BERKELMANS
Kinderen gelijkgeven?
Zorg dat je er bij komt
Vuurstoten der wraak
BIOSCOOP RIJEN TEL 303
TOPSLAGERIJ
60 Jaar
Eerste Plechtige H. Mis
te Molenschot.
C* van den Burg
aan de spits
in de duivenwereld.
^ZATERDAG
No. 22
3 JUNI 1961
VIER EN DERTIGSTE JAARGANG
DRUKKERIJ NICO HOBBELEN - RIJEN - TELEFOON 343 (01692) - POSTGIROREKENING 28.32.41
UITGAVE VAN:
a.s. Donderdag Nasi-dag
Inrichting
en controle van
administratie.
Alle belastingzaken.
Weekblad Qilze-Rijen
materiële
woord van dank
Aalm. Th. Fritschy.
de
aan-
25 jaar
Korte Wagenstr. 18, GILZE, Telef. 365
WAARNEMING PRAKTIJK.
ACCOUNTANTSKANTOOR
100 ct
80 ct
75 ct
70 ct
58 ct
38 ct
f 1,68
f 1,75
dat
en
55 ct
68 ct
70 ct
veel of
als
Moeilijkheden rond een miljoenenerfenis,
de van Indianen geroofde juwelenschat
waar een vloek op rust, spelen zich af
in een Mexicaans grensdorp.
Toegang 14 jaar.
De praktijk van Dr. de Steenhuijsen Piters
wordt gedurende het a.s. week-end waargenomen
door Dr. Starmans.
en Uw aller medewerking,
kan dit weer een echt parochiefeest worden.
Het Feestcomité.
biedt U deze week:
150 gram rauwe ham
150 gram gek. ham
150 gram pekelvlees
150 gram saucise
150 gram leverkaas
150 gram zure zult
200 gram boterhamworst
250 gram gek. varkens worst
250 gram smeerleverworst
Vj kg poulet met been
a.s.WOENSDAG
Vt kg gehakt
Verse worst of saucijsjes
Graag Uw telefonische bestellingen
voor half tien.
van
van ons
en zijn ad-
Woensdag 8 uur
en zwakheden van
naar Zeeland naar
dankbaar denken
Wij hadden een gesprek met de unieke jubi
laris, tijdens welke de prille historie van de
duivensport herleefde. Lachend kan de nu
grijzende voorzitter vertellen, hoe hij op 7-ja-
belast heeft met dit werk en we
grote dankbaarheid tegenover de
Rijen die wel heel bijzonder heb-
een bouwpastoor weten te
hen helpen om
Zaterdag 8, zondag 6.15 en 8.30 uur
niet moeilijk om
schrijven die ons
NORMAN WISDOM zet de vloot op
stelten. De gekste matroos die ooit bij
de Marine heeft gediend.
Een nieuw lachsucces, grappiger en
dommer dan ooit tevoren.
Toegang elke leeftijd.
Wanneer a.s. zaterdag naar verwachting
een zeer groot aantal duiven uit de „Kring
Midden-Brabant", vanuit Angoulême naar hun
resp. hokken in Brabant vliegen, mag dit ge
zien worden als een stijlvol ere-saluut aan de
Rijenaar Gerrit van de Brand.
Het is immers „zijn” concours wat vervlo
gen wordt. Immers vanaf 1901 stond en staat
de nu 78-jarige voorzitter aan de spits van de
vaak roerige duivenwereld. 60 Jaren van zijn
leven stonden in dienst van de plaatselijke dui
vensportvereniging, die hij als voorzitter naar
beste vermogen en met grote vakkundigheid
diende.
Wij hadden
Een jaar of vijf geleden dreigde zijn gezond
heid een abrupt einde te maken aan zijn ac
tieve staat van dienst. Met de wilskracht hem
eigen kwam hij echter zegevierend uit de im
passe, al moest hij dan een „toontje lager gaan
zingen”. Hij werd ere-voorzitter, tevens ere
lid van de Zuid Ned. Bond, tegelijk als advi-
aan het dagelijks bestuur van
kanten aan herinnerd. De kinderen doen ge
heimzinnig en verraden door hun lach dat er
iets komen gaat, de ouderen spreken er rond
uit over en tonen een hartelijk medeleven en
zijdelingse geruchten kregen een duidelijke vorm
toen het programma van de feestelijkheden in
de krant kwam.
