Moeder
en
St* Nicolaas.
De klokkenluider
van de Notre Dam
prijs op een nuttig en blijvend
W. HOOGLAND
St. Nicolaas heden
zondag op Rijen.
Stelt U J
St Nicolaasgeschenk?
HONGARIJE BEWIJST
MACHTELOOSHEID DER
VERENIGDE NATIES.
Verheijden Westenburg
NEGEN EN TWINTIGSTE JAARGANG
No. 47
UITGAVE VANDRUKKERIJ NICO HOBBELEN - RIJEN - TELEFOON 343 (K 1692) - POSTGIROREKENING 28.32.41
BIOSCOOP RIJEN TEL. 303
Zaterdag 8 Zondag 6.15 en 8.30 uur
HET MOEDERHART SPREEKT
(^ZATERDAG 24 NOV. 1956
Weekblad Qilze-Rijen
De lijst.
de
in
bevolking groeit
Komt U dan vrijblijvend een kijkje
Verzekeringen - Hypotheken
Financieringen van auto’s,
motorrijwielen en bromfietsen.
Assurantiekantoor
Rijen, Hoofdstr. 31, Tel. 393 (K 1692)
Woensdag 8 uur
Een der grootste films aller tijden terug
in ons land. Verbazingwekkende tafere
len, onheilspellende geheimen, romantiek
en spanning beleeft U in dit onsterfelijke
drama. Toegang 14 jaar.
nemen bij
Een film die ongetwijfeld zeer veel be
zoekers zal trekken. Bespreek tijdig Uw
plaats en voorkom teleurstelling.
Toegang 14 jaar.
Gediplomeerd Horlogemaker
Stationsstraat 84 Rijen
ZONDAG 25 NOVEMBER A.S.
HONGARIJE! Collecte IN de kerk!
KATH. THUISFRONT! Lotenverkoop
BUITEN de kerk!
Ernst en feest ontmoeten elkaar op één
dag, op één plek door onverwachte samen
loop van omstandigheden.
Ons vrije land kan nog hoop hebben op
zijn soldaten. Wij kunnen wij mógen!
nog offeren voor onze soldaten.
Laten wij dit DANKBAAR constateren!
Hongarije.Nederland.trekken wij de
vergelijking!
OFFEREN wij voor het zwaar-beproef-
de, zwaar-getroffene Hongarije!
MAAR... vergeten wij onze eigen mili
tairen en onze nationale belangen niet!
Bouwen wij door ons offer voor de
militairen mee aan het godsdienstige,
dus gezónde, BOLWERK tegen de demo
nen van onze tijd.
10-jarig bestaan Nat. Kath. Thuisfront.
Hoe kritiek het wereldgebeuren ook
ligt en hoezeer misschien ook de inhoud
van uw portemonnaie geslonken is door n
al dan niet terechte hamsterwoede: St. Ni
colaas is in aantocht en arriveert zondag
om 13 uur bij café-restaurant ,,’t Hoekske
Vandaar gaat hij zijn rondgang door Rijen
op zijn schimmel beginnen, begeleid door
feijn grijnzende zwarte Pieten, onze Harmo
nie en het St. Nicolaas-comité en natuur
lijk door honderden zingende kinderen.
Na deze rondgang houdt de Bisschop
audiëntie voor de kinderen in de Meisjes
school en dan gaan de schatkamers open
van de welhaast onuitputtelijke voorraad
schuur van de vrijgevige Sint.
Sinds het voorjaar heeft de Heilige zijn
tractaties bepaald, maar daarbij rekende
hij op het goede hart van de Rijenaren,
die gewoon zijn de collectebussen tijdens
de rondgang mild te gedenken.
Doe het dan deze keer nog milder. Onze
t en alle mogelijke soorten
Gouden ringen, broches
wand- en
loges de bekende merken: Roemer, Prisma
Precision, een tophorloge en
BURGERLIJKE STAND GILZE.
Van 15 nov. t.m. 21 nov. 1956.
GEBOORTEN: Petrus W„ zn van Go-
vert P. Beenhakkers-Baremans Anto-
nius C. M., zn van Cornelius A. Wirken-v.
Zon Johannes A. G. M., zn van Petrus
A. de Bont-Swolfs Victorianus A. M
zn van Johannes A. van Hoek-Boemaars
artikelen zijn drie tot viermaal duurder
geworden.
Bij gelegenheid van de verjaardag van
St. Nicolaas maken we er dit jaar een kin
derfeest bij uitstek van, geef 'ns ’n top-gift.
Namens het St. Nicolaas-comité,
L. J. Utendaal, voorz.
Het Westen, zo scheutig met zijn ver
ontwaardiging, protesten en hulpverlening,
is er niet in geslaagd ook maar in het minst
paal en perk te stellen aan het verschrik
kelijke bloedbad, dat de Sovjet-divisies in
Hongarije hebben aangericht. Evenmin kan
het thans tot zijn grote schande de depor
tatie van tienduizenden Hongaren naar de
Russische slavenkampen verhinderen.
