Nationale Mariahulde
De Ommegang der
Vreugden.
Charlie Chaplins
Festival
Soest-SüdR*A*C* 1-3*
HARMONIE BIOSCOOP
zeven en twintigste jaargang)
HONGKONG
No. 34
ZATERDAG 21 AUG. 1954
RIJEN - TELEFOON 343 (K 1692) - POSTGIROREKENING 28.32.41
UITGAVE VAN: DRUKKERIJ NICO HOBBELEN
22 AUGUSTUS
In het stadje van de blijdschap.
FEEST VAN HET ONBEVLEKT
HART VAN MARIA.
Slechts drie dagen
RIJEN
Telefoon 303
Zaterdagavond 14 Augustus heeft
R.A.C. een vriendschappelijke wed
strijd gespeeld tegen Soest-Süd, in
Duitsland.
Bij het bezoek van onze voorzitter
aan het onlangs gehouden Jeugd-Fifa-
tournooi in Duitsland, waaraan onze
R.A.C.-speler Th. v. d. Steen heeft
deelgenomen, ontmoette de heer Klerkx
een bestuurslid van, de voetbalvereni
ging Soest Süd, de heer Adolf Severing.
Dit was het beginpunt van een reis naar
Duitsland, waaraan de deelnemers nog
lang met genoegen zullen terugdenken.
Zaterdagmorgen werd om vijf uur
gestart, doch het begin was voor de
dertig deelnemers niet erg hoopvol. In
Eindhoven hadden we reeds ruim twee
uur oponthoud wegens pech. Met een
inmiddels gecharterde bus van van Dijk
uit Eindhoven, kon de reis worden
voortgezet. Om half drie, twee uur te
Men zong het lied van Maria der
Vreugde, gedicht door de Bergense
dichter Anton van Duinkerken: „Maria
die door Bergen gaat, Dat is geen
nieuw gezicht.”
Men zong ook het lied van O. L.
Vrouw van Brabant, het lied van trouw
aan Brabants Hertoginne en het lied
van de Brabantse eer.
Het was een indrukwekkend Om
gang, boeiend om de toewijding, waar
mee de duizenden deelnemers zich
gaven aan hun taak, waarvan zij zich
door toeschouwers noch door fotogra
fen lieten afleiden, boeiend ook door de
devotie, waarmee zij door de toeschou
wers werd gadegeslagen en meegeleefd.
Op hen, die van deze Maria-Omgang
voor het eerst getuige mochten zijn,
heeft dit kleurige schouwspel een on
vergetelijke indruk gemaakt.
de meesten in de schaduw, want de zon
was heet.
’t Was een lange stoet! Aan de groe
pen, die de Zeven Vreugden van Maria
tot uitbeelding brachten, ging zo nog
het een en ander vooraf. De openings-
groep werd gevormd door herauten en
ruiters, het Onze Lieve Vrouwegilde,
de Bisschop van Breda, wereldlijke
autoriteiten en de geestelijkheid van de
stad en de kloosters; zij gingen de ste-
demaagd vooraf, die zich statig liet
dragen door een rank paardje. Acoly-
then droegen in wolken van wierook de
reliek van het H. Kruis, in het proces-
siekruis gevat. Vaandrigs met vlaggen
van kerk en land, van gewest en stad
sloten deze groep af.
Dan kwam de groep
laat, arriveerden we in Soest, een Mid
deleeuwse stad met smalle straatjes en
stadswallen. Bij onze aankomst in het
clubhuis Hotel „Lindenhof” werden we
door onze gastheren allerhartelijkst ver
welkomd. Hun gemoedelijkheid, vrien
delijkheid en gastvrijheid zorgden er
voor dat we ons direct thuis voelden.
De voorzitter van Soest Süd, de heer
P. Müller, tevens internationaal
scheidsrechter toonde zich een gastheer
bij uitnemendheid, evenals zijn mede
bestuursleden.
Na het eten werden de spelers bij
particulieren ondergebracht. Vraag hun
hoe zij daar werden onthaald, en ieder
zal vol lof over de gastvrijheid der
Soestenaren spreken.
Om half zeven traden beide elftallen
aan om hun krachten te meten.
In het begin speelde R.A.C. zeer ge
reserveerd, hun aanvallen goed op-
voudige, verborgen geloofsleven, in het
dienen van God in haar eigen Kind,
in het zichzelf vergeten en zichzelf op
offeren. Maria was dan ook geen „me
vrouw”, maar dienstmaagd tot in haar
glorie.
En dat is wellicht ook haar bood
schap voor ons, mensen, in deze tijd,
waarin een ieder meer wil zijn dan
ieder ander. Een boodschap ook voor de
jonge mensen, die met hun genadeloze
eerlijkheid veel van de oude romantiek
rondom Maria hebben verniedigd, doch
die nog zoeken naar de betekenis van
Maria in hun eigen jonge leven. Laten
zij eens kijken naar en doordringen in
Maria’s „dienstbaarheid tot het uiter
ste”.
