62,-
?ze week
j ga liever naar een heel klein feestje
naar een groot werk’
3
K||
FM
d voor Piet van Beijsterveldt-Marie Ermes
J
GRATIS huis*aan*huis in Gilze, Rijen, Bulten en Molenschot
Gebleekte
spijkerbroeken
MIRABELLE
A
■hm
lintjesregen koninginnedag
lÈli 1
■kking glas in nood
5
9
13
p dcsposeert
15
wn
19
23 en 25
NR DE BUI
F Herdenking 4 mei
r
nsdag 2 mei 1984
Jaargang - No. 18
F onderscheidingen
11
"J Winkeliersvereniging
was. ’’Voor ’t trouwen heb ik nog 3 ja-
ren gevoetbald, bij Rielse Boys. We wa
ren met vieren uit Gilze, Jan Broeders,
onze Christ en Krijn en ik. Toen wij er
bij kwamen hadden ze acht wedstrijden
gespeeld en verloren, nadien verloren we
niet meer. Maar we stonden wel altijd
kreupel hoor!” Als we horen hoe ’t er
toen naar toe ging, vinden we dat er te
genwoordig netjes gevoetbald wordt.
Piet: ”Ze schopten onze Christ nog eens
raak. De speler kwam naar onze Krijn,
t na-
vol goede zin naar het gouden feest
Als we Piet vragen of hij nooit iets an
ders deed dan werken, bijvoorbeeld
sporten, dan kunnen we hem met
luisteren maar amper meer bijhouden.
’’Tijdens de weekeinden gingen we eek
hoorntjes vangen in de bossen onder
bijvoorbeeld Meerle, Ulicoten en Pop-
pel. We hadden daarvoor permissie van
de boswachter, de diertjes gingen naar
Engeland, daar werden ze uitgezet. Je
moet nóóit een eekhoorntje vangen met
handschoenen aan. Dan heb je geen ge
voel in je vingers, nijp je ze kapot. Ik
werd nu natuurlijk wel gebeten, maar
daar ga je niet dood van hoor.”
Hij denkt er toch wel een 300 te hebben
gevangen, ze brachten 80 cent per stuk
op. ”Dat geld kreeg ik niet hoor, dat
was voor de klup.” Zo horen we voor
’t eerst dat in cafe Kuipers (nu zaal De
Heuvel) destijds een Eekhoomklup thuis
Dan zat ik in alle vrijheid in de heg toch
veel beter? Hij vindt nóg dat hij ’t
grootste gelijk had! Zijn vrouw, Maria
(Marie) Ermes, wiens wieg op 4 maart
1913 klaar stond in Hulten ’’achter ’t
kerkhof’, komt zijn eer te na met te zeg
gen: ”Je hebt in totaal maar 2 klassen
van de school doorlopen” en ”je had
geen énkele voldoende op je rapport, be
halve voor schoolverzuim!”
Piet vertelt vervolgens hoe hij op zijn
12e jaar op de Steenoven ging werken,
het eerste jaar vormen schoonmaken.
”Ik begon met 12 cent per uur, later is
dat opgelopen tot wel 45 cent.” Later
ging hij ook in de karretjes lopen om de
stenen naar het plein te rijden. De
werktijden waren van 7 tot 7. ’’Soms
moest je overwerken, maar als je dat
één keer weigerde hadden ze je er nooit
meer voor nodig. In de winter moest je
leem steken. Ge moest mee oewe buik
en oewe knie op de steekschop vallen
om hem erin te krijgen. Er waren twee
soorten lemen. De een keihard, de an
der gemakkelijk als koek. Maar de
beste plekjes waren nooit voor mij!”
Hij zou er nochtans 17 jaren blijven wer
ken en ook wel eens een enkele maal zijn
vader vervangen die er stoker was. Hij
werkte er nog toen hij ging trouwen. Zo
als geschreven werd zijn vrouw geboren
in Hulten, ze was het 5e kind van de 11.
’’Mijn vader was een heel klein boerke,
mee twee koeikes, hij moest veel bijwer
ken om wat te verdienen. Later heeft hij
in andere dorpen groter geboerd.” Ze
ging in Hulten naar school, op haar 12e
moest ze gaan dienen in Tilburg. ”Dat
heb ik maar 1 jaar volgehouden, het was
te ver van huis!” Ze mocht een jaartje
thuisblijven, werd op haar 14e voor een
jaar verhuurd in Riel, daarna eenzelfde
tijd in Chaam en 3 jaren in Ulvenhout.
’’Altijd bij een boer!” Tenslotte ging ik
terug naar Riel. Tot de dochters van die
boer groter werden, toen had hij geen
meid meer nodig. Ik besloot toen maar
te trouwen, om m vaste dienst aangeno
men te worden. Snap je? En... dat ben
ik nu bijna 50 jaren!”
