1
Wat doen wij voor hen?
DE DICTATOR
Spionnage B.V.
HET SPOOK VAN
DE OPERA
Ij
Als onze jongens terugkomen......
Harmonie-Bioscoop, Rijen
Inlichtingskantoor voor Belasting
betalers. Spoorlaan 66 - Tilburg
„DE KATHOLIEKE KRING”GILZE
VIJFTIEN GULDEN;
op hen,
ZAKENLUI EN LANDBOUWERS
De Directeur: G. P. A. Haenen.
met Charles Chaplin, Paulette Goddard,
Jack Oakie
Een fantastische KLEURENFILM
Zaterdag 15 Nov. te 8
Zondag 16 Nov. te 4 en
Maandag 17 Nov. te 8
uur
8 uur
uur
Met trots presenteren wij U de film,
waarnaar iedereen reikhalzend heeft
uitgezien. CHARLES CHAPLIN, de
begenadigde kunstenaar speelt hierin
de fantastische rol van DICTATOR.
van de maand.
1-4 uur Café
Toegang 18 jaar.
PlaatsbesprekenZondag van 11.30—12.30
Prijzen: f 1.25, f 1.10, f 0.80, f 0,50
is. Die geleerd hebben zich te beheersen.
Kortom, er werden karakters gevormd.
Doch de terugkeer zal zijn moeilijkheden
geven. Vaak werd door de soldaat het gezin,
waar hij zo sterk naar verlangde, als het ware
geïdealiseerd, zodat bij thuiskomst de teleur
stelling veelal niet uitblijft. Ook de houding
van de burgers zal zeker niet aan zijn ver
wachtingen beantwoorden. In zijn verbeelding
zag hij het vaderland steeds in dankbare
afwachting van zijn terugkeer^En zonder het
zelf te willen, meende hij toch dat daarginds
de gedachten steeds bij hem waren. Hoe bit
ter zal dan voor hem de werkelijkheid zijn.
Het grote publiek trekt langs hen heen, heeft
hoogstens een vriendelijke lach voor hem over
desnoods nog een prijzend woord. Daar blijft
het bij.
Het is te begrijpen, dat hierdoor de terug
kerende soldaat uit het lood geslagen wordt.
Waar hij jaren op hoopte, blijkt dan een voze
verwachting. En deze dingen nu zijn te ver
mijden, als wij als volk in z’n geheel onze
houding bewust gaan bepalen. Hierin ligt
onze taak. Eerst moeten wij ons rekenschap
geven van wat hier voor offers werden ge
bracht, dan zal het niet moeilijk vallen de
juiste houding te vinden. Let wel, de soldaat
heeft recht op onze waardering. Hij ging,
opdat wij thuis konden blijven. Opdat wij
ons eigen leventje in alle rust konden leven.
Wat nu te doen?
Het antwoord is kort. Laat de werknemer
beseffen, dat hij hier de helpende hand heeft
te bieden. Een morele verplichting rust op
hem, om onze oorlogsvrijwilliger, die zulke
kostbare jaren verspeelde, een kans te geven.
Hij zal hiermede ook eigen belang het beste
dienen, want een man die getoond heeft
karakter te bezitten, is in onze maatschappij
uitstekend te gebruiken.
Maar ook op ons als burgers, en
die de terugkerende weer in het gezin opne
men, rust een taak. Wij zullen met open har
ten tegenover hen moeten staan, veel door de
vingers zien, begrip tonen voor de moeilijk
heden. Kortom, door daden laten zien, dat het
ons ernst was, toen wij bij hun vertrek zeiden:
„Vaarwel, op ons kun je rekenen!"
Druppelsgewijs komen onze oorlogsvrijwil
ligers thuis. Straks, binnen enkele weken mis
schien al, wanneer de grote massa het demo-
bilisatiepapier in de zak heeft, zal het aantal
thuisvarenden in de honderden gaan lopen.
En dan wordt het ernst met de vraag?,,Wat
doen we voor onze jongens?"
Wij zijn het er allen over eens, dat dit
probleem niet zonder meer een kwestie is van
„administratief afvloeien”. We beseffen, dat
er iets meer moet worden gedaan en niet
alleen door vrienden en verwanten, maar door
ons volk als geheel. Een oorlogsvrijwilliger
die weer thuiskomt na twee jaar en soms
langer uit zijn omgeving weg te zijn geweest,
is zo maar niet te vergelijken met iemand die
om de een of andere reden zijn vaderland
tijdelijk vaarwel zeide. Onze jongens verlieten
huis en haard, niet omdat zij meenden het
elders beter te zullen hebben; zij gingen om
dat de plicht hen riep. Hiervoor moesten dik
wijls zware offers worden gebracht. Het na
oorlogse vaderland, dat schreeuwde om
arbeidskrachten, kon niet wachten tot zij
terug waren en zo zagen zij van daarginds
uit, dat de mooie kansen één voor één aan
hen voorbijgingen. Maar nog erger was het
voor diegenen, die door hun vertrek een vaak
moeizaam verworven positie prijsgaven. Zij
zullen bij hun thuiskomst bemerken, dat zij
weer van voren af aan kunnen beginnen.
Dit is echter niet het enige waarmede wij
rekening moeten houden. Er is meer. En mis
schien is dit nog wel het belangrijkste, n.l.
hoe zullen zij zich weer aan hun oude omge
ving aanpassen, na een langdurig en hard
leven in een mannenmaatschappij? En hoe
moeten wij hen daarbij helpen?
