k
19.95
Deze week
ultense sauwelaars ervoeren dat één zwaluw
g geen zomer maakt!
3
uur
>0 Thielen oppersauwelaar
nu f 59,95
MIRABELLE
Haansbergseweg - Rijen
(Industrieterrein)
GRATIS huis*aaivhuis in Gilze, Rijen, Bulten en Molenschot
Carnavalsschoenen
MODEBROEKEN!
AARTS Sport en schoenen
r ls
9
9
11
13
30 t/m 41
■raad s’
17
23 - 29 - 30
ensdag 22 februari 1984
Jaargang - No. 8
blauw
geel
zwart
legergroen en khaki
maten 36 t/m 44
Gilze
Ben van Broekhoven. Staand v.l.n.r. Nico Gillis, Johan van Zon,
ijn uw reispapieren al in orde?
igina7
drte Golf
agina
0 Jaar Mavo Rijen
Vgina
'ijense Jazz Stichting
Vgina
memorandum
Vgina
vlot tempo door
fcadscgenda
bgina
Iporr
kgffla.
S
doormaakt als de zaal niet los te bran
den is. Dus eigenlijk vinden we de sau-
wels van dit jaar beter geslaagd dan ver
leden jaar. Toen kwam ’t sukses te ge
makkelijk, daardoor was nu de terugval
de te pijnlijker. Maar men is op een uit
gangsbasis terug, met de ervaringen van
zoet en zuur in de ransel. We durven er
op wedden dat men volgend jaar weer
wèl goed uitpakt, temeer omdat de kapa-
citeiten aanwezig zijn. Wnat ook nu wa
ren er enkele goede sauwels, hoorden we
een zeer verdienstelijke vrouwelijke de
butant. Nico Gillis daarenboven, de op-
persauwelaar ’83, hield men een jaartje
achter de hand. Hij deed mee, maar hij
was er niet. Hij zal beslist revanche wil
len nemen op... zichzelf!
De organisatie had ’t gemeenschapshuis
’The Chump’ sfeervol aangekleed. Bal
lonnen, zeer veel een veelkleurige vlag
getjes, slingers en maskers. En 250
stoelen knus-dicht op elkaar. De hofka
pel ’De Leutefleuters’ uit Gilze met een
nooit aflatende amazuur en een stukske
karnavalsmuziek om U tegen te zeggen.
Een presentator in de persoon van Jo
han Gillisdie niets of niemand vergeet
om de avond in goede banen te houden.
Twee avonden ’volle bak’, dat is dan
gelijk aan het totale inwonertal. Ben
Cornelissen als de onverstoorbare ’eer
waarde uit lang vervlogen tijden’, die
voor begeleiding naar en van de ton
zorgt.
Een inslaande act vooraf. Hennie van
Loon en Rian Vermetten stormden door
de zaal naar ’t podium, om als Sjakske
en Mien te komen vertellen dat men ”al
die herrie zat was, dat men wilde sla
pen”. En passant maakte men er een
komplete sauwel van, een geslaagde war
ming up!
JOHAN VAN ZON
De eerste sauwelaar was Johan van Zon,
als ’Missionaris Broeder Tuk’. In
Capucijner-kledij en met damesfiets deed
hij zijn ronde in Hulten. ”Hij bemoeit
zich eigenlijk nergens mee, want daar
leeft hij een kollega voor”, zo werd hij
aangekondigd. Hij had heel z’n leven bij
de wilden in Afrika gezeten, maar was
nu een paar jaren in Hulten om zen
dingswerk te doen. ”A1 d’n eerste dag
dat ik hier kwam trof ik unne boer aan,
die amper Nederlands kon praten. Ik
zou ’m dat wel eens leren.” Na de koe
en de trein, kwam men bij een paartje
”dat intiem de liefde lag te bedrijven. Ik
schrok m’n eigen rot en zeg nog gauw te
gen d’n boer: dat heet fietsen. Springt
dieje boer met zunne riek naar voren en
steekt ie die vent overhoop. Ik roep: wat
doe je nu? Zegt d’n boer: mijn fiets”!
