B
EE
HET CLICHÉMANNETJE IN HET GAT VAN NEDERLAND
.TOSTI
IM AlMk) I
12
I
I
79
Véronique Nas
verkrachting binnen het huwelijk." Gelukkig
voor Kees is zijn vrouw knap en de kinderen ge
zond. Wat wil je nog meer? Nou Kees weet het
wel. In Hedonia brengt hij de vleugels voor de
elfenmusical naar school, naar zijn dochter
"ik geef mijn dochter een zoen die in de feeën-
melee hoog over gaat en van de 20 langs mij
hoppende kontjes van tien, tel ik er zo negen
die binnen acht jaar in een Stercommercial
voor een nieuw slipje kunnen."
Bij van Kooten zijn alle mannen hetzelfde: van
zijn elfjarige zoon, die met een vriendje hoe
ren belt en informeert naar de prijs tot de
vader van een vriend, die in het ziekenhuis
terecht komt na een ongelukje met de vibrator
en de uroloog, die het van therapeuties belang
acht de ontstoken prostaat te laten masseren
via het 'samenleven' met zijn vrouw. Van Koo
ten zegt het zelf al: "Mannen kennen elkaar
in hun kijken naar vrouwen."
Hoe kijkt van Kooten naar vrouwen? Hij gaat,
volgens eigen zeggen, gebukt onder een dwang
matige versierkoorts: Hij brengt een "hele,
mooie lieve mevrouw" naar huis "ter voldoe
ning van de ritprijs" mocht hij "een kusje in
haar keukentje roven",aan de telefoon merkt
hij eens op"mooie benen, zo aan uw stem te
horen. Zijn vriend dwingt’hem naar een porno
film te kijken, hij probeert niet te kijken,
want daar raak ik geil van en dat wil ik niet
met hem erbij". Hij houdt een lijstje bij van
zijn 'veroveringen’: "Zevenenveertig vrouwen
heb ik mogen hebben."
Gelukkig zijn niet alle vrouwen voor van Koo
ten loslopend wild. Vrouwen vanaf een jaar
of veertig zijn afgeschreven (of afgedankt).
Zij worden ten tonele gevoerd, bebaard en be
snord, kakelende wijven, die, in tegenstelling
tot haar jongere soortgenoten, hem hoogst
aantrekkelijk vinden.
Kees van Kooten is pas leuk als hij schrijft
over de moeilijkheden, die gepaard gaan met
het uitspugen van dat ene theeblaadje, dat in
je mond achterblijft, of bij de bediening van
een kraan met een moderne vormgeving, of het
plezier van het verbuigen van een paperclip,
of de ergernis over de groeiende berg balpen-
doppendie je in tegenstelling tot de bijbe
horende balpennen overal in huis aantreft.
Dan is hij volgens lijn theorie van de humor
van de jaren '70 per ongeleuk dan wel natuur-
leuk. Voor de rest is hij onvrouweleuk
De ergste treitertrendsAmsterdam '76
Koot droomt zich af, Amsterdam '77
Koot graaft zich autobio, Amsterdam
VeertigAmsterdam '82
ModermismenAmsterdam '84
HedoniaAmsterdam '84
Al drie maanden beheerst Kees van Kooten de
VN-boekentoptiende meest verkochte boeken
bij de betere boekhandel. Zijn laatste, Hedo
nia, verdreef Modermismen van de eerste
plaats. Modermismen staat sindsdien op twee.
Zou dat in december nog te verklaren zijn ge
weest door de grote vraag naar Kado-boekjes
het enthousiasme voor de boeken van van Koo
ten blijft. Er mag worden gevreesd dat de to-
taaloplage van zijn zes boeken, tezamen bijna
1000 bladzijden, het miljoen gaat overschrij
den. Dat zou betekenen dat Dhr. van Kooten,
nog afgezien van de zeer suksesvolle be
scheurkalender, binnenkort aan royalty's
zo'n 2miljoen gulden heeft bijgeschreven in
zijn giroblauwe afschriftenmapje. 2 miljoen
gulden voor 1000 pagina's. Op één pagina
staan gemiddeld 250 woorden: ƒ8,- per ge
schreven woord geeft lezend links Nederland
uit om van Kooten's filosofietjes tot zich
te late komen
Is van Kooten nou leuk? Ik betrap me er wel
op dat ik zijn kreaties op TV en zijn ontboe
zemingen op de bescheurkalender op zijn minst
met een glimlach onderga. Na een weekend en
vijf van zijn boeken is daar weinig meer van
over. Net als de Nieuwe Revu, die zijn El Sal
vador verhalen lardeert met Vrouwelijk Naakt,
richt Kees van Kooten zich op de linkse man,
die blijkbaar heel goed in staat is veront
waardiging over het lot van bet turkse volk
te paren aan een vrouwbeeld, dat heel dicht
in de buurt komt van vrouwenhaat, in de vorm
van cliché's, van vooroorlogse signatuur.
In de verhalen over het gezin van Kooten ver
schijnt zijn vrouw Barbara onder de schuilnaam
PatienceEn geduld moet ze wel hebben met
Kees, want Kees is een kleine jongen, klein
zielig bovendien. Ze wast zijn sokken, zorgt
dat hij op tijd uit bed is en is in staat om,
ondanks zijn hinderlijk in de weg lopende
zaakjes in huis te regelen.
Zelf zegt hij van Barbara, dat zij een voortref
felijk vertaalster is, volgens de kritieken,
terwijl er toch elke avond warm eten op tafel
staat en "wij altijd schone kleren hebben." Als
hij een keer niet in het middelpunt van haar
belangstelling staat "overweegt(hij)een