WEG WETEN MET LIFTEN
F* c
11
gluiperds
tips
«Sm
Ik zit,
Annelie
Het ziet er somber uit. Toch zijn er een paar
dingen waar ik op let wanneer ik alleen lift.
Wellicht tips voor medeliftsters
-stap nooit bij twee mannen in
-neem een wapen mee om je zekerder te voelen.
Mannen profiteren van angst, omdat je dan
minder alert bent. In het begin nam ik een
schaar mee. Ik ben inmiddels overgestapt
op een spuitbus met haarlak of deodorant.
-wanneer je iemand bij voorbaat niet vertrouwt,
durf dan de lift te weigeren.
Ik ben nog steeds woedend. Nergens word
ik zo geconfronteerd met - in mijn ogen -
vreemde opvattingen over vrouwen als wanneer ik
alleen ga liften. Ik word vaak meegenomen uit
een verantwoordelijkheidsgevoel"Laat ik dat
arme, kleine, hulpeloze meisje maar meenemen
voordat een slechte man dat doet." Daarnaast
zijn er dan de viezeriken, gluiperds, engerds,
die slijmerig kijken, en voordat ik uit wil
stappen nog om een zoentje vragen. Het is een
vrouw, dus effe kijken of er wat te wippen
valt. Natuurlijk krijg ik ook vaak een leuke
lift. Meestal zijn dat mensen die vroeger
zelf ook liftten en alle gevoelens kennen.
Eén hele leuke lift kreeg ik eens van een non.
Het vervelende is dat je nauwelijks kunt
zien of iemand betrouwbaar is. Ik heb bij een
vertegenwoordiger in de auto gezeten. Hij zag
er piekfijn uit, had een prachtige wagen, maar
werd wel handtastelijk. Ook is het de vraag
welke houding je aan moet nemen. Een vriendin
van mij probeert altijd overwicht te krijgen
in het gesprek, en een houding aan te nemen
van;"niet zeuren, doorrijden." Toch heeft
ook zij nare ervaringen gehad.
Het belangrijkste blijft je mond opendoen.
Héél düidelijk laten merken dat je écht alleen
maar lift omdat de trein zo duur is. Maar
ook dat werkt niet altijd bij mensen die een
stereotiep beeld van vrouwen hebben. Dit
beeld komt trouwens al tot uiting als je
langs de kant van de weg staat. Je ziet vrouwer
voorbijrijden met een denigrerende blik in
hun ogen, en mannen voorbij komen die kushand
jes geven.
"Die muziek van de radio is ook niks", zegt
hij. Zijn duim drukt het knopje TAPE in. Hij
buigt zich naar mij toe en haalt uit het
handschoenenkastje een bandje, zet het op.
Ik kijk naar buiten. Nog maar tien kilometer
naar Nijmegen. Gelukkig, want ik wil er uit.
Ik mag die kerel niet, en deze auto is eng.
De ramen lopen schuin toehet lijkt net of
ze op me af komen, alsof alle aandacht op
mij wordt gericht.
Door de luidspreker klinkt een vrouwenstem.
Een conférence? Ik draai het raampje omhoog
om te luisteren. Misschien valt er toch wat te
lachen. "Dit is een heel mooi bandje", zegt hij
met een brede grijns, "een sexbandje."
Door de luidspreker klinkt gehijg. Een vrouw
vertelt uitvoerig hoe ze het aan het doen is.
Godverdomme, denk ik, nou heb ik het mooi
voor elkaar. Niet bang worden.
Maar van bang worden is geen sprake. Ik word
boos. Veel waarschuwingen gaan door mijn
hoofd:"Ga niet alleen liften, het hoeft maar
één keer mis te gaan", en:"Ik zou het nooit
durven." Ik moet iets doen. Als die kerel op
gewonden raakt ben ik de klos. Bovendien voel
ik me beledigd. Hoe durft hij?
"Vind je dat leuk?"probeer ik.
"Ja, je moet toch wat als je de hele dag al
leen in de auto zit."
"Wat vind je daar dan aan?"
"Is toch een leuk verhaaltje?"
"Kom met je vingers in mijn kroeshaar", klinkt
het
Bang zijn heb ik al uitgesloten, maar mijn
woede tonen kan bij hem agressie opwekken.
"Zou dat er misschien af kunnen?", verzoek ik
hem dan duidelijk. Ik begin me superieur te
voelen. Hij glimlacht.
"Nou, als je het dan heel graag wilt."
"Ja, aan dat soort dingen heb ik echt geer,
behoefte
Hij drukt op het knopje. Hilversum drie
speelt weer. Ik zit, woedend.
