r
1
Warm afscheid van Sjaak van
Beijsterveldt op jaarlijkse
brandweerfeestavond
GARAGE J. HOEVENAARS
Hulpcentrale Rijen
KIENEN KIENEN
Voormalige fabrieks-
ruimte prettig en
representatief voor
antiek-allerlei
O.N. in zilver
Gils volkslied moet eenheid
smeden, geen verdeeldheid
zaaien
naar
Ford wijst U de weg
Verdriet bij Jantje Coppens
,,'t Walkvat
Frie Loans
o
3
3
Nieuwstraat 85 Giize
Ie
I gezegende ouderdom
Leven vol muziek
BEDANKT SJAAK
lijken.
ERE-LID
Antiek Waardevast
MEDAILLE VOOR J. BRUIKMAN
NVE
NVE
Geënt op vroegere industrie
Engelse Adel
Aanvang Kienen 20.00 uur.
Meenden we bij antiek een grijsaard
die de last van de ouderdom zichtbaar
19.30 uur
19.35 uur
We ploegden onze auto teruguit tot
vóór de winkel van Rijwielhandel Ki-
menai aan de Pastoor Gillisstraat. Een
tweetal witte borden wezen met zwarte
letters ANTIEK. De inrit was meerdere
auto’s breed, maar we dachten dat ’t
wel om de hoek zou zijn. Mis gedacht.
Een kleine honderd meter schuifelend
over sneeuw en ijs, die weigerden hun
nare eigenschappen aan de dooi prijs te
geven. Vóór het voormalige, zullen we
maar zeggen: „Old Dutch”-gebouw par
keerruimte te over. Dan mopper je op je
eigen domheid!
1 3-1
A.B
en él
oo'
aarl
wenl
it uur-
u
t gd
k we'
alentl
enshj
Mas
r eed
ie de
deze
ddenl
geko
Huy
pos
iet 21
31
Istri -
na®
in de
geü?
:t Ja'
mooi
voor
rust
ds Je
Ivoer
Over
t meil
ng of
en tri'
iel e[
r gre
ichte
werf
ir.'
tn op]
s vat
Eet
or hel
itie.
Hoofdstraat 58 Telefoon 2400
duid,
veel
b et
en ill
Iedere zondagavond grote Kienavond in het Gemeenschaps
huis in Alphen achter de kerk.
’s Maandagsavonds Kienen in Den Brouwer in Alphen.
GROTE AVONDPRIJZEN
links en rechts prijzen
Gratis bus van de Firma Diepstraten
1 -1
-1
-1
-1
:r in
min:
TE KOOP van particulier Ford Capri
1600, ibwj. ’76, km-stand 44.000. Tel.
01612-3179.
’T GEBRUIK van een amro privéreke-
ning betekent een persoonlijke en snel
le service.
e<
n i
J—-----
dit...” zo plaatst
terug naar ’t doel van onze
vs
eei
wt
'rije-l
kam
ICS-
d t;
Vil,
fou-1
l gi'l
-■ Si'
:rii|
nii
lltijiB
i’
Vertrektijden Rijen: 19 uur 5: Jacq. v. Eil, Dongenseweg;
19 uur 10: Centra, Hoofdstraat;
19 uur 15: Broers, Julianastraat.
Vertrektijden Gilze:
Café Faes ,,’t Centrum”
Café den Heuvel
„Ja Sjaak... en nu is het dan zover!
Na 32 jaar ga je ons verlaten. Ik heb
me laten vertellen dat je nóg eerder de
brandweer hielp. In 1964 werd je onder-
commandant. We hebben samen veel
fikkies geblust. Er is intussen veel ver
anderd. De slangen spoten destijds aan
alle kanten water. De mensen móesten
in ’t begin rookhappen, nu hebben we
perslucht. In ’t begin in de eigen werk
kleding, nu uniformen. Ook he’t ma
terieel is enorm beter. Eén van je eer
ste branden was die in 1947 in het
Geniegebouw te Princëbosdh. 'Schade
>0.000 (gulden. Let wel... guldens van
947!”
