5
angsten overwinnen
1
Corinne de Beer
met medewerking van Liesje Hofman.
Dit artikel is övergenomen uit Vrouwenton
gen, jaargang zeven, nr.1, met toestemming
van de redaktie van deze vrouwenkrant.
In Vrouwentongen drie en vier, jaargang
zes en in Vrouwentongen zeven, jaargang ze
ven hebben artikelen gestaan en in het vol
gende nummer kómen artikelen te staan over
vechten, de verschillende vechtstijlen en
over de ideeën van de leraressen hierover.
Noten
"Zwart" is de politieke term voor alle
"niet-blanken"Zo gekozen omdat "zwart
jes" als scheldnaam wordt/werd gebruikt
en zwarten daar nu een positieve inhoud
aan geven, (vergelijk "potten" voor
"lesbiennes"
(2) Anti-racisme training is een kursus voor
witte vrouwen waarin ze hun racistiese
gevoelens leren ontdekken en bestrijden.
Nadat iedereen een beetje bekomen was van
deze pijnlijke ervaringen, werd de vechtweek
besloten met een denderend feest, waar een
demonstratie aan voorafging. Geen demonstra
tie tegen sexueel geweld in het dorp, maar
een vertoning waarbij iedereen kon laten
zien wat ze kon. Dit varieerde van het doen
van spiegelgevechten en kickboksen op mu
ziek, het ontwarren van een levende knoop
vrouwen, een wedstrijdje vrij vechten, een
komische akt "les fameusës stickboxeuses"
waarin allerlei vechtsporten door elkaar
werden gehutseld, tot een kennismaking met
de "kendo"sport door een zwaardvechtster in
vol ornaat!
Wat het kamp mij persoonlijk opleverde,
behalve de trainingen, is een verdieping van
het inzicht dat er geen "zwakke" of "sterke"
vrouwen zijn, maar alleen vrouwen met "zwak
ke" en "sterke" kanten. Waar het om gaat is:
in welke dingen wil je sterker worden. Ga je
daaraan werken, dan kost dat pijn, moeite en
tranen. Met vrij vechten ben ik ook altijd
bang dat iemand mij per ongeluk een tand uit
mijn mond zal schoppen. Zelfs al is dit nog
nooit gebeurd, noch met mij, noch met iemand
anders in de dojo. Maar het lijkt mij leuk
om goed te kunnen vechten, dus ik wil die
angst overwinnen.
"Sterk" zijn is ook een mentale kwestie.
Wanneer iets mij niet zint op een kamp, of
als ik een belangrijk diskussiepunt heb, dan
kost het mij weinig moeite om dit aan te ge
ven en er een bespreking voor uit te roepen.
De verwachting dat dit voor anderen ook een
simpele zaak is, blijkt niet realisties te
zijn. Aan een aantal voorwaarden moet vol
daan worden, kennelijk moet je genoeg zelf
vertrouwen hebben, je ergens thuis en op je
gemak voelen.
Wanneer je jezelf echter teveel fikseert
op "sterk" worden, loop je het risiko om
niet meer de signalen op te vangen van vrou
wen die het moeilijk hebben, of dit niet se
rieus te nemen. Zo kun je zwak worden op een
ander punt en dit brengt je uit balans.
Het leuke van zo'n vrouwenvechtkamp is
dat je je samen op je eigen manier en in je
eigen tempo ontwikkelt en lichamelijk én
geestelijk groeit. Zoals Jay Spiro het for
muleert rid yourself of fears by facing
them, feeling them, being one with them,
moving through them", "je angsten kwijtraken
door ze onder ogen te zien, ze te voelen,
één met hen te zijn, door ze heen te gaan".
Een .vechtsport beoefenen traint je niet al
leen lijfelijk, maar ook mentaal, mits je
met een goeie instelling traint!
maanden training achter de rug, nadelig
heeft uitgepakt. Je bent dan immers de minst
gevorderde, waardoor je je dom en onhandig
gaat voelen.
We zijn zelf ook kwaad omdat wij al deze
redenen wel kunnen bedenken maar er niet
meer over kunnen praten met de zwarte vrou
wen, nu zij zijn opgestapt. Er heeft geen
enkele vorm van diskussie mét hen plaatsge
vonden
We ontdekken dat we ons alleen maar indi-
rekt met racisme hebben bezig gehouden. We
bedenken een aantal dingen die volgend jaar
beter georganiseerd kunnen worden en beslui
ten de vrouwen een brief te schrijven. Sug
gesties zijn:
meer pogingen doen om zwarte vrouwen te
be reiken
proberen zwarte leraressen te vinden
zwarte vrouwen bij de organisatie betrek
ken
van te voren anti-racisme training(2) of
-bespreking inplannen
inkomsten nog meer naar draagkracht sprei
den
kinderopvang organiseren
In de brief naar de zwarte vrouwen be
treuren wij het dat zij het kamp verlaten
hebben. "Wij als witte vrouwen waren te slap
om ons aktief naar jullie op te stellen en
om racisme zowel hier in het kamp als in ons
verdere leven serieus te nemen.Jullie
als zwarte feministes kunnen besluiten om je
af te splitsen van de witte vrouwenvechtbe-
weging, en sterk te worden zonder ons. Maar
ook kunnen jullie ervoor kiezen de strijd
samen roet ons voort te zetten en ons met on
ze racistische attitudes, vooroordelen en
fouten te konfronterenWij hopen het laat
ste omdat wij niet beroofd willen worden van
jullie bijdrage als individuen waar we
vriendin mee kunnen zijn én als zwarte vrou
wen die ons veel te leren hebben over het
overleven van onderdrukking."
