OUD EN NIEUW
99
Martien Swolfs: #Familytime Qualitytime
DEEL 2
"Het vroeg veel, soms zelfs
teveel van ons gezin”
Met geweldig gemeende gemoed^
lijke gave gezellige Gilse groet,
Tinus
uwv
2022
-
I
’HET JAAR WAS PITTIG, VAN 2021 NAAR 2022’
1
WEEKBLAD GILZE EN RIJEN - WOENSDAG 29 DECEMBER 2021
PAGIN El'
Door Mariene Lunter
(foto: Thai An, Unsplash)
o.
Martien S wolfs
Sinterklaasavond 2021 bij de familie Swolfs
De hele ’Big M-familu’ samen op de foto
Een week geleden zat hij zijn zo
veelste opgewarmde bliksoep naar
binnen te werken, toen zijn laptop
pingelde. Een oproep. Wie kon dat
zijn?
Hij klikte op de pop-up en een
meisje verscheen in beeld. De ma
nier waarop ze naar hem zwaaide
deed een huivering over zijn rug-
Met grote passen slalomde Ber
re tussen het winkelende publiek
door. De zoete klanken van de
herdertjes ontsnapten uit de open
staande deur van een kledingzaak.
Op het grote plein even verderop
rapte een koortje kerstmannen Jin
gle Bells. Als vanzelf stampten de
laarzen van Berre in de maat mee.
Hij wilde blijven staan en meezin
gen, maar hij had andere dingen
aan zijn hoofd.
Hij dacht aan een tafel vol hap
jes. Een kerstdiner durfde hij niet
aan. Hij had al die jaren nauwelijks
gekookt. Bovendien wist hij niet
precies hoe laat ze er zouden zijn.
Waar hield ze ook weer van? Maar
het enige dat zijn brein uitzond
was: ze komen, ze komen.
Elke dag van de afgelopen week
hadden ze samen gebabbeld. Hij
kon nauwelijks bevatten dat hij
een kleindochter had. Al bijna ne
gen jaar. Spontaan. Goedlachs. Het
slingerde hem terug naar de tijd
met Elize, al die jaren dat hij een
vader voor haar was geweest. Hoe
hij zich altijd had gehaast om thuis
te zijn als ze uit school kwam.
Iris wilde hem ontmoeten.
“Je moeder vast niet,” had hij
met een besmuikt lachje gezegd.
“Wacht maar af,” was haar reac-
gengraat trekken.
Wat zei ze? Hij depte zijn mond
met een tissue en schoof het ge
luid aan. Hij kende haar ergens van.
“Bent u daar?” vroeg ze. “Ik kan
u niet zien.”
Wat moest dat kind van hem? Hij
had niks met kleine meisjes. Hij had
sowieso al jaren niks met vrouwen.
De laatste was jaren geleden met
slaande deuren vertrokken.
“Iris,” antwoordde ze op zijn
vraag. Hij kende geen Iris. Hij wilde
de laptop al dichtklappen, toen ze
zei: “U bent mijn opa.”
tie. Vanochtend nog had ze geroe
pen: “We komen eraan.”
Zou het waar zijn? Hij herinnerde
zich hoe hard de deur in de spon
ning knalde toen Elize vertrök, hoe
ze het tuinpad afmarcheerde. Haar
onverbiddelijke rug was het laatste
wat hij zag. Vijftien jaar geleden.
Al die woede omdat hij haar van
haar moeder had weggehouden.
Het had hem jaren gekost om toe
te geven dat hij fout was geweest.
Maar zichzelf vergeven lukte niet.
Nu zou ze komen, met zijn klein
dochter.
Buiten is het al uren donker. Ze
komen niet. Hoe heeft hij zichzelf
zo voor de gek kunnen houden?