”Ik liet m’n eigen knippen bij de
kapster die zich in Hulten gevestigd
heeft. Als Karin me een tijdje aan het
knippen is, zegt ze: broeder, heb ik U
al eens eerder geknipt? Ik zei, nee hoor,
dat oor ben ik bij een auto-ongeval
kwijtgeraakt.” Bij de Put van Reef had
hij ”een hoop roodborstjes en daartus
sen nog wat kwikstaartjes gezien.” Wal
van Hoof was in het bankwezen
gestapt. ”Nee... nie bij de Amro of Ra-
bo, maar bij de mestbank. Daar kunde
stinkend rijk van worden”!
Johan wilde ook wel eens in ’t water,
maar hij kon niet zwemmen. Als ik
nou bij Verdaasdonk unnen ouwe bin-
nenbaand haal, kan me niks gebeuren.
Tóch durfde ik nie. Ik pas er vor om
mun leven te eindigen in ’t kapot gum
mie, want zo is ’t ook begonnen”! Over
de pastoor: ”En zingen dat dieje meens
kan! Hij kan gerust bij de burgemeester
van Molenschot op les, ik heb gehoord
dat die voortaan tijd genoeg heeft”. Bij
Jo Wouters had hij de fotoalbum van
het zilveren huwelijksfeest bekeken. Hij
vroeg: ”En deze foto, wat stelt dat
voor? Kijk... zei Jo... dat zijn al onze
beste zeugen en die in 't midden dat ben
ik”! Jos Fens stond klaar om met z’n
sjan te gaan vissen. ”Ik vraag be
langstellend: hedde wormen? Ja... zee
Jos... maar ik ga tóch”! Over de koeien
en de belastingen: ”Er zijn rood-bonte
koeien die zwart zijn, zwarte koeien die
wit zijn... en er lopen er óók nog die er
helemaal NIET zijn!”
gelang de zuiverheid van de bruidegom
werden de klokken geluid. ’’Bende zui
ver, dan luiden we de grote klok, maar
ben je niet zuiver, dan en klein klokske.
Ik zei: meneer pastoor, luid voor mij
maar gerust mee dieje grote klok en als
ge dan toch bezig bent... rammel dan
tussendoor ook maar eens met dat klein
klokske.”
LEON VAN ZON
In de pauze werd wethouder C. Joosen
gehuldigd door de Leutefleuten. Omdat
hij verleden jaar had gezegd ’’verliefd te
zijn op deze kapel”. Hij kreeg een
schoon hartje met daarop de letters L.F.
van Leutefleuten, óók een voor z’n
vrouw. Onder aanvoering van de kapel
werd hierna het Hultens karanvalslied
gezongen, ook al een nieuwigheid. Het
gemeenteraadslid Wal van Hoof sprak
de zaal toe, beginnende met: ”Het is
biezonder riskant, ik mag niet met de
sauwelaars in konkurrentie komen”. Hij
had bewondering voor de sauwelaars, de
geweldige voorbereiding en de kunst van
het brengen. Ook voor de organisatie en
presentatie had hij woorden van lof en
felicitaties.
Als Jaonus d’n boerenknecht kwam
hierna Leon van Zon vertellen wat hij
zoal meemaakte in ’t dorp. ”Ik ben Jo
anns van Vught, maar de meeste boeren
kennen me beter als luie Jaonus”. Dat
bleek ook duidelijk uit zijn verhaal.
”Ik werkte eens bij een stinkend rijke,
maar ook een verrekte gierige, harde
boer. Die wilde over andermans ruggen
nog meer rooie ruggen binnenrijden. Ik
kreeg unne hakker mee met unne steel
van een meter. Ik zei nog dat ’t een ka
potte was, maar ’t hielp niet. Zo kun je
de hele tijd krom blijven staan én je ziet
't vuil beter tussen de bieten.”