De heer Bruikman memoreerde een
aantal „eruit springende” branden in het
verleden, om Sjaak toe te voegen: „ik
denk dat je in al die jaren veel hebt
kunnen lachen, maar inwendig soms hebt
kunnen huilen. Je laatste fikkie is nu
geblust. Ik hoop dat ’t je goed blijft
gaan en overhandig je graag dit kado
ten afscheid!”
Opnieuw trad de heer Ballings naar
voren. „Dit jaar is van biieizondere be
tekenis voor Gilze. Het korps onderging
1 ’1
■nnd
va,| [ruilof ten en algemene feestelijkheden,
als de mensen Jantje Coppens zagen;
iroegen de mensen om Muziek en Zang.
Ik hëb ’t toen opnieuw op muziek ge
lei. In een vierkwarts maat, zoals we ’t
longen. Als de harmonie ’t speelde
lioest ik steevast dirigeren. Ik hoefde
waar te zeggen sol-mi-fa-sol; en men
wist al dat Muziek en Zang gespeeld
■roest worden.”
Inruilgarantie
Perry wil nog kwijt: „de handel als
zodanig zit wel in mijn familieblöed,
de pure antiekhandel is eigenlijk ge
woon ontstaan als hobby. Weet op
maandag en dinsdag ben ik nog part
time onderwijzer. Mijn vrouw neemt
dan de antiekzaak waar. We zijn elke
dag ópen van 10.00 tot 18.00, op vrij
dagavond hébben we koopavond. Za
terdags sluiten we om vijf, ’s zondags
zijn we uiteraard gesloten. We willen
vooral kwaliteit leveren. Geen nep-an-
tiék. We verkopen oök met een inruïl-
garantie!” Dat laten we ons verduide
lijken. „Kijk... U koopt vandaag een
kast bij ons voor laat ons zeggen 1500
gulden. Over een jaar zegt U: ik heb
toch liever die kast! Veronderstel dat
die tweeduizend gulden kost, dan krijgen
wij de eerste kast terug en U betaalt 500
gulden bij. Hiermee willen we daadwer-
kelijk tonen achter ’t door ons verkoch
te te staan. We streven óók om ’t an
tiek betaalbaar te houden. Het is een
komplete misvatting dat antiek duur zou
zijn. Als regel geeft men niét meer uit
dan voor hieuw. Antiek is echter waar
devast, dat kan men van alle nieuwig
heden zéker niet stellen.”
„Ik wens U oprecht geluk met deze
onderscheiding. U bent zeer bekwaam
zowel op het technische als menselijke
vlak. Wij als gemeentebestuur kennen
dan ook weinig moeilijkheden rond on
ze drie brandweerkorpsen. U hecht gro
te waarde aan ’t vriendschappelijke in
de omgong. Het bewaren van de goede
geest ziet U terecht als de basis voor
een goede vrijwillige brandweer. Samen,
jullie allen, hebben een mooie taak om
dienstbaar te zijn aan de gemeenschap.”
Hierna werden (na studie) bevorderd
tót brandwacht 2e klas: A. Hapers, L.
Kennis, G. v. d. Ouweland en M. v.
Zeist. Tot hoofdlbrandwacht A. Van
Kuijk en M. Waegeniakers en tot brand
meester A. Broeders.
Hierna sprak Sjaak van Beijsterveldt
een kort dankwoord met: „Bedankt voor
’t vertrouwen dat jullie mij schonken.
Ik héb een hobby uitgevoerd, zéker met
dit fijn korps. Ik draag hierbij aan- Jan
Ophof de commandlantenhelim over.”
De heer Ophof op zijn 'beurt: „Ik
hoop jullie (in de toekomst niet te ver
velen met allerlei ambtelijkheden. Ik
hoop tévens dat jullie allemaal achter
mij Willen blijven staan, dan hoor ik bij
jullie.”
Voor ’t laatst, althans tijdens het offi
ciële gedeelte, nam later de heer Ophof
nogmaals 't woord, nu om te zeggen:
„Sjaak, je verdiensten Voor ons korps
zijn dusdanig dat er eenstemmig is be
sloten je te benoemen tot ere-lid. Naast
die eervolle titel overhandig ik je dit
fraai kunstwerkje, alsmede bloemen aan
je vrouw.”
