uziek te luisteren?
u
weekblad
7-
stond op ’t plein naar de
zeg: nu of nooit Cornelis!
:t besturen van een gemeente stuit
an tegen de borst!
II
rei
II
II
II
van der Ham:
GRATIS huis*aan*huis in Gilze, Rijen, Bulten en Molenschot
hens voor ”De Voorstad” in Gilze
was het rijden van rijke mensen die vroegen om een
NVE
hsdag 14 april 1982
Jaargang - Nr. 15
”Op 4 oktober 1931 hebben we ons in Hilversum
verloofd, op 19 april 1932 zijn we in Hamm, dat
ligt in Westfalen, gehuwd”. Het lichtelijk aksent
dat we richting Achterhoek toeschreven, bleek dus
puur Duits te zijn. Wil Cees al weer verder met
vertellen, we plagen hem door het woord aan An
nie te geven. ”Ik ben op 11 maart 1907 in Hamm
geboren als oudste van de 9. Vader was konduk-
teur bij de Spoorwegen. Ik herinner mij hem als
een échte Pruis, groot, kaarsrecht, forse gekrulde
snor. Owee, als we zonder gepoetste schoeneh
naar buiten gingen”.
e enkele dagen geleden de kandidatenlijst
e aanstaande gemeenteraadsverkiezingen
fraktie Van Ardenne onder ogen kregen,
'e tóch wel verbaasd het afhaken van Leen
Ham als een voldongen feit te zien. Nóg
getrouwd
”Na de lagere school wilde ik graag verder leren,
maar dat mocht niet van mijn ouders. Om mij dat
idee te doen vergeten stuurden ze me een tijd naar
mijn grootmoeder, die een grote boerderij had. Ik
ben weer teruggekomen in Hamm, heb een kursus
tiepen, steno en boekhouden gevolgd en kreeg
werk op het Postkantoor in Hamm. Aan het loket,
het was best leuk. Mar het bleek dat het beter was
als ik meer beweging had, vandaar dat ik in een
dienst in Keulen terecht kwam”.
AAN DE TWEEDE LEG
’’Daar las ik in de krant een advertentie dat in een
burgelijk huis een kokkin gevraagd werd in Hil-
DE FIETS IS EEN WELDAAD
Mag ’t bekend zijn dat we altijd graag naar een
gouden of diamanten paar gaan, nu vielen we wer
kelijk met ’t achterwerk in de boter. We hebben ge
noten op een manier die ons bang doet worden het
gehoorde op papier te zetten. Immers HOE roep je
de spontane, vriendelijke sfeer op? Hoe ’t driftige
vertellen van Cees en het zeer lichte maar simpatie-
ke aksent van Annie? Het geschréven woord mist de
warmte van het gespróken. Voor ’t éérst sinds we
schrijven heben we brutaal gezegd ”nee; ik wil
niks meer horen. Voor de rest kom ik nog wel eens
terug”! Van de ene verbazing in de andere vallend
was de maat vol. We liepen kompleet over!
Terwijl de aanstaande gouden bruid koffie gaat
zetten zegt Cees als ’’openingszet”: ”De fiets is
een weldaad, daar kan de grootste Mercedes niet
tegenop. In de jaren ’50 fietste ik in de omgeving
van Gilze door alle dreven. Als ik niet wist waar
hij uitkwam ging ik dat uitzoeken. Het bleef niet
bij Gilze, ik geloof niet dat iemand Brabant beter
kent dan ik. Praktisch alle weggetjes heb ik be-
fietst. neem nu hier de Alphensebaan. Een zand
weg met een paar meter hoge braamstruiken langs
de kant. Lange rijen knotwilligen in wei- of akker
land. De Bolberg, De Besterd, waar is ’t mooie ge
bleven? De ruilverkaveling kwam. De hele natuur
moest worden gesloopt. Strakke vlakke percelen,
doorgraven met sloten. Er is niks moois meer
aan”!
Terwijl Annie de koffie dampend op tafel zet mokt
Cees nog na: ”Het mooie Brabant verkavelt men
kapot”! We benutten de koffiepauze om Cees terug
te schakelen naar ’t begin.
