De witpen
5!
Getipt rond De Tip
gj&dbk C:
Jubilerend 298 Squadron vandaag Deel n
ékeningen en kunstwerken zorgen voor geluksmomentjes
’T ZIJKAANTJE
I 1
te-
Ie deB
DE FOTO VAN OMA
ling,
Nico Baay Gilze
J53
Wanneer ik naar huis fiets, fluit ik een liedje
De volgende dag spreek ik haar weer. ‘Mijn zoon vraagt of ik
iets wil schrijven, maar ik heb de kracht niet en ik weet niks te
bedenken.We praten wat over haar man en ik vraag naar
zijn lievelingsmuziek. ‘Nederlandstalig. Hij is altijd duiven
melker geweest, heeft zelfs nog een kampioensduif gehad
en er was een liedje dat hij altijd zong.’Ik kan er maar eentje
bedenken en zing het voor: ‘daar komt munne witpen aan,
daar komt munne witpen aan, ziede gij da beestje met zijn
vleugels slaan.' Dat is ‘m. Ik beloof op zoek te gaan naar dit
lied. Vervolgens beland ik bij Muziekids in het ziekenhuis die
liedjes op verzoek maken. Die avond nog speelt en zingt de
studioleider het in alsof hij Jo Hoogendoorn zelf is en stuurt
het in de app naar mij.
De ochtend daarop laat ik het haar de opname horen en
zien en ze barst in tranen uit. Goedgekeurd en nu contact
met kleindochter die het ontvangt. Af gesproken wordt dat ik
tijdens de crematie met haar mee kijk naar de livestream om
haar niet alleen te laten liggen. In het weekend gaat ze echter
over naar Damast, het verzorgingshuis grenzend aan het
ziekenhuis en inmiddels omgebouwd tot corona-vesting. Ik
mag daar niet binnen! Gelukkig hoeft ze de afscheidsviering
niet alleen te beleven. Er is binnen de Wever geregeld dat een
geestelijk verzorger naast haar zit.
De volgende dag bel ik haar. Het was heel mooi geweest. Het
vrolijke liedje ontroerde allen en ze hadden ook nog twee witte
duiven laten vliegen. Het heeft haar troost gebracht. Ze belooft
me dat ik het filmpje nog ooit te zien krijg.
,nl
ing
ring
INGEZONDEN
MENINGEN
VAN DE LEZER
Verdrietig ligt ze in haar bed. Ze is te moe en benauwd om
omhoog te komen. Wel zuurstof, geen beademing. Ze is wat
doof en door een mondkapje praten vraagt om af en toe een
herhaling. Ze ligt op de zogenaamde cohortaf deling. Haar
man is afgelopen nacht door corona overleden. Net voor ze
afscheid van hem kan nemen gaat ze tegen de grond en bij
testen wordt als snel duidelijk dat ze ook corona heeft. ‘Maar
ik wil verder leven’ zegt ze strijdvaardig. Voor mijn zoon en
kleindochter. De laatstgenoemde mag even bij haar ‘oma-
tje zijn’; haar vader is dingen aan het regelen. Ze vertelt over
haar leven, hun huwelijk, de ziekte Parkinson die hij al langer
had en de prostaatkanker met uitzaaiingen die kortgeleden
ontdekt was en waarvoor hij eigenlijk in het ziekenhuis lag.
Omdat hij zo angstig was had ze een paar dachten bij hem
op de kamer geslapen, zonder bescherming. Toen was nog
niet bekend dat hij met het virus besmet was. Voelt zich zelf
schuldig omdat ze bang is hem besmette hebben. Ze kan niet
bij de crematie zijn; is daar te ziek voor.
V
Wordt zeker weten vervolgd.
JACHTIGE, LIEVE EN ONTROERENDE CREATIES
Vervolg van voorpagina
PAGINA 5
EKBLAD GILZE EN RIJEN - WOENSDAG 8 APRIL 2020
’AGINi
)0R BRIGITTE LAURIJSEN
in
Fn orn met Johan Cruyff te spreken ’ieder nadeel heb z’n voordeel’.