Hierna virig de eigenlijke feestavond
aan, geopend met het bezichtigen van
een door „De Kronen" fantastisch ver
zorgd koud buffet, dat men nadien alle
eer aarideed. Onder leiding van het kwar
tet Salome uit Gilze kwam hierna ’t
sein „vuur meester, aanvanigen met na
blussen”, een beZigheid die nog vele
uren vergde!
draagt, met een muntstuk van vóór 1948
heeft dit echtpaar nimmer betaald. Wij:
„hoe kom je nu op de idee een antiek
zaak te beginnen?” Perry: „Dat gaat
eigenlijk ongemerkt vanzelf. Als scholier,
student, bezochten we alle rommelmark
ten. We kochten wat ons aan stond en
wat we konden betalen. Ten laatste
krijg je zóveel bij elkaar dat je ’t aan
de familie, kennissen gaat doorverkopen.
Gewoon tegen de inkoopprijs. Uit ruim
tegebrek. Dan zeg je tegen elkaar: zul
len we geen Winkeltje beginnen? Aldus
gedaan. In Breda, aan de Liesbosstraat
3 dreven we een kleine vier jaren een
winkel. We groeiden uit ons jasje. We
hébben de ruimte daar nu aangehouden
als magazijn. Weet U dat we al vanaf
augustus 1977 'bezig zijn met dit ge
bouw?” Dat wisten we natuurlijk niet,
maar de sporen van een „hardnekkige
restauratie”, resulterend in een sfeervol
geheel, zien we des te duidelijker. „Het
is nog niet allemaal klaar,” aldus Perry,
„ook de handel als zodanig, speciaal de
inkoop, moet nog beter van de grónd.”
„Het ligt namelijk in de bedoeling
straks eenmaal per maand met een
vrachtwagen naar Engeland te gaan. De
oude adel aldaar staat dikwijls op ’t
randje van een faillissement. Men kan
de stijl niet meer waarmaken van vroe
ger! Nou... daar gaan we dan inkopen.
Overigens niet alleen Engeland, óók in
Frankrijk en België halen we regelma
tig echt antiek.”
- en/of dirigeerde, terwijl ’t nu zónder
gramofoonplaat is opgenomen. Hij voelt zich
.passeerd. En... dat baart bittere smart!
omvangrijke lichaam. Jantje gaat ons
overtuigen middels: „vrouiw draai t
plaatje eens!” Terwijl we in de ban kó
men van ld© prettige meezinger, waarin
óók de woorden todh wel ’t één en an
der te vertellen hébben, dirigeert Jantje
volijverig in zijn stoel gézeten. Hij atten
deert ons op de zwakke momenten, zo
als geschreven; ’t piano en 't crescendo.
De Volgende dag zoeken we kon'takt
met „De Leuttappers”, door wiens zorg
de plaat is uitgebracht. Samengévat is
het resultaat: in die kringen leeft écht
wel begrip voor hetgeen Jantje kan voe
len, Men kan er ons echter van overtui
gen dat niets of niemand erop uit ge
weest is Jantje een hak te zétten of wat
dan ook. De reden dat de heer C. Abers
'dirigeerde was zuiver gelegen op het
technische vlak. „Er moest in een studio
een plaat worden opgenomen. Dat eist
studio-ervaring, m'oderne technieken be
heersen door de directeur. We waren
maar wêt blij dat de heer Abers het
Voor ons wilde 'doen. Maar zouden we
de plaat, bijvoorbeeld, op ’t Steenakker-
plein hebben kunnen opnamen, dan zou
den we 'zéker Jantje Ooppens hébben
gévraalgd. Want zijn naam is in onze
kringen écht wel overwogen!”