IK WAS EEN BLEU VENTJE
’’Geboren ben ik op 29-12-10 in Kamerik, dat ligt
in de provincie Utrecht. Ik was de jongste van de 2
zonen die mijn ouders hadden. Vader had met en
kele broers een graan- en kaashandel, plus een stal
houderij voor mensen die naar de kerk kwamen en
hun paard wilden stallen. Ik denk dat ik rond de 18
was toen mijn ouders naar Hilversum verhuisden.
Ik ging in een garage werken, doch mijn hoofdtaak
auto plus chauffeur. Mooie tijd kerel! En goed ver
diend!”
”De rit ging gewoon op rekening. Maar als de ba
ron of zo, zó zat was dat hij niet meer wist waar
hij woonde, zeulde ik hem onopvallend vanuit de
auto naar binnen. Ik plaatste hem dan tegen zo’n
pias van ijzer, je weet wel zo’n geharnaste ridder
die met 't zwaard in de hand in de hal stond.
Als dat dan heel diskreet was gebeurd kreeg ik
toch al gauw een tientje, in die tijd een flink be
drag. Ik heb meerdere malen tot voor de deur van
Koningin Wilhelmina gereden. Dat waren fijne
mensen. Zo herinner ik mij zeer goed Graaf van
Biilandt, die woonde op 't kasteel Nederhorst Den
Berg”.
”Het was rond het jaar ’30. Ik reed voor een fami
lie waar ’’mijn vrouw” in betrekking was. Maar ik
was toen een erg bleu jongetje, het ging allemaal
niet zo vlot. We kenden elkaar eigenlijk al heel
lang, maar ik had ze nooit durven aanspreken. Op
een avond, ik ging te voet naar huis, staat ze op een
plein waar een muziekuitvoering werd gegeven te
luisteren. Ik zeg tegen mezelf; nu of nooit Cornelis.
Ik vroeg of ze zin had mee te gaan naar de Larense
St. Janskermis, tevens St. Jansprocessie, de enige
die in het Noorden door alle tijden heen gebleven
is. En ze zei ja”!
EEN ECHTE PRUIS
”In het auto met chauffeurbedrijf kwam de klad.
Via een kruiwagen kreeg ik een baantje aan de
melkfabriek. 25 gulden per week, maar wel van ’s
morgens 6 tot ’s avonds een uur of 7 werken. Het
beviel me niks. Ik moest bij de boeren de melkbus
sen opladen. Zwaar werk jonge”.
een raadslid dat al vóór de verkiezingen de eer aan
een ander overiaat. Nóóit maakten we een grotere
’’afvalrace” mee, meer dan de helft van de raad
zullen straks nieuwkomers zijn, zo dunkt ons.
WORDT METHODIEK
We vroegen de heer Van der Ham naar het
waarom? Leen: ”Je weet dat ik een technische ach
tergrond heb, neem van mij aan dat dit geheel strij
dig is met wat dan heet politiek. Als je in het be
drijfsleven met een technisch probleem kampt ga je
met alle betrokkenen rond de tafel zitten. Mits je
een goede coördinator hebt kom je er dan uit”.
’’Maar in de politiek worden de problemen opzij
geschoven, het wordt een belangenspel. Al of niet
onder druk van B W wordt er snel een beslissing
genomen. Neem als voorbeeld de verbouw voor
vier miljoen harde guldens van het gemeentehuis.
Eerst zet men een stap terug van rond een miljoen,
later komt het toch allemaal weer zoals de eerste
plannen waren. Op alle projekten die we gemeen
telijk onder handen hebben drukt een tekort aan
financieringsmiddelen. Het wordt gewoon een me
thodiek, maar men vergeet, dat men de ambtena
ren, ongewild, een bewijs van onvermogen geeft”.
”Het bedrijfsleven reageert héél anders op tekorten.