Het gehele jaar staat in het teken van
Maria; het is het Maria-Jaar, vorig
jaar door de H. Vader uitgeroepen
met de encycliek Fulgens Corona, ter
herdenking van de afkondiging van
het dogma der Onbevlekte Ontvangenis
een eeuw geleden en met de bede dit
eeuwfeest te vieren in gebed en boete
en in nastreving van het levensvoor-
beeld van Maria. Onze bisschoppen
volgden met een herderlijk schrijven,
waarin zij nader op de betekenis van
het Maria-Jaar ingingen. Immers velen
zien niet in, waarom er een Maria-Jaar
moet zijn. De bisschoppen geven het
antwoord, wanneer zij zeggen: „Van
het allergrootste gewicht is het, dat wij
de betekenis van Maria in de heilsorde
goed kennen, dat wij dieper doordrin
gen in de mysteries, die God in haar
heeft gewrocht, in de bedoeling, die
God van eeuwigheid af met haar heeft,
in haar medewerking met Christus aan
het verlossingswerk en het heiligings-
werk der zielen. Het is God zelf, die
Maria heeft groot gemaakt en onaf
scheidelijk verbonden met Christus, niet
voor haar alleen, doch voor ons allen.
En daarom is zij bezield als met één
verlangen, bezig met één werk: de
glorie van Gods Zoon, haar zoon, over
te brengen in alle zielen, moeder te
worden niet van één Christus, doch van
de millioenen mensenkinderen, die allen
bestemd zijn om Kinderen Gods te
worden in Christus onze Heer Dit is
het duidelijke antwoord van de bis
schoppen. Wat is het antwoord van de
gelovigen op deze aansporing?
Inderdaad! Er zijn talrijke manifesta
ties te verwachten of zijn reeds geweest.
Nu Zondag a.s. zal geheel Katholiek
Nederland zich verenigen met de
grootse Nationale Mariahulde, die in
het Bossche stadion gehouden wordt.
Het zal ongetwijfeld een groots festijn
worden, dat niet zal nalaten indruk te
maken op de aanwezigen.
Maar nu vraag ik mij in alle ernst af?
Wie van ons Katholieken in Nederland
die van verre of van dichtbij de feeste
lijkheden in Den Bosch zullen meema
ken, hebben ook gereageerd op het ver
zoek der bisschoppen tot geestelijke
voorbereiding op dit nationale Maria-
feest? Wie van ons heeft Zaterdag 14
Augustus inderdaad gevierd als een
dag van boete en eerherstel? Wie
heeft van de week van 15 tot 22 Aug.
inderdaad een gebedsweek gemaakt?
Ik ben bang, heel bang, dat het percen
tage van hen, die zich geestelijk hebben
voorbereid aan de lage kant zal zijn,
aan de zeer lage kant. Waarom? U
weet het antwoord zelf wel: Haast,
oppervlakkigheid, beletten ons diep
ergens op in te gaan, zelfs in zaken, die
doorvorst moeten worden, willen zij
resultaat opleveren.
Ondanks het feit, dat „alle geslachten
haar zalig zullen prijzen”, heeft Maria s
leven zich nooit gekenmerkt door exor
bitante gebeurtenissen. Integendeel, zij
was een vrouw zoals de anderen, ge
trouwd zoals de anderen, en met maar
één kind, waar zij misschien wel door
de Joodse huisvrouwen op aangekeken
zal zijn geweest. Misschien ook wel, dat
enkele buurvrouwen zo nu en dan eens
van haar gezegd hebben, dat zij zo
vriendelijk was en zo vroom leefde.
Maar dat zal toch wel het enige zijn
geweest.
Inderdaad, Maria’s leven heeft uiter
lijk weinig opzienbarends. Het opzien
barende is juist in het geestelijke ge
legen. Haar grootheid ligt in dat een-
Bergen op Zoom is een stadje van
blije mensen; van mensen, die leven in
de blijdschap der kinderen Gods.
Hun blijdschap kent zo van die hoog
tepunten, zoals het jaarlijkse carnaval
er een is, als de Bergenaren onder het
motto „agge maor leut et” in een drie
daags feest van jolijt, van maskerade en
blije uitgelatenheid afscheid nemen van
het vlees, dat zo zwak is.
Daarover wil ik het nu niet hebben.
Maar ik was Zondag in het Schelde-
stadje getuige van een ander hoogte
punt van blijdschap in het leven van
de Bergenaren. Op de feestdag van
Maria Hemelvaart hield Bergen op
Zoom weer zijn schone Maria-Omme-
gang, die zijn oorsprong vond in de
dankbaarheid der Bergenaren voor het
ongeschonden behoud van hun dierbare
stad in de tweede wereldoorlog.
