JEUGDSPAARDERS
spaart bij de Boerenleenbank
Zondag 28 september a.s. Nationale Reclasseringsdag
TARZAN
BIOSCOOP RIJEN TEL 303
en de verloren Safari
Het Kapelfonds»
10 Jaar reserve rijks
politie in onze gemeente
De eed aan de
Bloedvlag
No. 39
EEN EN DERTIGSTE JAARGANG
RIJEN - TELEFOON 343 (K 1692) - POSTGIROREKENING 28.32.41
UITGAVE VAN: DRUKKERIJ NICO HOBBELEN
io°/o RIJKSPREMIE
3*/4 °/o RENTE
Meldt U dus
onderstaande
VOOR 1 OKTOBER 1958 bij één der
kantoren»
GILZE
Collecte ten bate van de re-
X- classeringsinstellingen van alle
gezindten.
en let wel tot 1 OKTOBER 1958 een aanmoe
digingspremie van f 2,50.
ZATERDAG 27 SEPT. 1958
Weekblad QilzeRijen
belangrijke
Toegang 14 (aar.
Verwacht: JENNY.
want daar krijgt U
CURSIST.
WANDELVERENIGING EXCELSIOR.
Raadhuisstr. 30
ZWERFTOCHT VOORTREKKERS
LEIDERS 1958.
HULTEN
Rijksweg 24 B
Woensdag 8 uur
Het spannende verhaal van de meest
kleurrijke zeerover aller tijden, die met
volle zeilen het avontuur tegemoet komt.
In cinemascope en kleuren.
Toegang 14 jaar.
die willen sparen in het kader der jeugdspaarwet, welke
met ingang van 1 oktober 1958 van kracht gaat worden,
8.30 uur
Zaterdag 8 uur zondag 6.15 en
De eerste Tarzan-film in kleuren en ci
nemascope met nieuwe gevaren, nieuwe
sensatie én een nieuwe Tarzan n.l.
Gordon Scott. Deze Tarzanfilm zal U
het beste bevallen 1
Op 11 oktober 1958 zal het 10 jaar ge
leden zijn, dat in Gilze en Rijen een afde
ling reserve rijkspolitie werd opgericht.
Het begin was zeker niet gemakkelijk. Zo
als zo dikwijls voorkomt wanneer er iets
nieuws wordt begonnen, stonden ook hier
meerderen er sceptisch tegenover. Boven
dien deden zich moeilijkheden voor, o.a.
wat betreft uniformering, uitrusting, oplei
ding, rechtspositie enz. De regering had
wel van alles en nog wat in uitzicht ge
steld, doch toen het op daadwerkelijke
uitvoering aankwam, kwam er nog al eens
een kink in de kabel.
Niettemin meldden zich vrij spoedig een
aantal flinke kerels, oudere en jongere, die
zich voor de reserve-rijkspolitie opgaven.
en 1957
RIJEN en MOLENSCHOT
Pius X-straat 7, Rijen
Na onze geslaagde tocht in Breda gaan
we a.s. zondag (28 september) naar Gilze.
Zaterdagavond is het hiervoor opgeven
en wel om 6.30 uur in 't clublokaal.
Het vertrek is gesteld op 6 uur 's mor
gens aan de kerk.
Het bestuur hoopt dat alle en vooral
onze mannelijke leden aan deze ochtend
wandeling zullen deelnemen.
Tevens is er op dinsdag 30 september
's avonds om 7,30 uur een bestuursverga
dering in 't clublokaal.
Vorige week beloofde k u onder de
rubriek „Het werd de commissaris te
machtig” te vertellen, hoe de cursus ge
organiseerd was.
Ofschoon internationaal van opzet had
deze week toch ieder land zijn eigen ka
rakter.
Bij de Nederlanders verliep het aldus:
De leiding ging van de gedachte uit, dat
heel ons leven een tocht is naar de Vader
in de hemel.
Iedere tocht echter kent zijn vreugden
en zijn moeilijkheden: Elke dag weer met
frisse moed op pad gaan, de weg valt lang,
de zon brandt, dorst en honger laten zich
voelen, de rugzak knelt, je kameraad zeurt,
het regent eens flink, het stookhout is klets
nat, de batterij van je zaklamp is leeg enz.
enz.
Maar ook: Een fantastisch uitzicht, rust
langs een bergriviertje, een begrijpend met
gezel, ’n knetterend vuurtje met kokend
water, ’n juweel van ’n avond, een glas
wijn, een oude ruïne, overrijpe braambes
sen enz. enz.
