al Ier handen
I
I
18
r
ti
I a I
1
anders
gezet
vind
verkoop, maar wel dat ik naar de mensen toega,
zodat ze zien wat ik heb en wat voor mogelijk
heden er zijn. Zo raak je een beetje bekend. Voor
een winkeltje zoals ik dat heb, is dat belang
rijk. Andere dingen doe ik ook wel: vorig jaar
tijdens de open dagen van de schouwburg heb ik
folders onder ruitenwissers van auto's gedaan.
Ik zet ook advertenties, ik heb eeb hoop bladen
geprobeerd en weet nu wat effektief is voor mijn
winkel. Ik heb een vitrine bij het station ge
huurd, waar ik een ekstra etalage heb. Dat zijn
allemaal heel spannende dingen, je moet maar
afwachten of het zijn kosten oplevert."
- - -
"Zoals ik al zei, de winkel en de organisatie
eromheen kosten veel energie en tjjd die ik nou
juist aan mezelf en mjjn kinderen zou willen
besteden. Aan de andere kant is het heel leuk,
het is prima het gevoel te hebben dat ik met
iets voor mezelf bezig ben. Buiten dat wat ik
met de winkel probeer te verdienen heb ik er zo
ook heel veel winst bij. Aan de houding van mijn
kinderen merk ik heel duidelijk dat ze aksepteren
en waarderen dat ik voor mezelf knok om ook
een eigen bestaan te hebben en dat is heel posi
tief. Naast moeder ben ik ook nog wat
ook in de ogen van de kinderen.
"Er komen vaak mensen die zelf iets willen
beginnen met mij praten over hoe ik het heb op-
hoe het bij mij draait en wat ik ervan
Dan vind ik het een heel verschil of je
je huishouding en je kinderen kunt delen met
iemand of niet. Mensen moeten zich heel goed
realiseren wat het hun aan tijd gaat kosten als
het echt gaat lukken. In het begin kon ik de
winkel wel even dichtdoen als er niemand was
om de kinderen van school te halen. Dat kan ik
me nu niet meer permitteren.
"Toekomstplannen? De inhoud van de winkel zal
wel veranderen en er moet nog heel wat worden
gedaan aan betimmering. Verder ben ik nu van
elf tot vijf open en dat is zowel 's morgens als
's avonds vaak niet ruim genoeg. Als ik met mijn
boodschappen binnenkom 's morgens staat er vaak
al iemand voor de deur en ik denk dat er ook
mensen zijn die na hun werk nog even langs willen
komen. Ik denk dat ik in de loop der jaren de
openingstijden wel zal uitbreiden, maar het
winkeloppervlak niet. Ja, ik wil echt wel
doorgaan met deze winkel. Het kost altijd een
aantal jaren om het op te bouwen en die wil ik
mezelf in ieder geval geven. Ik wil echt dat
het iets wordt. Het kan natuurlijk altijd, dat je
over een paar jaar iets heel anders wilt gaan
doen en de winkel overdoet aan iemand anders.
Maar ik stel me nu echt voor aan iets bezig
te zijn wat de eerste tien jaar nog wel bestaat."
"Een stukje van mijn winkel waarvan ik denk dat
het kwa inhoud voldoet aan mijn wensen zijn de
oorbellen. Dat is nou een kollektie waar ik
tevreden mee ben. Het is nu zo langzamerhand
echt wel bizonder. Ik heb het afgelopen jaar
wat meer aandacht besteed aan mijn balietkleding
en de oorbellen, nu hoop ik dat er wat meer
tijd vrijkomt voor de kinderkleding. Ik heb leuke,
bizondere en in prijs realistiese kinderjurkjes.
Daar wil ik wat Jongenskleding bij, maar dat
vraagt toch wel een hoop ideeën en inzet. Dat
wordt steeds moeilijker: naarmate de tent harder
gaat lopen vragen de dingen die er zal zijn
natuurlijk ook steeds meer tijd. Alles wat je aan
veranderingen wilt wordt moeilijker.
"Je moet konstant keuzes maken: dat kleine
beetje geld dat overblijft, stop ik dat in een
nieuwe kast of in een stukje voorraad? Kies
je voor een nieuwe kast, wat voor kast dan en
welke prijs? Het kost veel tijd om duidelijk te
krijgen waar je dat optimaal aan kunt besteden
De marges waarbinnen je Je kunt bewegen zijn
nog zo klein, de verhouding tussen kapitaal en
arbeid liggen nog heel scheef. Het blijft toch
wel een gok, hoe zich dat gaat ontwikkelen.
"Ik doe best veel aan publiciteit, niet alleen
met advertenties, maar ik ga ook met m'n spullen
een weekend op stap naar de groepen waarvoor ik
werk. Laatst heb ik op een demogiade gestaan,
een demonstratie van jazzdansen en gymnastiek.
Het gaat er niet om dat ik op dat moment veel
Detailhandel Allerhanden aan het Wllhelmina-
park is een winkel met kinderkleding, ballet-
klding en sieraden. Anderhalf jaar geleden
haalde Joke de Vries de meubels uit de voor
kamer, zette er wat rekken en groentekistjes
in en begon kleding te verkopen.
"Ik ben echt zonder een cent begonnen, zo van:
ik heb de ruimte, anderen maken de spullen. Het
is financieel nog steeds heel moeilijk, want
alles wat je uitbreidt en groter maakt drukt
meteen zwaar op je kosten. En dat moet je dan
weer oplossen en dat kost weer veel tijd. Ik heb
mijn huishouden en mjjn kinderen ernaast en het
is een gevecht om dat op een redelijke manier te
kombineren. Wat voor keuzes je ook maakt in de
beroepssektorhet blijft konflikten opleveren.
"Na ongeveer een half jaar kwam er een moment
dat ik moest kiezen of ik verder wilde met de
winkel of niet, want er gaat veel tjjd in zitten.
Ik heb toch voor de winkel gekozen. Toen Tiere
lantijn stopte heb ik hun balletkleding overge
nomen, de tent verbouwd en de zaak wat duide
lijker aangepakt.
"Ik kan nog niet rondkomen van wat ik hier
verdien. Ik hoop dat op den duur wel te kunnen,
maar ik zal ook de schulden die ik heb gemaakt
af moeten lossen. Ik hoop dat ik, wanneer de
kinderen groter worden, en dat dus minder pro
blemen oplevert met oppas en dergelijke, het wel
ga redden. Maar of ik er in m'n eentje een
gezinsinkomen uit kan halen - ik denk het niet.
Er zit wel een langzame, stabiele groei in.
"De winkel kost me veel tijd en moeite en de
mogelijkheden om fouten te maken zijn maar heel
gering. Dat geeft gewoon een druk. Je moet een
beetje kjjk krijgen op wat voor mensen je binnen
krijgt, wat die aan wensen hebben. Dat wisselt
natuurlijk met de mode, de jaargetijden en noem
maar op. Op één punt heb ik me sterk vergist,
een heel raarpunt: de tijd die het vraagt om de
boel netjes en schoon te houden. Het is nu zo
dat ik tussen elf en vijf in de winkel nodig ben
en konstant mensen binnen heb. En de vloer móét
elke dag gedweild worden, de ramen móéten schoon
zijn, de etalage móét veranderd. In het begin
deed ik dat weleens op een zondag, maar nu gaan
de kinderen toch wel protesteren. Het is de hele
week al opschieten, nog even dit of dat. En
wil ik het vol kunnen houden, dan moet ik toch
wel tijd inruimen voor mezelf."