Deze machteloosheid betekent een ver
oordeling der Verenigde Naties, die niet
in staat blijken te zijn haar doelstellingen
consequent af te dwingen.
Voor wie de democratie en de vrijheid
iets meer dan een loutere frase is, moet
zich afvragen, hoe het mogelijk is, dat het
Hongaarse volk in zijn vrijheidsstrijd al
leen is blijven staan.
Wel staat de Hongaarse vrijheidsstrijd
op de agenda der Verenigde Naties, maar
niemand maakt zich daarover illusies
daar de Sovjet-Unie zijn slachtoffers en
hun begunstigers onder een permanente
dreiging met een derde wereldoorlog houdt.
Het blijft bij een veroordeling. Maar, is de
hernieuwde onderwerping van het Hon
gaarse volk niet een te hoge prijs? En hoe
lang kan een grote mogendheid nog de
afschuwelijkste misdaden blijven begaan?
Wij herinneren aan de oproep van de
Paus om eensgezind de weg op te gaan
die overeenkomt met de waardigheid van
de kinderen Gods. Misschien kan door
grote vastbeslotenheid der volkeren
vrede en vrijheid gered worden.
Maar dan geen vastbeslotenheid
woorden alleen.
Het is absoluut noodzakelijk dat
DIPLOMA UITREIKING E.H.B.O.
GILZE.
In de zaal van H. Donders, werd aan
29 geslaagde E.H.B.O,-ers van de afd.
Gilze, het Nat. Eenheidsdiploma met het
daaraan verbonden insigne uitgereikt.
Voorzitter van Dooremalen deelde in
zijn openingswoord mede dat bericht van
verhindering was binnengekomen van de
heer Bergers, voorzitter van de Kath. Nat.
Bond, van de edelachtb. heer Burgemees
ter Mr. van Mierlo en en echtgenote, en
van vier leden. Alle aanwezigen heette hij
hartelijk welkom, wenste de geslaagden
geluk, wees op de belangrijkheid van het
behaald diploma, sprak het vertrouwen uit,
dat allen als goede E.H.B.O.-ers in de toe
komst steeds trouw de oefenavonden zou
den volgen. Waarna hij verzocht aan dok
ter van Hasselt wegens afwezigheid van
de burgemeester de diploma’s uit te reiken.
Dokter van Hasselt wenste ook alle ge
slaagden geluk met het behaald succes en
benadrukte nogmaals de woorden van de
voorzitter: dat het volgen van een cursus
en het afleggen van een examen pas een
begin vormen om een goed E.H.B.O.-er
te worden. Door regelmatig oefenen, en
het geleerde steeds te repeteren, is men
pas in staat zelfstandig op te treden, wan
neer men plotseling voor hulpverlening
wordt geplaatst, dan is er geen tijd meer
om het Oranje Kruisboekje na te slaan, of
te vragen, hoe men dan moet handelen.
Nadat de secretaris nog enkele admini
stratieve punten had afgehandeld, reikte
dokter van Hasselt met assistentie van zijn
echtgenote de diploma’s uit.
De Z.E.H. Pastoor Driessen wenste als
Geestelijk Adviseur hierna de geslaagden
proficiat en sprak over het mooie doel van
de vereniging: het helpen van ongeluk-
kigen in tijd van nood, een mooie daad
van naasteliefde.
De heer Timmermans dankte namen alle
enz. Onze keus in pendules en de allernieuwste
schoorsteenklokken Junghans en Juba is fantastisch. Ook in hor-
-1 enz. en Hoogland’s Anker
voor iedere beurs.
Het is absoluut noodzakelijk dat de
gehele wereld, behalve, dat zij eensgezind
protesteert, zich op effectieve wijze aan
eensluit in verdragen en dat zij alles wat
communisme heet, boycot.
rene,
de lijst ontwarend, achter haar
en twintig kruisen zette. Allemaal
goed.
De lijst was ontwijd. Een vreemde
schennende hand had de hand van Moeder,
het inktpotlood zo vastberaden tussen de
vingers geklemd, verdrongen.
Maar bij óns thuis hangt-ie weer.
Het inktpotlood is nu een ballpoint...
geslaagden, docent en bestuur voor het
geleerde op E.H.B.O. gebied, en beloofde
namens alle geslaagden te zullen trachten
de eerste hulp goed te beleven, en indien
hodig in praktijk te brengen.
Waarna aan dokter van Hasselt en zijn
echtgenote een blijvend aandenken aan
deze cursus werd aangeboden.
Hierna werden verversingen en een ro
kertje aangeboden.
Na de korte pauze hiervoor, kwam de
uit de leden samengestelde feestcommissie
aan het woord. Welke de aanwezigen in
vier groepen indeelden, voor het gezamen
lijk gezelschapsspel „hersengymnastiek”.
De docent, de voorzitter en de secretaris
werden als scheidsrechters aangewezen.