En nu is het dan zo ver dat we kunnen
zeggen: over enkele dagen zijn we
priester.
De dag van de priesterwijding was de
schoonste van ons leven. En de jaren die
daarop volgden brachten een steeds dieper be
leven van dit geluk. Met mensen omgaan en
zich als christenen te hand
haven en vooruit te werken naar God. Delen
in het geluk van de parochianen en meeleven
met hun bekommernissen en zorgen is het voor
recht van de priester maar ook een last die
verpletterend kan zijn en voor louter mense
lijke krachten te zwaar.
Het is begonnen in België bij Herentals waar
we de goede mensen van Wiekevorst leerden
PAROCHIE MARIA BOODSCHAP.
Vlak voor het zilveren priesterfeest is het
enkele gedachten neer te
nu vervullen. We zijn er
gedurig mee bezig en we worden er van alle
vereniging onder de naam ,,'t Noorderkwartier
werd opgericht. Uit die eerste jaren zit Gerrit
nog boordevol herinneringen.
Zo verhaald hij van een zondag in 1902,
toen Pluvius onafgebroken zijn toen al niet
gewaardeerde gave met bakken tegelijk naar
het aardse smeet. De duiven waren naar Eys-
den en als echte liefhebbers wachtte men de
gehele dag onder een paraplu op de thuis
komst. 's Avonds was er echter op heel Rijen
nog geen veer thuis, waarna men veronder
stelde dat de duiven niet gelost waren. De nu
zo vanzelfsprekende communicatiemiddelen als
telefoon, telegraaf waren of onbekend of slechts
enkele uren van de dag geopend. Men besloot
ten laatste op het station naar het station te
Eysden te telefoneren. Toen de stationschef
van het voornemen hoorde herinnerde hij zich
de terugkomst van de lege mand, waardoor na
vraag uit den boze was.
Vanaf 1904 kan Gerrit verhalen van de
buitenlandse vluchten, waarvan vele stof ge
noeg opleveren om vele bladzijden te schrij
ven. Onafgebroken put de nog altijd vitale
voorzitter uit zijn rijke ervaringen. Ook de
organisatorische vorm van de duivenwereld is
vastomlijnd in zijn geheugen gegrift. De toen
malige West Brabantse-, Tilburgse-, Oost Ne
derlandse- en Zeeuws Vlaamse Bonden her
leven opnieuw als de jubilaris deze periode
aansnijdt. In de jaren 3Ö -d- Z_i
Wie mocht denken dat de steeds meer grij
zende Gerrit is uitgerangeerd in het actieve
vliegen, komt al ras bedrogen uit. Drie jaren
achtereen werd hij plaatselijk kampioen van
de fond-vluchten boven Orleans. Bij de mid-
fondvluchten zoekt men zijn naam tevergeefs
in de uitslagenlijst. Dit is dan typerend voor
de jubilaris, die niet voelt voor het vliegen
met „weduwmannen”.
„Een vooruitgang in de duivensport, doch
ik wilde dat men het nooit had uitgevonden”,
aldus typeert hij de huidige succesvolle vlieg-
wijze der weduwnaars. Dat deze zienswijze en
de consekwentie ervan hem zondag aan zondag
naar het tweede plan dringt, brengt de rustige
grand old man nauwelijks in beroering. De
liefde voor de duiven, het vasthouden aan
principes, dit alles is hem meer waard dan de
vergankelijke roem van een groot melker.
Geachte inwoners van Molenschot,
Zols velen van U al vernomen zult hebben,
is de neomist de Weleer. Heer Jac. van Aren
donk op 27 mei in de Kathedrale Kerk te
Breda door Zijne Hoogw. Excell. Mgr. J.
Baeten tot Priester gewijd.
Op zondag 4 juni zal de neomist in de Pa
rochiekerk van St. Anna zijn Eerste Plechtige
H. Mis opdragen.
De dagindeling is als volgt:
9.30 u.: Opstelling van de feeststoet.
