Bericht van
Wim van Oort
5.
ZOEKERTJES
Jan van Bommel
Als enige in
Moergestel
leveren wij voor
I
I
I
I
I
I
I
I
I
ij,
Groetjes van Wim.
De tweede school was een z.g.n. Harambee
school, een zelf-help project. De school is door
de plaatselijke gemeenschap gebouwd en word
door hen ook gerund. We troffen er klasloka
len aan die opgetrokken waren van golfplaten
en het ontbrak er aan alles: schoolbanken,
schoolmaterialen, stromend water, electrici-
teit, leraren, etc.
De laatste school was een missieschool, die met
buitenlandse hulp gebouw was. Er waren dege
lijke gebouwen en de meest noodzakelijke
schoolmaterialen waren aanwezig, echter niet
in overdaad. Minder gunstig vond ik het grote
aantal Europese en Amerikaanse leraren op die
school. Aan Afrikanisering werd er weinig ge
daan.
In het algemeen kreeg ik wel de indruk dat de
mensen in Kenia wat betreft behuizing en de
meest noodzakelijke levensbehoeften momen
teel beter af zijn dan de doorsnee mens in Tan
zania.
Van de originele Afrikaanse kuituur is echter
niet veel meer overgebleven. Dit uit zich onder
andere in hun westerse kleding, westerse mu
ziek, westerse leefgewoonten en hun taal. En
gels is namelijk de landstaal, terwijl Kiswahili
slechts door weinige goed gesproken wordt.
Tanzania daarentegen probeert eigen tradities
en gewoonten in zijn cultuur te behouden,
Ujamaa, Kiswahili en Self-Reliance zijn het
basisconcept daarvoor. Maar daarover een
volgende keer meer!
Na twee weken trekken door Kenia wilden we
weer terug gaan naar Tanzania.
Ons was verteld dat het voor residenten van
Tanzania geen probleem was om rechtstreeks
terug te gaan. Dat bleek wel even anders uit te
pakken. Aangezien we een speciale toestem
ming van de politiecommissaris in Dar es Sa
laam misten, werden we maar liefst 5 dagen
aan de grens opgehouden. Een van de grensbe
wakers ving ons echter ontzettend goed op en
nodigde ons 3 maal daags uit voor een maaltijd
in zijn huisje. Dit is een typerend voorbeeld
van de enorme gastvrijheid die je van veel Afri
kanen krijgt.
Wildvreemde mensen nodigen je zonder be
lemmeringen uit hun huis voor een maaltijd of
een kop thee, en als je geen bed hebt om te sla
pen geven ze je zelfs hun eigen bed.
Ondertussen zijn we weer veilig aangekomen in
Rama, overigens na in Mwanza nog twee da
gen tevergeefs op een bus gewacht te hebben.
Transport is namelijk een enorm groot pro
bleem.
We zijn weer vele ervaringen rijker, fris van
geest en vol nieuwe ideeën en plannen. We
gaan dan ook weer met goede moed aan het
nieuwe jaar beginnen.
Komende van Rulenge werden we in Nairobi
geschokt door de grote overdaad en luxe: ein
deloze winkelstraten met overvolle etalages, 6
baans autowegen, duizenden auto’s, waaron
der de allernieuwste modellen, toren hoge kan
toorgebouwen en hotels, enorme sportcom
plexen, paarden renbanen, etc. etc.
We vroegen ons wel af of we nog in Afrika wa
ren toen we dat alles zagen. Maar we hebben
ook de andere zijde van Nairobi gezien, wat
meer schokkender was. In diezelfde stad, over
igens buiten het oogveld van de toeristen, leven
meer dan 80.000 mensen in de meest armoedi
ge omstandigheden. Hun onderkomens zijn
opgebouwd van afval, plastiek en karton, zo
dicht op elkaar, dat je er nauwelijks gaan kunt.
Je treft er dan ook geen tuintjes aan waar men
sen hun eigen voedsel verbouwen zoals elders
in de landelijke streken.
