PRISMA
HC DiWWS
THIELEN Verlovingsringen
-- _x~.i:_i-x-
i
ir
Bij Le Menton?
Goed idee!
Gilze
Hoe begint u morgenavond het
weekend?
I-
■BI
eer een halve eeuw bruin
AFWEZIG van 15 t/m 23 okt.
Zaal Den Heuvel
,Du'n Speek" bakt ze al
in
WEEKKOOPJE
Radio Delmare Disco-show
Disco Dynemite
99 Homance99
TO
TWEE-ENVIJFTIGSTE JAARGANG
DONDERDAG 4 OKTOBER 1979 - No. 38
UIGAVE: DRUKKERIJ NICO HOBBELEN B.V. - RIJEN - RIEKEVOORT 18 - TEL. 01612-2343 - ABONNEMENTSPRIJS 5, -
PER KWARTAAL - POSTGIRO NR. 3940635
Rijen
iever spelen
B. FEUTH, Tandarts
Collegae nemen waar.
Tijdens de Kermis in
zaterdag- en zondagavond
Maandag- en dinsdagavond
Zondag vanaf 3 uur in het café 't TRIO UNITY
Voor een goed horloge naar
uit eigen atelier, dus extra voordeel. Alle maten voorradig.
Bistro Le Menton (achter Tivoli) Stationsstraat 83
Rijen. Telefoon 01612 - 2232.
Hoofdstraat 113
Een héél goed idee. Want Le Menton heeft elke vrijdagavond een
speciaal menu: het vrijdagavondetentje. En dat vrijdagavondetentje
betekent gezellig smullen van drie verrukkelijke gerechten. En dat
kost u niet eens veel: 25,— per persoon en daar zijn dan wijn en
een kopje koffie bij inbegrepen. Deze week:
1I BINNENKORT VERPLICHT
Wettelijk goedgekeurde
fietsreflektor, voor uw per
soonlijke veiligheid. Wordt
zeer binnenkort verplicht
gesteld.
Nieuwstraat 42 - Gilze - Tel. 1367
K
■11
8S’.
mr
EEKBLAD GILZERIJE
l
ENORM DRUKKE RECEPTIE
NU 4,95
GEEN DAG TEGENZIN
VALS VERS
pWCHROOM
Met de bakfiets in de Kerkstraat te Rijen.
•••••••••••••••••••••••••a
Een eeuw „Bakkerij De Speek” zit
er te oordelen naar de dag van van
daag niet in. Maar de uren die men
maakte, de service die men bood, de
gemoedelijkheid die vanzelfsprekend
was, het dagelijks brood waaraan
men méér dan alledaagse zorg be
steedde: in het bakkersvak tellen de
jaren dubbel horen we nog iemand
zeggen. Het zijn tropenjaren voor de
militair. Vandaar dat we een halve
eeuw „De Speek” gelijk stellen met
100 jaar. Op ónze beurt kregen we
weer gelijk van de drukte tijdens de
receptie, een eeuwfeest waardig!
NVE
Ja... dat bracht ons op ’t deeg! Het
deed ons plezier dat er met Bernard
een leuk gesprek over te voeren
bleek. Zo horen we hem zeggen: ,,’t
slechtste brood is ’t beste! Water,
bloem, gist en zout. Dat is gezond
I „In ’29 bouwde mijn vader, Janus Speekenbrink, aan wat dan nu heet de
Hoofdstraat 100. Ik herinner me nog goed dat het adres in mijn jongste
oaren was 286B. Rijen was niet vreemd voor mijn vader. Samen met zijn
Broer Bernard ventte hij er al veel jaren vanuit de bakkerij aan de Tram
straat te Dongen, waar ook zijn vader al een bakkerij dreef. De volksmond
in Rijen noemde hem „De Dongense bakker”. Broer Bernard haakte van
de ene dag op de andere af, die trad in ’t klooster. Bij de Broeders van
Huybergen. Mijn vader zag er wel brood in om zich als bakker te Rijen te
restigen, dat bewtfst dan ook het feit dat we maandag het 50-jarig bestaan
ierden nog eens ten overvloede”.
Wij... tenslotte: „éérst heette ’t de
warme bakker, nü lezen we al de
échte warme bakker. We snappen *t
niet meer zo goed! Trouwens wélke
bakker kan ’t brood koud bakken?”
