BALANS-OPRUIMING
Jan van Velthoven
F.
I
Polen helpen, een goede zaak!
'W
rkBOERENBOND
i I
Safety last!
Shell butagas
Shell propagas
halfvrijstaand
woonhuis
Eigen bijdrage 2,50
per afgeleverd
geneesmiddel
Voor:
Voortaan naar:
Vrijstaande woning
in Moergestel
f
Ma
Verse
kabeljauwfilet rn
Zure haring
Ij
TE KOOP:
Deze week:
TE KOOP GEVRAAGD:
59.—
95.—
met garage
Schoolstraat 27A
MOERGESTEL
59.50
199.—
79.—
34.95
39.50
29.—
volendammer vishandel
1
SERVIES
TEFAL STRIJKIJZER
TEFAL TOSTI-IJZERvan 119.- nu
BRABANTIA BOODSCHAPPENWAGENTJE
van 77.50 nu
AMEFA CASSETTE
BRABANTIA TRAPSTOELvan 99.50 nu
DISCO-TASJES 30% korting!
STRIJKTAFELS
DRINKSERVIES24-delig - van 48.— nu
BOWLSTELvan 39.— nu
SOLA CASSETTES 50% korting!
500 gram 4.50
6
PAGINA 7
"MOERGESTEL-NIEUWS" - WOENSDAG 26 JANUARI 1983
Rob de Reuver Riel
van 303.— nu
Prijs ca. f 300.000,-
Aanbiedingen aan Postbus 777
in Tilburg.
Grote leefkeuken, woon
kamer 37 m2,
3 slaapkamers badkamer,
vaste trap naar zolder.
Inlichtingen: tel. 04243-1766.
wijs moet u in de apotheek tonen als u een re
cept afgeeft, want alleen dan krijgt u het ge
neesmiddel zonder betaling mee.
Mocht u vragen hebben, dan kunt u zich wen
den tot uw ziekenfonds of apotheek.
Safety laatst!
Wat gek!
Het is toch „Safety first”!
Veiligheid vóór alles.
Gooi geen oude schoenen weg
voor je nieuwe hebt. Zo was
het.
Misschien moeten we veran
deren. Niet meer zo sterk op
„zeker” spelen. Meer risico’s
nemen. Minder gebaande we
gen volgen. En zelf meer
wegen banen.
„God kapt Zich een weg door
de bossen.”
Misschien is dat ook onze op
dracht.
In ’n oerwoud van meningen,
in ’n warwinkel van opvat
tingen, in ’n doolhof van hal
ve waarheden en hele leugens,
zelf ’n eigen weg zien te vin
den. Met het risico dat het ’n
omweg wordt. Of dat het 'n
doodlopende weg is. Zodat je
weer ’n stuk terug moet.
Alle wegen leiden naar Rome
zeiden ze vroeger. Dat is al
lang niet meer.
En telkens weer word ik ge
troffen door de wegen die de
heiligen bewandelden.
Hoe grote en verre omwegen
hebben die vaak niet moeten
maken voordat ze de juiste
weg gevonden hadden. En het
meest verwonderlijke is dit:
Vaak vonden ze de juiste weg,
daar waar ze het allerminst
verwachtten.
Ze gingen vaak „op goed ge
luk af’. Met veel risico’s. Niet
safety first.
God vraagt dat we de eerste
stappen in de duister durven
wagen. Dan pas schijnt het
licht in de duisternis.
Een goed adres voor een lekkere
haring, warme gebakken vis en
alle soorten verse vis.
GEMULLEHOEKENWEG 11
OISTERWIJK
TELEFOON 04242 - 82344
's-Maandags op de markt,
's-woensdags en vrijdags bij
Groentehal Crisje
Schoolstraat 3 - Moergestel - Tel. 04243-1284
ft
Vanaf 1 februari 1983 moet elke ziekenfonds
verzekerde voortaan een eigen bijdrage betalen
voor geneesmiddelen. De maatregel is in
gesteld door de regering.
Deze eigen bijdrage wordt geïnd in de apo
theek en vervolgens afgedragen aan het zieken
fonds. Pas na het betalen van de eigen bijdrage
mag het geneesmiddel afgeleverd worden.
De regeling is niet van toepassing op verband
en kunst- en hulpmiddelen.