Brandblussen met de Chinook gaat met 10.000 liter water per keer
erviewen op tenminste ander-
Ive meter afstand. Je zou hier-
i en
eren!
voor natuurlijk een microfoon
kunnen gebruiken, maar er is
ook een andere mogelijkheid: een
‘gesprek’ voeren via e-mail. Eerst
tot Arinda de antwoorden terug
heeft gemaild. Je kunt elkaar op
deze manier weliswaar niet in de
Overhandigen?
Het feit dat Arinda in een ver
zorgingshuis werkt, heeft als
voordeel dat zij daar in ieder
geval naar binnen mag, maar
hoe ziet dat ‘overhandigen’ er in
de praktijk uit? Ze moet immers
anderhalve meter afstand hou
den. Daar heeft Arinda al over
nagedacht: „Goede vraag. Waar
ik werk, moet ik sowieso contact
hebben met de bewoners om ze
te helpen en verzorgen, en nu is
ook het idee ontstaan om het niet
aan de bewoners zelf te geven,
maar om een mooie slinger in de
gang op te hangen van alles wat
we kunnen verzamelen, zodat ie
dereen het kan zien. En bij Vita wil
ik graag een deel in een envelop
doen met een mooie tekst erbij”.
Tot nu toe
Wie de door Arinda gemaakte
foto bekijkt, ziet een kleurrijke sta
pel post. Die post is grotendeels
bezorgd via haar brievenbus. Wat
ze tot nu toe heeft ontvangen? Ze
vertelt: „Er zijn al verschillende
prachtige, lieve en ontroerende
dingen binnen gekomen, zoals
een stapel puzzelboekjes, teke
ningen, strijkkralen, kunstwerk
jes en zeker ook kaarten. Kaarten
met teksten zoals wat een mooi
gebaar ze het vonden en dat ze
het waardeerden dat dit gedaan
wordt”. Ook kaarten voor be
woners van verzorgingshuizen
natuurlijk: „Op de kaarten staat
bij voorbeeld ‘Lieve, een kaartje
voor jou, omdat er nog steeds ie
mand aan je denkt. En je gewoon
in deze gekke tijd, een klein mo
mentje liefde schenkt’. Er wordt
in de teksten vooral veel liefde en
sterkte gewenst en dat er aan de
mensen wordt gedacht in deze
bizarre tijd”.
Persoonlijke aandacht
Gevraagd naar waar ouderen en
patiënten het meest behoefte
aan hebben en wat ze het meest
missen, antwoordt Arinda: „Wat
de bewoners denk ik het meeste
missen, is persoonlijke aandacht.
Even gezellig kletsen, even een
knuffel of een kus krijgen van
familie, vrienden of de (klein)
kinderen is voor de mensen heel
veel waard”. Ze besluit: „Hopelijk
ligt er snel een berg post zodat er
nog meer mensen even dat ge-
luksmomentje krijgen waar ze zo
naar verlangen”. Het is duidelijk:
meer post is van harte welkom.
Het adres van Arinda Wonnink:
Marga Klompélaan 45 in Rijen.
Springlevend
Door vacatures en de uitbreiding
kan 298 Squadron altijd nieuwe
medewerkers gebruiken. Indien u
na het lezen van het verhaal van
een 75 jaar oud, maar springle
vend en avontuurlijk helikop-
tersquadron hierbij zou willen
werken, raadpleeg: https://wer-
kenbijdefensie.nl/. De redactie
van het Weekblad Gilze en Rijen
wenst de commandant en al het
personeel van 298 Squadron
namens de inwoners van de ge
meente Gilze en Rijen geluk met
hun jubileum op 16 april a.s., al
zal dat er door de coronacrisis
ongetwijfeld anders uitzien als
men had gedacht.
reorganisaties, terwijl de opera
ties gewoon doorgaan.
