eekblad
ar
5
ïéeesssb
tegelijk boven aarde stonden. Ga je van die16 uit
dan was ik de tiende, van de 5 ben ik de tweede
oudste Nu zijn we nog maar met ons tweeen over,
‘ikteïnonsTo. Overigens: van deklub
ik naar de keuring ging voor de ^dita re dienst is
er nog maar één over. En dat ben ik zo gaat hij
naar het lijkt gemakkelijk aan het verschil tussen
leven en dood voorbij.
J kijk uit naar het feest,
wat duurt het wachten toch lang hè”
i
MIRABELLE
Haansbergseweg - Rijen
rfi
-B
ÓÓK OP DE CAMPING!
GRATIS huis»aan»huis in Gilze, Rijen, Hulten en Molenschot
—WEEKBLAD—
GILZE EN RIJEN
De mode van nu
Superstrakke gebleekte
spijkerbroeken
alle maten (26-36) nu
ƒ59.95
id voor Jaon van Vugt en Dien van der Veeken
I
■t’t nog als
1 WÊÊR IS
W£EI2. E£H£> /E'ro
ar
Kdag 10 augustus 1983
■Jaargang - No. 32
f' I
Joon rond zijn twintigste
AKTIEVE BUURTINBRENG
Dien ligt vaak al om 6 uur ’s avonds in bed, zo zegt
ze. Ze vindt het niet zo erg. Van Jaon leren we hier-
omtrent weer een nieuwe uitdrukking: ”Het is een
kwaoi hout dat van liggen brikt”. De meeste avon
den zit Jaon dan ook alleen. ”Als er voetballen op
de teevee is vind ik dat niet erg, al moet ik er tot
11 uur op wachten. Weet je dat ik vroeger nog ge
voetbald heb in Baarle-Nassau en Alphen?” Dien
heeft haar dagelijks werk met de huishoudelijke
beslommeringen, al heeft ze een goede hulp aan een
kleindochter. ’’Maar ’s zondagsochtends kijk ik
óók teevee. Dan is er een H. Mis. We zijn altijd
naar de kerk gegaan, nu kunnen we het niet meer.
Maar als we het gouden feest hebben, willen we nog
eens naar de kerk en dan hebben we onze plicht ge
daan!” We horen nog dat zowel de kinderen als de
schoonzonen trouw op beider verjaardagen komen.
vervolg op pagina 15
begonnen, daar moest dan nog 3 gulden huishuur
af. Tóch durf ik zeggen dat we goed gespaard heb
ben, trouwens: als ge ieder ’t zijne kunt geven dan
ben je een goede. Schrijf maar gerust dat ik er op
sta te kijken. Het kan niet rap genoeg 16 augustus
worden. Maar wat duurt wachten toch lang hé?”
Het aanstaande gouden paar houdt er, door een on
willig lichaam gedwongen, een rustige levenswijze
op na. Beiden waren viermaal in een ziekenhuis op
genomen, ”De voeten en benen willen niet meer zo
goed, we zijn dus voornamelijk op ons huis aange
wezen”, aldus Dien. ’’Dat was lange tijd heel an
ders”, zo valt Jaon in. ’’Vanaf de eindjaren ’40 tot
half in de jaren ’60 was ik terreinknecht bij de voet-
balklub Gilze. En ik had ontzag! Als ik een reserve-
bal voor de tribune legde, bleef die ook liggen tot
hij nodig was! Ik was ook een paar jaar lid van de
Dahliavereniging Floralia en was bijvoorbeeld Sin
terklaas voor een paar honderd NKV-kinderen in
De Schakel”. Dien leeft met haar man mee getuigt:
”Het is erg dat hij niks meer kan, hij is altijd zo’n
werker geweest!”
B. IK B£N fiL'J.pflT HE.T VJexK0LflP
N'óU GE&EURT TTSTTE V
ALLE AVONDEN KAARTEN
”Ik werkte nog 6 weken bij een andere boer, doch
daar was het eten niet goed. Maar om een lang ver
haal kort te maken: ik werkte nog in het Belgische
Beringen in de kolenmijnen en nog een half jaar bij
Van Wezel, een leerlooierij op Rijen. In Beringen
moet ik nog altijd 200 francs gaan halen, het zal er
wel nooit meer van komen. Tenlaatste kwam ik dan
bij Piet Wouters in Hulten, waar ik, zoals ik zei.