Neem de Mariastraat. De inspraakprocedure rond
de rekonstruktie meen ik een lachertje. Het werk
valt 35 duizend gulden duurder uit dan begroot,
NIEMAND ligt wakker van dat bedragje men
pakt het gewoon elders waar het overigens óók
niet meer is! Ik heb wel eens gezegd; een punt er
achter, we pikken het niet meer. Maar het blijft ge
beuren, ik zou haast zeggen; aan de lopende band.
Ik vind ’t een minachting voor de raad”!.
GERICHT DOEL ONTBREEKT
”Het gehele gemeenteraadsgebeuren druist tegen
mijn natuur in, als ik het besturen van de gemeente
afzet tegen het leiden van een bedrijf, dan kom ik
aan een overorganisatie waaraan élk bedrijf kapot
zou gaan. Ik had zitting in de Kommissie Ruimtelij
ke Ordening, de Sportkommissie en de Adviescom
missie Openbaarheid en Bestuur. Ik moet U zeggen;
in de kommissievergaderingen heb ik prettiger ge-
funktioneerd dan in de gemeenteraad.
’’Maar neem de Sportcommissie. Het kost kapita
len. Straks gaat deze raad weg, het plan is nog niet
klaar, een nieuwe Sportcommissie, opnieuw geld
er in. Dat geldt ook voor het Sociaal Kultureel
Plan en Programma. Weer een nieuw onderzoek,
weer een kommissie. En maar geld uitgeven dat er
niet is! Nee een gemeenteraad, een gemeente
bestuur; men moet een gericht doel hebben, in dat
geval wil ik mij er graag volledig voor inzetten”.
”Nu zul je zeggen; waarom heb je niet vaker gea
geerd. Je hebt toch ervaring genoeg rond de ge
meenteraad, WAT wil je als tweemansfraktie berei
ken? Er wordt veel gepraat en niets gezegd. Dikwijls
ziet men dan tussen de bomen het bos niet meer en
wordt het maar weer aangenomen zoals voor
gesteld. Ik kan dat eenvoudig niet verzetten, van
daar mijn afhaken. Nu moet je niet aan een afsc
heid vol wrok denken hoor! Ik heb tóch 4 jaar lang
prettig gewerkt, er veel van opgestoken. Maar als je
op deze wijze het gezondste bedrijf in Nederland
gaat runnen, begin dan met gisteren het faillisse
ment aan te vragen”!, zo besluit de heer Van der
Ham.
ofd
’t eerste woord tiepen, hebben we ruim een half uur nagedacht. Centraal stond daarbij de vraag;
den we ’t klaar een verhaal over een aanstaand gouden echtpaar te schrijven dat wat lengte be
door de beugel” kan? Als indrukken en onthoudertjes plaats innamen in ons hoofd; het zou
nd (dinsdag 6 april) spontaan gebarsten zijn. Ruim 3 uren zaten we rond de tafel met het echt-
nelis (Cees) Bongenaar en Anna Catharina Heiermeier (Annie). De voorzitter van de Buurtvere-
os van Bijsterveldt, was meegegaan voor ’t geval ’t interview niet zou vlotten; hij moet zich am-
bodig hebben gevoeld! Plaats van handeling; Voortstraat 18.
vU',
I
GILZE en RITEN
Uitgeverij Em. de Jong B.V., telefoon 04257-8765*, Postbus 8, Baarle-Nassau. Kopij voor maandag 8.30 uur en advertenties
voor 12.30 in ons bezit. Voor Gilze: Drogisterij Bey-van Alphen, Bisschop de Vetplein 15, telefoon 01615-1279. Voor Rijen:
Drogisterij "De Trekpleister", Raadhuisplein 31, telefoon 01612-4136. Inlichtingen over advertenties (buiten kantoortijd): tele
foon 013-343277. Telefonisch doorgeven van advertenties is mogelijk tot maandag 17.30 uur. (Allen via nummer 04257-8765*)
Uitgezonderd familie-advertenties en zoekertjes. Deze uitsluitend opgeven bij kontaktadressen contant.
vervotg op pagina 7
Fotografie: Studio Brabant - Rijen