Motivatie
Een geluksmomentje bezorgen,
dat wil Arinda dus. Op de vraag
waarom ze deze oproep heeft
geplaatst, geeft ze echter een
uitgebreider antwoord: „Omdat
in het hele land mensen elkaar
wilden helpen en de pijn en het
verdriet probeerden te verzach
ten. En dat is ook heel belangrijk
voor veel mensen. Zodat ze toch
de aandacht krijgen die ze nodig
hebben en die ze verdienen. En ik
wilde daar ook graag mijn steen
tje aan bijdragen”. Een andere
vraag: Aan welke mensen wil je
de tekeningen en andere kunst
werken ‘overhandigen’? Arinda
antwoordt: „Ik wil al deze mooie
dingen graag overhandigen aan
de bewoners in het verzorgings
huis Goezate waar ik werk en in
verzorgingshuis Vita in Rijen.
5
r-
Elke inzender is verantwoordelijk
voor de inhoud van zijn eigen stuk.
Opname van ingezonden stukken
betekent niet dat de redaktie het
met de strekking van deze stukken
eens is. Verder behoudt de redactie
zich het recht voor ingezonden
stukken verkort weer te geven.
Anonieme stukken wórden
niet geplaatst.
“elke opdracht hoe lastig ook zal
worden uitgevoerd.”
Meer in lijn met het huidige
imago is het squadron-callsign
‘Grizzly’ een verwijzing naar de
Grizzly-beer die in zwaar terrein
kan overleven en dag en nacht
waakzaam is.
Tekeningen, knutselwerkjes, puzzelboekjes en kaarten
IAls er iets is waar we ons mo
menteel druk over maken zijn
■het wel de ouderen onder ons,
Ito U wilt de opa’s en de oma’s.
[Nee ons Anneke en ik hebben
IsWang geen opa en oma meer,
1 wjijn zelf al lang opa en oma.
r'c/’/er we hebben ze wel ge-
fend, tenminste op één oma
na, daar hebben we alleen
maar een foto van. Een foto
kan een beeldschone vrouw.
Jk hoor U al zeggen, dat is toch
normaal die hebben we toch
allemaal, en dat is waar. Maar
in het gunstigste geval heeft U
uw oma nog, en in het ongunstigste geval heeft U haar gekend en
heeft U goede herinneringen aan oma. Ons Anneke en niemand
in de familie hebben deze oma echter nooit gezien. Haar oma
van moeders kant overleed in de twintiger jaren van de vorige
heuw aan de Spaanse griep. Zij was 28 jaar oud en moeder van
I vier kinderen, de oudste was zes jaar. Iedereen bij ons Anneke
■thuis heeft deze foto en kent dit verhaal. En eerlijk is braaf, er werd
|a'tijd zonder veel emotie over gesproken, het was ten slotte al
■bijna honderd jaar geleden. Maar sinds we in gevecht zijn met het
■coronavirus werd het meteen een heel ander verhaat, en komt
Ionze foto-oma iedere dag wel een paar keer door onze gedachten.
Ons dagelijkse leven ziet er inmiddels heel anders uit dan een
Iniaand geleden. Wij zitten beiden in de gevarenzone en hebben
I besloten de deur niet meer uit te gaan, behalve in de tuin natuur
lijk als het een beetje weer is. En belangrijk er komt ook niemand
|meer binnen.
[Onze kleindochter doet wekelijks de boodschappen voor ons, en
als we per ongeluk iets vergeten zijn wil Annie van de Velden ons
wel uit de nood helpen, nog bedankt Annie. Heb vooral geen mee
lij niet ons want wij amuseren ons best. Er gebeuren echter wel
rare dingen. Zo waren wij ’n paar weken geleden jarig, ons Anneke
[werd 82 en ik 85. Een reden om met zijn allen eens lekker te gaan
|eten bij D’n Brooij. Wij hadden al op voorhand een tafel besteld.
We hebben het helaas af moeten bestellen. We dachten toen: op
p April zijn we 62 jaar getrouwd, laat ons het dan maar vieren. U
[raad het al ook dat feestje gaat niet door. Maar ons moeder zei
[altijd: ’wat in het vat zit verzuurt niet’, laat ons het daar maar op
bouden. D’n Brooij moet er maar op rekenen dat we komen zodra
|deze ellende achter de rug is.