Dien leerde kennen.” Als we Dien vragen hoe zij
in Hulten terecht kwam? zegt ze: ”dat is met zo
moeilijk, daar ben ik geboren. Het ouderlijk huis
stond tegenover Stad Parijs, m’n ouders hadden
een kruidenierswinkeltje. Vader ging met negotie
langs de deur en haalde bijvoorbeeld ook met een
karretje voor de boeren varkens op de Tilburgse
markt. Moeder deed ’t huishouden en hielp in de
winkel als er iemand kwam.”
"Ik ben op 20 februari 1911 in Hulten geboren.
Mijn ouders kregen 10 kinderen, van elk soort 5,
ik was de derde. Tot m’n elfde jaar was 2 jaren
hier, 3 jaren daar, alles bij elkaar nogal wat plaat
sen. Maar ik heb aardig geld meegebracht. Toen
ik 20 was mocht ik naar huis komen, moeder hel
pen in het huishouden en de winkel. Toen ik dan
22 was, Jaon was 27, zijn we op Hulten door
pastoor Brouwers getrouwd op 16 augustus 1933
Als we horen dat Jaon alle avonden mocht komen,
vinden we dat zo’n uitschieter uit vroeger jaren dat
we vragen: hoe kwam dat dan? Jaon weet 't ant
woord. "Je moest alle avonden mee kaarten, als
ik weg ging mocht Dien even mee naar buiten. Als
dat niet gemogen had was ik ook niet meer komen
kaarten, zo gemakkelijk lag dat!"
’’Toen we trouwden verdiende ik 6 gulden per
week, ik had vooraf gevraagd of ze het daarmee kon
doen Dien: ’’Toen we getrouwd waren hadden we
nog precies 33 cent, maar we hebben ’t gered. De
eerste zes jaren zijn we 6 keer verhuisd. We begon
nen in Rijen aan de Wilhelminastraat, een week of
4-5 Toen een paar jaar later hier op Nerhoven, in
het voormalig huisje van burgemeester Van Poppel.
Later achter de melkfabriek, naar de Burgemeester
Van Poppelstraat-vooraan, naar een huisje van m n
vader aan de Aalstraat. Daar werden we gebombar
deerd in 1942 trokken we in het huis waar we nu
nóg wonen. De oorlog zijn we goed doorgekomen
zo is Jaon intussen alweer aan het woord. Ik werkte
I nog een tijd op 't vliegveld.
(Gekomen in het gezelschap van Willem ik in Baarie-Nassau naar
school, toen werd ik door m’n vader aan een boer
verhuurd. Voor driejaren, een gulden per weeken
de kost Om 4 uur ’s morgens beginnen, s avonds
werken zolang je het nog kon zien. Ik wist van me
zelf dat ik een paar goede handen aan m n lyt had,
dus meende ik dat ik meer kon verdienen. De vol
gende keer en ook daarna, verhuurde ik me dan
ook zelf. Zo kwam ik bij boer Frans Jansen in Al
phen voor een maandgeld van 35 gulden en de
kost,’plus de nodige fooien. Ik heb nooit een beter
IK HAD ONTZAG
Ineens draait hij de klok weer een fors aantal jaren
terug met: ’’Vroeger heb ik vaak meegedaan om va
nuit Baarle-Nassau vee te smokkelen. Het bracht 25
gulden per avond op én het was spannend. Ze heb
ben me nooit gepakt, maar ik kon toen dan ook
goed uit de voeten. Het eerste jaar na de bevnjding
heb ik niet gewerkt. Ik verdiende een goede boter
ham met stropen, een konijntje bracht 15 gulden
op En dat kon je met werken met verdienen! Daar
na ben ik hier op de Steenoven gaan werken. Ik was
in- en uitzetter. Op m’n 62ste was ik echter kruis
versleten, kwam vervroegd thuis. Van Dien horen
we dat men 5 kinderen kreeg. ’’Vijf meisjes, ze zijn
allemaal getrouwd, dus heb ik er toch 5 jongens bij
gekregen We kregen zelf overigens ook een jongen,
na die 5 meisjes. Maar hij kwam al bij de 7 maan
den hij ging dood. We hebben elf kleinkinderen,
als we een beetje geluk hebben vieren we de gouden
bruiloft met het eerste achterkleinkind.
