Zilveren Boogaard met drie zilveren jubilarissen
UITNODIGING RECEPTIE
ZATERDAGAVOND 8 OKTOBER
Johan Ligtvoet
Janus Jonkers
V
T
E
E
K
Jef Meeuwis
O
I
bij gelegenheid van het 25-jarig bestaan van "Den Boogaard"
l
4 I
Na afloop van de receptie is er een gezellig bal na.
Kortom: een avond die U niet mag missen.
AANVANG VAN DE RECEPTIE: 19.00 UUR
Toen Pastoor van den Boogaard
in 1958 zijn bonte kudde eens
monsterde om voor zijn prille
levenswerk Den Boogaard een
degelijk bestuur te vormen, moet
hij een fijne neus gehad hebben:
de neus van een herdershond,
zullen we maar zeggen. Want het
kan beslist geen puur toeval zijn,
dat van deze keuze nog steeds,
en zonder onderbreking, drie
mannen in het Boogaardbestuur
zitten: Janus Jonkers, Johan
Ligtvoet en Jef Meeuwis.
Drie zilveren jubilarissen die het
wel en wee van Den Boogaard
vanaf het begin hebben meege
maakt, die soms ook hun hart
wel eens hebben vastgehouden
voor de nieuwe ontwikkelingen,
en die er na 25 jaar nog even
enthousiast voor zijn als in de
pioniersperiode.
Of ze hun gouden jubileum in
het Boogaardbestuur nog mogen
beleven is, gezien de wissel
valligheid van het menselijk
bestaan, een zeer grote vraag.
Maar ze voelen zich alle drie nog
vitaal genoeg om er nog even
mee door te gaan.
Met alle drie hebben we een
persoonlijk gesprekje gehad, en
daar willen we u graag van laten
De muziek wordt verzorgd door een fijn orkest, n.l. ’THE LUCKY STARS’
een orkest dat overal succes boekt.
Daar het ondoenlijk is, om iedereen persoonlijk uit te nodigen, is dit de
uitnodiging voor ieder die "Den Boogaard" welgezind is, deze avond
aanwezig te zijn.
Tevens kunt U dan ook de drie jubilarissen van het bestuur feliciteren.
ZILVEREN JUBILEUM DEN BOOGAARD”PAGINA 2
i
zo’n officieel bezoek natuurlijk niet maken.
Hoewel Jef opent in hoogsteigen persoon
de deur, gekleed in zijn onontbeerlijk VUT-
uniform: de halflange stofjas.
Ik voel me meteen op mijn gemak. Er is blijk
baar op me gerekend want de koffie staat in
een mum van tijd op tafel.
Het is wel oppassen geblazen, want dochterlief
heeft een paar peuters thuis gestald die niet bij
opa weg te slaan zijn en een voortdurende be
dreiging voor mijn kopje koffie vormen.
Jeugdherinneringen
Als ik naar zijn geboortedatum en zijn jeugd
herinneringen vraag, is het hek meteen van de
dam en komt er een lawine van herinneringen
naar boven. Jef is een geboren Oisterwijker.
Daags na zijn veertiende verjaardag moest hij
naar het schoenfabriek van Jantje Paymans:
48 uur werken voor een knaak. Toen hij 17
werd kreeg hij daar gedaan, omdat hij te duur
werd.
Ondertussen was de familie naar Moergestel
verhuisd en kwam Jef eerst bij van Gils, later
bij van Bommel terecht. De oorlogsjaren zijn
wel de avontuurlijkste van zijn leven geweest.
Bij de inval van de Duitsers op 10 mei 1940 lag
Jef aan de grens in Vlodrop. Hij was dan ook
een van de eerste Nederlandse krijgsgevange
nen. Via de ’’Arbeitseinsatz” kwam Jef in de
oorlog in Berlijn terecht, waar hij de meeste
tijd als liftboy in een fabriek heeft gewerkt. Na
zijn eerste verlof is hij niet meer teruggegaan.
terecht. Hij hoeft niet meer in zijn agenda te
kijken. Ik tref hem in de garage waar hij op
zijn knieën de onderkant van de kanteldeur op
roestvlekjes controleert. Wat moet het heerlijk
zijn om met de VUT te gaan. En warempel:
ook Janus draagt net als Jef Meeuwis een half
lange stofjas. Het begint inderdaad op een
VUT-uniform te lijken.