Had je gedacht! Op dezelfde vrien
delijke toon horen we: „een warme
bakker is een bakker die de oven
achter de winkel heeft. En... die is
gewoon niet uit te roeien! De mensen
kunnen dan al eens tijdelijk zo’n
winkel-oven de rug toekeren, men
komt er steeds weer naar terug. De
warme bakker hoeft alleen maar te
zorgen dat hij kwaliteit brengt en
met de tijd, de vraag, meegaat. Het
is dood simpel!”
Op het scheiden van de markt
kunnen we tóch nog wat binnen ha
len! „Ik moet er elke ochtend om
half vier uit. Van vrijdag op zater
dag hóéf ik er niet uit, want dan
kom ik niet eens te bed. Maar daar
moet je niet te zwaar aan tillen.
Daar wén je aan... weet je? Maar
élke avond om half negen of daar
omtrent ben ik vertrokken, onder
de wol! Het is eigenlijk wel jammer
dat hoegenaamd niemand weet wat
een bakker er voor moet doen om
elke dag voor brood op de plank te
zorgen.”
We „slikken” óók gretig: „in ’t
begin dat ik niet meer toerde had ik
er wel veel weet van. Je komt niet
meer zo gezellig onder de mensen.
Af en toe heb ik ’t nog. Maar ja...
’t kon niet anders... of ik had perso
neel moeten inzetten. En dat is ook
niet alles! Maar neem maar van mij
aan: ik werk geen dag met tegenzin!
Toost Paling
9 Entrecot Béanaise
IJsje met slagroom
eten weet je? Maar tegenwoordig
moeten we er zogenaamde verede-
lingsstoffen aan toevoegen omdat de
klant wil dat ’t brood een paar da
gen vers blijft. Maar je snapt toch
dat een éérlijk brood maar éénmaal,
één dag vers kan zijn. Kijk eens naar
Frankrijk. Daar bakt men elke dag,
zondag of niet. Stokbrood. ’s-Mor-
gens kopen, dezelfde dag eten!”
„Maar hier moet alles een paar da
gen „vers” blijven. We hebben een
mooi voorbeeld in het witbrood. Dat
kon men zó maken dat ’t bijna een
week lang vers leek. Maar als de
teruggang van het witbrood de ko
mende vijf jaren even snel voort
gaat als de voorgaande vijf jaren,
dan hebben we straks alleen nog
maar bruin brood. En wat mij be
treft: gelukkig!”
„Vroeger hadden we twee soorten
brood, bruin en wit. Nü telt elke
soort diverse variaties. En neem
hiernaast ’t klein brood. Vroeger
kwamen er alleen op feest- en hoog
tijdagen broodjes op tafel, nu regel
matig.”
Horen we tijdens ’t gesprek nog
dat Piet Scholtze in noodgevallen
nog steeds en altijd bereid is tot hel
pen waar mogelijk; dat van de zo
nen Arjen en Laurent geen énkel
initiatief mag worden verwacht om
Bakkerij Speekenbrink ook voor de
toekomst „veilig” te stellen, tot spec
taculaire uitspraken kunnen we
„D’un Speek” niet verleiden. Met de
zelfde gemoedelijkheid als hij Rijen
regeerde als Prins Carnaval gedu
rende een reeks van jaren pareert
hij moeiteloos onze vragen.
Het gesprek is ten einde. Dood.
Alles wat we nog kunnen bedenken
zou een in herhaling vallen zijn. Als
we voor de eerste maal na het ge
sprek ’t Onze Vader bidden „vallen
we stil” bij „geef ons heden ons da
gelijks brood!” Kompleet idioot na
tuurlijk!
„Idioot”, maar dan in de sympa
thieke betekenis van ’t woord, was
de receptie maandagavond in de zaal
van „Boerke Jacobs”. Moeder Spee
kenbrink kon glunderen rond het
geen zij met haar man Janus op
bouwde, Nel en Bernard konden
méér dan tevreden zijn rond hun le
venswerk dat ze uitbouwden, Arjen
en Laurent mochten gepast trots zijn
op hun ouders die een zó overwel
digende belangstelling ten deel viel.
Ik zou ’t bijltje er meteen bij neer
gooien. Samen met ons Nel leid ik
een leven, oefen ik een vak uit, dat
s een
ik graag doe. Elke zondag is
feestdag. Vooral de ochtend... dan
loopt de wekker eens niet om half
vier af!”