We denken aan de woorden waarmee
we begonnen; muziek en zang dat is
ons leven, niets kan ons meer genoegen
geven. Maar óók aan: de liefde baart
soms bittere smart. Dit laatste in dit
geval de liefde voor de zang en de mu
ziek die meer dan een halve eeuw ’t
leven van Jantje was; de smart op 76-
jarige leeftijd om géén andere reden dan
’t oud geworden zijn en daardoor niet
meer zó geschikt voor ’t moderne „stu-
dio-Ieven” en de specifieke eisen van de
moderne technieken. Het is hard Jantje
dat „de gezegende ouderdom” op meer
der gebied tot een „afdankertje” leidt.
Maar niemand van ons ontsnapt eraan.
En jij hebt dan de wetenschap dat ,,’t
Gils Volkslied”, nog generaties lang,
direkt verbonden blijft met Jantje Cop
pens.
Aldus burgemeester P. Ballings zater
dagavond in Hotel „De Kronen” tijdens
de jaarlijkse feestavond van de vrijwil
lige br'artdlweer Gil’ze, waarbij afscheid
werd genomen van de commandant van
het Gilzer-korps Sjaak van Beijsterveldt.
Tijdens het officiële gedeelte was ook het
kader van Rijen en Molenschot aanwe
zig, 'alsmede ’t Gilzer ere-lid Hattie
Donders en andere oud-leden. De heer
Ballings had voor mevrouw Van Beijster-
velldt een fraai boeket bloemen voorhan
den.
De avond werd geopend met de ver
toning van de film van de „nët-echt-
ramp”, medio december in de Kerkstraat
te Gilze, waar Sjaak voor de laatste
maal officieel het bevel vóertie, besloten
met enkele opnamen van de „wél-echt”
brand direkt erna! Heel toepasselijk sloot
de film met de letters van fors formaat:
„Bedankt Sjaak!”
De algemeen commandant van de vrij
willige brandweer Gil'ze-Rijen, de heer
J. Bruikman sprak een welkom en me
moreerde met genoegen dat „in het Gil
zer korps dit j'aar 13 leden een dliploma
béhaalden” (zie elders). Terugblikkend
naar ’t verleden zei hij: „Gilze zat op
rozen met zijn hoiger en geschoold kader.
Ik noem dan Sjaalk, maar ook de heren
Wouters, Vermeulen en Van Sprundel.
In korte tijd vielen allen echter af, reden
Voor de heren Jan Ophof en Broeders
om een bevelvoerderscursus te gaan vol
gen. Beiden slaagden. Eén kon er ech
ter maar comimaridant Worden. Ik ben er
vast van overtuigd,” zo richtte hij zich
tot de heer Broeders, „dat je je volledig
blijft inizetten Om dit korps op een nóg
hoger peil te brengen.” Tegen de heer
Ophof: „Je bent nu belast met de lei-
dinlg. De kwaliteit van je korps is pri
ma, jóuw kennende weet ik zeker dat ’t
je zal lukken een goede commandant te
zijn!”
een soort hartoperatie. Het hoofd ging
er af, een nieuw hoofd er aan. Aan de
vriendenkluib die jullie zijn, De heer Op
hot wens ik geluk met zijn bevordering
tot adjunkt hoofdlbrandimeester. Een on-
dercommandantschap is alleen maar
vruchtbaar als het (gedragen wordt door
de gehele klub, door dë familie. Ik hoop
dat U de lijn zult volgen van Sjaak en...
omldat U nog zoveel jonger bent er nog
harder tegenaan zult gaan. l21/2 Juar
bij de brandweer is A. A. Botermans.
En dan heb ik hier een leuk géval: Uw
algemeen commandant de heer Brink
man is 15 jaar bij dë brandweer. Ik had
hem hiervoor op de feestavond te Rijen
willèn huldigen, maar het tijdstip was er
niet meer zo geschikt voor! Maar me
neer Bruikman... ik mag U als burge
meester, vanwege H.M. de Koningin on
derscheiden met deze vrijwilliigersmedaal-
le mét het jaar 15 erop. Ik wens U
hierbij graag geluk. Voor de burgemees
ter, voor het College van B W is ’t
een goede zaak U aan het hoofd te we
tten.”
Maar BLIJF maar eens mopperen als
mevrouw Van Glafcbeek even sympa
thiek als charmant zegt: „komt U maar
binnen, ik zal Perry eVen waarschuwen".