Om de regeling toe te lichten volgt hier een
aantal punten aangaande de praktische uitvoe
ring:
De eigen bijdrage is vastgesteld op 2,50 per
afgeleverd geneesmiddel, met andere woor
den, staat op een recept één medicijn voorge
schreven dan is de eigen bijdrage 2,50; staan
er twee geneesmiddelen op het recept dan be
draagt de eigen bijdrage 5,00 enz.
De ziekenfondsverzekerde behoeft - voor
zichzelf en zijn medeverzekerden te zamen -
nooit meer te betalen dan 125,per kalen
derjaar. Om dit te kunnen bijhouden, ont
vangt u van het ziekenfonds een blauwe kaart
met 50 vakjes. Voor elke 2,50 eigen bijdrage
die u betaalt, krijgt u één stempel op de kaart.
Als u de blauwe kaart, om welke reden dan
ook niet bij u heeft, dient u toch de bijdrage
te betalen. Wanneer u geen geld bij u heeft zal
het geneesmiddel niet aan u worden meegege
ven.
Wanneer u 50 stempels heeft is de kaart vol
en vervalt de eigen bijdrage-plicht voor de rest
van het jaar. De volle blauwe kaart moet u in
leveren bij, of opsturen naar, uw ziekenfonds.
U ontvangt dan een vrijwaringsbewijs voor de
rest van het kalenderjaar. Dit vrijwaringsbe-
58-delig - van 250.— nu 199.
van 89.— nu
maar eerst waren er nog
problemen met de politie, de beruchte Poolse
Milizia, wegens te hard rijden. De boete werd
bepaald op 1000 Zloty (de Poolse munteen
heid) maar uiteindelijk weer afgekocht met een
pak koffie. Koffie is heilig in Polen. Een pak
koffie kost een maandsalaris. De toewijzing is
momenteel 100 GR per maand, per gezin.
ZIE ONZE ETALAGES!)
r
moeder in de kamer, 2 kinderen op de gang en
3 kinderen in het andere kamertje. Een treuri
ge toestand.
Via Ewa kwamen we al snel in contact met de
pastoor van de kerk waardoor Ewa was uitge
zonden. Daar werd met de pastoor overeenge
komen, dat wij de goederen aan zijn kerk zou
den geven als hij het formulier van de grens te
kende en ons een klein gedeelte zou laten hou
den om aan enkele particulier adressen af te
geven, die we vanuit Nederland bij ons had
den. De pastoor, enorm blij met onze goede
ren, maakte hier geen probleem van. Wij wer
den in die dagen zijn gast op de pastorie en
sliepen daar ook omdat we geen onderdak
hadden. Het was een grote parochie met 6 ka
pelaans en ook enkele zusters. De pastoor was
voor ons een geweldige gastheer.
Dankzij hem kregen wij ook een goed beeld
van het hedendaagse Polen.
De voertaal met onze Pastoor werd Duits. We
maakten uitgebreide excursies met de Pastoor
en bezochten enkele families.
De Polen zijn enorm gastvrij en Nederland
staat heel hoog aangeschreven. Onze hulp
werd werkelijk enorm gewaardeerd. De situa
tie is ronduit slecht. Kleding is schaars, slecht
van kwaliteit en niet te betalen.
De voorziening van schoenen is hopeloos. Men
kan alleen kopen met bonnen, maar men krijgt
slechts bonnen voor één paar schoenen per
jaar. Men kan ze wel kopen op de zwarte
markt, maar dan kosten ze ruim een maandsa
laris en wie kan dat betalen?
Vers vlees is er niet te koop, de toewijzing van
vlees komt uit blik en dan een blikje in de
maand. Prijs 15,-. Snoepgoed, zoals cho
colade is op de bon en wordt mondjesmaat
met bonnen verstrekt. Sinaasappels zijn er niet
te koop.
Een simpel stuk zeep is haast niet te krijgen.
Een stuk in de drie maanden.
De meeste mensen zijn over de situatie erg ne
gatief en verwachten geen verbetering. Be
schouwen alle positieve berichten op de televi
sie als leugens en hebben daar geen enkel ver
trouwen in. Warschau wemelt van de oproer
politie opererend in groepen van zes. Lege
winkels en lange rijen als er wat te koop is.
Met gemengde gevoelens namen wij afscheid
van onze Poolse vrienden en beloofde half
maart weer met een nieuwe zending te komen.
Na 24 uur rijden waarin wederom een lange
wachttijd aan de Poolse grens van ruim 3 uur,
kwamen we thuis. Vermoeid maar ook enorm
voldaan want de opzet was geslaagd en daar
ging het om.
