
bidt in het schemerlicht,
de ogen op het beeld gericht:
'Gebenedijt zijt Gij!’
Die beseft nu tot z’n schande.
Veertig jaren na zijn terugkeer uit de Oost,
voelt ie weer die zachte handen,
ervaart hij weer haar zorg en troost.
Hij... was d’n held, een schild van de betrouwen!
Maar beschaamd nu, denkt hij:
Gebenedijt onder alle vrouwen...
Moeder... dat was jij!!!
Regen zeurt op ’t hoge bladerdak.
Wit staat, in ’t somb’re najaarsbrons,
de kapel, waarin zij ’n kaars aanstak
en prevelt: ’Weeg gegroet Maria, bid voor ons!
Ik smeek U ned’rig Heilige Maagd,
om Uw voorspraak aan Gods troon,
Uw hulp voor m’n gezin, de vrede...
Lieve Moeder, help mijn zoon!’
Grauw staat de kerk in de winternacht.
Buiten valt onzichtbaar, stil,
de sneeuw terwijl zij bidt om kracht, en
vrede voor de mens van goede wil. En zij,
die vele kinderen baarde, bidt
voor haar jongen in de Oost en...
’Uw wil geschiede Heer
in de hemel en op aarde!’
Mild kleurt de voorjaarszon ’t glooiend veld.
Over 't prille lentegroen ruist zacht
de wind, terwijl zij, door zorg gekweld,
opziet tegen weer de lange nacht.
Als ze, de handen gevouwen,
d’r ogen opslaat, zijn haar gebeden
in rotsvast vertrouwen, voor haar kind,
die als soldaat, in de tropen,
moet vechten voorvrede!
Dit gedicht werd ons toegestuurd door een oud-Indiëganger die het maakte na zijn te-
nigkeer uit de oost... Het past zeker mooi in deze tijd nu het jubileum van de oud-
Indiëgangers onze aandacht vraagt...
fate»
