DANSEN VOOR GEHUWDEN
Bericht van
Wim van Oort
Grandioze
Nieuwjaarsaanbiedingen
I
Hm
H
4.
MOERGESTEL
The Ragtime Band
"DEN BOOGAARD"
I
I
Disco met
Ome Gijs
II
3 jaar vertrok Moergestelse bevolking, zodat zij op de hoogte
blijven van Wim z'n aktiviteiten.
Zaterdag 10 januari:
1/z prijs
Muziek:
Aanvang 20.30 uur
•s
RAADHUISSTRAAT 17-MOERGESTEL-TEL.04243 1287
J
Zondag
Voor de jeugd:
DAMESKLEDING.
ALLE moderne en klassieke
jurken1/2 prijs
Diverse rekken truitjes1/z prijs
1 rek rokken1/2 prijs
2 rekken rokken20% korting
Luttmer en Hayo pakjes
20% korting
ALLE moderne blouses
!-
KINDERKLEDING:
ALLE truitjes1/2 prijs
ALLE jurkjesYz prijs
ALLE Lois en Rob's ribbroeken
20% korting
1 rek kinderpantalonsYz prijs
tabak te telen, konden wij als school niet ach
terblijven.
Tot zover weer de laatste nieuwtjes.
De groeten vanuit Rama en tot schrijfs!
Wim.
Zou ze niet akkoord gegaan zijn, bev. omdat
de informatie over zijn familie haar niet aan
stond, dan zou ze hem niet ontvangen hebben.
Haar familie zou de jongeman dan vertellen
dat het meisje niet thuis was. ook al zou ze zich
schuil houden in het huis.
In deze brief vertelt Wim aan zijn vrienden en
kennissen over zijn belevenissen ver van huis.
Op verzoek van hem en zijn ouders halen we
de belangrijkste en interessantste gedeeltes uit
zijn brieven en publiceren die voor de gehele
HERENKLEDING:
LOIS 100% katoenen pantalonsYz prijs
LOIS 50/50 pol-katoenen pantalons20% korting
ALLE blouses20% korting
1 rek herenpullovers1/2 prijs
Zo gauw de regens beginnen te vallen kunnen
we volop starten met planten en zaaien. Met de
voorbereidingen zijn we overigens al begon
nen. De leerlingen hebben reeds een 350-tal
plantgaten gegraven in de bananenplantage die
we aan het aanleggen zijn. De eerste 120 bana
nenplanten zijn zelfs al geplant. Bananen kun
nen namelijk wel enige tijd nagenoeg zonder
regen, en bovendien geven we ze nu en dan wa
ter. Ook zijn we al enige zaaibedden met
groenten gestart, zoals kool, sla, tomaten, au
bergines, prei, paprika’s en Chinese kool. Zo
gauw de eerste regens vallen kunnen we meteen
aan het uitplanten.
Samen met de streek-voorlichtingsdienst zijn
we een ’’tabak-projekt” gestart. Aanvankelijk
heb ik nog wel even geaarzeld, want de ta
baksteelt is vrij-gecompliceerd, en bovendien
komen de produkten de menselijk gezondheid
niet ten goede. Maar aangezien de tabaksteeld
van overheidswege sterk gepusht wordt en de
bewoners van de streek zelfs verplicht worden
n
5
Verder zijn we volop bezig met de ontginning
van nieuwe shamba’s (land). De school staat
namelijk midden in de porie, waardoor er geen
bouwland voorhanden is. We moeten van voor
af aan beginnen met het kappen van bomen en
struiken, het oprooien van boomstronken en
het verwijderen van stenen en hout. Pas daaqr-
na kunnen we het land zaaiklaar maken. En
dat alles is handwerk. Daarnaast zijn we ook
begonnen met de ontginning van een stuk moe
ras in een nabij gelegen valei. Een Nederlandse
pater is daar bezig met de ontwatering van dit
moeras.
Hij heeft de school ongeveer 2 ha. aangebo
den. Deze kans liet ik niet graag voorbij gaan,
want het is zeer goede grond en bovendien be
reikbaar via een weggetje.
Aangezien we nooit meer zo’n prachtkans krij
gen zullen we proberen alles te doen wat in ons
vermogen ligt. Een andere reden waarom dit
projekt me erg aanspreekt is dat het midden
tussen de shaba’s (velden) van de lokale bewo
ners ligt. Door een goed beheer van ons veld
(goede grondbewerking, juiste zaaitijd en
plantmethode, etc.); kan het een voorbeeld
zijn voor anderen.
Om te voorzien in onze eigen behoeften aan
boompjes zijn we een boomkwekerijtje
gestart. Naast fruitbomen gaan we ook bomen
voor de produktie van bouwhout en brand
hout zaaien. Hout is namelijk de enigste
brandstof die gebruikt wordt voor koken, en
bouwhout komt altijd te pas.