We hijsen ons omhoog via een vér-voor-
oorlogse trap zo 'menen we. Zéker is
dat hij stijl 'is met een verradelijke draai
erin die ons doet herinneren: glaasje
op... laat je dragen! Omdat we menen
dat we IN de antiekwinkel zijn kijken
we vrijmoedig rond. Wat we nóóit ge
loofden: antiek en eigentijds kan fraai
harmoniërend same.ngaan, mits de ruim
te maar groot genoeg is! We menten een
kompliment te maken met: „dat is goed
bekeken, de mensen vanuit een huis-
woon-leefkamer te verkopen. Alles komt
hier fijn tot haar recht!” Op zo’n mo
ment schiet je een bok midden tussen
de ogen. Je schaamt je voor je vrijpos
tig kijken bij. „nee... dit is onze privé-
ruimte, de winkel is beneden!”
Perry verlost ons door zijn binnen
komst. „Ja... de opening op 20 januari
is wat in het water, beter gezegd op de
toen het regende ijzel gevallen. Het was
niettemin hartverwarmend hoe attent
vooral dë buurtbewoners en toch altijd
nóg zo’n vijftig inwoners van uit ”t dorp
van hun belangstelling blijk gaven. Fa
milie, relaties Van buiten Rijen, lieten
het uiteraard over de komplete 'glijbaan
toen afweten!” We vragen naar de her
komst van de gekozen naam: „Nouw...
het is uiteraard gestoeld op dë gemeente -
even hébben we gedacht ’t een vertaling
in ’t Duits of Engels te geven, maar
waarom niet gewoon blijven bij hetgeen
’t was? We hébben ook een heus wal’k-
vat, de mogelijkheid is niet uitgesloten
dat we ’t zelfs in gebruik nemen.”
OP GEREKEND
„Toen ging men in Gillze dë karna-
valsplaat „Niejomkèke” opnemen. Het
was goed gezien van de Carnavals Stich-
i'ting „De Leuttappers” om aan de an
dere kant ’t Gils Volkslied op te ne
men. Ik had er zeker 'en vast op gere
kend dat ik dat Zou mogen dirigeren.
Ik had 't meer dan een halve eeuw uit
gedragen en... men had mij réden ge
geven oim er op te mogen rekenen!”
„Toen 'ik bij gelegenheid eens vroeg:
hoe staat ’t er mee kreeg ik te horen:
dat is allang gebeurd. Ja... dan krijg je
I toch een (klap voor je kop, zeg nu zélf
reens! Och... en d'fe namen op plaat en/
lof hoes... dat 'ziggt me niet zoveel, daar
I til ik niet zó zwaar aan. M'aar ik had'
I er zo op gerekend dat iik 't mocht diri-
I geren. En als *t nu béter was dan ik ’t
I gedaan Zou hebben, vooruit... maar er
I deugt niks van! Het tempo 'is te traag, ’t
I wordt te slepend gezongen, ook de woor-
den staan soms niet op de juiste plaats.
I In totaliteit zit er geen muzikaliteit in.
I Het piano komt niet tot haar recht, het
I crescendo kómt er niet uit!”
Op geizag van Jantje nemen we dat
I graag voetstoóts aan, tenslotte heeft hij
I méér muziek ün zijn pink dan wij in ons
Sinds dë oprichting van de Hulpcen
trale 'begin 1976 is al aan veel mensen
hulp géboden. Toch hebben we gemerkt
dat niet iedereen op de hoogte is van
de mogelijkheid om ’n beroep te dóen
op de Hulpcentrale. Zowel in een gezin
als 'bij alleenstaanden kan plotselinlg hulp
nódig zijn. Dan Worden beróépsinstan-
ties ingesdhakeld, b.v. gezinszorg. Maar
als daarvoor direct nog niemand be-
sdhikbaar is, kan een vrijwilligerfster)
worden opgeroepen.
De Hulpcentrale verleent ook andere
diensten, zoals oppas, gezelschap, klus
jes -opknappen, en in sommige gevallen:
vervoer en verzorging van warme maal
tijden.