We lopen even den hof in, die er al aardig herf
stig bij ligt. De kas, die Janus bij zijn pensio
nering cadeau kreeg, begint zijn vruchten, in
de vorm van tomaten, al af te werpen.
Maar uiteindelijk belanden we toch in de huis
kamer. Mevrouw Jonkers, alias Cato, schenkt
voor mij een ”wit” borreltje in en voor Janus
een ’’geel”. Dat brengt het gesprek vlot op
gang.
Jeugdherinneringen
Janus is een geboren en getogen Gesselnaar.
Zijn wieg stond op 't Stokske, waar nu Rooy-
akkers woont. Toen zijn vader zaakvoerder
werd van de Boerenbond, verhuisden ze naar
het dorp. Janus kan zich die verhuizing per
boerekar nog heel vaag herinneren. Na de la
gere school ging hij naar de landbouwschool.
Er had misschien wel iets meer in gezeten, ver
moedt Janus bescheiden, maar in die tijd ging
dat nu eenmaal zo. Janus’is een jaargenoot
van Jef Meeuwis en was bij de inval van de
Duitsers ook soldaat en lag in Den Haag.
Na de capitulatie kon hij onmiddellijk naar
huis. Agrariërs bleken wat dat betreft een
streepje voor te hebben bij de Duitsers. In de
oorlog hebben ze hem verder tamelijk onge
moeid gelaten.
Vertegenwoordiger van de Boerenstand
In het Boogaard-bestuur, dat oorspronkelijk
nog ’’Culturele Commissie” heette, werd Ja
nus gekozen als vertegenwoordiger van de
Boerenstand. Ook hij was iemand die nogal
aan de weg timmerde en zijn sporen hier en
daar al verdiend had.
Zulke mensen moest Pastoor van den Boo
gaard net hebben. Aan weggaan heeft Janus
ook nooit serieus gedacht.
Integendeel: Den Boogaard was altijd zozeer
in beweging dat je geen tijd had om aan weg
gaan te denken. Het was ook heel ander werk
dan je gewone dagelijkse doen, en dat trok
hem juist aan. Janus was in het bestuur vice-
voorzitter, en officieel is hij dat nu nog. Ook
Janus vond het bestuur een fijn team om mee
te werken, anders hadden ze het er met hun
drieën ook niet zolang uitgehouden.
Mooiste tijd
Als ik hem vraag wat hij de mooiste tijd van
Den Boogaard heeft gevonden, hoeft Janus
niet lang na te denken: toen we met de disco-
avonden voor de jonge jeugd zijn begonnen,
dus eigenlijk de laatste 10 jaar. Wat dat betreft
heeft Den Boogaard in de roos geschoten en
vervult zij een taak die tot ver buiten Moer
gestel reikt.
Daarmee zet Den Boogaard ook een oude tra
ditie voort: Moergestel heeft altijd, volgens Ja
nus, op dit punt meer dan de omliggende dor
pen een streekfunctie gehad.
Een tijd van gaan
Janus is zijn functie in het Boogaardbestuur
nog lang niet beu. Maar hij denkt dat hij over
een paar jaar, als hij echt 65 is, de pijp toch
wel aan Maarten wil geven. Dan kan hij in elk
geval terugzien op een bestuursperiode waarin
heel wat gebeurd is, en waaraan ook hij zijn
steentje heeft bijgedragen.
In
oo
M>
ter
mi
tij'
De
co
co
Al
pi<
ni<
tra
W
oe
va
ge;
ter
Hi
bil
ne
sei
Nr
m<
jai
Vc
uil
Di
zei
Ds
be
ve
he
D<
ve
Tt
Zi
Di
D<
lij
Hi
ke
En
zij
tor
De
gei
He
pe:
kit
eei
ku
Al
ga:
Pil
PO
ste
za
Er
he
tin
vn
ni<
”1
üjl
m<
zit
wi
ni<
De
Ka
Vr
Ar
Bc
Kr
Tc
va
Pc
Vr
Bc
Vr
Ar
Re
So
In
tie
Vï
va
Waarom in Boogaardbestuur?