Bovendien kunnen deze bomen de omgeving
opfleuren. Bij de bouw van de school is er na
melijk nogal wat hout gekapt. Aangezien het
nog een hele tijd duurt voordat deze boompjes
’’echte bomen” zijn, hopen we ook van elders
wat grotere boompjes te krijgen. Zo heeft een
streekkwekerij ons al 1000 coniferen toegezegt.
De bouw van het kippehok is nog bij lange niet
voltooid. De fundering is klaar maar daar is
het dan voorlopig ook bij gebleven. Bij het
Over feest gesproken, onze school is ondertus
sen officieel geopend en wel op 17 augustus j.l.
Voor deze gelegenheid was president Julius
Nyerere persoonlijk naar Rama gekomen.
Hij arriveerde om 1 uur ’s middags, een uurtje
later dan gepland. Nadat de nodige handjes ge
schud waren, brachten de leerlingen enige dan
sen en liederen.
Vervolgens werden er enige speeches afgesto
ken, waaronder één van de president, en ca-
deau’s overhandigde. De leerlingen hebben
hem namens de school een zak bonen gegeven,
de eerste oogst van school, een cadeau dat bij
de president in goede aarde viel.
Deze gebeurtenissen werden gevolgd door de
officiële opening. Ook in Tanzania doen ze dat
door het doorknippen van een lint.
Toen volgde er een gezamenlijke maaltijd in de
recreatiehal, maar daar liep door een organisa
torische fout wel het een en ander uit de hand.
Maar liefst 400 mensen stormden naar binnen,
terwijl er op 250 gasten gerekend was. Er was
dan ook gebrek aan alles: tafels, stoelen, bor
den, bestek, schotels, etc. - Eten was er echter
genoeg, zodat na ”3 rondes” iedereen zijn
honger gestild had. Ondertussen was het wel
half 5 geworden en had de president zijn tocht
al weer vervolgd, na nog een korte rondwande
ling gemaakt te hebben.
’s Avonds was er ’n disco, waar we heerlijk
geswingd hebben, terwijl er zelfs voor een
drankje gezorgd was.
Voor het eerst sinds mijn verblijf in Rulenge
kreeg ik een flesje bier onder ogen. Wonder
boven wonder was ik de smaak nog niet verge
ten!
Beste Mensen,
De berg met onbeantwoorde brieven blijft
groeien, vandaar dat ik mijn toevlucht maar
weer genomen heb tot een algemene rondzend
brief. Persoonlijke schrijvens volgen, maar
vragen nog enig geduld. Maar nu eerst het
nieuws van de laatste maanden.
In Rama zitten de mensen nog steeds te wach
ten op de eerste regens. Sinds 10 mei is er geen
regen van betekenis meer gevallen, met uitzon
dering van enkele ’’verdwaalde” onweerbuit-
jes enige weken terug. Het is dan ondertussen
ook erg droog geworden. Zelfs het beekje
waarvan de school zijn water betrekt bevat erg
weinig water; in elk geval niet genoeg om vrij
in het ’’oppomp-reservoir” te stromen. Daar
om gaan er sinds begin augustus 3 x per week
een 30-tal leerlingen beneden naar het dal om
met emmertjes en potjes water in het reservoir
te scheppen. Vandaar wordt het dan opge
pompt naar de watertank die de school van wa
ter voorziet.
Regelmatig ontvangen we via zijn ouders een
i.g. "rondzendbrief" van Wim van Oort, die
begin 1980 voor een periode van
naar Tanzania.
Omdat het meisje akkoord ging konden de on-
derhandelingen over de bruidschat beginnen.
De bruidschat is een gift die de familie van de
jongen of de jongen zelf moet geven aan de fa
milie van het meisje. Deze kan bestaan uit goe
deren, b.v. koeien of geld, of een combinatie
van beide.
De laatste jaren is er een flinke discussie ont
staan over het al dan niet handhaven van de
Bruidschat, met name onder jonge mensen.
Maar ook de vrouwenbeweging pleit voor af
schaffing. Zij zien de Bruidschat als een be
taalmiddel voor de vrouw, die de man ’’ge
bruiksrecht” over zijn vrouw geeft.
Voorstanders van handhaving van de bruid
schat halen echter aan dat de gift een teken van
dankbaarheid is aan de ouders omdat ze zoveel
voor hun dochter gedaan hebben, én voor het
gemis van hun dochter als lid van de familie
(werkkracht op het land).
Voor de bruid is het een teken dat de jongen
veel om haar geeft!?
Een probleem de laatste jaren is dat de bruid
schat veel te hoog is, waardoor het een opsta-
kel wordt voor een huwelijk. Dat was ook het
geval voor onze buurman. Hem werd gevraagd
te zorgen voor een geit, een koe, bier, tuinge
reedschap en keukengerei. Hij kon dat alles
niet ineens betalen.
Aangezien vandaag de dag het nog steeds zo is
dat de bruidschat voor de familie de enige
vorm van erkenning van het huwelijk is, kon
hij haar nog niet meenemen naar Rama.
