Af
Het Feest van de Doden
heid nemen
J
“Dat kan toch niet, dat jij er niet meer bent?
w
Oude traditie uit de tijd van Maya's en Azteken verovert de wereld
Rijenaren jan en Gerrie Buijs verloren zoon Gert-Jan
door een onbevattelijk misdrijf
Do9Lvy®T.®.r..Y.?.r?...,7°°y..
1
Vakantie
Ziekenwagen
Kerkdienst
Populaire symbolen
Ibiza
Blije geesten
Verzonnen parade
Monument
Papa helpt God
Hierbas
IGIN1
PAGINA 21
(BLAD GILZE EN RIJEN - WOENSDAG 27 OKTOBER 2021
ilde
i en
had.
V
het
•og-
zijn
Pilar raakte zwanger en Jan en
Gerrie werden opa en oma van
ringen en grappige anekdotes en herin
neringen over de doden.
de tweeling Mario en Maria. “We
gingen er altijd heen op vakantie
en als de kinderen jarig waren. We
waren op Ibiza voor de vijfde ver
jaardag van de kleinkinderen toen
Gert-Jan even weg moest en niet
terugkwam. Onze koffers stonden
al klaar, want we zouden de dag
erop vertrekken. Oma stapte plots
binnen en sprak in het Spaans dat
er iets met Gert-Jan was, maar we
konden haar nauwelijks verstaan.”
Er kwam een ziekenwagen aange
reden. Gerrie: “Ik denk: die bren
gen ze in de kreukels thuis. Wat
nu?” Maar het was Pilar die werd
thuisgebracht. “Ze hing tussen
twee broeders in. Dus ik zeg: waar
is Gert-Jan? Ze keek dwars door me
heen en zei: ‘He's dead.’”
Gerrie belde haar schoonzoon:
“Ik zeg tegen Michel: ze hebben
Gert-Jan doodgeschoten. Hij rea
geerde: ‘Moeder, dat kan toch
niet?’ Maar het was echt waar. Die
jongen had alleen vrienden en hij
deed niemand kwaad. Waarom
Pilar werd gebeld en kwam naar
huis. “Ik zag ze met zijn tweeën
heel heftig praten en daarna vloog
Pilar de deur uit. Dan zitje daar te
wachten. Niemand vertelt je iets.”
waarvan de gestorven dierbaren hiel
den. Families in Mexico geven veel geld
uit aan dit feest omdat ze de geesten
blij willen maken. Blije geesten bieden
bescherming en zorgen voor veel geluk
en wijsheid. De traditie zorgt ook voor
hechte familiebanden.
doet iemand dat? We zijn er nooit
helemaal precies achter gekomen.
De dader dronk veel, was echt van
het padje af.”
Omdat Gert-Jan was vermoord
mochten Gerrie en Jan hem eerst
niet zien. Gerrie: “Op donder
dagmiddag mochten we
naar hem toe. Ik mocht
gelukkig even alleen
bij hem zijn. Ze had
den hem ingepakt
zodat je de wonden
niet zag. Het was als
of hij elk moment kon
gaan zitten. Zo zacht, zo
mooi en vriendelijk.” Gert-
Jan was niet gedoopt, maar
hij was dikke vrienden geworden
met de pastoor toen Mario en
Maria werden gedoopt: “Hij regel
de een kerkdienst voor Gert-Jan.
Wij zaten vooraan in onze vakantie-
kleding, want we hadden niks an
ders bij ons. De kerk zat helemaal
vol vreemde mensen. Iedereen
kende Gert-Jan. Ze noemden hem
daar Gee.”
van de doden. In de James Bond-film
SPECTRE is een parade te zien met gi
gantische skeletpoppen en honderden
verklede mensen. Het bijzondere is dat
die parade eerst helemaal niet bestond
in Mexicostad. Vanwege interesse in
de film en de wens van de Mexicaanse
regering om de Mexicaanse cultuur te
promoten besloot men zo’n parade te
organiseren en die werd door 250.000
mensen bezocht.
Omdat het feest ook buiten Mexico in
dingen meegemaakt. Heel bijzon
dere dingen die je moeilijk kunt
verklaren. We weten dat het goed
gaat met Gert-Jan. Ze zeggen dat er
alleen liefde is waar hij is.”
Gerrie: “Ik ben blij dat er een aar
dige man in haar leven is gekomen
die goed op mijn kleinkinderen
past.” Pilar werd opnieuw zwanger
van een tweeling. “Ze zijn bijna op
dezelfde dag geboren als Maria en
Mario. Jan is peetvader van Gineva,
het meisje. En de jongen... die heb
ben ze Gee genoemd.”
populariteit toeneemt zie je de prachtig
versierde doodshoofden tegenwoordig
ook terug op T-shirts en petjes. Er zijn
diverse Dia de los Muertos-versiersels
te koop op Bol.com. Misschien is het
dan ook wel mooi als de prachtige tra
dities achter alle opsmuk ook wat plek
kunnen veroveren in ons land, want de
dag van de doden is een prachtige en
feestelijke manier om ook de doden
binnen onze eigen families te eren en
te herdenken!
ipa.
ven
hij
ond
zijn
met
ets.
arte
Op de avond van 31 oktober worden
°P kerkhoven in Mexico honderden
kaarsen aangestoken op met bloemen
bedekte graven. Het is het begin van Dia
de los Muertos, een oude traditie die
stamt uit de tijd van indianenvolkeren
zoals de Azteken en de Maya's. Drie da
gen perjaar keren de zielen van overle
den familieleden terug naar aarde om
bierfeest te vieren tussen de levenden.