10.30 u.: Solomele H. Mis. De feestpredicatie
zal worden gehouden door de Zeereerw.
Pastoor Joh. Laurijsen uit Sluis. Na de
H. Mis weer in feeststoet naar huis.
I. 30 u.: Weei- opstelling feeststoet.
2.00 u.: H. Lof.
2.45 u.: Eerst kinderhulde, daarna aanbieding
cadeau en dan receptie.
Serenade Banjovereniging „Estrelita”.
7.00 u.: Muzikale opluistering door de harmo
nie „Vlijt en Eendracht” uit Rijen.
Met Uw aller medewerking kan deze dag
vlot verlopen. Alle inwoners, voor zover mo
gelijk, worden verzocht op 4 juni de vlag uit
te steken.
Namens het comité een
voor Uw financiële steun.
Wij hopen bij de versiering ook op Uw aller
medewerking.
Bij goed weer,
seur toegevoegd
de Z.N.B.
Zijn 78 jaren beletten hem niet alle verga
deringen van de Z.N.B. te volgen
viserende stem zo nodig te doen horen. De
plaatselijke vereniging P.V. Het Zuiden, met
zijn 120 leden, steunt nog altijd op de niet
geringe krachten van Gerrit, die voorbands nog
niet weg te denken valt.
Voor de jubilaris kan men slechts hopen
dat de te zijner ere gehouden wedvlucht op
Angoulême, tevens een manifestatie is van
eenheid in Midden-Brabant, al ware het dan
slechts ter zijner wille. Want op de spits
gedreven tweestrijd, zoals men nog dit jaar in
de Kring Midden-Brabant ervaarde, werkt méér
slopend op good old Gerrit, dan de ruim halve
eeuw die hij voor duif en Lefhebber inzette.
Voor Midden-Brabant derhalve slechts één pa
rool, van Rosmalen tot aan Breda: „zet" dui
ven op Angoulême, ter omlijsting van een
waarlijk uniek jubileum door een uniek per
soon.
3Ó richtte men de Zui-
derbond op, waarvan de heer van de Brand
vanaf het begin 2e voorzitter was. Eerder,
rond 1920, hadden de beide Rijense vereni
gingen een fusie aangegaan, waarna men als
de huidige P.V. Het Zuiden verder ging. Na
tuurlijk koos men de heer van de Brand als
voorzitter. Uit de eerste oorlogsjaren vertelt
de jubilaris ook nu nog met gepaste trots, hoe
hij in de wedvlucht vanuit Weert de prijzen
1 t.m. 7 vloog. Zijn broer constateerde nr. 8,
doch Gerrit nam weer 9 en 10 voor zijn reke
ning. En, zo voegde hij er aan toe, laat men
niet denken dat er toen geen duiven waren.
Stamden deze herinneringen alle uit de pe
riode van voor de 2e wereldoorlog, de jubilaris
valt terug in gepeins wanneer hij denkt aan
het besluit van de bezetter, dat alle duiven
moesten worden opgeruimd. Terwijl welhaast
allen hun duiven hadden doodgemaakt, bleef
Gerrit nog besluiteloos. Ten laatste, met wan
hoop in zijn hart, beklom hij zijn hök, om de
loodzware taak te volbrengen. Een voor een
nam hij zijn gevleugelde vrienden in de hand.
Toen sprak Gerrit: „nee, laat er van komen
wat komt, dat nooit”. Op de zolder van zijn
leegstaande looierij vonden een 15-tal van zijn
duiven bescherming, om aldus de oorlog te
overleven. Meerdere malen kwamen de Duit
sers op het erf om de looierij als pakhuis voor
het vliegveld te gebruiken, doch altijd wist
men door grotendeels bluf de bezetter te weren.
Zat Gerrit tot over de oren in besturen van
duivenbonden, het Nationaal Verbond wat de
Duitsers voorstonden had nimmer belangstel
ling of medewerking van de Rijenaar. Op een
vergadering te Rijen in 1941, werd de grond
slag gelegd voor de huidige Zuid Ned. Bond.