Hij moet nu tot december wachten voordat hij
weer terug kan om de rest te betalen. Als alles
dus volgens plan verloopt zit er in december
een feest aan te komen.
aanbreken van de regens moet het dak er na
melijk opzitten, omdat de ’’modderstenen”
anders verregenen.
De eerste 10 kippen lopen er al. Het is een Itali
aans ras met een goede eierproduktie (naar ik
me heb laten vertellen). Ik hoop wat aan ver
meerdering te kunnen gaan doen, en eventueel
kruisingen met lokale rassen. Al te veel haast
met de kippen heb ik ook weer niet, want het is
vrijwel onmogelijk om aan kippenvoer te ko
men. Momenteel voeren we ze met afval van de
keuken en de etensresten van de leerlingen.
Voor 10 kippen gaat dat nog wel, maar voor
100 geeft dat grotere problemen.
Zoals ik al eens eerder geschreven heb waren er
op school nog vrijwel geen boeken en gereed
schappen. Daarom zijn Piers en ik in juli ruim
2 weken op pad geweest om het een en ander te
vergaren.
Eerst zijn we naar Mwanza gegaan, en daarna
kregen we zelfs nog een lift to Arusha en Mos-
hi. We zijn er in geslaagd om enkele boeken en
wat tuingereedschap mee terug te brengen,
echter bijlange aan niet alles wat we nodig heb
ben. Wat boeken betreft was het helemaal ho
peloos. De meeste boeken worden namelijk in
het buitenland gedrukt, en omdat er momen
teel een invoerbeperking is voor buitenlandse
goederen is er weinig voorradig. Des al niet te
min is een start gemaakt met het vergaren van
schoolmateriaal.
Het mooie van de reis was overigens dat deze
dwars door de Nationale parken ”De Serenge
ti” en ’’Ngoro-ngoro” ging. Daar hebben we
erg veel dieren gezien: migrerende gnoe’s, gra
zende zebra’s en gazellen, rustende en slapende
krokodillen en nijlpaarden, giraffen, buffels
en zelfs leeuwen die een prooi aan het ver
scheuren waren, olifanten met jongen en een
neushoorn die voor ons de weg overstak. Het
was een geweldige belevenis, waar de vele T.V.
films die ik gezien heb niets bij zijn. Het meest
verwonderlijke was wel het aantal dieren dat je
bij elkaar zag. Meer dan 100 km. zie je er
lÓOden aan beide zijde van de weg.
De gastvrijheid en de vriendelijkheid van de
mensen, alsmede de bereidheid het weinige dat
ze hebben te delen is echter enorm groot.
De kontakten met onze buurman zijn nog
steeds erg goed. In de zomervakantie is hij
naar Bukola geweest om een vrouw te zoeken.
Hij vertelde ons dat het tijd was om ”een keu
ken te gaan zoeken” (hupata jiko). Zoals deze
uitdrukking al aangeeft wordt er hier anders
tegen de huwelijksrelatie aangekeken dan in
Nederland. De liefde speelt hier (nog steeds)
een ondergeschikte rol.
De headmaster had hem verteld dat zijn broer
wel een huwbare dochter had. Hij dus met een
aanbevelingsbrief van de headmaster naar
diens broer. Die broer had geen bezwaren te
gen een huwelijk, dus gingen ze samen het
meisje vragen. Toen zij onze buurman vertelde
dat ze aan het leren was voor verpleegster was
zijn interesse ineens over. ”lk heb iemand no
dig om voor me te koken en in de tuin te wer
ken, maar niet iemand die zelf werkt” zei hij.
Daags daarna kreeg hij van zijn oudere broer
het adres van een dorpje waar ze nog wel huw
bare meisjes hadden. De volgende morgen ging
hij dan al vroeg op weg naar het dorpje, een
km of 25 van zijn eigen dorpje. Al spoedig
vond hij de kontaktpersoon die zijn broer hem
genoemd had, en deze ging akkoord. Samen
gingen ze naar het meisje om wat te praten.
Het meisje stond hem wel aan, dus vroeg hij of
ze met hem wilde trouwen. Dat vroeg hij dus al
de eerste keer dat hij haar zag, zonder dat hij
haar ook maar enigszins kende. - Het meisje
vroeg hem om de volgende dag terug te komen
voor antwoord. Samen met de kontaktpersoon
ging hij terug naar diens hut. Daar wilde de
kontaktpersoon meer informatie over onze
buurman weten en over zijn familie, en onze
buurman over het meisje en haar familie. -
Toen het meisje hem de volgende morgen ont
ving in haar huis betekende dat, dat ze ak
koord ging met een huwelijk.
I V
"MOERGESTEL-NIEUWS" - WOENSDAG 7 JANUARI 1981
PAGINA 3
ir
i-
a
ij
1
B
VERDER 1001 AANBIEDINGEN IN ONZE ZAAK! (zie etalages)
'r
’i-
■1
4
V
1 1
j tv-
i 'jij
I
I
I
I
ll