De eerste dag is speciaal voor overle
den kinderen. De dagen erna worden
alle andere gezinsleden herdacht. Het
is een vrolijk feest met kleurrijke versie-
De verliefde twintigers gingen naar
Mallorca, want daar had Pilar een
appartementje. Ze konden daar
alleen geen werk krijgen: “Via
kennissen kwamen ze op Ibiza
terecht, want daar kon Pilar een
goede baan krijgen.” Gert-Jan had
ondertussen diverse baantjes op
het eiland: bij een discotheek, een
bank en als manager in het hotel
wezen. Het ging allemaal van een
leien dakje: ze kochten een groot
huis met zwembad en trouwden
op een landgoed dat daarna in de
krant adverteerde met foto's van
het gelukkige stel.
Het inheemse feest werd na de komst
van Spanjaarden door de christenen
gekoppeld aan Allerheiligen en Aller
zielen. Daardoor wordt het tegenwoor
dig op een ander moment in het jaar
gevierd. Maar de oude tradities leven
er nog altijd in voort. Graven worden
schoongemaakt en versierd. Er worden
altaren opgericht met daarop foto's en
bloemen en men maakt het eten klaar
Ook buiten de Zuid-Amerikaanse lan
den waarin Dia de los Muertos wordt
gevierd leren steeds meer mensen dat
er zo'n feest bestaat. Pixars-film Coco
draait in het geheel rondom de dag
Ze zijn daarna nog enkele keren
naar de plek gegaan waar het ge
beurde. Gerrie: “Elke keer als we
boven waren was het daar heel
sereen, alsof we daar al in de he
mel waren. Zo mooi, alsof Gert-
Jan daar zelf was.” Ze brachten
er droogbloemen, want gewone
bloemen heeft in die hitte geen zin.
“Inmiddels is het huis van de dader
gekraakt. De rust die er voorheen
was is er niet meer. We hebben
Kleinkind Maria heeft nog lang
geloofd dat haar vader terug zou
komen: “Ze zei tegen iedereen: mijn
papa is niet dood hoor, mijn papa
helpt god in de hemel. Die heeft het
zo druk met zieke mensen.” Inmid
dels is de tweeling twaalf. Het gaat
goed met ze. Pilar heeft een nieuwe
partner: Raoul.
sen;
sen.
iem
CO
O
O
0
I
toen na zitten denken om een soort
monumentje in onze tuin te maken.
Bij een boeddha in glas hebben we
twee palmen gezet. We hebben
een klein potje as meegenomen en
aan zijn vrienden gevraagd om het
uit te strooien bij de palmen. Een
van zijn beste vrienden stuurde een
berichtje in de vriendenapp: ‘Gert-
Jan is weer thuis.’”
In de tijd dat Gert-Jan nog thuis
woonde stond de voordeur altijd
open voor al zijn vrienden: “Ze ke
ken hier televisie en konden klet
sen en kijken wat ze wilden,” zegt
Gerrie over die tijd. “Als ik ze onder
mijn pannen had zat het goed.”
Gert-Jan was drieëntwintig jaar
oud toen een van zijn vrienden ging
trouwen in Barcelona. “Hij huurde
een busje en ging er met zeven
vrienden naartoe.” De vriend
regelde een logeeradresje
voor Gert-Jan bij twee
samenwonende
studentes en
daar sloeg de
vonk over bij de I
tweeëntwintig
jarige Pilar. “Ze
leerden elkaar
kennen rond
Hemelvaartsdag en
eind mei, begin juni be
sloten ze om samen verder
te gaan.”
Drie van Gert-Jans vrienden komen
nog ieder jaar met zijn verjaardag
naar Jan en Gerrie. “Dan drinken ze
hierbas, een pittige kruidendrank
uit Ibiza. Dat drinken die flinke ke
rels als limonade. Ik ben heel blij
dat ze dat doen.” Gerrie kan haar
verdriet ook kwijt bij de lijnclub:
“Daar zit ik al vijfentwintig jaar bij.
We hebben samen veel meege
maakt. Daar kan ik praten en huilen,
op welke tijd maakt niet uit.”
Ook geeft spiritualiteit haar wat
steun: “We hebben verschillende
“Je kind verliezen is het ergste wat er is. Het overkwam ons zeven
jaar geleden, maar het voelt nog als gisteren. Het is een verhaal
om niet te begrijpen. Je blijft denken: dit kan niet echt zijn, straks
staat hij voor de deur, is er niks aan de hand en hebben we het
allemaal maar gedroomd. Maar je staat ermee op en je gaat ermee
naar bed.” In de huiskamer hangt een portret van Gert-Jan; eronder
branden kaarsjes. “Soms zeg ik weleens tegen hem: jongen, hoe
moeten we dit toch opvangen?”