Voor de warme maaltijden is een
briefje nodig van de huisarts of de wijk
verpleging.
De vrijwillige hulpverlening is 'bedoeld
als noodoplossing voor kortere tijd. Dit
kan gebeuren dankzij dë belangeloze in
zet van Rijense mannen en vrouwen.
Maar we kunnen nog best vrijwil'li-
gers(sters) erbij gebruiken, vooral voor
huishoudelijke hulp en vervoer.
Iedereen die belangstelling en (af en
toe) tijd heeft is van harte welkom.
Voor inlichtingen over ons werk en
voor het aanvragen van hulp kunt U
bellen:
telefoon 2400 ’s morgens tussen 9 en 11
uur.
„Hier staat U nu! Na 32 jaren dienst bij de vrijwillige brandweer-Gilze.
En... als de dokter er niet tussen was gekomen was U vermoedelijk nog
langer gebleven. Bedankt Sjaak dat je bij nacht en ontij paraat was in
dienst van de gemeenschap, die U op velerlei wijze te hulp schoot. Een
aoed trekpaard is het hart van ’t korps. In 1947 kwam U voor een fooitje
van nul komma niks bij de brandweer. Bedankt voor alles. Het is mij
werkelijk een groot genoegen te kunnen mededelen dat het H.M. de
Koningin heeft behaagd je te onderscheiden met de Oranje Nassau in
zilver. Ik speld je de medaille met veel genoegen op. Draag ze nog lang
in goede gezondheid is mijn wens en ben overtuigd van onze dankbaar
heid.”
I „Het lied is niet alleen in Gils bekend
en zeer, zéér vaak gezongen, ook in de
Bmliggende plaatsen Chaam, Baarle-
kassau, Alphen, kortom waar we ook
kwamen en ’t gezellig was, speelden en
rongen we ’t. En dat is nu eigenlijk nóg
K geval!”
I Van een 83-jarige Gilzenaar die we de
kolgende dag spraken over „Muziek en
Rang” en haar oorsprong onthielden we
nog: Ruud Kerkhof was zeer muzikaal.
Dp zomeravonden trokken we er met
eo’n man of 30 op uit. Ik weet zeker
Hat ’t vóór ’14 was. We verveelden ons,
ke kwamen niet alleen om te zingen,
fonder het zingen gooiden we met rossen
■zoden, Red.) of bonden Ruud stiekum
piet zijn jas aan een boom vast, terwijl
pij stond te dirigeren. Wat kon die man
pan kwaad worden. Hij noemde zichzelf
leen oude-rode-Huzaar, nou... dat kon
Be dan ook wel merken. Als hij, Ruud,
pan boos wegliep zongen we twee regels
lover de Titanic, het schip dat in T2
[verging. Ruud draaide dan meteen weer
bij.”
I Intussen noteren we in dë Burg. Van
poppetlstraat nog gauw even 't muzi
kale leven van Jantje Coppens. Een rijk
Beven. Naast de halve eeuw Gilzer har-
Imonie leidde hij de bazuinblazers op
Ivoor het Handboogschuttersgilde „St.
IWillibrordus”, waarmee hij pas verleden
[jaar, op zijn 75ste stopte. Zo’n 15 jaar
[was hij de inbreng van de drumband te
[Ulvenhout, ook een tijd te Rieel. „Ik
[ben nü nog directeur, al tien jaar ge-
|loof ik, van het koor van de Bejaarden-
|bond in GillzJe, al weer 9 jaar van ’t
[Francisouskóor als opvolger van Janus
|de Jong. En dan nu
[Jantje ons
[komst!
Terwijl we nu, meer verholen, nog
gauw onze ogen laten dwalen langs ve
lerlei antiek dat de woonlgelegenhéid
siert, gaan we naar de eigenlijke win
kel. Een showroom van zo’n 140 vier
kante meter. Alles ruimtelijk „geor
dend”, huiselijk aandoend maar duidelijk
geridht op grootmoeders-tijd. Wat we
allemaal zagen ging verloren in de sfeer
die we ademden. Een enorm fraai ledi
kant dat zou luisteren naar de naam
Roccoco van Franse herkomst; Duitse
boerenkasten; veel Engels Victoriaans;
een anfike bar bij de entree; kortom een
véél-te-veel om op te noemen.