De gestelde vragen, lagen op het gebied
van E.H.B.O., plaatselijke historie en
sport. De leden van de winnende teams
kregen elk een verbanddoos als prijs, ter
wijl aan de leden van de verliezende par
tijen als troostprijs een verbanddoos werd
aangeboden van dezelfde inhoud maar van
een andere kleur. De feestcommissie reikte
ook aan de scheidsrechters elk een ver
banddoos uit voor hun medewerking en
doorslaggevende beslissingen. Waarna de
voorzitter aan de leden van deze commis-
sie elk een verbanddoos uitreikte voor hun
keurige organisatie, waarmede alle aanwe
zigen waren voorzien van een nuttiq
E.H.B.O. geschenk.
Door de leden werd aan de secretaris
als blijk van waardering voor t vele werk
dat hij voor deze avond, de cursus, met
het examen en voor de vereniging steeds
belangeloos doet, een doos sigaren aange
boden. De secretaris dankte voor dit blijk
van waardering en sprak nog even over de
wedstrijd van zondag 25 nov. te Haarsteeg
waar de vereniging met twee ploegen zal
uitkomen en gezamenlijk in clubverband
deze wedstrijd zal bezoeken.
Nadat alle aanwezigen nog een con
sumptie was aangeboden, bracht muziek
weer een andere stemming in de zaal en
bleef men nog lange tijd gezellig bijeen.
Alle moeders weten, dat naarmate Sint
Nicolaas naderbij komt dit invloed heeft
op het gedrag van de kinderen. Tweeërlei
invloed helaas. Ze worden braver, maar
ook ongeduriger. Ze zijn gehoorzamer,
maar ze praten je de bladders aan de oren
over alles wat ze graag zouden willen
hebben, en dat wisselt met iedere etalage
die ze hebben gezien. Ze maken ontzag
lijke verlanglijsten, iedere dag weer een
andere. En ze gaan laat slapen.
Mijn moeder kwam in die dagen op het
idee van de lijst.
Zij nam een vel papier en zette daarop
al onze namen. Dat waren er acht. En dan
maakte ze twee kolommen. Boven de ene
stond „goed” en boven de andere „slecht”.
Moeder wist van zoiets een kleine plech
tigheid te maken.
„Vanavond brengt-ie de lijst,” zei ze
dan. Wij wisten: wanneer wij sliepen (en
al probeerden we nóg zo lang wakker te
blijven, Sint zocht altijd een moment uit
waarop wij van de kaart waren) dan
kwam Sint en zette zich tegenover Moeder
en legde de lijst op het pluche tafelkleed
met het varentje. Wij geloofden. Want
hoewel wij wisten, dat het moeders hand
was die onze namen daar in onuitwisbaar
inktpotlood had neergezet, wij wisten ook
dat het Sint was, die de lijst had gebracht.
Dan begon Moeder te profiteren van het
Prae-Sinterklaastijdperk.
Wie zijn schoenen poetste, kreeg een
kruisje op de lijst. Voor goed.
Wie zijn bord niet leeg at, kreeg een
kruisje op de lijst. Voor slecht.
In het begin sprongen we daar nogal
eens achteloos mee om, maar dan kwam
de dag waarop we begonnen te tellen. Acht
voor slecht, zes voor goed. O wee! Die
balans klopte niet. Dan begon de strijd om
het kruis voor goed, de angst voor het
kruis van slecht. En uitvegen, dat deed
moeder niet. Ze gebruikte inktpotlood en
liet niet na ons van de betekenis van dit
feit te doordringen. Onuitwisbaar waren
onze daden, goede en slechte, opgetekend
voor het alziend oog van Sint.
Die laatste dagen waren een complete
kruistocht. Vele malen per dag stonden we
voor de lijst. Er waren normale kruisen,
maar er stonden ook die hele dikke, die
Moeder gezet had toen ze zo vreselijk
kwaad op ons was, haar drift vereeuwigd
in inktpotlood... Oei! Die kón de Sint niet
over het hoofd zien en Moeder verzekerde
ons dan ook, dat juist die extra-dikke krui
sen Sint straks zéker zouden doen vragen
naar het hoe en waarom...
Aan de avond van de vierde december
was de lijst plots, héél geheimzinnig ver
dwenen. „Sint komt 'm halen” zei Moeder
met eerbied in haar stem. En wij wisten,
nu was er geen lievemoederen meer aan.
Ons lot was beslist. Zelfs de lijst was niet
nodig om ons tot inkeer te stemmen. Wij
deden aan ernstig zelfonderzoek, wogen
kruisen voor goed af tegen kruisen voor
slecht, en kwamen meest tot de conclusie,
dat het wel een dubbeltje op z’n kant wor
den zou...
Toen we groter werden, bleven we op
de lijst. We deden met de kleintjes mee
en bedelden net zo hard om een „kruis
voor goed” als de anderen.
Ik weet nóg hoe de klad er in kwam
toen mijn oudste zuster met haar uitver
korene thuis kwam. En hoe deze uitverko-
getroffen door haar lieftalligheid en
naam vijf
voor
