8 MAART in het vrouwencentrum
15
Astrid van Unen.
een le-
as
uur
XITE RA LUST
Tijdzondagmiddag 2? mei 14.00
plaats: vrouwencentrum
entree: 3,50
kinderopvang aanwezig
Literalust organiseert op 27 mei
zing door Diet Verschoor.
Zij gaat het hebben over de verschillende
aspekten van schrijven: schrijven als ambacht,
schrijven uit ambitie en schrijven uit nood.
Van haar hand verscheen ondermeer: Schorre-
bloem en De vrouw in het blauw.
Onder het motto Jouw strijd, mijn strijd, onze strijd werd op 8 maart in het
Tilburgse Vrouwencentrum de Internationale Vrouwendag gevierd
De dag was bedoeld om Nederlandse vrouwen te informeren over de vrouwenstrijd in
het buitenland en andersomDit werd gerealiseerd door middel van een dia-serie,
een videofilm en zes Nederlandse en buitenlandse spreekstersDaarnaast was er
de vrouwenkabaretgroep Permanent en een groot slotfeest
lukt. De meeste Turkse vrouwen zijn analfabeet,
zij hebben moeite met de Nederlandse taal en
kunnen slecht loskomen van de Turkse traditie.
Volgens Nikou staat de Nederlandse samenleving
niet ers open voor Turkse en andere buiten
landse vrouwen. Zij voeren dus ook een dubbele
strijd: voor integratie/acceptatie en voor ge
lijke rechten.
De overige twee spreeksters waren Nederlands.
De eersten waren drie vrouwen van Zus en Zo.
Dat is een winkel-werkplaats in Den Bosch, die
in 1981 werd opgericht. In de werkplaats word
en o.a. poppen, kleren, speelgoed en keramiek
door vrouwen gemaakt. Deze spullen worden in
de winkel verkocht. Ook vrouwen buiten de werk
plaats kunnen hun spullen in de winkel 'kwijt'.
Het doel van de verkoop is de onderwaardering
van vrouwenwerk weg te nemen en de vrouwen fi
nancieel te steunen. Het doel van de werkplaats
is de vrouwen uit haar isolement te halen. Door
te werken met elkaar staan de vrouwen meer in
de maatschappij. Het werken stimuleert ook de
onderlinge solidariteit
Na de spreeksters volgden er discussies in
kleine groepjes en was er de mogelijkheid met
de spreeksters te praten over hun werk.
Om half vijf werd de middag afgesloten.
De dia-serie en de videofilm waren
gens te bekijken. De dia-serie liet beelden
zien van vrouwen in de derde wereld. Uitgangs
punt en reden van dit klankbeeld was:"als de
armsten van de armen geïdentificeerd zouden
worden, zou de meerderheid beslist uit vrouwen
bestaan", woorden van Krisjna Ahooja uit Egyp
te. De videofilm handelde over de guerilla-
strijd in El Salvador en de belangrijke rol
die de vrouwen daarin spelen.
's Avonds was er de cabaretgroep Permanent,
waarover je onder de kop Solidariteitsge-
klap kunt lezen.
Daarna begon het grote slotfeest, wat zeer ge
slaagd genoemd kan worden.
Al met al een boeiende dag, vol indrukken,
nieuws en vlagen van saamhorigheidsgevoel.
Aan de organisatie werkten mee: Monique, Ilse,
Elly, Maria, Monique. Irmgard, Ideke en Ria.
Dank aan deze vrouwen.
Het accent van de dag lag wat mij betreft op
de informatie van de zes spreeksters, en dan
met name die van de vier buitenlandse vrouwen.
Zij vertelden over de langdurige, harde vrij
heidsstrijd in hun land.
Loulou van der Meer, een Filippijnse vrouw,
sprak over het illegaal verzet door vrouwen
in de Filippijnen, dat nu in staat van oorlog
leeft. Ook bovengronds wordt er verzet ge
pleegd, vooral door vrouwelijke journalisten.
Het grootste strijdpunt van deze vrouwen is
voornameliik de dictatoriale regering, maar
door middel van dit actief verzet wordt ook
naar de bevrijding van de vrouw gestreefd.
Dezelfde strijd voeren de Chileense vrou
wen, waarover Maria Almonte vertelde. In
Chili is al ruim tien jaar een dictatuur en
ook daar nemen vrouwen een belangrijke plaats
in bij het verzet.
Rozalinde Blondé uit Namibië vertelde over
de zwarte vrouwenstrijd. In Namibië regeren
blanke mannen over de zwarte bevolking. De
strijd die vrouwen daar voeren is dus een
dubbele strijd: tegen de diskriminatie en te
gen de mannenmaatschappij. De Nambiaanse
vrouwenbeweging is op drie plaatsen actief:
op het platteland - waar het leven nog zeer
primitief is -, in de steden - waar zwarte
vrouwen slecht betaalde baantjes bij blanke
gezinnen hebben -, en in Angola en Zambia,
waar gevluchte vrouwen zich bij bevrijdings
bewegingen hebben aangesloten. In deze be
vrijdingsbewegingen worden vrouwen en mannen
wel gelijk behandeld.
Nikou Dogan is bestuurslid van de Eindho-
vense Turkse vrouwenbeweging. Via deze orga
nisatie is er meer contact mogelijk met de
vrouwen in Turkije. Van 1975 tot 1980 is er
in Turkije een vrouwenbeweging geweest die
redelijk veel heeft kunnen’ bereiken o.a.
het doorvoeren van crèches In 1980 werd
deze beweging verboden. Veel van deze vrou
wen zitten nu in de gevangenis. De Turkse
vrouwenbeweging in Eindhoven voert acties
voor de bevrijding van deze vrouwen.
Ook is de Turkse vrouwenbeweging in Eindhoven
bezig met de integratie van de Turkse vrouwen
in Nederland. Dat is tot op heden nog niet ge-
's mor-