78 En om met Johan Cruyff te spreken ’ieder nadeel heb z’n voordeel’.
coniBin dit geval een voordeel voor ons Anneke. Want Ik ben inmiddels
pt huisknechtje van ons Anneke geworden en dat gaat me re-
belijk goed af, ons Anneke weet niet wat haar overkomt. Na drie
pagen intensief oefenen ben ik er al in geslaagd geheel zelfstandig
koffie te zetten met de Senseo. Ik ben er ook al in geslaagd om
ze|f de vaatwasser aan te zetten. Natuurlijk maak ik wel eens een
P°utje, maar daar leer ik weer van. Zo weet ik nu dat wanneer ons
pnneke zegt stofzuig de boel eens, dan hoort daar de stoep niet
bij. Als ik moet afstoffen moet ik dat voortaan niet meer met de
dweil doen, en als ik de plantjes in de vensterbank water moet
§even moet ik dat niet met de tuinslang doen. Ten slotte ben ik
na drie flinke japen in mijn duim gestopt met de (essen aardappel
pchillen. Voor de rest gaat hier alles goed. Ik zou zeggen mensen
b°u vol, pas goed je zelf want deze ellende kan nog even duren
paar het houdt eens op.
I
Hoewel de libelle in het embleem
met grote ogen verkent en een ar
tilleriegranaat vervoert (een beeld
dat misschien niet meer helemaal
bij het zware werk van vandaag
past), is dat motto nog steeds ten
volle van toepassing. Volgens Van
den Berg drukt dat motto uit dat
7
les is welkom!! Die tekst stond vetgedrukt in de oproep voor vragen sturen naar het e-mail-
keningen, knutselwerkjes en kaarten. De oproep in het week- adres van - in dit geval - Arinda
id van 1 april was afkomstig van Arinda Wonnink. De foto die Wonnink en vervolgens wachten
de oproep was geplaatst, had ze zelf gemaakt. De foto toon-
het resultaat van de creativiteit tot dan toe. Wanneer het
lekblad van 8 april uit komt, zal er zonder twijfel een nieuwe
ipel kunstwerken zijn, maar een nieuwe foto is er bij het ter ogen kijken, maar je voorkomt
rse gaan van dit weekblad nog niet. Wel heeft Arinda via een dat je elkaar met het corona-vi-
terview met de redactie diverse vragen beantwoord. Onder rus kunt besmetten, mocht je het
ser vragen over haar motivatie om deze oproep te plaatsen en onder de leden hebben. Gelukkig
er wat ze tot nu toe allemaal heeft ontvangen. ben ik, weekbladcorrespondente
Brigitte, nog gezond en dat geldt
ook voor Arinda Wonnink. Wie
Arinda is? Ze vertelt: „Ik werk in
verzorgingshuis Goezate in Wer
kendam, op een PG-afdeling bij
Stichting De Riethorst Stromen
land”. In de zorg ervaart ze wat
het voor mensen betekent om op
dit moment geen bezoek te mo
gen ontvangen. Ze besloot een
oproep te plaatsen voor onder
meer tekeningen en knutselwer
ken waarmee ze bewoners van
verzorgingshuizen een ‘geluksmo
mentje’ zou kunnen bezorgen.
Nieuw materieel
Ten slotte wacht het jubilerende
squadron binnenkort een belang
rijke uitdaging in de vorm van uit
breiding en vernieuwing van de
Chinooks.
De elf oude toestellen uit de jaren
’90 van de vorige eeuw worden
vervangen door veertien stuks
van het nieuwste model CH-47F,
waarvan de eerste rond deze tijd
op de Amerikaanse trainingsbasis
Fort Hood aankomt. Met de zes
reeds in 2012 ingestroomde toe
stellen van een iets oudere versie
(die ook op de nieuwste stan
daard worden gebracht) zal het
298 Squadron straks beschikken
over twintig spiksplinternieuwe
helikopters.
K 3. Voor het personeel opnieuw een
tijd van herscholing, training en
Een Chinook van 298 oefent in Italië het opereren in berggebied.
MM
■K