SMOKKELEN
Men trouwde op 2 mei ’34 in Riel, tij
dens een goedkope kerkdienst door
pastoor Van Raamsdonk. Anderhalf
jaar woonde men in de Burgemeester
die schopte hem naar mij. Hij heeft
dien nooit meer geschopt!” In het elftal
een soort van smokkelhandel van Gilze
naar Tilburg, met ham en boter. Die
verpakte ik in het verstelgoed, één keer
was ik er bijna bij, maar het geluk was
met me. Een andere keer was ik met 50
eieren op een adres in Tilburg. Ik had er
1,10 per stuk voor betaald, verkocht
ze voor 1,20. Maar ze waren er net
huiszoeking aan 't doen, ik legde de eie
ren in de tuin in een kuiltje, beurde geld
en was weg. Van de winst kon ik dan af
en toe wat graan kopen bij een boer in
Gilze.” In de oorlogsjaren bracht men
veel uren in de kelder door, zo horen we.
Men is eigenlijk maar 3 dagen elders ge
weest. ”De buurman, een boer, was zó
blij dat we bleven dat hij af en toe een
stukske spek bracht.” Piet werkte intus
sen tot aan de oorlog op de steenoven en
in de oorlog bij de Heide My. Evenals
zovele anderen moest hij bomgaten dich
ten op het vliegveld en ook wel op de ak
kers achter de Oranjestraat.
Van Poppelstraat, toen trok men 4 jaren
naar ”’t Klein Heike” aan de Chaamse-
weg. Gedurende 14 jaren heette het
adres Oranjestraat, terwijl men nu al
weer sinds 1 oktober ’53 aan de Wethou
der Van den Wildenbergstraat woont.
Hoe we elkaar leerden kennen? ”Op de
kermis in Alphen. Het was op een zon
dagmiddag, ik was op de fiets vanuit
Riel gekomen, moest met melkenstijd
weer thuis zijn. Hij zag me, liep me ach
terna, ik kon hem niet voorblijven met
z’n lange benen. Hij bezocht me wel eens
bij d’n boer in Riel, kwam kijken onder
’t melken. Hij wilde óók wel eens zo’n
beest melken, ik gaf hem een koei die erg
taai gaf. Die koei gift nie, zei hij. Ik
raadde hem aan haar er eens met de
melkkruk van langs te geven!” Ruim een
halve eeuw later zegt Piet: ”En ’t hielp
nog ook!” We herinneren het gouden
paar aan de krisisjaren ’30, of het niet
moeilijk was om als pasgetrouwd paar
financieel rond te komen? Marie: ”Het
was helemaal niet moeilijk, het was on
mogelijk! Piet was in de Ziektewet, trok
3 gulden per week. De huishuur was
3,50 per week, nou... dan weet je 't
wel! Je had al een tekort nog vóór je
begon!”
We begrijpen het NIET en stellen; van
een tekort kun je toch niet leven? ’’Ze
ker wel hoor”, aldus Marie. ”Ik zorgde
er in de zomer voor, als er volop werk
op de steenoven was, dat ik een vracht
kolen in huis had en voldoende petro
leum voor de hele winter. En dan maar
schrapen hè! Nóg zuiniger zijn, 's Zo
mers mastappelen gaan rapen en hout
sprokkelen. Twee broers van Piet kwa
men in de kost. Die vonden dat maar
heel gewoon, 't was toch eigen? Ik
beurde niks van d’r, ze moesten er
maar gauw uit, ik kon de armoede mee
hardlopen nog niet voorblijven!”
’’Toen de kinderen naar school gingen
werd het wat beter. Ik plaatste een ad
vertentie; verstelnaaister biedt zich aan.
Het was een heel gesjouw, op ut fietske
in Tilburg het verstelwerk gaan halen en
brengen, maar ik verdiende er een paar
centen mee bij. De kinderen zijn dan ook
niks tekort gekomen.” De oorlog bracht
weer andere mogelijkheden om aan wat
geld te komen, ”we verkochten de le
vensmiddelenbonnen. De kinderen gin
gen bij de boeren aren rapen, in de kof
fiemolen maalde ik de rogge om van ’t
meel het een of ander te bakken. En...
smokkelen hè!” De oogjes van de praat
grage Marie gaan nóg glinsteren als ze er
aan denkt, haar lach is nauwelijks nog
van de lucht. ”We gingen over de grens
shag halen, die borg ik los op, onder het
corset. Thuis knipten we dan zakjes en'
verkochten per half ons. Dat bracht
goed op. Ik nam ook wel eens een brood
mee, dat mocht, ook vloeitjes, kaartjes
stopgaren en vooral klompen. Eén keer
ben ik gepakt. De kommiezen hielden
me aan, ik moest mee naar het buro in
Alphen. Onderweg gooide ik shag,
vloeitjes, stopgaren en alles wat ik bij me
had in een grote plas. Dan maar nie
mand er plezier van! Maar ’t kostte me
mooi 150 gulden. Ik heb ze betaald,
maar had dat niet moeten doen. Ik had
’t moeten laten voorkomen, omdat ik uit
pure armoede smokkelde was ik dan ver
moedelijk vrijgesproken.”