Och, hoe ging dat? Pastoor van den Boogaard
wilde heel de gemeenschap bij Den Boogaard
betrekken. Jef had zijn sporen al verdiend in
allerlei besturen en leek een geschikte vertegen
woordiger van de werknemende stand. Zo een
voudig zat dat. In het bestuur had hij geen of
ficiële functie, maar zo’n beetje de supervisie
over het meubilair en het materiaal. Het was
vanaf het begin een goede samenwerking bin
nen het bestuur. Het bestuur fungeerde ook
wel een beetje om Pastoor van den Boogaard
wat meer realiteitszin bij te brengen. Zijn
ideëen over culturele vorming waren erg idea
listisch, maar vaak weinig realistisch. En hoe
hij de zaak financieel moest runnen was hele
maal een probleem.
Waarom zolang gebleven?
Op deze vraag antwoordt Jef kort maar krach
tig: omdat ik nooit geen behoefte heb gevoeld
om op te stappen. Als ze me liever weg heb
ben, zullen ze het wel laten merken.
Vooral het contract met de jeugd is iets wat Jef
na aan het hart ligt. Hij is iedere zondagavond
bij de disco aanwezig, en hij geniet ervan. Pro
blemen zijn er zelden of nooit. En als er pro
blemen zijn, dan worden ze gemakkelijk opge
lost.
Hoogtepunten
Jef heeft het moeilijk als we vragen wat voor
hem hoogtepunten zijn geweest in Den Boo
gaard. Na enig aarzelen noemt hij toch de Snip
en Snap-Revue en het Brabants Orkest. Als
Boogaardbezoeker waardeert hij vooral de
repetitie-avonden van de harmonie. Na afloop
vooral wordt het een gezellig boel.
Janus Jonkers heeft tegenwoordig iets wat hij
van zijn leven nog niet gehad heeft: tijd. Als ik
hem opbel voor een gesprekje, kan ik meteen
Wat Janus Jonkers en Jef Meeuwis meer heb
ben dan vroeger, heeft de derde jubilaris nog
steeds heel weinig: tijd.
Johan Ligtvoet moet wel even in zijn agenda
kijken wanneer het gelegen komt. Ja, zater
dagmorgen om half tien kan wel. Voor de
schoenen is het niet zo’n beste zomer geweest,
en de zomer is ook te plotseling afgelopen. Dat
zijn allemaal dingen waar je als leek natuurlijk
nauwelijks bij stilstaat. En zo wordt je van ie
der gesprek ook nog wat wijzer.
Jeugdherinneringen
Johan Ligtvoet is duidelijk wat ’’jonger” dan
zijn mede-jubilarissen. Hij staat nog niet zo
lang stil bij het verleden. Hij stamt uit een echt
Kaatsheuvels schoenmakers-geslacht: hij
hoort tot de 5e generatie. Vanaf 1933 woont de
familie in Moergestel. Hij is na de oorlog naar
Indonesië geweest en nog steeds aktief betrok
ken bij de Oud-Indië-Gangers.
Werknemers-vertegenwoordiger
Ook Johan Ligtvoet werd door Pastoor van
den Boogaard aangezocht als vertegenwoordi
ger van de werknemers. Hij had geen vaste
functie, maar uit het gesprek blijkt wel dat Jo
han met name de financiële positie van Den
Boogaard steeds goed in de gaten heeft gehou
den en nieuwe mogelijkheden heeft gestimu
leerd. Hij zal wel de grootste realist in het ge
zelschap zijn geweest. Ook hij heeft het werk
altijd graag gedaan en denkt ook nog steeds
niet aan opstappen. Continuïteit in het bestuur
vindt hij uiterst belangrijk.
Alpenjager
De tijd dat de Alpenjager regelmatig in Den
Boogaard optraden, vindt Johan een van de
fijnste herinneringen. Jammer, dat dat zo
plotseling helemaal weg was. Die jongens kre
gen het veel te druk, maar hij had graag gezien
dat ze in Den Boogaard af en toe nog eens op
traden. Maar met alle ontwikkelingen in Den
Boogaard is hij het eens geweest. De tijden
veranderen en men moet met de tijd mee ver
anderen.
Het regent pijpestelen als ik op de Bosstraat 6
aanbel. Mijn eerste impuls was om gewoon
achterom te lopen, want je voelt intuïtief aan