Overdag gaat de reis erg langzaam, omdat het
verkeer bestaat uit overwegend boerenkarren
en je rijd door veel dorpjes waar we ons nu wel
aan de snelheid hielden om nog niet meer kof
fie aan de politie kwijt te raken.
Om half 2 vrijdagmiddag waren we in War
schau. Een grote stad met ruim 1,5 miljoen in
woners. Het Poolse meisje Ewa was ons eerste
reisdoel, maar natuurlijk wel een hele toer om
dat te vinden. Vooraan in Warschau stond
echter een ziekenwagen te wachten op een pa
tiënt en wij zagen kans om met handen en voe
tenwerk en een beetje Pools en natuurlijk een
pak koffie de man zover te krijgen dat hij ons
naar Ewa’s adres bracht, nadat de patiënt was
ingestapt. Dat scheelde minstens 2 uur zoeken.
We kwamen uiteindelijk in een grauwe flatten-
wijk terecht.
We kwamen in een gezin terecht van vader,
moeder en 5 kinderen, waarvan de oudste 11
jaar is en de jongste 2. Vader is bakkersknecht
(salaris 300,- per maand).het is een
3-kamerflat waarvan een kamer verhuurd om
dat men anders geen kans ziet in het levenson
derhoud te voorzien.
Dus met 7 personen in 2 kamers. Vader en
Totaal hadden we 870 kg kleding en le
vensmiddelen bijeen gekregen.
Warschau is precies 1300 km
verwijderd.
Op zich niet zo’n grote afstand maar toch
werd het een reis van 23/2 uur met slechts in
totaal een uurtje pauze. In deze tijd zit echter
ook de tergent langzame behandeling, aan de
grens. Bij mijn andere bezoeken aan een Oost
blokland zoals Oost-Duitsland en Tsjecho-
Slowakije was ik daar al mee bekend gemaakt.
De Oost-Duitsers werken uiterst langzaam als
goederen voor Polen bestemd zijn uit pure
haat, dat wij de Polen helpen. Om 2 uur ’s
middags waren we vertrokken en om 1 uur ’s
nachts waren we aan de Poolse grens. Daar
waren de Polen zeer streng bij de controle.
75% van al de goederen en levensmiddelen
moesten worden uitgeladen en nagecontro
leerd. Daarna rezen er problemen over de par
ticuliere adressen die we bij ons hadden. Het
bleek ten strengste verboden om bij particulie
ren iets te brengen.
We kregen uiteindelijk een formulier mee, dat
we verplicht waren alles bij de kerk in War
schau af te leveren en dit formulier moest bij
terugkeer aan de grens ingeleverd worden met
een stempel van de kerk en de handtekening
van de pastoor. Om enige vaart in de doorgang
te krijgen werd de douane omgekocht met een
pak koffie en sigaretten.
Om drie uur ’s nachts waren we eindelijk in
Polen. We zijn toen zonder te stoppen doorge
reden naar Warschau, omdat we vooral de
stad Poznan ’s nachts wilde passeren, want op
dat moment waren daar ernstige ongeregeldhe
den aan de gang, ’s Morgens om half zes pas-
Door een publikatie in de Telegraaf over Vriendenhulp Polen hebben wij vier weken lang een
Pools meisje uit Warschau bij ons in huis gehad.
Deze kinderen werden met een vliegtuig vanuit Warschau naar Amsterdam gevlogen en waren
volgens de gegevens die ons verstrekt werden afkomstig uit grote gezinnen en het grootste percen
tage uit weeshuizen.
De selektie om uitgezonden te worden was in samenwerking mer de kerk in Polen gedaan.
Na het vertrek van Ewa Podrazka (11 jaar I seerden wij Poznan,
oud) is er altijd een korrespondentie gebleven 1 r>rr>v>i<»m<»n m»t Ha r><
tussen ons en haar familie. Er werden regelma
tig paketten en brieven verzonden naar
Warschau.
Uit nieuwsgierigheid naar de werkelijke situa
tie in Polen ben ik met een kennis half oktober
af gereisd naar Warschau.
Vooral hadden wij bij familie, kennissen en
klanten kleren proberen te krijgen en mee te
nemen.
Nadat de visa in orde waren gemaakt bij de
ambassade, het verplicht te besteden geld (f
45,- per dag) was voldaan werd de reis
begonnen.
grote pot (8 stuks) H'.T'J
van hier