VOETBALLEN
’’Maar er waren ook goede kommiezen
hoor. Ik werd nog eens aangehouden
met ik denk wel acht paren klompen en
de overige gebruikelijke handel. Ze hiel
den me aan en vroegen waar ik vandaan
kwam? Van Hilvarenbeek, zei ik, maar
ik ben de weg kwijt. Rij dan maar gauw
naar huis maar zorg goed voor je twee
ling, zo lieten ze merken heel goed te we
ten waarom ik zo dik was.” Er was ook
paar en hun 2 kinderen zo’n 47 jaren geleden
■pa arVan Beijsterveldt-Ermes aan de Wethouder van den Wil-
■traat 55 in Gilze, zal dit Weekblad vandaag vermoedelijk niet
>s namelijk op de kop af 50 jaren met elkaar getrouwd.
•toon (Chaam) en dochter Corrie (Goirle) hebben een dagje
■un ouders gepland, waarvan men alles geheim heeft weten te
Voor de ouders staat alleen vast dat men om 7 uur ’s avonds
fcval weer terug is in ’De Hooikar’ voor de receptie en een
met de eigen familie. Op aanstaande zaterdag (5 mei)
feest gevierd onder de impulsen van de buurtvereniging Ner-
■itd.
"■KNIE
enkele uren gezellig te gast bij
Rnde gouden paar. De zoon en
■aren naar huis gekomen,
■hier Toos was er en buurt-
MTheo Ermens was met ons
W' Een gezellig klupje, waarte-
•ertelt dat hij op 19 januari
■ze werd geboren en de namen
■van Adrianus Petrus (Piet)
■rveldt. ’’Ik was de 7e van de
B aie er bij ons thuis waren, va-
•de de kost op de Steenfa-
■daar ook dat ze aan de Alp-
“voonde. Ik ging in Gilze naar
van den Wildenberg was bo-
Van dat schoolgaan moet je
•eel voorstellen hoor! Tot ’s
uur volgde ik de lessen zo
kwaad als dat ging, dan
■voor moeder boodschappen
■uy Peerke Broers in De Brak
er' dan in de heg tegenover de
wachten tot de schooldag
kon wel eerder naar binnen
■W. maar moest dan op de
de klas gaan zitten als straf.
van Riel stonden enkele spelers uit Goir
le en Tilburg. Als we ’t goed begrepen
hebben allemaal spelers die in hun Bond
geschorst waren, maar in Riel in een an
dere Bond wel mochten uitkomen. ”We
speelden nog eens tegen 11 scheidsrech
ters. Die wel eens slecht bij ons gefloten
hadden stonden niet lang op het veld.
Nee... nee... dat duurde maar efkes!”
FIETSEN
Hij blijkt ook in de hondesport te heb
ben gezeten. ”We waren thuis bij Kui
pers, we oefenden op het vliegveld. Ik
had een zwarte Groenedaler, hij was net
zo dwars als zunne baas. Later had ik
een Duitse Herder, die heeft mij in Alp
hen nog eens een procesverbaal
bespaard. Mijn carbidlamp op de fiets
brandde zoals gewoonlijk niet, de kom
miezen wilden me bekeuren. Ik zei toch
alleen maar tegen de hond; pas op hoor!
i
11
Foto: Joost van Hoek
7
pagina 11
o.a.: Ball, Edwin,
Levis, Garcia,
vanaf
Haansbergseweg - Rijen
(Industrieterrein)
Gilze en Rijen
i
U!tpeY?rLEm- de Jong 8 v'' Telefoon 04257-8922*, Postbus 8, Baarle-Nassau. - Kopij vóór maandag 8.30 uur en advertenties
vóór 12.30 uur in ons bezit. Voor Gilze: Drogisterij Van Alphen, Bisschop de Vetplein 15, Telefoon 01615-1279 - Voor Riien-
DrogisterijDe Tretcple'ster", Raadhuisplein 31, Telefoon 01612-4136. - Inlichtingen over advertenties (buiten kantoortijd)- Tele
foon 013-343277. - Telefonisch doorgeven van advertenties is mogelijk tot maandag 17.30 uur. (Alléén via nummer 04257-8922*)
Uitgezonderd familie-advertenties en zoekertjes. Deze uitsluitend opgeven bij de kontaktadressen kontant
1
vervolg op pagina 9
'7'
