kapsalon hetty
black hair
17
-
een
De werkloosheid onder buitenlandse vrouwen is
groot, onder andere als gevolg van een onder
wijsachterstand. Het vinden van een stageplaats
binnen het reguliere vakonderwijs is vaak moei
lijk en een stage binnen de school wordt niet
altijd erkend. Daarom namen enkele vrouwen samen
met het Centrum voor Buitenlandse Vrouwen in
Tilburg in december 1984 het initiatief voor
het opzetten van een eigen bedrijfkapsalon
'Black Hair'. In september van dit jaar kan
werkplaats
stageplaats voor
gestart worden.
De kapsalon zal drie funkties vervullen:
- een kapsalon, gericht op buitenlandse vrouwen
met een specialisatie in black-hair-behandeling
- een 'werkplaats' om praktijkervaring op te doen
- een stageplaats voor leerlingen van de Streek
school
Het projekt heeft de ondersteuning van
aantal instellingen: de Streekschool, de Stich
ting Buitenlandse Werknemers, het Centrum voor
Buitenlandse V' uwen, het HAK-projekt, het
Buro Kleinschalig Werk en het Arbeidsburo Til
burg. Het is de bedoeling dat na een opstart
fase van twee jaar 5 vrouwen in deeltijd kunnen
werken
"Kappers zijn allemaal kollega's van mjj, het zijn
geen konkurrentenJe hebt niks aan haat en njjd
Iedereen moet z'n brood verdienen. En dat lukt
ook, we hebben niet te klagen. Als je er met de
pet naar gooit, heb je het zelf bekeken. Als je
er niet honderd procent achter staat, hoef je
het niet te doen. Je moet echt van je hart uit
gaan: dat wil ik. Je moet niet bang zijn iets
aan te pakken en je moet ook fouten durven maken.
Als je niets probeert, kom je nergens."
"Tegen thuiskappers kun je niet veel doen. Het
kappersvak is een blijvend vak. Al ben je getrouwd
en heb je kinderen, dan kun je nog goed erbij
gaan knippen. Maar veel mensen die uit het vak
zijn, blijven niet bij. We hebben genoeg mensen die
hier binnenkomen, die totaal verknipt zijn. Het
duurt dan soms wel drie keer voordat wij het weer
helemaal goed krijgen. Het gebeurt ook dat kap
sters net van school zijn, geen werk kunnen vin
den en dan thuis gaan knippen. Maar die hebben
meestal nog twee linkerhanden. Het duurt toch
wel een jaar voordat je helemaal ingewerkt bent,
want salonwerk is heel anders dan werk op school.
Op school leer je wel de basislijnen, maar niet
het echte vak. Ik vind dat het thuisknippen
teruggedrongen moet worden. Het is natuurlijk on
mogelijk om iedereen op te sporen, maar ze kunnen
op de kappersscholen strengere eisen stellen.
Er zijn al veel te veel kapsters. Die kunnen geen
werk vinden en wat gaan ze dan doen? Thuisknip
pen. Dat is niet alleen in het kappersvak, dat
gebeurt met elk vak waarmee je bij kunt verdienen."
Zeven jaar is Hetty Verbeek nu kapster. Een half
jaar geleden heeft ze de kapsalon van haar baas
in de Koestraat overgenomen. "Het was altjjd al
mijn wens om zelf te beginnen. Je kunt je zo beter
ontplooien: je kunt de lijn kiezen die je zelf
mooi vindt en die ga je knippen.
"Het komt wel voor dat mensen niet weten hoe
ze geknipt willen worden. Dan gaan we eerst kij
ken hoe oud ze zjjnhoe hun gezicht eruit ziet.
Als je dat niet doet kun je een kapsel krijgen
dat van geen kant staat - die mensen komen dan
ook niet meer terug. Wanneer er mensen komen
die hetzelfde willen als ze hadden, zeggen wij
toch wel: probeer dit eens een keer, dat staat
je leuk. Meestal valt dat wel goed uit. We kun
nen er onze ideeën zo toch in kwijt. Dan zjjn er
ook klanten die heel goed weten wat ze willen,
terwijl wij vinden dat het hun niet staat. Het is
heel moeilijk hun over te brengen dat ze beter
een ander kapsel kunnen kiezen. Als ze dan toch
volhouden, zeggen we dat het op eigen risiko
gaat, wanneer het hun niet staat. Maar dan doen
ze het toch maar liever niet."
"Bjj ons thuis hadden ze ook een zaak, dus ik
ben er eigenlijk ingegroeid. Dat merken mensen
ook: je kunt goed praten, durft niet gauw iets
niet te zeggen. Je leert ja klanten op den duur
kennen, je weet precies hoe je met ze om moet
gaan. Als een klant niet wil praten, geven we
iets om te lezen. Als ze wel wil praten, laten
we ze praten. Met een permanent ben je al gauw
drie uur bezig en dan krijg Je vaak hele verhalen
te horen, zo van mijn dochter dit en mijn man dat.
's Avonds ben ik alles dan weer vergeten. Dat
moet kunnen, je moet je die dingen niet allemaal
zelf gaan aantrekken, want dan kun je beter op
houden
"Mijn kollega, die hier aan de overkant zit en
ik hebben vroeger bij dezelfde baas gewerkt. Van
die baas hebben we allebei dezelfde lijn geleerd,
maar toch knippen we nu verschillend. Je zit
over het algemeen wel op dezlfde lijn, maar toch
heb je wat dingen waarmee je eruit springt. Wij
zijn net naar een kursus geweest waar we een
nieuwe kniptechniek hebben geleerd. Je moet iede
re keer iets anders hebben, want de mensen wil
len veranderen. Nu is het hier nog niet zo erg
als in Engeland, waar mensen in de stoel gaan
zitten en zeggen: ik wil iets wat niemand anders
heeft. Nederland is daarbij vergeleken ongeveer
anderhalf jaar achter. De jeugd durft niet zo
veel: als ze iets hebben, houden ze dat minstens
een half jaar. In Engeland willen ze elke twee
maanden iets nieuws. Dan kun je lijnen opbouwen,
nieuwe technieken ontwikkelen. Dat vind ik echt
heel mooi. Dat is ook het verschil tussen Tilburg
en Amsterdam. In Amsterdam kun je morgen al iets
nieuws doen, maar hier in Tilburg is het echt
zoeken. Het is hier heel moeilijk om iets anders
te brengen
