D
5.50
1.50
1.75
1.10
SLAGERIJ KETELAARS B.V.
50%
5.- tot 25.-
1.- 2.- 3.-
l.v.m. verhuizing 4, 5, 6 en
7 maart gesloten
Bond van Ouderen
De Harmonie en het
oud papier
ML
POTGROND
25 COMPOST
BUITENBAKKENvan
PLANTEN 50% GLASWERK 50%
1^
JtBl i j
VRIJDAG - ZATERDAG LAATSTE RESTANTEN
VOOR WEGGEEFPRIJZEN, O.A.
cees op ’t hooq
Bloemsiepkunst
KATENSPEK
RUNDERBRAADVLEES n nn
OF LAPPEN 500 gramwbUU
VARKENSPOULET OF
NASSIEVLEES 500 gram
FILET AMERICAN
GEROOKTE BACON
DIVERSE ARTIKELEN...voor
van 6.50 voor 2.50
k2
PAGINA 3
Vervolg van voorpagina
n
Herman Coenen
Herman Coenen.
Thieu Bruurs
I
Volgens het programma zal er in de maand
maart voor onze leden een joker- en rikkon-
koers gehouden worden.
Deze zal plaats vinden op dinsdag 12 maart
a.s. in ”den Boogaard”. Aan vang 1.30 uur.
Het is de bedoeling, dat er aan iedere tafel een
eerste prijs verdiend kan worden. Tevens zal er
ook aan iedere tafel een tweede, derde en vier
de prijs ter beschikking zijn.
Zodat eenieder tegen een kleine inleg met een
prijs naar huis gaat.
Aan de deelnemers zal er ook een gratis kop
koffie worden aangeboden.
Het is voor het eerst dat wij dergelijke middag
organiseren en wij hopen dat deze ook zal sla
gen. Wij verwachten ook weer een groot aan
tal deelnemers.
100 gram
Weekaanbieding van 28 febr. tot 6 maart
UIT EIGEN KEUKEN
100 gram
100 gram
De elfstedentocht
De eerste honderd kilometers tot Bolsward wa
ren vrij spel zonder al te veel problemen afge
legd; daarna begon het extra klunen vanwege
het steeds slechter wordend ijs.
Dit extra klünen werd ruimschoots gecompen
seerd door het enthousiaste publiek in Frane-
ker, dat extra werd opgejut door een man
schaatsend met een Friese vlag in zijn rugzak.
Twintig kilometer voor Bartlehiem op een
smalle vaart was het ijs zo slecht en moest er
zoveel gekluund worden, dat ik achteraf deze
5 km beter had kunnen lopen.
Rond 18.30 uur in het donker kwam ik in Bart
lehiem aan, waar 2 groepen schaatsers frontaal
op elkaar botsten.
Zoals genoegzaam bekend haalt Harmonie
Prinses Juliana al jaren oud papier e.d. op. Ie
dere zaterdag, weer of geen weer, rijden wij
door Moergestel.
Nu heeft de heer Huybregts uit Biest-
Houtakker een vergunning aangevraagd om
ook papier op te halen. Op wettelijke gronden
kon de gemeente dit niet weigeren.
Als u uw papier e.d. wilt bestemmen voor de
Harmonie, dan is dit zeer simpel. Als u het
geen u mee wilt geven aan de Harmonie, BIN
NEN uw erfafscheiding houdt, dan is niemand
weer de gids van een andere groep stille thuis-
gangers. Leeuwarden kan niet ver meer zijn.
Maar pas als je scherp rechtsafdraaiend de ho
ge lichtmasten met hun koppen glanzend in de
nevel het definitieve eind aan dit duister ziet
maken, weet je dat je aangekomen bent. Dan
pas mogen de tranen naar boven komen, mag
je voluit zwaaien naar al die hartelijk wuiven
de mensen, mag je hun gejuich echt horen.
