international
feminist
for
summertraining
2
de voorbereiding
niet deugen, het doel blijft uiteindelijk
om iemand in elkaar te slaan'. Je begrijpt
dus dat ik me enorm op de vechtweek ver
heug: de steun en inspiratie heb ik hard
nodig
Als voorwaarde om aan het kamp deel te
nemen wordt gesteld minimaal een jaar train
ing te hebben gevolgd. Dit met het oog op
de uitwisseling: vrouwen die langer trainen
kunnen het geleerde ook weer doorgeven in
eigen stad; en voor beginsters zou een tien
daags kamp veel te zwaar zijn, lichamelijk
én emotioneel. Er is op tachtig vrouwen
gerekend en als er niet minder dan 140
aanmeldingen binnenkomen ontstaat er enige
paniek. Er wordt naarstig gezocht naar een
oplossing voor dit probleem en er wordt
besloten tot een gewogen loting. Faktoren
die hierbij meespelen zijn de vechtstijl
(karate en zelfverdeiging zijn sterk ver
tegenwoordigd vergeleken bij jiu jitsiu,
aikido, kempo en dergelijke) en het land
waar je vandaan komt. Niemand is dolblij
met deze verdeelsleutel maar het kan nu
eenmaal niet anders.
De nijmeegse groep heeft er ook aan ge
dacht de kosten naar draagkracht te ver
delen. Hoe dan ook is het kamp bijzonder
goedkoop: ƒ210, ƒ235, of ƒ260. Zeker als je
nagaat wat er geboden wordt, buiten slaap
plaats en voedsel: de keuze uit zes train
ingen per dag, waarvan je alles mag volgen
wat je wilt en kunt volhouden. De kosten
konden zo laag blijven omdat de leraressen
Misschien lazen jullie vorig jaar al in
Vrouwentongen (nummer 1, 1982) hoe karate-
vrouwen in Frankrijk op kamp gingen en van
de koude kermis thuis kwamen. Een nijmeegse
vrouwengroep, bestaande uit leraressen
zelfverdediging die allen een vechtsport
beoefenen, liet het er niet bij zitten.
Deze zomer organiseerden zij een nieuw kamp
onder de trotse naam: 'International femi
nist summertraining 1983 for fighting women'.
Het werd gehouden in Oisterwijk, Noord-
Brabant
Doel van het kamp is: samen sterker worden.
In kollektieve zin door uit de verschillende
vechtsporten de voor vrouwen meest effek-
tieve technieken te halen en daarmee het
zelfverdedigingssysteem te verbeteren.
(Zelfverdediging is immers geen erkende
sport.) Maar ook in individuele zin, want
trainen in een gemengde klub houdt meestal
in: een door mannen gedomineerde klub.
Je wordt als vrouw óf geïntimideerd óf met
fluwelen handschoenen aangepakt. De enige
manier om dit te veranderen is om je niet
van de wijs te laten brengen en stug vol te
houden. Dat heeft weer het vervelende effekt
dat je nooit je zwakke punten kunt laten
zien
Het eigenaardige is nu dat feministes je
vaak ook niet steunen, behalve dan diegenen
die zelf aan vechtsporten doen. Ik moet
zelf bijvoorbeeld tot vervelens toe ingaan
op opmerkingen als: 'moeten we nu echt alle
maal als mannen worden' of 'karate kan toch
die ook werkelijk met sukses zijn toegepast
'Ik zeg je:ik leer alléén technieken
door vrouwen die aangerand werden.
Jay kijkt de kring rond. Naast haar ligt een stapel speelgoedmessen en -revolvers
De vrouwen op het grasveld luisteren en kijken aandachtig toe. 'Als het bij je
past, om uit de bijbel te gaan voorlezenwanneer iemand je onder bedreiging van
een mes wil verkrachtendoe dat! Mij zou dat niet lukken, ik kan dat niet met
overtuiging brengen. Maar een van de bejaarde vrouwen die ik lesgeef heeft dat
gedaan en de beduusde verkrachter is vertrokkenAls je een goede afleidings-
manoevre kunt verzinnendoe dat. Als je besluit te vechten tegen een gewapende
aanrandervecht zo hard mogelijkof je gaat er zelf aan. Maar eerst dit: vecht
uitsluitend wanneer je jezelf een goede kans geeft om te winnen! Anders moet je
er niet aan beginnen.
Aan het woord is Jay Spiro, tijdens een les in zelfverdediging tegen wapens.
Lokatie: International Feminist Summertraining 1983 for fighting women Oister
wijk, Holland. Er zijn tuchtig vrouwen uit België, NederlandDuitslandFrank
rijk, EngelandZwitserland en Zweden aanwezig.