Hij neemt een mooi opgemaak
te schaal op schoot en lepelt de
garnalensalade met grote happen
naar binnen. Hij proeft er weinig
van. Misschien is die Iris helemaal
zijn kleindochter niet. Hij neemt
een slok cognac uit de fles. Kwaad
staart hij naar zijn laptop. Als hij in
de keuken is om al het eten in de
koelkast te schuiven, klinkt in de
kamer het bekende pingeitje. Hij
smijt de koelkastdeur dicht. Zeker
die zogenaamde Iris die hem eens
fijntjes zal uitlachen. Hij zal zijn lap
top af zetten en naar bed gaan.
In de kamer neemt hij nog een
slok. Het scherm van zijn laptop
licht weer op. De pingel. Dat kind
vraagt om een lesje. Hij klikt op de
oproep.
“Opa,” schettert ze. “We zijn in
een hotel.” Ze draait haar scherm
’’Mijn naam is Martien Swolfs,
kortweg Tinus, 53 jaar, geboren,
getogen en gemotiveerde Gilze-
naar, getrouwd met Monique,
dankbare vader van 4 kinderen:
Marcel (25) Marco (23) Marleen
(21) en Margriet (19). Menigeen
uit Gilze maar ook Molenschot,
Hulten en zelfs Rijen kent mij
bijvoorbeeld van de bloeiende
KPJ-afdeling Gilze (ruim 25 jaar
KPJ-toneel), Leuttappers Gilze
(nog steeds actief bij deze leuti
ge carnavalsstichting, als raads
lid en eerder als prins), De Gilse
Cast, toneelvereniging (de laatste
jaren summier achter de scher-
ernstig heftige tijd kom je enkel
heen door elkaar langdurig en in
tensief te ondersteunen; als je ge
zamenlijk de schouders eronder
zet. Met een zinderende zucht,
een diep trieste traan, en zelfs
een hartstochtelijke vloek. Soms
uitzichtloos maar elkaar vastbera
den vasthoudend. Het vroeg veel,
soms zelfs teveel van ons gezin.
Uiteindelijk kom je er sterker uit
en ik kan dan ook nog meer ma
teloos genieten van de foto van
het recente heerlijke Sinterklaas
avondje met de 4 M-kids uitbun
dig lachend met een spontane
surprise van oma en opa op hun
schoot: ’vier tiny houses op een
rij bij ons in de wei’. Deze foto (en
vele andere vastgelegde dierbare
herinneringen) verdwijnen nooit
meer van mijn telefoon!”
En ja ik ben een ochtend- én
avondmens, opkomende én on
dergaande zon vind ik fantastisch
en ook met de korte nachten in
de zomer zie ik ze vaak helemaal
blij allebei!”
B21 en
tover
ronav
rnaval
Ipgez
perkt
heel
men
kiem
nogs
leperk
Titel
”De titel had ik al snel: #Familyti-
me=Qualitytime. We herkennen
en willen het allemaal: een fijn
thuisfront, daar waar je altijd te
recht kunt met alles, waar je lief
maar ook boos kunt en mag zijn.
Waar je jezelf kunt zijn. Gewoon
’treurig triest’ of ’tof top!’
Zeker de laatste driejaar hebben
wij dat ondervonden: Door een
en na 25 jaar vast dienstverband
is niet niks. Zeker niet als je jezelf
al die tijd tomeloos hebt inge
zet, je 24/7 gestreden hebt voor
de firma en die toekan werkelijk
in mijn voorhoofd gebrand zat.
Heb er vaak en lang van wakker
gelegen. Maar hoe dan ook: bij mij
is en blijft het glas altijd halfvol en
waar een deur dicht gaat, gaan er
ook weer andere open!”
”2021 was natuurlijk ook corona-
jaar nummer 2, Guus Diggy Dex
zingen het in hun jaarlijkse Tabbee
-song: ’Langzaam ging t open,
omhoog weer het hoofd,
want t was ons toch beloofd? Met
Janssen kun je dansen; het was
van korte duur, de laatste ronde
in de cafés destijds al om 24 uur...’