De dankbaarheid is een schone, zij
het veel-versmade deugd; maar niet in
Bergen op Zoom. De Bergenaren be
oefenen naast de blijdschap der kinde
ren Gods de deugd van dankbaarheid
der kinderen van Maria, die zij aanroe
pen als de „causa nostrae laetitiae”, als
de oorzaak onzer blijdschap. Voor de
10e maal in successie vierden zij het
feest der blijde dankbaarheid met een
Maria-Omgang, die telkenjare uitgroeit
tot een steeds indrukwekkender mani
festatie van de kinderlijke aanhankelijk
heid van de Bergenaren aan Brabants
Hertoginne, de Lieve Vrouw, die zij
ditmaal vierden met de uitbeelding van
Haar Zeven Vreugden.
Het was niet zo maar een optocht
zonder meer, niet zo maar een lange rij
van praalwagens en groepen, die louter
kijkspel zijn. Het was een spel van
Maria-kinderen, mannen en vrouwen,
jongens en meisjes maagdekens zegt
men in Brabant. Het was een feest van
ontroerende toewijding en overgave,
een devoot, massaal gebed voor het be
houd van Brabant in de storm van on
geloof, die over de wereld raast. Ik
stond „op de mert”, waar de Omgang
driemaal langs trok. Het knusse plein
lag te blakeren in de zomerzon en de
zwaarste klok in de massieve toren liet
haar bronzen klanken loom over de stad
galmen. Daar stond langs de route, die
de Omgang zou maken in de vorm van
een groot kruis van de ene kant naar
de andere kant, in dichte rijen het volk
van Bergen op Zoom, van Zeeland en
West-Brabant, met hier en daar wat
pelgrims uit België, rijendik te wachten;
Dan kwam de groep van het Oud
Verbond: Eva met de duivel op de
hielen; de Engel, die haar met zijn
vlammend zwaard het Paradijs uit
dreef; heilige vrouwen, die een voor
afbeelding waren van Maria, de nieuwe
Eva, en profeten, die de komst van
de Verlosser aankondigden. Sint Jan
de Doper, in gezelschap van zijn leer
lingen, was omstuwd door een menigte
volks, waaronder zowel de farizeeërs
als de tollenaars en de Romeinse sol
daten. Het was een levendige groep,
die niet volstond met statig voorbij te
trekken. Het was één brok actie en
leven. Sint Jan raakte in dispuut met
die hem volgden en sprak met de over
tuiging van iemand van het Gilde van
de Klare Waarheid.
Dan volgden in een bonte afwisseling
de zeven groepen, die de Vreugden van
Maria in beeld brachten. Levendig zo
als de groep van Sint Jan; onverstoor
baar en vol toewijding zich gevend aan
de rol, die zij in dit spel der Vreugden
moesten spelen.
Maagdenkoren zongen met begelei
ding van muziek en onder het maken
van rhythmische bewegingen Maria-
liederen; engelengroepen dansten en
musiceerden; de herders met hun scha
pen volgden Maria en St. Joseph op
hun weg naar Bethlehem; een grote
groep bruidjes in smetteloos wit en in
een heerlijke onregelmatigheid ging
vooraf aan het Mariabeeld van het
Gilde.
Fel fonkelde het borduursel, door de
Zusters Carmelitessen van de Halster-
seweg gelegd op de hemelsblauwe man
tel van Maria.
In alle eenvoud volgde een groep van
Brabantse vrouwen, die in een lied de
Hertogin van Brabant, de Moeder van
de Blijdschap haar hulde brachten. De
deugden van het Brabantse volk wer
den door figuren op een praalwagen
uitgebeeld; zij stelden ons de Braban
ders voor als goed en edel, koninklijk
en moedig, gezegend en eerbiedwaar
dig, liefdadig, rechtschapen en bemin
nelijk.
Weekblad Qilze-Rijen
Vrijdag 20, Zaterdag 21 en Zondag
22 Augustus om 8 uur
Verwacht! „Bureau Zedenpolitie” en
„Czardasfürstin”.
Zaterdag 21 en Zondag 22 Aug.
om 3 uur speciale familie- en
kindervoorstelling van 't gehele
avondprogramma tegen verlaag
de prijzen 35 en 50 ct. Plaats-
bespreken 10 ct p.p. Bespreek
tijdig want 't zal storm lopen.
Met uitbundig succes in de grootste the
aters van ons land vertoond. Een pre
mière van vijf korte films tot één geheel
gecombineerd en van geluid voorzien.
Een kostelijke en aanbevolen nieuwe
kennismaking met de „oude” Charlie com
pleet met breed uitstaande jubeltenen,
bolhoed en wandelstok.
Toegang alle leeftijden.
Woensdag 25 Aug. 8 uur
met Ronald Reagan, Rhonda Fleming
en Nigal Bruce.
Een romantische geschiedenis van een
ex-soldaat die, op roof belust, door een
Chinees vluchtelingetje tot betere gedach
ten komt. Een spannend en ontroerend
filmwerk, spelend in het bonte en avon
tuurlijke China van heden. Toeg. 14 jr.
