DROOM IS WERKELIJKHEID
8
Kn’^es -
and th®
the'NWP5
We
are
are
our
our dreams
in
In
In
rachel pollack
amsterdam
We are the wild women
Cracking our whips
At dishes and checkout counters
At lawns and daycare centers
You can find us in the desk drawer
Asleep, beside the pencils and the staplers
We ride our horses and our eagles
terminals
the walls
We are the wild ones
We have fitted our gloves on our hands
Our messages hand round our necks
The old mothers ride on our backs
We have a tiger by the tail
We keep a lion in our throats
And serpents locked inside our nails
We are the women with the whips and the knives
We are the wild women
The women with the whips and the knives
Invisible in our dresses and jeans
Seen only in our curled fingers
And our suddenly straight backs
As we stand on the street corners
The masks on our faces fix themselves
Deep in the bone
Can you see them
Under the makeup, the plain skin
The stripes mark the wind through the city
The smudges let loose the heat of the sun
Can you see them
Have you made yourself someone
Who knows how to look
We talk to our neighbours--
Babies, the governmentpolitical consciousness--
The answers and the questions
Slide away like dreams at breakfast
We are the wild women
Running in the shadows
Of the offices and shopping centers
Op eén april organiseerde Literalust haar tweede lezing,
over fantasie. Uitgenodigd was Rachel Pollack,
kant van de werkelijkheid laten zien,
woont sinds elf jaar in Amsterdam en houdt
science fiction, tarot.
We are beating our drums
We are snapping our fingers
We are rubbing the hard skin
With calloused fingers
Slapping our hands
Against polished silver
We are beating our drums
Niet over literatuurmaar
Zij heeft ons deze middag een andere
laten ervaren. Rachel Pollack is Amerikaanse,
zich bezig met schrijven en fantasie
"In mijn werk is fantasie heel belangrijk."
Overgenomen uit WomanSpir it
nr37d.eei 10
We zitten met ongeveer veertig vrouwen in een
ietwat te kleine ruimte. "Ik wil dat iedereen
goed zit en de ogen sluit", zegt Rachel met
een donkere stem. Ze vraagt ons te ontspan
nen, alle problemen uit te ademen, rust in te
ademen
Ze verleidt ons tot hoog boven de wereld
uit te klimmen in een boom en vervolgens met
een vogel weg te vliegen waarheen zij/jij je
brengt. Ze arrangeert een ontmoeting met
vreemde wezens, zo vreemd en vertrouwd als
zij jou zijn, jij hen bent. Zij bieden je een
voorwerp aan en nadat je het in ontvangst
hebt genomen, vlieg je terug op de rug van de
vogel. Thuis aangekomen ga je de verandering
bij jezelf na, en mogelijk ook die van de om
geving.
En dan zijn we weer in het vrouwencentrum
in Tilburg. De stilte, die er tot dan toe
heerste, - uitgezonderd Rachel's stem - ver
andert in een kakafonie van geluiden. Ieder
een vertelt haar buurvrouw van haar reisbe
levenissen. De een vloog op een witte meeuw,
een ander hing onderaan een grote roofvogel.
De een kreeg een konijn, een ander een gera
nium, een steen, een boom, een mes...
Er klinkt een bevrijde opwinding in de
stemmen om me heen. Rachel vraagt tot twee
maal toe aandacht voor de gedichten die ze
wil gaan lezen. Niet iedereen is uitverteld.
In de pauze gaan we verder, en horen andere
fantasieën. Ieder heeft haar eigen beelden,
haar eigen fantasie. Van nogal wat vrouwen
hoor ik dat ze moeite hadden om omhoog te
klimmen, maar uiteindelijk geklommen zijn,
steeds hoger en hoger. Een aantal zijn in het
vrouwencentrum gebleven, hebben op ons ge
wacht
Rachel leest twee meeslepende gedichten
voor. Eén ervan staat hierbij afgedrukt:
"The whips and the knives" ("de zwepen en de
messen"). Rachel: "Het zijn wilde fantasieën
van "gewone" vrouwen, huisvrouwen, studentes,
feministes, over geweld en kracht."
We are biting
the kitchen
the laundromat
the back seat of the theatre
By the crib and the parking lot
Listen as we call out our names
Can you hear our silent voices
Listenin the bedroomby the television
We are the women with the whips and the knives
Our hands turn the dishes into stone
Our fingers turn the children into snakes
Watch as we walk down the street
Turning skin into sky
Neon into moonlight
Past the copiers and
Our voices shout down
Of the bedroom and the supermarket
the women with the whips and the knives
We are the painted ones
The blank ones
The silent shouters covered in mud
We are the wild ones
With our whips and our knives