Dien heeft duidelijk zin in het gouden feest.
’’Toen we 40 jaren getrouwd waren hebben we
goed gefeest, dat zullen we nu nog beter doen
verraadt zij haar voornemen. ”De koperen of de
zilveren bruiloft hebben we niet gevierd, dat was
toen niet. Ik zei al dat we met 6 gulden per week
plak gehad. Toch zei ik na 6 weken de dienst op,
ik kreeg mot met de boer. Ik liet me niks gezegd
zijn, weet je. Dat speelde mij nogal parten, ik had
zoveel bazen dat het ondoenlijk is ze allemaal op te
noemen. Ik zei altijd maar: ik neem m’n handen
mee, daar moet ik de kost mee verdienen. Jansen
probeerde me nog wel te houden, ik zou 70 gulden
per maand krijgen, maar als ik nee gezegd had bleef
’t dat!”
Gerardina Maria (Dien) van der Veeken (72), z0’n
geleden. Ditmaal dus eens geen kennis, bedevaart, of een ander wa‘. ™c^r
nzet tot wat volgende week dinsdag (16 augustus) WAr
I MIJN HANDEN MEE
5 was het nog maar een week of geooren mtjt, 4 uur OD het erf
eden ”Hij kwam om een pakske pruimtabak. nwestzijn, <2
ostte toen 15 cent. Ik zag al meteen dat de ta
taar een smoesje was. Hij was best een aardige
dus gaf ik het hem voor niks. Toen we in ’t
eitje wat bleven praten, riepen mijn ouders va-
de achtergelegen huiskamer: als ge wilt vrijen
dan maar naar achteren! Ik deed hem dat
p fado, anders bleef hij misschien niet terug-
j zo biecht Dien, vergezeld van een royale
op. Jaon doet een duit in het zakje met: ”Ik
fc fe s een goei, pruimtabak voor niks, DIE
Ban”! We zitten in de gezellige huiskamer
het adres Burgemeester van Poppelstraat 98 in
Ipstrai de voorzitter van de buurtvereniging,
ast het aanstaande gouden paar zijn ook de
thters Riet en Fien aanwezig. Dat duidt er op dat
oBsschien tóch wat opziet tegen het ”inter-
Heen woord dat niets te maken heeft met ons
letwel; buurten gedurende enkele uren. We
orden een overigens niet zo’n ’’spektakulair” le-
isvefiiaai eerlijk en zonder veel ophef verteld, het
ostan gebruikte dialekt maakte het luisteren
stra brettig.
jji ging ik ais boerenknecht bij Piet Wouters op Hulten werken. Daar ben ik dan de das omgedaan.
Ins op weg naar werkzaamheden in ’t Broek kwam ik langs t huis waar ze woonde. zag z
daar ga ik vanavond eens buurten. Dat gedaan, het beviel goed. We hebben nog een paar jaar
een gouden huwelijk wordt.
Jaon: "Ik ben op 24 april 1906 in Baarle-Nassau
geboren. Mijn vader was boerenknecht. Dat wilde
i-
I,
c ..«.„«„--J»-*-
la/k HTT” 1
GILZE en RIJEN
Uitqeverii Em. de Jong B.V., telefoon 04257-8922*, Postbus 8, Baarle-Nassau. - Kopij voor maandag 8 30 uur en advertenties
voor 12.30 in ons bezit. Voor Gilze: Drogisterij Bey-van Alphen, Bisschop de Vetplein 15, telefoon 01615-1279. Voor Rijen.
Drogisterij "De Trekpleister", Raadhuisplein 31, telefoon 01612-4136. - Inlichtingen over advertenties (buiten kantoort^ tele
foon 013-343277. - Telefonisch doorgeven van advertenties is mogelijk tot maandag 17.30 uur. (Alleen via nummer 04257-8922
Uitgezonderd familie-advertenties en zoekertjes. Deze uitsluitend opgeven bij kontaktadressen a contant.
(Industrieterrein)
Duigciuccsier vau rvppcnuaai yu u>
25 rj„i
Foto: Joost van Hoek
Krn paar nu
O
2