Direct na de donkere jaren werd de Z.N.B.
een feit en vanaf het begin was de heer van
de Brand voorzitter van de Kring Midden-
Brabant. Het is vooral in deze laatste functie
dat hij zich grote verdiensten verwierf. Hij
toonde zich een voorvechter van de echte dui
vensport, op de bres voor ieder vermeend on
recht. Noem in Den Bosch, Waalwijk, Tilburg,
Oosterhout of Breda, zomede in wijde omtrek
van deze steden de naam van Gerrit van de
Brand en elke rechtgeaarde duivenmelker zal
inhaken op het gesprek. Hoogst zelden, zo niet
nooit, zal men dan ook maar iets ten nadele
van de jubilaris vernemen. Want met zijn
gevederde vrienden heeft de jubilaris één feit
beslist niét gemeen. Kan een duif nog eens
teleurstellen, kan de ogenschijnlijke kwaliteit
bedriegen, of kunnen de gedragingen van week
tot week anders zijn, good old Gerrit was wat
hij heden ten dage nog is: een voorvechter voor
een democratische duivenwereld, een voorbeeld
van nkreukbare eerlijkheid en rechtvaardigheid,
bezield met een zeer grote liefde voor de dui
vensport. Zij die met de jubilaris duivenzaken
deden, bewaren zeer prettige herinneringen.
Mede-bestuurders laten zich veel, zo niet alles
gelegen liggen aan zijn door ervarinen en in
borst gerijpte kijk op elke situatie. De velen
die hij daadwerkelijk bijstond, of hielp de eer
ste sporten van de duivenladder te beklimmen,
wisten zich op het paard gezet door een echte
liefhebber. De zucht naar roem of naam, zo
mede de drang naar geldelijk gewin, was hem
volkomen vreemd.
„Ik deed alles uit pure liefhebberij, ik
vaardde nimmer een betaalde functie en mis
schien hield ik het daarom juist zo lang vol",
kan hij nu getuigen.
Totdat we in 1946 naar Breda kwamen,
eerst naar de Boschstraat naar de Centrale
van de Kath. Actie in het bisdom, maar spoe
dig daarna naar het parochieleven van de Sa
cramentskerk. Weer waren we teruggekeerd tot
het gewone parochieleven met het dagelijks
contact met de gezinnen. Daar begon men zich
voor te bereiden op het zilveren priesterfeest,
maar de Bisschop beliste anders en op die
bewuste morgen in augustus kwam het bericht
dat we verplaatst waren naar Rijen met de
opdracht een nieuwe kerk te bouwen.
Bij alle zorgen is het nu de gelukkigste pe
riode van ons leven. We zijn God oprecht
dankbaar dat Hij ons geleid heeft tot deze
schone taak. We zijn de Bisschop dankbaar
dat hij ons
voelen een
mensen van
ben getoond dat zij
ontvangen en te steunen in zijn plannen. Daar
om danken wij a.s. dinsdag de oneindige goede
God die dit alles heeft mogelijk gemaakt en
bidden wij voor de vele goede mensen die wij
al die jaren mochten ontmoeten en met wie
wij thans mogen omgaan.
kennen met alle deugden
het Kempische volk. Toen
een heel klein plaatsje en
we terug aan de mensen van Hengstdijk. On
der de oorlog woonden we in Hulst en St.
Jansteen als directeur van de Kath. Actie in
Zeeuws Vlaanderen. Prachtige tijd was
toen alle organisaties weggevallen waren
de zuivere binding overbleef van priester en
volk, samen één in het verzet tegen het on
geloof.
rige leeftijd, door het te snel uit het duiven
hok van zijn vader komend, een arm brak.
Nimmer kwam het geheel in orde, doch zijn
liefde voor de sport, op de boerderij te Chaam
geboren, telde het lichte ongemak niet eens.