We hadden ook de unieke kans een Masai ne
derzetting van binnen te mogen bekijken, 25
km zuid van Nairobi, slechts een half uurtje
rijden met de auto. Het is onvoorstelbaar dat
je zo dicht bij elkaar 2 geheel verschilldende
culturen aantreft. De Masai is namelijk een
volk dat niet van een verwesterde samenleving
wil weten. Deze semi-nomaden leven nog
steeds van hun vee, hun enigste bestaan. Tel
kens wanneer hun schapen, geiten en runderen
een gebied hebben afgegraasd wordt het dorp
verplaatst. Hun huizen bouwen ze overigens
met koeienmest.
Aangezien de stam zich nog uitbreid, terwijl
het gebied waar ze met hun vee kunnen trek
ken steeds kleiner wordt, wordt hun leven met
de dag moeilijker. Een Amerikaans echtpaar is
daarom begonnen om permanente vestigingen
te introduceren te samen met land en tuin
bouw. Ze hebben een dam in de vallei aange
legd om water op te vangen, dat vanaf daar
met windmolens naar de diverse tuinen gepomt
wordt. Ik moet zeggen een indrukwekkend
project en misschien het begin van een nieuw
tijdperk voor de Masai.
In Kenia hebben we verschillende middelbare
scholen bezocht, nl. Lenana High School in
Nairobi, Keriani Highschool in Chagoria en
Kengano Girlsschool in de buurt van Kisü.
Ook hier waren de verschillen enorm.
De eerste school is een overheidsschool gelegen
in een park en voorzien van tennisbanen, golf
banen, rugbyvelden en zelfs een zwembad.
Aan schoolmateriaal was geen gebrek. Het is
een regelrechte copie van een Engelse stijl ’’eli
te boardingschool”. Onderwijs is trouwens in
het algemeen sterk op het engelsesyteem ge
richt, puur theoretisch en gebaseerd op de brit-
sche samenleving.
Artikelen die in delen van Tanzania schaars of
in het geheel niet verkrijgbaar zijn, zoals sui
ker, zeep, sigaretten en cement, troffen we in
overdaad aan. De prijzen waren overigens wel
schrikbarend hoog, waardoor we de indruk
kregen dat het voor de ’’gewone man” onmo
gelijk is deze produkten te kopen. Ik moet er
wel bij zeggen dat we maar een deel van Ugan
da gezien hebben en niet weten wat de situatie
elders in het land is.
Omdat we pas na zonsondergang in Kampala
aankwamen reed de bus niet meer naar het
busstation, maar naar een door Tanzaniaanse
soldaten bewaakt benzinestation, even buiten
het centrum. De nacht hebben we daar in de
bus doorgebracht. De situatie in Uganda is na
melijk nog steeds niet rustig. De vele politie
agenten en soldaten in de straten en vele con
troleposten langs de wegen wijzen erop.
In deze brief vertelt Wim aan zijn vrienden en
kennissen over zijn belevenissen ver van huis.
Op verzoek van hem en zijn ouders halen we
de belangrijkste en interessantste gedeeltes uit
zijn brieven en publiceren die voor de gehele
Moergestelse bevolking, zodat zij op de hoogte
blijven van Wim z'n aktiviteiten.
Rama, januari 1981
Aan het begin van het nieuwe jaar wens ik ie
dereen alsnog de allerbeste wensen toe voor
1981 en dank ik U allen voor de Kerst en
Nieuwjaarswensen die ik mocht ontvangen.-
Tevens wil ik mij verontschuldigen maken
voor het feit dat ik al lang niet meer geschreven
heb.
De laatste maanden van het afgelopen jaar wa
ren namelijk erg druk waardoor schrijven er
telkens overheen schoot.
Begin November begon namelijk de (korte) re
gentijd, en daarmee een periode van veel veld
werk zoals het zaai- en plantklaar maken van
de velden (shamba’s).
Het meeste werk hebben de leerlingen van hun
jembe gedaan, met uitzondering van 1 Vi Ha
nieuw land dat we met ossen geploegd hebben.