Weet je nu op een buitentocht deze
meevallers uit te buiten en die tegenval
lers te boven te komen, dan zal je dit on
getwijfeld ook lukken op je tocht naar de
hemel.
Daarom gaf de cursusstaf ons een vrij
harde trektocht door het bergachtige Lu
xemburg. Met onze uitrusting op de rug
trokken we iedere dag naar een nieuw en
onbekend kampeerterrein, ’s Morgens een
H. Mis. Het altaar bouwden we zelf van
stenen of palen. De kaarsen gingen wel
eens uit onder de plechtigheid. Geen af
leidingen door laatkomers, rinkelende
schalen, schitterende gewaden en vallende
kerkboeken. Iedereen concentreerde zich
op dat simpele altaartje. Gezamenlijk ant
woordden wij de priester. Calvarië begon
te leven.
Na het ontbijt kregen we mondvoorraad
en wees men ons op de kaart de plaats,
waar we ’s avonds moesten arriveren. Met
ploegen van vijf man gingen we dan op
stap, berg op, berg af, dorp in, dorp uit.
reserve-rijkspolitie steeds een
rol heeft gespeeld.
Gilze, 24 september 1958.
De Burgemeester van Gilze en Rijen,
Mr. E. L. H. M. VAN MIERLO
Enkelen moesten helaas worden afge
keurd, doch een behoorlijk ploegje bleef
over. Thans, na 10 jaar, is er een korps
van 20 man, waarvan de kern gevormd
wordt door 6 mensen „van het eerste uur”;
mensen die van het begin af er deel van
hebben uitgemaakt. Alle leden zijn thans
geüniformeerd en opgeleid. Meerderen heb
ben het diploma van „geoefend man”,
meerderen hebben ook het diploma van
„buitengewoon geoefend man”.
Elke week wordt er regelmatig les ge
geven om de verworven kennis te behou
den en uit te breiden en om de paraatheid
te bevorderen.
Het korps reserve-rijkspolitie treedt niet
vaak in het openbaar op, met het gevolg
dat er wellicht menigeen niet eens van het
bestaan van het korps afweet. Niettemin
hebben de leden van het korps in de afge
lopen jaren herhaalde malen de beroeps-
rijkspolitie op uitnemende wijze geassis
teerd, met opoffering van eigen vrije tijd,
waarvoor ik grote waardering heb. Zoals
men weet is de reserve-rijkspolitie een
korps, dat eigenlijk zijn bestaansreden
vindt in de noodzakelijkheid om in woe
lige tijden, wanneer de beroeps-rijkspolitie
tengevolge van andere dan haar normale
taken voor een deel niet ter beschikking
staat voor de normale politiedienst, de be-
roepspolitie te assiteren en te versterken,
teneinde have en goed van de burgerij vei
lig te stellen en te beschermen en de open
bare orde mede te helpen bewaren.
De mannen, die zich hiervoor beschik
baar hebben gesteld in het korps reserve-
rijkspolitie, geven hiermede een daadwer
kelijk bewijs van burgerzin en gemeen
schapszin. Op 11 oktober wordt het 10-
jarig bestaan feestelijk herdacht. De man
nen zullen zich als korps in het openbaar
vertonen en geüniformeerd door de straten
onzer gemeente marcheren. Laat de inwo
ners onzer gemeente, wanneer zij „hun”
mannen allen vrijwilligers, die belange
loos hun taak verrichten door de stra
ten der gemeente zien marcheren, op sym
pathieke wijze van hun waardering voor
„hun” mannen doen blijken. Mocht men
van die waardering wellicht nog willen
doen blijken in meer tastbare vorm het
feestpotje kan best nog enige aanvulling
gebruiken dan zal ook een dergelijk
blijk van belangstelling uiteraard zeer op
prijs worden gesteld.
Wie omtrent dit laatste -blijken van
belangstelling in stoffelijke vorm nadere
inlichtingen mocht wensen, kan deze ver
krijgen bij de adjudant van de Rijkspolitie
A. Holdermans te Rijen, die als leider der
Omdat we verkeerswegen vermeden,
door bossen crossten, over bergen klauter
den en zeer weinig mensen tegenkwamen,
voelden we de dankbare uitwerking van
stilte en rust. Dit was nodig, omdat we
’s morgens allerlei onderwerpen meekre
gen, waarover we moesten denken en pra
ten. Te voet echter leer je het landschap
en zijn bewoners snel kennen.
We hadden er bergen bij van 500 m.
