verhaal
16
ROODENBERG
POLI PSYCHIATRIE
PSYCHOTHERAPEUTISCH
DAGCENTRUM
Ge
weest.
ik het
er
Ze behoren vrouw-
Waar moeten
ze
nou
te-
Wat maakt het de heren uit dat
zei
in maart zat
ik dus weer
zonder dat de incest
"Ga maar
dan kost het
deze zaak
wordt er dan
toen door-
me
Zodat
stuurden naar een andere in
richting, omdat ze in de Jan
kan
te
maken
behandelen
en
vrouw
meer
les verzonnen
hiér toch wel
en
die
mee
wie is
zodat ik er
Ver-
vrou-
alsof die al niet
30 jaar.
ge-
domd jammer,
moet zijn
die wjj wel
door de maat-
Wier niet in staat waren mi)
In die andere in
lets van mijn leven
Maar de heren politici
de gemeente Tilburg liggen
er niet wakker van. Eén
mijn lot.
Of ik mijn therapie kan betalen?
Dat is een
vraag waar zij zich
niet druk over maken:
het de heren in Den Haag en niet
te vergeten de gemeente Tilburg
uit hoe wij dat betalen? Zjj
zitten toch goed? Zij hebben geen
last van rotzooi,
hebben gekregen,
schappij. Zij zijn niet vast komen
te zitten.
Mijn 'behandeling' bestond uit
goedbedoelde adviezen van hun
Nou vraag
in staat mij te behande
len? De psychiatrie of de
wenhulpverlening?
In de psychiatrie liep ik tien
toch alleen de patiënten?
Zoals ik al
Nu gaat het dus niet
mijn gezondheid,
temonnaie. Laten
zijde. Ik moest maar tegelijk
stoppen met mijn therapie bij Li
lith, want daar waren ze niet
in staat mij te behandelen.
(Mijn probleem is incest.)
Het belachelijke van
jaar rond,
werd herkend of erkend,
dreigde een draaideurpatiënt te
worden. Ik loop nu een jaar bij
Lilith en het gaat zienderogen
goed met me. Ik heb weer luzt
-
tand daartegen. Over de rug van
de kliënt. En waarom? Als de
meer om
naar de Jan Wier,
je ook geen geld",
gezegd. Al hoewel veel hulpver
leningsinstanties hebben gezegd
dat mijn therapie betaald moet
worden, omdat het voor mij van
levensbelang is, is men niet be
reid dat ook te doen.
en weer
er nou
noeg te dragen heeft.
Naar de Jan Wier, zeggen ze dan.
In maart ben ik daar nog ge
zeggen en cshrijven heb
nog geen 24 uur uit
kunnen houden.
ik in de Jan Wier terecht kom,
waar de vrouw nog steeds wordt
ontkend en onderdrukt? De heren
Het niet betalen van de vrouwen
ze erkennen, dat er bij hun zelf
iets goed mis is. Zij kunnen toch
niet toegeven, dat er bij hen
kortkomingen zijn? Die hebben
wenhulpverlening te integreren.
Ja, op papier, in werkelijkheid
verzetten ze zich met hand en
zitten veilig op hun krent ach
ter een buro te beslissen over
vrouwenhulpverlening wordt ge
ïntegreerd in de erkende hulp
verleningsinstanties, dan moe
ten ze die hulpverlening ook
erkennen. Dat houdt óók in dat
of minder is schijnbaar niet
zo belangrijk. Zij worden
leder geval niet armer van.
Vieze machtsspelletjes. Ik vraag
me af, of ze ooit nog eerlijk
spel kunnen spelen,
niet de dupe van hoef te worden.
En met mij vele andere vrouwen.
Els Kouwenberg,
hulpverlening is in mijn ogen ge
woon een pure machtsstrijd,
woon een kinderachtig spelletje
dat de hereh politici spelen,
maar wel over de ruggen van de
kliënten/patiënten.
Door dit spelletje kunnen de
kliënten totaal geen rust vin
den in hun therapie.
het van betalen? Wat maakt
is dat ik er twee jaar geleden
ook was en dat ze
om te leven en energie om aan
mijn problemen te werken.
Maar wat ik niet heb is GELD!
en ik
er in
hun eigen schoenen houden,
laten ze mijn rug met rust:
is toch al zwaar belast.
maar om hun por-
ze dat toch in
eens in de Jan Wier.
ik me toch af!
Zoals bij elk misselijk spelletje
moet er een zondebok zijn,
dat dat de kliënt
richting kreeg ik in het eerste
gesprek te horen, of ik niet al-
hadwant ik kreeg
erg veel aandacht
Geld, dat zo belangrijk is, om
deze therapie te betalen.
ik mezelf overeind houden kan
