CONFERENTIES HELPEN DERDE
WERELDVROUWEN NIET
8
conferenties
F
Nu is er dus weer een conferentie geweest.
Deze keer vonden de derde wereldlanden wel
dat er, naast een ontwikkelingsbeleid, maat
regelen moeten komen om de bevolkingsgroei
te remmen. Maar ditmaal vond Amerika dat er
juist geen geld mag worden uitgegeven aan
abortus of andere maatregelen om de groei
te beperken. Weer werd de conferentie geken
merkt door eindeloze discussies.
Vooraf werd er in Amsterdam weer een alter
natieve bijeenkomst door vrouwen gehouden.
"Kinderen produceren bij ons meer dan ze eten.
Bovendien moeten ze voor ons zorgen als ze oud
zijn. De vrouw in de derde wereld moet veel
kinderen krijgen, omdat er zoveel doodgaan",
zeggen zij. Voor hen blijft ontwikkeling van de
arme landen door o.a. onderwijs het belang
rijkste. Ook vinden zij dat het beleid van dit
moment racisties is: de zwarte bevolking moet
kleiner worden, terwijl over de overbevolking
in de westerse landen niet gepraat wordt.
Het lijkt er dus op dat de westerse landen
niet echt bezig zijn de vrouwen in de derde
wereldlanden te helpen. Op de officiële bijeen
komsten worden de problemen, door de altijd
voorkomende eindeloze diskussies, eerder ver
bloemd dan verduidelijkt. Eegje Schoo heeft
In India worden weduwen verbrand. In Arabië
worden vrouwen systematies onderdrukt door hun
man. In Iran is de sluier weer ingevoerd.
Zuid-Afrika kent een dubbele discriminatie
van zwarte vrouwen. Chileense en Argentijnse
vrouwen zoeken nog steeds naar hun verdwenen
familieleden. In ieder derde wereldland
worden vrouwen gediscrimineerd. Zij krijgen
minder onderwijs, gezondheidszorg, geld en
eten dan hun mannen. Anderen, zoals vrouwen
van politieke gevangenen in Azië en Zuid-
Amerika, worden om politieke redenen gedis
crimineerd
In 1974 vond in Boekarest de eerste VN-Wereld-
bevolkingsconferentie plaats. Dit gebeurde
op aandringen van de derde wereldlanden. De
landen maakten zich zorgen om het groeiende
voedseltekort. Het westen drong toen aan op
beperking van de bevolkingsgroei. De arme lan
den zelf geloofden meer dat 'ontwikkeling
het beste voorbehoedsmiddel is'. Er ontstonden
veel discussies, zonder resultaat. Aan het
eind was niemand geholpen, de vrouwen al hele
maal niet.
Een jaar later werd er in Mexico de eerste
Wereldvrouwenconferentie gehouden. Hier werd
voornamelijk aandacht besteed aan de vrouw
in de derde wereldHoewel de conferentie werd
gezien als een aanzet tot oplossing van de
vrouwenachterstand, bleken de problemen na
een aantal jaren niet minder te worden.
Vandaar dat er een tweede Wereldvrouwen
conferentie werd gehouden. Ditmaal in Kopenha
gen in 1980. Er ontstond een discussie over
de vraag of vrouwenemancipatie nu wel of niet
een politieke zaak was; of er aandacht moest
worden besteed aan het probleem van de pales-
tijnen bijvoorbeeld. Door dit soort discussies
eindeloos door te voeren kwam er met moeite een
actieplan tot stand.
Tegelijkertijd werd er deze keer een alter
natieve conferentie gehouden. Forum heette die.
Hier waren het niet de regeringen, maar de
vrouwen zelf die hun problemen uit konden
leggen. Resultaat was dat er veel meer proble
men onder de aandacht kwamen dan op de offi
ciële bijeenkomst.
Nu, tien jaar na de eerste Wereldbevolkings-
conferentie, is er nog steeds geen resultaat.
De vrouwen in de derde wereld zijn er eerder op
achteruit gegaan. Vooral de voedselsituatie is
er voor hen niet beter op geworden. Ondervoeding
komt het meest bij vrouwen voor. Dit komt door
dat in veel landen het gebruikelijk is dat de
mannen eerst eten. De vrouwen eten dan wat er
overblijft.
De politici zijn op de tweede Wereldbevolkingsconferentie in Mexico weer eens
flink aan het vechten geweestReagan en de paus tegen abortusRusland voor
vrede en tegen imperialismeSlechts weinigen, waaronder Eegje Schoo en de
Wereldbankspraken zich uit voor de verbetering van de situatie van de vrouw
in de derde wereld. Die is er, ondanks alle conferentiesnog steeds niet
beter op geworden
■’71
