DOKTER, IS UW LIJF U OOK ZO LIEF 10 de noodzaak van mondigheid eigen ervaringen Mondig zijn blijft toch een moeilijke daad. Moeilijk, omdat je als'onweter' tegenover eenallesweterzit èn omdat je als vrouw altijd onmondig bent gehouden in relatie tot mannen. Vaak reageert een arts er ook nega tief op. Een vrouw vertelt: "Mij werd de deur gewezen, toen ik aan een arts vroeg of hij niet wat beschaafder kon zijn." Op de vraag hoe je tot een verbeterde rela tie met je arts kunt komen, is het algemene antwoord dat vrouwen hoe dan ook mondiger moeten worden en zich vooraf misschien wat meer moeten informeren over de desbetreffende klacht."Je niét met een kluitje in het riet laten sturen en vooral stappen ondernemen op het moment dat je voelt dat je ontoelaatbaar slecht behandeld bent." Het is 28 maart, 's morgens om tien uur, en het Delftse Vrouwenhuis is voller dan an ders. Anne-Mieke van den Berg en Marieke Middelkoop geven een inleiding over hun dia serie. Het is een programma over vrouwen en artsen. Over de onmondigheid van vrouwen en en de arrogantie van artsen. Over de angst van vrouwen en de indiskretie van artsen. De beelden zijn treffend, de verhalen nog meer. Maria verteld dat haar bekkenbodem- spier in haar vagina werd doorgesneden, toen ze met klachten kwam over pijn tijdens de gemeenschap. De gynaecoloog had vaginisme geconstateerd. Na de operatie voelde ze nog steeds pijn en haar gynaecoloog stuurde haar door naar een neuroloog. Deze stelde vast dat er geen sprake was geweest van vaginis me. Hij opperde, dat ze misschien lesbies was. Achteraf bleek, dat Maria's klacht voortkwam uit angst en spanning, waardoor de spieren in haar vagina onwillekeurig samen trokken Edith's verhaal gaat over een keuringsarts. Ze moet zich om het half jaar laten keuren, omdat ze een WAO-uitkering heeft vanwege zware rugklachten. Tijdens de eerste keuring werd ze op een schunnige manier behandeld. De arts stond erop dat ze zich geheel ont kleedde, betastte haar onnodig veel en stel de indiskrete vragen. Edith heeft uiteinde lijk een klacht ingediend bij de Ombudsvrouw. Tot slot komt Jeanne aan het woord. Zij werd door haar arts afgescheept met medicij nen, toen ze met klachten kwam. Het waren kalmerende middelen en ze raakte eraan ver slaafd. Ze vertelt hoe ongelooflijk makke lijk het was om weer aan een nieuwe dosis te komen. Uiteindelijk kwam ze bij de Vrouwen in de Overgang (VIDO) terecht. Haar proble men waren namelijk typiese overgangsproble- men. Stapsgewijs kickte ze af, maar na an derhalf jaar kon ze pas volledig zonder. Drie ervaringen van drie vrouwen van mid delbare leeftijd. De muziek op de achter grond versterkt de ernst van de situaties. De beelden zijn herkenbaar: in het park, aan het strand en binnenshuis. Ik ben onder de indruk Na een korte pauze volgt een algemene dis- kussieAnne-Mieke en Marieke stellen vra gen. "Zijn er dingen die je herkende? En hoe zit het met jouw mondigheid?" De reakties komen los, bijna iedere vrouw heeft wel een negatieve ervaring. "Ik kreeg pijnstillers voorgeschreven, toen ik kwam voor m'n knieën. Ikzelf had de indruk dat het slijtage was, maar er is mij niets uitgelegd." "Toen ik een inwendig on derzoek kreeg, bekeek die arts me met zoveel afkeer,dat ik me diep schaamde." Een veelge hoorde reaktie was ook: "Je voelt je alleen lichaam, geen mens." Delft - Het paarsbeschiIderde Vrouwenhuisgelegen aan een grachtje, is een gebouw dat nooit ongezien voorbij wordt gelopenIk vind het dan ook vrij snel en beland in een ruimte met zo'n dertig jongere en oudere vrouwen. De dia-serie 'Als je lijf je lief is' van de Kritiese Filmers uit Breda kan beginnen "De dokter wandelt hautain over je heen," zegt een andere vrouw. Het is een houding die overrompelt en onzeker maakt. Daarom heb ben vrouwen meestal in de eerste instantie niet door dat het ongewoon is, wanneer een borstonderzoek te lang duurt of er onnodig een inwendig onderzoek wordt gedaan. En toch komt het heel veel voor. De Ombuds vrouw, een instantie die klachten ontvangt van vrouwen op allerlei gebied en daarmee aan de slag gaat, heeft jaarlijks met honderden klachten over artsen te maken. Wellicht zijn er nog veel meer. ■z A n - Jtf--

Kranten Regionaal Archief Tilburg

Vrouwenkrant Tilburg | 1984 | | pagina 12