Elf steden, zo oud was de droom dat hij bijna
droom was geworden. Deze dag mag nu jaren
duren...
Jan v/d Wiel.
Het publiek was zo enthousiast, dat ze me één
keer bij het klünen op de schouders namen (in
Franeker op 129 km). Bij één van die kluun
plaatsen heb ik Thieu gemist. Ik ben in een ho
ger tempo doorgegaan van Franeker naar
Dokkum heb ik precies in 2 uur geschaatst.
In Dokkum was het inmiddels donker en
mistig 19.00 uur in de avond). De laatste 24
km zijn onvergetelijk geweest.
Ik kan u verzekeren dat ik erg bang ben ge
weest. Voor me reed iemand met een been in
een wak, wat niet afgebakend was, links en
rechts van me reden schaatsers in de rietkraag.
Zonder enig risico te nemen heb ik toen een
schaatser opgezocht met een lamp.
Ik had maar één doel: zorgen dat ik heelhuids
bij de finish kwam. Samen met die bovenge
noemde schaatser passeerde ik de finishlijn om
20.30 uur een staande ovatie van de volle tri
bunes. Op techniek en doorzettingsvermogen
kom je ver.
Een jongensdroom is waarheid geworden, al
met al één van de mooiste dagen van mijn le
ven.
Friesland bedankt, tot over 22 jaar.
P.S. ik denk wel dat de Gesselse mensen weten
van wie ik het schaatsen heb geleerd. D’n ap
pel valt nooit zover van d’n boom. Hij is nog
trotser dan ik!!
gerechtigd dit mee te nemen zonder uw
toestemming. Helemaal mooi zou het natuur
lijk zijn als u ook nog de moeite zou willen ne
men, een papier met voor de Harmonie hier-
bovenop zou bevestigen.
Een kostbare vereniging zoals onze Harmonie,
is in de loop der jaren gedeeltelijk afhankelijk
geworden van de opbrengst van deze activitei
ten. Wij hopen dat u dit in gedachten wilt hou
den.
Zo ging het verder, langs dorpen, vlekken,
buurtschappen en boerderijen, hobbelend,
glijdend, struikelend over ijs, wadend door
voethoog water, klauterend tegen modderige
bermen, gesteund door handen, leunend op
schouders, dankbaar drinkend van lauw water
uit grote wasteilen, altijd voort door de lange
lange dag. Een dag in elf bedrijven, ieder zijn
eigen drama, blijspel of tragedie. Je sloot
vriendschappen van halve uren, tot je viel of in
de drukte over een loopplank de makker voor
altijd voor altijd weer kwijtraakte, zijn tempo
toch te hoog vond of ongemerkt van hem weg
schaatste. Ieder voor zich en toch nooit alleen.
Je leek deel van een onafgebroken keten, door
het geestdrijvend lawaai van de kanten voor
uitgetrokken; maar steeds weer ook wist je dat
de ketting stilviel zodra je het zelf op zou ge
ven of op een ongelukkige manier op het ijs te
recht zou komen. Steeds was er de dreiging dat
het opeens afgelopen zou zijn: de kilometers
achtereen onder water wegzakkend ijs in dat
eindeloze stuk tussen Franeker en Bartlehiem
deden de schim van de eeuwige agent al opdoe
men: u kunt hier niet meer verder, het comité
heeft besloten...