Enkele weken voor de jaarlijkse kermis in
oktober 1901, stak Gerrit met nog een hand
vol liefhebbers de hoofden bijeen en werd de
eerste Rijense duivenclub geboren. Met 5 leden,
slechts zeer langzaam uitgroeiend tot het dub
bele aantal, vloog men onder de naam „De
Luchtsport”. Het ontbreken van hokcoördina-
tie deed de liefhebbers achter op Rijen grieven
krijgen op de bevoorrehte Rijenaren in het
centrum (die immers veel dichter bij het los-
singspunt woonden) waarna aldaar een nieuwe
(vervolg)
Aandacht schenken aan de kinderen wil
zeker niet zeggen hen een autootje geven of
een bromfiets, of veel zakgeld, of naar dansen
laten gaan. Neen men zou dit eerder „aflei
ding” kunnen noemen. Een van de meest merk
waardige ontdekkingen van politie en jeugdbe
scherming is wel dat in de meeste gevallen de
ouders niets afwisten van de kleine of grote
vergrijpen van hun kinderen.
Zo vaak leest men dan ook in de kranten
wanneer er weer iets gebeurd is: het kind is
de zoon (dochter) van zeer gunstig bekend
staande ouders...
De meeste ouders wier kinderen uithuizig
zijn weten beslist niet wat hun kinderen doen
en het is „lastig” om dat uit te zoeken, ouders
hebben immers zoveel aan hun hoofd. Toch is
dit van alle hedendaagse kwalen het ergste.
Ouders weten het niet of misschien moeten
we zeggen willen het niet weten.
Er zijn vele kinderen die stelen
weinig dagelijks of wekelijks maar
ik u vertel dat nog geen derde van hun ouders
dat (willen) weten, wat antwoordt u dan?
De briefjes (zeer vele) die vooral op de mid
delbare scholen, soms ook al in de hoogste
klas lagere school de ronde doen, en soms in
handen komen van onderwijzend personeel
spreken duidelijke taal, alhoewel ik persoon
lijk het bezie als dikdoenerij, namaakallures
van films enz. Want de meisjes en jongens
gebruiken uitdrukkingen waarvan het maar
moeilijk is aan te nemen dat ze het begrijpen.
Maar goed, al begrijpen ze maar de helft,
al zouden kranten en tijdschriften de helft over
drijven, dan nog blijft er een zeer zorgzame
structuur over welke alleen maar met inzet
van alle beschikbare geestelijke en
krachten te verhelpen is.
We willen graag toegeven dat vele geeste
lijken van welke oriëntatie ook niet of niet
voldoende geschikt zijn om hun taak naar
behoren te vervullen. Maar dit geldt evenzeer
voor talrijke ouders die absoluut niet in staat
zijn kinderen op te voeden, ze hadden ze bij
wijze van spreken niet mogen nemen. Maar
hoe kan het anders als men hoort dat het een
„vergissing” is geweest, ze hadden die avond
te veel gedronken... dan is vaak in zon geval
een kind krijgen een ramp en de opvoeding een
catastrophe.
Maar als het kind dat alles op zekere leef
tijd gaat inzien, gaat voelen wat dan? Als het
kind alleen maar merkt dat haar of zijn be
staan zo lastig is, zoveel kost, ja wat dan?
Het zoekt de straat op, en ontmoet thans
vele kameraadjes die ook „lastig" zijn thuis.
Ze gaan op strooptocht, en vieren hun krach
ten bot op vernielingen, kleine of grote „vie-
zigheidjes”.
Vorig jaar is in Tilburg een „bende" van
ongeveer een honderd minderjarigen „opge
rold”. In Breda dit jaar een „groep” van veer
tig.
En hoe staat het in onze gemeente? Dat zeg
ik u niet. Maar er wordt gestolen, er wordt
vernield, er worden ongeoorloofde avondjes
gegeven en in de meeste gevallen weten de
ouders er hoegenaamd niets van.
Zijn die kinderen slecht? Neen, maar we ont
houden hun interesse die ze verdienen, en dan
gaan ze hun eigen gang, aangemoedigd door
en in navolging van de talloze films die ze
„mogen” zien, want die film draait immers in
„Katholiek Leven”.
We zijn met dit onderwerp nog niet klaar,
volgende week nog even verder hierover.
f 1,59
V2 kg dikke rib met zakje kruid, f 2,90
Rund- of varkensvet per pakje 25 ct
Prima frituurvet.