Nu is het blijkens de rapporten van onze
geestelijke verzorgers in ons leger zo met de
jongens gesteld, dat we ons over hun moreel
zeker niet ongerust behoeven te maken. De
jaren van ontbering hebben mannen van hen
gemaakt. Mannen, die weten wat discipline
Voorprogramma Buitenlands Nieuws.
BIOSCOOP
Inkomsten- en Ondernemingsbelasting ’46
Hebt U deze aangifteformulieren reeds ont
vangen Wendt U dan in vertrouwen tot
onze ACCOUNTANTS, Uwe aangiftefor
mulieren van al de bestaande belastingen
worden voor U verzorgd, per abonnement
van één jaar voor
zo ook alle adviezen, in al Uwe aangele
genheden.
Spreekuur, Hoofdkantoor, Woensdag
en Donderdag van 912 en 27 uur.
Zitdag voor de omgeving.
Chaam, elke 4e Dinsdag
Spreekuur van 1012 en
Béllevue, Dorpstraat.
U kunt een dezer dagen een onzer H.H.
Vertegenwoordigers voor bezoek verwach
ten;
HR
REDACTIE A. P. HUYSMANS EN N. HOBBELEN
DIRECTIE: N. HOBBELEN, STAT1ONSSTR., RIJEN
mannenmoed
ik
WEEKBLAD GILZE-RIJEN
r
UITGAVE VAN DRUKKERIJ N. HOBBELEN
RIJEN - TELEFOON 343 - POSTGIRO 28.32.41
Romantiek in de schaduw der dreiging.
Muziek welke een bekoorlijke betovering heeft.
Spanning die steeds ondragelijker wordt.
'n Onvergetelijk verhaal in kleuren verfilmd.
Voorprogramma Binnen- en Buitenlands Nieuws
Toegang 14 jaar.
met Nelson Eddy, Claude Rains, Susanne Forster
5
om 8
maal onder de schurft en
ten, vieze vuile stinkende
Ik heb patrouille’s en
den verpleegd enz. Ik heb de dood in de C"
schouwd. Langzaam zag ik hem naderen toen ik
Malakka ziek lag en verloren gegeven was. Als
flits zag ik hem voorbij gaan als
de oren
naar me
me
Reeds meer dan drie jaar ben ik soldaat en leef
ik tussen soldaten van allerlei geloof en van allerlei
stand en met verschillende levensopvattingen. En toch
zijn we één. Mijn slapie is protestant. Wanneer voor
hem kerk is en hij slaapt, dan wek ik hem, dat hij
naar de kerk kan; wanneer ik slaap en er is een H. Mis
dan wekt hij mij, zodat ik naar de H. Mis kan gaan.
Ja, hoe we ook van elkaar verschillen in opvattingen,
in geloof enz., we zijn toch een, kennen dezelfde
vreugde, dezelfde smarten en staan zij aan zij in lief
en leed.
Ja, ook ik zal in die jaren veranderd zijn, al merk
er zelf weinig van. Toch zijn het mooie jaren ge-
Woensdag T9 Nov. om 8 uur slechts een voorstelling
Een spion zonder scrupules, een busconducteur met
een hobby voor goochelen, twee mensen die niets met
elkaar te maken hebben en elkaar toch steeds zoeken
Toegang 14 jaar. Verzekert u van een goede plaats
Wij verwachten: De kleine Man en De Wildzang
maakt Carrière. Donderdag 20 Nov. om S uur Bru-
nini's Variété met een telepaath en hypnotiseur.
EEN PRACHTBRIEF VAN EEN JONGEN
IN INDIë.
Dezer dagen kreeg ik een brief in mijn handen van
een eenvoudige Limburgse jongen, een mijnwerker, die
hij schreef aan zijn meisje, dat met hem verloofd was
gewjest.
Wat een mannenmoed en diep geloof en sterke
naastenliefde, spreekt hieruit. Een vurig Katholieke-
Actie man destijds, die nu in de harde praktijk van
het soldatenleven, laat zien, wat gelovige jongens
sterk en karaktervol kunnen zijn. Leest en denkt na
en volgt na.
„...je vroeg dan, of ik reeds twee jaar in de tropen
ben. Ja, inderdaad, ik ben reeds twee jaar hier. Twee
jaar frontsoldaat. Twee jaar, waarin ik voor mezelf
heb moeten zorgen. Zelf de was doen, schoenen poet
sen enz. Het is nu niet: moeder poets even mijn schoe
nen enz., het is niet zoals thuis, dat moeder steeds
voor je klaar staat, en als je maar een heel klein beetje
ziek bent, niet weet, wat ze doen moet om je maar
op te beuren. Het is echter niet alleen de moeder
lijke zorg, die we hier zo missen, maar ook de moe
derlijke raad. Voor alle beslissingen sta je nu alleen.
Sinds de laatste drie jaar heb ik gezeten in Duitsland,
Frankrijk, Engeland, Malakka en Java. Veel moois
heb ik gezien, maar ook veel ellende. Ik ben hygienist
en verpleger. Ook burgers kampongbewoners heb ik
veel verpleegd, oud en jong, mannen, vrouwen en
kinderen. Mannen, vrouwen en kinderen, die hele-
onder de tropenzweren za-
zweren enz.
actie’s meegelopen, gewon-
ogen ge-
op
een
me de kogels om
floten en een keer, toen drie handgranaten
geworpen werden, welke nog geen meter van
afvielen, maar alle drie niet ontploften.
ZATERDAG 15 NOV. 1947 - NUMMER 158
VIERDE JAARGANG NA DE BEVRIJDING
Zaterdag 15 November om 8 uur
Zondag 16 Nov. om 5.30 en 8 uur
Maandag 17 November om 8 uur