Maar ik was vroeg genoeg, het donker viel pas
in bij de muziek van Dokkum, ik mocht verder
over mijn smal spoortje licht op die wijde, wij
de Dokkumer Ee, als vogels met gebroken
vleugels een zestal zwijgende anderen om mij
heen. Ik val over een witte sneeuwrand, kom
overeind, ik hoor hoe de slepende schaatsen
zich verwijderen; na enkele minuten ben ik
"MOERGESTEL-NIEUWS" - WOENSDAG 27 FEBRUARI 1985
Elf steden
Als een omgekeerde echo klonk het gejuich
voor mij uit in het dichte donker; een dwalend
geluid, komend van overal en nergens, spo
kend, een laatste aanslag op het richtings-
instinct, dat in die avondlijke uren al nauwe
lijks meer houvast gaf. De mist, zo dik, dat het
riet in de boorden van de vaart niet meer zicht
baar was, week alleen nog voor de iele straal
van mijn lampje en af en toe een andere
schaatser, die krassend over het ijs weer werd
opgezogen. Geen evenwicht, geen ruimte, geen
nabijheid. Alleen nog die wil, die er de hele
dag was geweest, en het vertrouwen: ik zal er
komen, de bewegingen dragen me.
Dokkum, Birdaard, Bartlehiem, Oudkerk, na
elke scheut van vreugde om dat feestelijke
licht, die duizenden zingende en joelende stem
men over de randen van bruggen en walkan
ten, werd het duister intenser. En daarmee het
gevoel: ik zal dit zelf moeten doen. In dat
duister van die laatste uren kwam alles samen
wat zich in die eindeloos lange dag aan de stille
draad van mijn concentratie had aaneengere
gen. Het duister van de avond, het donkere be
gin van de tocht weerspiegelend, bond de
draad aaneen. Een krans vol flarden, snippers
puntige scherven en glanzend ronde kralen. De
snelle rit over het gladde ijs om zes uur in de
ochtend, in de zwijgende verstandhouding van
tientallen andere schaatsers, als beweeglijke
vliegen zwermend om de enkele lichtjes; een
molen, een stenen sierlijk gebogen brug met
guirlandes van gezichten en zwaaiende han
den; boeren met tractoren die hun schijnwer
pers over de ijsvloer laten gaan; Sneek, de dui
zenden mensen in de vroege morgen, ons aan
moedigend langs de eerste kluunplaats, waar
we waggelend als eenden over planken en ta
pijten gingen; de troep vogels die eenzaam
schreeuwend en verloren boven de grijswitte
vlakte van het Slotermeer dreef; de kerkklok
van het stadje aan de rand van het meer, onop
houdelijk luidend. En de gedachten, de vele
gedachten die uit mijn schaatsende lijf om
hoog kwamen: let op je voeten, je knie doet
pijn, pas op die scheur voor je in het ijs, daar
staat water op de baan, hoe lang nog tot Sta
voren, waar is de controlepost, wat een mooie
tjalk, verdomd man je snijdt me, ik heb veel
teveel bagage op mijn rug, als ik dat maar niet
moet bekopen, straks na Franeker, ik moet
onderhand weer wat eten, drinken niet verge
ten. En dan rijd ik, zo verdiept in mijn gedach
ten, bijna tegen de houten onderkant van een
bruggetje, ik kan nog met met mijn hoofd
naar beneden duiken en vlieg voorover, lang
uit op het ijs; sta op, doornat, de schrik begint
pas door me heen te trillen als ik al weer hon
derd meter verder ben. Stommeling, wakker
blijven, dat had het einde kunnen zijn.
Thieu Bruurs.
”De man met de hamer” kwam voor mij tus
sen Bartlehiem en Dokkum, doordat ik te veel
gedronken en te weinig gegeten had. Het rij
den in het donker was zeer onheilspellend en
niet zonder risico’s; regelmatig stond er een
man op het ijs met de boodschap ’’rechts aan
houden, links is een wak”.
In een vrij rustig tempo ben ik daarom naar
Dokkum gereden; daar heb ik het een en ander
gegeten en om 21.45 uur arriveerde ik op de
Bonkevaart in Leeuwarden.
Wat het meest indruk op mij gemaakt heeft, is
het enthousiaste behulpzame en medelevende
publiek.
Ik zal nog lang en met vele dierbare herinne
ringen terugdenken aan deze donderdag 21 fe
bruari 1985.
koRenstRAAt 34 5066 vb moeRqestel tel. 04243-1794