In Mbuba, een plaatsje ongeveer 12 km van
Rama, is een landbouwtrainingscentrum ge
vestigd waar de cursisten onder andere leren
werken met ossen. Enkele van deze cursisten
hebben enige weken bij ons geploegd. Omdat
het onontgronnen grond was moest tweemaal
geploegd worden. Dit was teveel gevraagd van
de leerlingen om met de jembe te doen (een
jembe is een hak; een stalen blad met een hou
ten steel). Het komende jaar hopen we overi
gens op school met eigen ossen te beginnen.
De voedselgewassen hebben onze eerste aan
dacht gekregen. We hebben bonen en maïs ge
zaaid en de bananenplantage uitgebreid.
Eind november hebben we de theorie van het
afgelopen jaar gerepeteerd voor het examen
dat de leerlingen begin december moesten ma
ken. Na Na de examens was er een volle week
beschikbaar om de groentetuin en velden in or
de te maken alvorens de leerlingen met vakan
tie konden.
De maïs en de bonen moesten gewied worden
en de tabakzaailingen uitgeplant. Verder heb
ben we nog maïs gezaaid, o.a. tussen de bana
nen, en plantgaten gegravan voor koffieplan-
ten. Toen we deze gegraven hadden bleken de
450 planten die ons beloofd waren niet meer
beschikbaar te zijn. Dat was wel een teleurstel
ling, speciaal voor de leerlingen, omdat deze er
nogal wat werk in gestoken hadden. In plaats
daarvan hebben we toen maar maïs tussen de
plantgaten gezaaid.
En toen... toen was het vakantie!!!
De leerlingen gingen voor 6 weken naar huis en
ook Piers en ik wilde er wel een paar weken
tussen uit.
We hadden gepland de Kerstdagen bij vrien
den van Piers in Kenia te gaan doorbrengen,
maar dat verliep niet helemaal volgens plan,
omdat er iemand met onze paspoorten van
door was. Pas na Kerstmis kregen we deze te
rug. Dat was voor ons echter geen belemme
ring niet meer te gaan
Aangezien de grens tussen Tanzania en Kenia
nog steeds gesloten is, besloten wij via Uganda
te gaan. In Bukaba namen we de expres-bus
naar Kampala, de hoofdstad van Uganda, om
van daar door te reizen naar Nairobi. In Ugan
da zijn de gevolgen van de oorlog met Tanza
nia overigens nog steeds zichtbaar. Zo troffen
we in Musaka een vrij groot deel van de stad in
puin aan. Dichter bij de grens waren zelfs hele
dorpjes verdwenen. Verwaarloosde bananen
plantages rond open plekken, waar eens hutten
en huizen gestaan hebben, herinneren daar nog
aan.
Er wordt overigens wel volop aan de wederop
bouw gewerkt.
Wat ons verbaasde waren de goede wegen en
de goed gevulde winkels die we op onze route
passeerden.
Regelmatig ontvangen we via zijn ouders een
l.g. "rondzendbrief" van Wim van Oort, die
begin 1980 voor een periode van 3 jaar vertrok
naar Tanzania.
J
INDUSTRIEWEG 10 - MOERGESTEL
TELEFOON 04243 - 2389
'MOERGESTEL NIEUWS" - WOENSDAG 4 MAART 1981
NA_2
•t
Muurverf veegvast
Muurverf binnen
Muurverf super binnen
Muurverf buiten
Muurverf om af te rollen
Muurverf zijdeglans
Kwarts fijn binnen
Kwarts fijn buiten
Kwarts grof binnen
Kwarts grof buiten
Rauhfaser
Holland Pleister
Hechtgrond
Voorstrijk sierpleister
Mini-Marmerpleister
Normaal Marmerpleister
Glaspleister
Struktuurpleister binnen
Struktuurpleister buiten
Reliëfpleister
Antiekpleister
Ruwpleister
Rolpleister
Spachtel
Spuitpasta
Steentjes spuitpasta
Pasta natuursteenpleister
Stenen kleur
Stenen wit
Natuurlijk bij:
de
doe-het-zelvers
de volgende
artikelen
Kerkstraat 16, Moergestel,
Telefoon 04243-1846
10
Te koop aangeboden: crossbrommer, een
i.z.g.st.z. wedstr. tafelvoetbalspel. Te be
vragen bij Fa. Bertens, tel. 1500.
PAGINA 3
<’1’4 R
