1
arjette de pree
over feminisme praat je niet
18
linkse mannen
op zoek naar jolanda
ik
in
Heel
en
was
zo zenuw-
Door de telefoon had ze verteld dat ze aan haar
zwarte kleren te herkennen zou zjjntenzij de
temperatuur veranderde. Het is snikheet en ze
staat op het perron in warm rood en oranje. Even
lijkt het of zij degene is die interviewt: "Hoe
veelste jaars journalistiek ben Je?", "Woon je
ook samen?2 Kordaat en aardig. Precies zo is
ze wanneer ze mijn vragen beantwoordt.
Voor de televisie leek ze onzeker. "Ik ben in
één keer voor de leeuwen gegooid. Het was echt
vreselijk. Pas na de vierde aflevering heb
van iemand van de NOS een middag les gehad
presenteren. Daar was eerst geen geld voor,
raar. Ze wilden iemand hebben die jong was
geen ervaring had, zodat ze nog spontaan
Dat gaf dus geen enkel probleem, ik was
achtig dat ik niet eens gemaakt kon zijn."
Het programma werd uitgezonden door de NOS.
Eigenlijk had deze omroep tijd gereserveerd voor
Koos Postema, maar die ging bij de VARA werken.
Het gat dat zodoende ontstond, moest dan maar
gevuld worden met een vrouwenprogramma. Twee
vrouwen van Opzij - Ciska Dresselhuys en Renate
Dooresteln -, Els Korver en Heleen van Meurs
vormden de redaktie. De bedoeling was om een
beeld te geven van de dingen waar vrouwen nu
mee bezig zijn. Thema's waren bij voorbeeld vriend
schappen tussen vrouwen en de moeder-dochter-
realtie. in de studio kwamen daarover dan aller
lei vrouwen aan het woord. De redaktie hoopte
na de vjjf keren in dit seizoen volgend jaar met
nieuwe afleveringen op de buis te kunnen ver
schijnen. Maar dat ging niet door.
"Het is heel lullig gegaan. De NOS von het
een slecht programma, maar waarom bleef vaag.
Ze hebben wel een paar kwetsende opmerkingen
gemaakt. De vrouwen in de aflevering over prin
cipes en idealen - dat was de enige keer met
kopstukken als Liesbeth Brandt Corstius - zou
den aan het eind van hun leven zijn. En die be
kende vrouwen waren al zo vaak te zien. Dat is
niet eens waar en bovendien, Lubbers zien we
ook elke dag. Verder hadden de vrouwen niet het
Juiste uiterljjk om hun boodschap over te brengen.
Ja, het was heel schokkend."
Fel: "Ik vind dat ze eerder met hun kritiek
hadden moeten komen, niet pas na de vierde af-
Toen de tweede feministiese golf in 1968 over
Nederland begon te rollen, speelde ze nog met
haar poppen. Tien jaar later schreef ze stuk
jes voor de meidenpagina van feministies maand
blad Opzij. Afgelopen winter hielp ze het NOS-
vrouwenprogramma Alles is toch al geregeld
presenteren. Ze wordt razend wanneer meiden op
de vrouwenbeweging afgeven want "ze plukken er
mooi wel alle vruchten van". Arjette de Pree is
twintig en een strijdbare feministe.
We zijn nog steeds op zoek naar Jolanda en haar vriendinnen, die onze meidenpagina's
moeten gaan vullen. Om te laten zien, dat zoiets echt heel leuk kan zijn laten we
iemand aan het woord, die dat al een groot aantal Jaren doet: Arjette De Pree is al
vanaf het eerste uur betrokken bij het samenstellen van 'Nou Wij', de meidenpagina's
van Opzij. Als Je enthousiast geworden bent, na het lezen van haar verhaal, neem dan
kontakt met ons op. Namen en telefoonnummers vind je voorin de krant.
Vroeger was Arjette een traditioneel meisje.Ze
speelde met barbiepoppen, las de Club, de Tina
en nog meer van "die troep". Tot haar moeder
een goede vriendin kreeg in het vrouwenhuis van
Leeuwarden. Arjette raakte ook met haar bevriend
en leerde daardoor veel over het feminisme.
Ze was dertien toen ze een brief schreef naar
Opzij waarin ze vertelde dat ze zich als meisje
heel erg gediskrimineerd voelde. "Ik vond het
heel irritant dat ik niet alleen over straat kon
gaan 's avonds laat, ik was ook een paar keer
lastig gevallen." Kort daarna stond er een brief
van de 14-jarige Marieke 't Hart in Opzij. Arjette
vroeg toen het adres van Marieke in een lange
brief aan de redaktie van opzij, waarin ze tege
lijkertijd veel over zichzelf vertelde. Als ant
woord kwam de vraag of zij - samen met Marieke -
iets voelde voor een interview. Tijdens dat in
terview ontstond het idee om een meidenpagina
in het blad te beginnen. "Op dat moment voelde
ik me nog niet echt als vrouw onderdrukt. Ik zag
het niet in grotere verbanden. Het was meer van:
verdamme, ik wil alles kunnen wat Jongens ook
doen. Laat over straat gaan maar ook uitgaan
zonder dat je als een koe bekeken wordt."
Sinds Arjette voor de meidenpagina schrijft is
ze struktureler gaan nadenken over feminisme.
Opzij stuurde veel boeken op. Ze deed een paar
projektwekenZe leerde haar standpunten goed
te verdedigen, omdat veel mensen haar aanvielen
op haar werk voor Opzij.
Tegenwoordig gaat ze diskussies met mannen
zoveel mogelijk uit de weg. Tenminste, wanneer
ze draaien om de vraag of het feminisme eigen
lijk nog nodig is. "Dan zeggen ze: waar maak Je
je toch druk om? Maar zjj voelen dat niet zoals
ik. Over feminisme praat je niet hetzelfde als
over een auto. Het zit in Je, het is een gevoel,
een emotie, een levenswijze, het is van alles.
Mannen snappen niet dat gore rotmoppen echt
kwetsend kunnen zijn. Als je dan kwaad wordt,
zeggen ze dat je je niet moet aanstellen. Ik
moet me altijd verdedigen, en daar heb ik gewoon
geen zin meer in. Al die diskussies komen op
hetzelfde neer. Daar kom ik niet verder mee."
levering. Behalve Heleen had geen van ons erva
ring in het maken van een televisieprogramma.
Hoe kun Je dan verwachten dat daar meteen iets
goeds uit komt?"
Over haar eigen aandeel is Arjette niet erg
tevreden. Ze zat niet in de redaktie en had dus
weinig inbreng. Mocht ze nog eens gevraagd wor
den, dan regelt ze dat in elk geval beter.