Op een andere plaats vroeg men wat hij
't beste kon? ”Nou... dat is niet zo
moeilijk, ik kan goed buurten, eten en
slapen, maar niet alles tegelijk, af en toe
kan ik ook werken”. Het melken van de
koeien die achter de Put van Reef in de
wei liepen was er niet van gekomen. ”Ik
kom er met munne wagen mee melkbus
sen langs en zie al die jonge vrouwen
daar open en bloot liggen, Ik dacht zo:
dat is toch heel wat anders dan Mina 12
of Bets 18”. Over de OKAY en de Cam-
pina: ”De melk moet nu een fabriekske
verder weg, geen wonder dus dat je min
der per liter beurt”. Van de ruilverkave
ling begreep hij niet alles. ”Het is meer
zandverschuiven. Overal zandbergen en
diepe sloten. En als ene sloot niet genoeg
is, dan graven ze er ene naast. Of er ook
water in komt? Zóveel water IS er niet
voor al die sloten”! Leon bleef te vlak,
te eentonig en moest bovendien zoeken
in de tekst. vervolg op pagina 13
tend v.l.n.r. Theo Thielen, Mieke Wouters en
^melissen en Leon van Zon...
nlt nse sauwelaars hebben afgelopen vrijdagavond gemerkt hoe betrekkelijk
gkelijk 't is hoog te klimmen, maar hoe moeilijk tegelijk om zich op een be-
hüvo te handhaven. Toen het ruim 500 personen tellende, kleinste dorpje van
Beente verleden jaar besloot niet achter te blijven en zich ook aan ’t avontuur
igen. presteerde men meer dan men mocht durven verwachten. In het tweede
njaar werd men echter meteen met de neus op de feiten gedrukt. Sauwelen
II wat ’t woord zegt, uit de ton moet iets komen wat boeit. En dat misten
lijdagavond helaas te vaak!
fe SAUWELACT VOORAF
rekt na afloop van iets wil men van
Md horen hoe we ’t vonden? De
pg in Hulten: ’’vond je ’t goed?”
peen!” ’’Vond je ’t slecht?” Wij:
kom je erbij, absoluut niet!” Dat
i hom nog kuit, maar na ruim 4
“erblijf in een voor ons tè warme
illen we alles eerst wel eens op een
letten. Laten bezinken hoeft niet,
)or hadden we tijd voldoende tij-
mkele sauwels. En dat is dus geen
eken. We dénken dat de 6 uit Hul
gemakkelijk tegen het karwei heb-
Pgekeken. In het eerste jaar was
io$ geen kritisch publiek gewend,
nu weet men wat men in de ton
MIEKE WOUTERS
Mieke Wouters kwam als mevrouw To
Let, de toiletjuffrouw bij The Chump.
Een goede stem, ekspressief gesauwel.
Om haar vak te mogen uitoefenen had ze i
de Sanitairschool gevolgd. Ge leert er
welk type toiletten er zijn. ”Je hebt
touwtrekkers, deurdouwers, pijpetrek-
kers en je hebt er waar gewoon een em
mer water naast staat”. Toen de pastor
van haar diensten gebruik wilde maken
begon hij met een praatje over 't weer.
Het wilde maar niet doorregenen, het
bleef bij een beetje druppelen. ’’Toen hij
informeerde naar mijn verdiensten, zei
ik... och meneer pastoor, ’t is als bij ’t
weer, de kwartjes druppelen binnen. Hij
vroeg of dat dan niet goed was? Ik zei:
och jawel, maar ik had óók liever dat 't
wat doorregende”.