Covid 19 heeft voor veel ellende
gezorgd maar de familiebanden
zijn bij iedereen wet aangehaald
de afgelopen twee jaar. Dat is wel
mooi toch? Ook echt waar! We
wandelen steeds vaker, ook ons
hele gezin nu. Je hoofd heerlijk
leeg (laten) lopen en genieten van
de natuur, ook hier direct dicht bij
huis, op je eigen erf\. Terwijl ik dit
zit te schrijven is het na vijf grau
we dagen machtig mooi mistig
met doorkomende zonnestralen
aan een helder blauwe hemel. Je
wordt er intens vrolijk van man!
ruilof
iroevii
geval
Ikbep
nabe
pan, b
kunn<
Bande
n heb
post u
Inilie n
panen
emoe
h bru
an in
h.De
lelkasi
per b
fnod
orde
kkorr
”2021: Tjsa dit jaar was ikzelf aan
de beurt. In 2020 kreeg mijn laat
ste werkgever al een nee bij het
UWV, maar dit jaar januari stapte
deze naar de rechter om mij te
ontslaan. Een lang verhaal kort: in
een halfjaar drie keer in de recht
bank geweest, terwijl ik daar nog
nooit eerder was geweest. Want
onterecht ontslagen worden na
lange tijd als ambulante kracht
”lk wens iedereen waar Rutte
mee komt: verdraagzaamheid e
vooruitblikken naar de toekoms
Elkaar respecteren en de ruimt
gunnen. Lol en leut en heerlijk
herinneringen maken. Namen
de gehele ’Big M-family’ wens
meer dan ooit voor het nieuw
jaar: Geluk, Gezondheid erm
zedigheid met elkaar. We zien ij
deze Geweldige Retegoede CT
-gemeente mekaar, geheid vej
vaker volgend jaar!
panne
Mie v
tsarr
ten?’
ken
Iplam
Pms..
Inodj
uwe
men), van de incognito hulp aan
Sinterklaas (ook al 25 jaar) of van
diverse andere initiatieven zoals
bijvoorbeeld De Gilse Passion of
stichting Opa (als invaller).”
zo rond dat hij heel de kamer voo
bij ziet komen.
“Wat doe je daar?” zegt hij wat
trouwig.
“De trein deed het niet meer." I
Jaja. “En waar is je moeder?” I
“In de badkamer. Mogen wl
morgen komen, opa, of heb je dal
al bezoek?” I
“Tyd om je tanden te poetse I
lieverd,” roept een bekende steil
op de achtergrond. I
Het duizelt hem ineens. Zijn hal
mist een slag. Het beeld op zijl
laptop gaat op zwart. De steml
men van zijn kleindochter en zijl
dochter klinken omfloerst op dl
achtergrond. Vijftien bloedelozl
jaren zijn voorbij getrokken. Hl
grijpt een kerstservet van tafel el
snuit zijn neus.
“Tadaaaaaaaaaaaa,” roept Iril
ineens luid.
Elize verschijnt in beeld, haal
gezicht gaat van boos naar stoml
verbaasd. Zijn hart knalt bijna zijl
borst uit. Het is alsof ze in bij henl
in de kamer staat. I
“Gelukkig kerstfeest,” weet hij uil
te brengen. I
Feesten
’’Laten we toch weer hopen dat
we volgend jaar volop kunnen
feesten drie keer afgezegd
scheepsrecht voor bijvoorbeeld
drie mooie dagen Mollebosfist.
En als het wederom anders loopt,
dan laten we zien dat we bravou
re Brabanders zijn, en wellicht een
tikkeltje ongehoord: niet neerzak
ken maar doorpakken!”
I
jaar.
r
htig i
Ijk te
Kr en*
■tin 21
Op de vraag of hij een serieus maar leuk stuk wilde schrijven voor
de eindejaarsuitgave van Weekblad Gilze Rijen antwoordde
Gilzenaar Martien Swolfs enthousiast: ’’Natuurlijk!”. Hieronder
zijn persoonlijke verhaal met betrekking tot het pittige 2021 en
een vooruitblik op 2022.
1
i
