B EE HET CLICHÉMANNETJE IN HET GAT VAN NEDERLAND .TOSTI IM AlMk) I 12 I I 79 Véronique Nas verkrachting binnen het huwelijk." Gelukkig voor Kees is zijn vrouw knap en de kinderen ge zond. Wat wil je nog meer? Nou Kees weet het wel. In Hedonia brengt hij de vleugels voor de elfenmusical naar school, naar zijn dochter "ik geef mijn dochter een zoen die in de feeën- melee hoog over gaat en van de 20 langs mij hoppende kontjes van tien, tel ik er zo negen die binnen acht jaar in een Stercommercial voor een nieuw slipje kunnen." Bij van Kooten zijn alle mannen hetzelfde: van zijn elfjarige zoon, die met een vriendje hoe ren belt en informeert naar de prijs tot de vader van een vriend, die in het ziekenhuis terecht komt na een ongelukje met de vibrator en de uroloog, die het van therapeuties belang acht de ontstoken prostaat te laten masseren via het 'samenleven' met zijn vrouw. Van Koo ten zegt het zelf al: "Mannen kennen elkaar in hun kijken naar vrouwen." Hoe kijkt van Kooten naar vrouwen? Hij gaat, volgens eigen zeggen, gebukt onder een dwang matige versierkoorts: Hij brengt een "hele, mooie lieve mevrouw" naar huis "ter voldoe ning van de ritprijs" mocht hij "een kusje in haar keukentje roven",aan de telefoon merkt hij eens op"mooie benen, zo aan uw stem te horen. Zijn vriend dwingt’hem naar een porno film te kijken, hij probeert niet te kijken, want daar raak ik geil van en dat wil ik niet met hem erbij". Hij houdt een lijstje bij van zijn 'veroveringen’: "Zevenenveertig vrouwen heb ik mogen hebben." Gelukkig zijn niet alle vrouwen voor van Koo ten loslopend wild. Vrouwen vanaf een jaar of veertig zijn afgeschreven (of afgedankt). Zij worden ten tonele gevoerd, bebaard en be snord, kakelende wijven, die, in tegenstelling tot haar jongere soortgenoten, hem hoogst aantrekkelijk vinden. Kees van Kooten is pas leuk als hij schrijft over de moeilijkheden, die gepaard gaan met het uitspugen van dat ene theeblaadje, dat in je mond achterblijft, of bij de bediening van een kraan met een moderne vormgeving, of het plezier van het verbuigen van een paperclip, of de ergernis over de groeiende berg balpen- doppendie je in tegenstelling tot de bijbe horende balpennen overal in huis aantreft. Dan is hij volgens lijn theorie van de humor van de jaren '70 per ongeleuk dan wel natuur- leuk. Voor de rest is hij onvrouweleuk De ergste treitertrendsAmsterdam '76 Koot droomt zich af, Amsterdam '77 Koot graaft zich autobio, Amsterdam VeertigAmsterdam '82 ModermismenAmsterdam '84 HedoniaAmsterdam '84 Al drie maanden beheerst Kees van Kooten de VN-boekentoptiende meest verkochte boeken bij de betere boekhandel. Zijn laatste, Hedo nia, verdreef Modermismen van de eerste plaats. Modermismen staat sindsdien op twee. Zou dat in december nog te verklaren zijn ge weest door de grote vraag naar Kado-boekjes het enthousiasme voor de boeken van van Koo ten blijft. Er mag worden gevreesd dat de to- taaloplage van zijn zes boeken, tezamen bijna 1000 bladzijden, het miljoen gaat overschrij den. Dat zou betekenen dat Dhr. van Kooten, nog afgezien van de zeer suksesvolle be scheurkalender, binnenkort aan royalty's zo'n 2miljoen gulden heeft bijgeschreven in zijn giroblauwe afschriftenmapje. 2 miljoen gulden voor 1000 pagina's. Op één pagina staan gemiddeld 250 woorden: ƒ8,- per ge schreven woord geeft lezend links Nederland uit om van Kooten's filosofietjes tot zich te late komen Is van Kooten nou leuk? Ik betrap me er wel op dat ik zijn kreaties op TV en zijn ontboe zemingen op de bescheurkalender op zijn minst met een glimlach onderga. Na een weekend en vijf van zijn boeken is daar weinig meer van over. Net als de Nieuwe Revu, die zijn El Sal vador verhalen lardeert met Vrouwelijk Naakt, richt Kees van Kooten zich op de linkse man, die blijkbaar heel goed in staat is veront waardiging over het lot van bet turkse volk te paren aan een vrouwbeeld, dat heel dicht in de buurt komt van vrouwenhaat, in de vorm van cliché's, van vooroorlogse signatuur. In de verhalen over het gezin van Kooten ver schijnt zijn vrouw Barbara onder de schuilnaam PatienceEn geduld moet ze wel hebben met Kees, want Kees is een kleine jongen, klein zielig bovendien. Ze wast zijn sokken, zorgt dat hij op tijd uit bed is en is in staat om, ondanks zijn hinderlijk in de weg lopende zaakjes in huis te regelen. Zelf zegt hij van Barbara, dat zij een voortref felijk vertaalster is, volgens de kritieken, terwijl er toch elke avond warm eten op tafel staat en "wij altijd schone kleren hebben." Als hij een keer niet in het middelpunt van haar belangstelling staat "overweegt(hij)een

Kranten Regionaal Archief Tilburg

Vrouwenkrant Tilburg | 1985 | | pagina 12