I Tegenover ons zit de huidige eige-
|de nu ook al weer 47-jarige zoon
■naar van bakkerij Speekenbrink,
■Bernard, die op 1 januari 1956 samen
Iffiet zijn vrouw Nel het ouderlijk be-
Idrijf overnam. „Vader is enkele jaren
■geleden gestorven, moeder weet zich
•goed verzorgd in Huize „St. Petrus”.
|Ze leeft tóch wel erg mee met de
■bakkerij, ook al blijft ze ’t liefst in
Let Huis. Ver van het jagen en jach-
|ten in het verleden waarin zij haar
[boterham meer "tian verdiende. Ze
[bracht vier kinderen ter wereld.
IZoon Bernard en de dochters Anne-
|lies en Agnes. Ook Joske, doch die
[overleed al op zeer jeugdige leef
tijd.
Toen ze zich in Rijen vestigden
[bracht men Piet Scholtze mee als
[hecht, die dat ook in de Dongense
[bakkerij al was. „Ja... van mijn jong-
pte jaren weet ik niet meer zoveel,”
steldé Bernard ons lichtelijk te-
pur. Ik weet wél dat ik al héél erg
Mg mee moest aanpakken. Brood
Ibezorgen hier en daar. Ik deed dat
20 rap mogelijk om weer zo snel
hogelijk te kunnen gaan spelen. Het
kwam meer dan eens voor dat de
klanten op zaterdag tegen vader zei-
pen bij ’t af rekenen: we hebben
méér gehad dan in Uw boekje staat,
pe kunt wel snappen hoe ik dan la
ter thuis te horen kreeg dat ik nóóit
pen zakenman zou worden en bij
voorbeeld: dat ik geen hart voor de
pak had!”
«Toen ik iets ouder werd ging ik
I eren voor de vakdiploma’s, de ves-
'tgingswet etc. Ik heb alles gehaald
kwam toen officieel bij vader in
be zaak. We hadden een bezorgtoer
(lie geheel Rijen besloeg. Van De
Kraaiennest tot de Duiventoren. Niet
pUe huizen natuurlijk, maar wèl de
pPPervlakte.”
■Tan horen zeggen weet ik dat va-
?er vroeger een paardje voor een
rar heeft gehad om ’t brood te be-
MSen. Heel erg goed weet ik nog
,a' we brood bezorgden op een
hnsportfiets met een mand voorop,
“ook met de bakfiéts. Weet je dat
vroeger, met de kermis en der-
™jkehoogtijdagen, een bakfiets vol
raar één hoogstens naar twee boe-
reden? Vooral met krentenmik
I Stuurlij k. Jonge jonge, wat hébben
,eflikwyis op en neer gemoeten!”
„’’Moeder deed intussen de winkel.
een kleinigheid om daarnaast ook
I “8 goed voor ons, de kinderen te
°rgen. Daar kwam nog bij dat ze
Leiden kwam, van de stad zoge-
M. Ze zag ’t hier op de Rijen niet
zitten. Nog een korte periode
bbben we tevens een lunchroom ge-
«u. Moeder was dan in de keuken
J.!® Met frites bakken of iets der-
6 llJks, ais de bei Van de winkel
deur klingelde moest ze naar voren.
Begin er maar eens aan! Zéker toen
mijn ouders zagen dat ik hun op
volger zou worden moest er een be
slissing worden genomen. Of alleen
een bakkerij, of alleen een lunch
room. De keuze maakte een einde
aan Lunchroom „De Speek”.
„Toen ik ruim 23 jaren geleden de
zaak overnam heb ik de winkel naar
de normen van toen, gemoderniseerd.
Het zal nu een jaar of acht geleden
zijn dat ik de winkelruimte ver
dubbelde. Liet verbouwen tot wat ’t
vandaag de dag nog is. Tot verleden
jaar heb ik ook nog aan huis be
zorgd. Getoerd noemen wij dat.
Maar daar ben ik mee gestopt om
meer aandacht te kunnen geven aan
de winkel. De winkel waar mijn
vrouw Nel elke dag opnieuw weer
present is, sterker nog... ze houdt
ook nog de dagelijkse boekhouding
bij. Dan moet je toch wel uit ’t
beste hout gesneden zijn, zeg nu zelf
eens? Ik zou haast zeggen als bak
ker: van ’t allerbeste deeg gemaakt!”
Janus Speekenbrink en Piet Scholtze in de bakkerij.
Dit was voor Piet Scholtze zijn eerste baas.
Sgh