To was lid van de W.C.-Bond, dus
deed ze ook mee aan de ambtenarensta
kingen tegen de 3% korting op ’t inko
men. ”Ik begon met een stiptheidsak-
tie. Het is niet leuk als de trein een dag
niet rijdt, of de post een paar dagen
niet komt, of als je een avond eens geen
teevee kunt kijken. Maar weten jullie
wat écht een ramp is? Als ge als toilet
juffrouw aan iemand in hoge nood
moet vertellen dat er nog 9 wachtenden
vóór zijn, dat de wachttijd is opgelopen
tot een half uur.”
"Het is aandoénlijk om dan de reakties
te zien. Even gaat ’t nog wel... maar na
verloop van tijd beginnen ze van ’t ene
been op ’t andere te wippen. En maar
wippen! Dan wordt ’t ene knieke voor ’t
andere gezet, om op DIE manier de zaak
droog te houden. En tegen dat ze aan de
beurt zijn duiken ze met een hink-stap-
sprong de WC in.” Over haar jeugdja
ren: ”We waren thuis met 28 kinderen.
ELK plekske in huis werd wel door ie
mand in beslag genomen. De W.C. was
zo ongeveer ’t enige rustige kamerke
waar ge ongestoord je gang kon gaan.
Onze pa ging dan ook op de W.C. zitten
repeteren op zunne tuba, de uitgang van
’t instrument hield hij voor ’t raampje”.
To wekte belofte, we zien haar graag een
volgend jaar terug!
NICO GILLIS
Nicco Gillis kwam zijn titel verdedigen
als ’Sjakske de konijnenfokker’. ’’Vroe
ger had ik als klein brakske al konijntjes
en fokte ik bij ’t leven. Oonze pa zei:
ruim ze toch op, ze vreten de oren van
je kop! Dat valt wel mee hoor pa, ze
hebben helemaal geen honger als ze zien
hoe vuil m’n oren zijn”. Hij legde uit
dat een voedster een vrouwtje was en een
rammelaar unne man. Met een stethos-
koop kon hij kennelijk ’t rammelen ho
ren, ”dit is toch un manneke”, zo show
de hij de meegebrachte levende have.
Een tweede konijn bedekte hij met een
doek, keek eens rustig en zei: dit is een
I vrouwke”. Waarom vragen jullie?
Wel... ik ken toch zeker m’n eigen ko
nijn wel!”
Onlangs had hij aan Jantje van de
Hout nog een konijn verkocht. ”Ik
vroeg hem: ’’moet 't een manneke of
een vrouwke zijn? Maakt me niks uit,
zee jantje, als er maar jong uit ko
men”. Hij wilde gaan trouwen, vroeg
de pastoor ”wat dat grapje ging kosten?
Dat hangt af van de schoonheid van de
bruid, kreeg hij ten antwoord. Ja...
maar wat in ’t uiterste geval? 150 gul
den zei de pastoor. Oh, meneer
pastoor... hier heb je 100 gulden, daar
kom je royaal mee toe”. Toen hij na de
trouwplechtigheid wilde wegrijden
kwam de pastoor hem achterna gehold.
"Hier heb je nog 75 gulden terug, want
je hebt veels te veel betaald”.
I Vóór het trouwen had de pastoor ge-
I vraagd of hij nog zuiver was? Want naar
AGII
Foto: Joost van Hoek
Gilze en Rijen
Uitgeverij Em de Jong B.V., Telefoon 04257-8922*, Postbus 8, Baarle-Nassau. - Kopij vóór maandag 8.30 uur en advertenties
vóór 12 30 uur in ons bezit. Voor Gilze: Drogisterij Van Alphen, Bisschop de Vetplein 15, Telefoon 01615-1279. - Voor Rijen.
Drogisterij "De Trekpleister", Raadhuisplein 31, Telefoon 01612-4136. - Inlichtingen over advertenties (buiten kantoortijd^ Tele-
foon 013-343277. Telefonisch doorgeven van advertenties is mogelijk tot maandag 17.30 uur. (Alléén via nummer 04257 8922
Uitgezonderd familie-advertenties en zoekertjes. Deze uitsluitend opgeven bij de kontaktadressen kontant.