Een waar museumstuk menen we in
de brandweerwagen anno 1894. Een
duwwagen, alles met de hand te bedie
nen, geheel kompleet. Staat ’t er gezel
lig vol, zonder druk te zijn. Perry’s
handelsgeest uit den bloede horen we
vertolkt in: „We hebben hier mogelijk
heden tot uitbreiding als daar aanlei
ding toe is. We hebben de grond er
voor.” Tot slot herinneren we ons nog
„ondanks ’t barre weer sinds de openin;
mogen we zeker niet klagen over belang
stelling. Ook van buiten Rijen weet mer
ons te vinden. Natuurlijk zijn niet alk
kijkers ook kopers, maar dat hoeft ooi
niet. Antiek moet je niet in een kwar
tiertje kopen. Je moet er naar toeleven
kijken... zin erin krijgen... nóg eens gaan
kijken. Niet om ’t geld; maar antiek is
’t waard om weldoordacht gekocht te
worden. Omdat ’t écht antiek is!”
I Muziek en zang dat is ons leven; niets kan ons méér genoegen ge
vet Even later: „de liefde baart soms bittere smart”. We tilden deze
strofen uit het „Gils Volkslied”, omdat ze eksakt spiegelen het gevoels
leven van Jantje Coppens, als wij hem een dag na zijn 76ste verjaardag
bezoeken in zijn woning Burg, van Poppelstraat 32. Direkte aanleiding:
de B-kant van de Gilzer Karnavalsplaat „Niejomkèke”, te weten „Mu-
Kk en Zang”, later gedoopt a!s ’t Gils volkslied. Jantje voelt zich niet
de échte, maar toch weinig minder dan de stiefvader van ’t lied, dat hij
■éér dan een halve eeuw zong c
zij medewerking op een r 1
NACHTFIOLIEREN
eei^BNog nauwelijks gezeten op een gast-
vrij aangewezen stoel vallen we ai met
‘Je de deur in huis: „Jantje... over ruzie
-antBof wat daar in de verste verte op lijkt
schrijven we niet!” Gelukkig blijkt Jan
tje van dezelfde gedaöhten, reden waar
om we de (klók zo’n 60 jaren lieten te-
tog draaien en luisterden. Jantje: „Wam
Ber precies dat weet ik niet, maar het
meet in ieder geval vóór de eerste we
reldoorlog van ’14 'zijn (geweest dat er
in Gilze een postbóde werd aangesteld,
lin'd Kerkhof héétte hij. Kwalm hij uit
Ra.enstein? ik weet T niet zeker! Ruud
■mg een liedje „Muziek en Zang” noem
de 'hij het, de muziek was gestolen uit
het Duits. Ruud' Woonde achteraan in de
Nieuwstraat, tégen ’t vliegveld aan. Ik-
aelf, Willem Tielemans, Cees Stadhou
ders, Willem Klaassen 'en later ook Wil
lem Koek rioemden ons de „nachtfiólie-
ren”. We begonnen op zomeralvbnden bij
Ruud thuis te 'zingen, later 'verplaatsten
we ons naar Garage Diepstraten. Het
fedje begint met een opslag in G. De
Krste begeleider is ongetwijfeld Harrie
Win den Dungen 'geweest. 'Gewoon op ’t
geTuior, want de muziek was vergeeld
en versleten. We noemden het ’t 'lied van
Ruiten. (Vertrtoédelijk bedoeld ’t lied
van Ruud, Red.) Pas véél later is het
Icor Cees van den Burg zomaar ineens
gedoopt tót het Gils 'volkslied. Ik was
alles bij elkaar todh wel 50 jaren bij de
iarmonie, 25 hiervan zou ik onderdirec
teur zijn. Dat was aanleiding dat Mu
ziek en Zang ook in de harmonie kWam.
Vooral op de jaarlijkse teeravonden, op
he|
r Jt! i
lè
((.ik:
4 DOOR L SIDE