Uren achtereen keken we tegen leisteen-
wanden aan, waarop kaarsrechte dennen
groeiden, of volgden we een bergbeekje,
dat zich door het bos haastte.
De mensen, die we ontmoetten, waren
gastvrij.
Toen we eens bij slecht weer geen vuur
konden maken, kregen we de kachel te
leen. Een andere keer had men, terwijl we
informeerden naar 't aantal inwoners,
werkgelegenheid, godsdienst enz., achter
onze rug nog een compleet diner bereid.
We moesten aanschuiven. Daar ontdekten
we ook, dat de echte Luxemburger na elk
middagmaal enkele grote koppen koffie
drinkt.
We deden dorpjes aan van zes tot tien
huizen. Geen kerk en geen school. Ook
geen enkele vereniging of ontspannings
mogelijkheden. Vergeten bergnesten.
Men was blij eens vreemden te zien. De
boeren kenden er nog maar pas kunstmest.
Zo maakten wij kennis met het oude
Luxemburgse leven.
Tegen zes uur kwamen we gewoonlijk
op 't kampterrein aan. Een ploeg, die die
dag kookbeurt had, had reeds het eten
klaargemaakt.
Na het eten bespraken we met elkaar
onze belevenissen of maakten er verslag
van in ons cursusschrift. Weer wat later
bij ’t kampvuur begeleidde de guitaar van
de commissaris onze liedjes. Het avondge
bed was steeds een doordacht dankgebed.
Weldra lag dan het tentendorp in rust.
Tot volgende week.
Vele mensen hebben me meerdere malen
gevraagd hoe het toch staat met het z.g.
Kapelfonds. Inderdaad is onder mijn voor
ganger, de Majoor-Aalmoezenier A. van
Haeren, een actie in het leven geroepen
die tot doel had gelden en goederen bijeen
te zamelen voor de bouw en inrichting van
een nieuwe Kapel op de Vliegbasis. De
Kapel komt er niet, maar het geld is er
gelukkig wel. Waarom komt de Kapel er
niet?
De Minister heeft gemeend dat er geen
dure Kapel van een ton gebouwd behoeft
te worden voor de dienstplichtige soldaten
die zondag dienst hebben c.q. op de Basis
blijven. Dit aantal is immers zelden meer
dan 40. Hiervan zijn niet alle Katholiek
en kunnen niet alle naar de kerk i.v.m. hun
dienst.
Is dat geld nu tevergeefs geweest. Neen,
integendeel. Want thans is er wel toe
stemming om een Kath. Mil. Tehuis te
bouwen, waarmee binnenkort een aanvang
wordt gemaakt. Hier komt ook een Kapel.
De Centrale van Kath. Mil. Tehuizen be
kostigt de gehele bouw, alleen is diezelfde
Centrale heel blij indien bijgedragen wordt
in de kosten van inrichting. De inrichting
vraagt veel geld, maar het geld wat tot nu
toe bijeengebracht is of wordt door de
Gemeente Gilze-Rijen zal besteed worden
voor de inrichting van de Kapel.
Hoeveel geld is er?
Toen we in 1955 alles overnamen van
de vorige Aalmoezenier, was er ongeveer
f 8000,.opgehaald. De Aalmoezenier van
Haeren heeft van dit bedrag zeer vele
kostbare en mooie „stukken” aangeschaft
welke we thans reeds gebruiken. Ik denk
hier aan een prachtige loper, altaarbeno-
digdheden, kasuifels etc. In september '55
nam ik een bedrag over van 3396,42.
De collectricen van Gilze en Rijen, on
der „aanvoering” van Mej. M. Theeuwes
en Mej. Ans Hoevenaars, zijn ondanks mijn
schijnbare ongeïnteresseerdheid actief door
gegaan en hebben de volgende bedragen
bij elkaar weten te krijgen:
Rijen: 1955 ƒ456,75, in 1956
443,80.
Gilze: 1956 ƒ494,40, in 1957 ƒ375,05.
Aan uitgaven hebben we deze jaren on
geveer 1300,— gemaakt, zodat thans nog
in kas is: 4570,06.
Voorwaar geen gek bedrag om mee te
starten. We vertrouwen en verwachten
ook dat op deze voet zal doorgegaan wor
den, en dat we zeer binnenkort een prach
tig Militair Tehuis zullen hebben, waarvan
de inventaris en vooral de Kapel geheel
bekostigd is door de talrijke bekende en
onbekende leden van de Militaire vereni
ging.
AALMOEZENIER TH. FRITSCHY.
